ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ
Οι ενδείξεις πως βρισκόμαστε στα πρόθυρα της
επανάληψης ενός επεισοδίου που ενδέχεται να θυμίζει την εμπειρία του
περασμένου καλοκαιριού πληθαίνουν.
Ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι έχει μαζί του, ως συμμάχους, τη Γαλλία, τις ΗΠΑ, την Κομισιόν και τον ευρωπαϊκό Νότο. Ως αντιπάλους βλέπει το ΔΝΤ, τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Β. Σόιμπλε και ορισμένες βόρειες κυβερνήσεις. Στο επίκεντρο βρίσκονται το ασφαλιστικό, η φορολογική μεταρρύθμιση, το περίφημο νέο ταμείο αποκρατικοποιήσεων και ορισμένα ακόμη ζητήματα.
Η εμπειρία του παρελθόντος έχει δείξει ότι οι «ιέρακες» συνήθως υπερισχύουν. Η Ουάσιγκτον ουδέποτε έχει πραγματικά παρέμβει για να καμφθούν οι όροι που βάζει το ΔΝΤ. Η Γαλλία βοηθάει όταν βρισκόμαστε σε οριακή κατάσταση, αλλά όχι πάντα. Η Κομισιόν έχει βοηθήσει επανειλημμένως αυτήν και άλλες ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά οι προσωπικές επιθέσεις και η λάθος νοοτροπία κορυφαίων στελεχών μπορεί να την καταστήσουν ουδέτερη. Οσο για τον Νότο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ιταλός πρωθυπουργός βοήθησε καθοριστικά την Ελλάδα. Κανείς, όμως, ούτε και η νέα πορτογαλική κυβέρνηση, δεν θέλει να ταυτισθεί με μία χώρα και ένα πολιτικό σύστημα που έχει καταγραφεί ως «ειδική περίπτωση». Υπάρχει βεβαίως και η ΕΚΤ. Σε ακαδημαϊκό επίπεδο αντιλαμβάνεται τα προβλήματα με το ελληνικό πρόγραμμα, αλλά είναι δύσκολο να την δει κανείς να παίρνει ανοικτά θέση εναντίον της συμμετοχής του ΔΝΤ.
Αυτός ο καβγάς θέλει μεγάλη προσοχή. Η Ελλάδα έχει κάνει πολλά τα τελευταία χρόνια και θα ήταν τεράστια αδικία, για τον λαό της, να γίνει τώρα ένα μοιραίο στραβοπάτημα. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι δανειστές και εταίροι δεν έχουν μοχλό πίεσης. Η πρόσφατη Ιστορία έχει, δυστυχώς, δείξει ότι όταν αρχίζει η ένταση, η πραγματική οικονομία και το επενδυτικό κλίμα πληρώνουν βαρύ τίμημα. Πολιτικά μπορεί η σκλήρυνση να οδηγεί στην αποθέωση για λίγο, οικονομικά όμως προκαλεί μεγάλη ζημιά.
Το πιο ενδιαφέρον, και παράδοξο, είναι ότι ο ένας παράγων που έκρινε πάντοτε το αποτέλεσμα ανάλογων κρίσεων είναι πλήρως αποσταθεροποιημένος. Ο λόγος για την καγκελάριο Μέρκελ, που βρίσκεται αντιμέτωπη με μία σοβαρή πολιτική κρίση, η οποία οφείλεται κυρίως στο προσφυγικό αλλά σίγουρα μειώνει τον χρόνο και το πολιτικό κεφάλαιο που θα θέλει να ξοδέψει για την Ελλάδα.
Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι έχει μαζί του, ως συμμάχους, τη Γαλλία, τις ΗΠΑ, την Κομισιόν και τον ευρωπαϊκό Νότο. Ως αντιπάλους βλέπει το ΔΝΤ, τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Β. Σόιμπλε και ορισμένες βόρειες κυβερνήσεις. Στο επίκεντρο βρίσκονται το ασφαλιστικό, η φορολογική μεταρρύθμιση, το περίφημο νέο ταμείο αποκρατικοποιήσεων και ορισμένα ακόμη ζητήματα.
Η εμπειρία του παρελθόντος έχει δείξει ότι οι «ιέρακες» συνήθως υπερισχύουν. Η Ουάσιγκτον ουδέποτε έχει πραγματικά παρέμβει για να καμφθούν οι όροι που βάζει το ΔΝΤ. Η Γαλλία βοηθάει όταν βρισκόμαστε σε οριακή κατάσταση, αλλά όχι πάντα. Η Κομισιόν έχει βοηθήσει επανειλημμένως αυτήν και άλλες ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά οι προσωπικές επιθέσεις και η λάθος νοοτροπία κορυφαίων στελεχών μπορεί να την καταστήσουν ουδέτερη. Οσο για τον Νότο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ιταλός πρωθυπουργός βοήθησε καθοριστικά την Ελλάδα. Κανείς, όμως, ούτε και η νέα πορτογαλική κυβέρνηση, δεν θέλει να ταυτισθεί με μία χώρα και ένα πολιτικό σύστημα που έχει καταγραφεί ως «ειδική περίπτωση». Υπάρχει βεβαίως και η ΕΚΤ. Σε ακαδημαϊκό επίπεδο αντιλαμβάνεται τα προβλήματα με το ελληνικό πρόγραμμα, αλλά είναι δύσκολο να την δει κανείς να παίρνει ανοικτά θέση εναντίον της συμμετοχής του ΔΝΤ.
Αυτός ο καβγάς θέλει μεγάλη προσοχή. Η Ελλάδα έχει κάνει πολλά τα τελευταία χρόνια και θα ήταν τεράστια αδικία, για τον λαό της, να γίνει τώρα ένα μοιραίο στραβοπάτημα. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι δανειστές και εταίροι δεν έχουν μοχλό πίεσης. Η πρόσφατη Ιστορία έχει, δυστυχώς, δείξει ότι όταν αρχίζει η ένταση, η πραγματική οικονομία και το επενδυτικό κλίμα πληρώνουν βαρύ τίμημα. Πολιτικά μπορεί η σκλήρυνση να οδηγεί στην αποθέωση για λίγο, οικονομικά όμως προκαλεί μεγάλη ζημιά.
Το πιο ενδιαφέρον, και παράδοξο, είναι ότι ο ένας παράγων που έκρινε πάντοτε το αποτέλεσμα ανάλογων κρίσεων είναι πλήρως αποσταθεροποιημένος. Ο λόγος για την καγκελάριο Μέρκελ, που βρίσκεται αντιμέτωπη με μία σοβαρή πολιτική κρίση, η οποία οφείλεται κυρίως στο προσφυγικό αλλά σίγουρα μειώνει τον χρόνο και το πολιτικό κεφάλαιο που θα θέλει να ξοδέψει για την Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου