ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ
Παρακολουθεί κανείς τον Αλέξη Τσίπρα
και αναρωτιέται αν η ασύλληπτη κοινοτοπία του ξύλινου λόγου είναι κάτι
από το οποίο δεν μπορεί να αποδράσει (ενώ θα ήθελε) ή έχει προχωρήσει,
όπως όλη η κυβέρνηση, στην ανάδειξη της καταστροφικής κενολογίας ως
ιδεολογήματος. Το πιθανότερο είναι ότι οι πιο «έξυπνοι» από την
κυβέρνηση έχουν αντιληφθεί την τρομακτική ανεπάρκειά τους και παλεύουν
ανάμεσα σε κρυφές προς το εκλογικό σώμα κρίσεις πανικού και φανερές
κινήσεις φθηνού λεονταρισμού. Ομως, επειδή η περίοδος που μπορούσε
κανείς να περιμένει (μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά) έχει προ πολλού
παρέλθει, και αφού εξοργιστήκαμε, γελάσαμε και ειρωνευτήκαμε, φτάσαμε
στο σημείο να απαιτήσουμε.
Κοινή απαίτηση είναι η ανάληψη ευθυνών. Τεράστια είναι η ευθύνη της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έχει αφήσει την τραγικών επιδόσεων κυβέρνηση να αλωνίζει ενώ ηττάται σε κάθε επίπεδο. Και τεράστια είναι η ευκαιρία για δημιουργία αντίπαλου δέους στην καταστροφική κενολογία της κυβέρνησης. Αυτό που απογοητεύει περισσότερο είναι ότι, παρά τα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία πέντε χρόνια, ο μέσος Ελληνας εξακολουθεί να σαγηνεύεται από τον πελατειακό κρατισμό. Είναι τόσο ριζωμένη αυτή η σχέση, που ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων είναι διατεθειμένο να δείξει χυδαία και επιθετική συμπεριφορά προκειμένου να συντηρήσει τη νοσηρότητα που αυξάνει τους φόρους και διώχνει όσους σκέφτονται το ενδεχόμενο να κάνουν κάτι θετικό σε ένα κλίμα ελεύθερης αγοράς.
Και αυτή η απογοητευτική κοινωνική πραγματικότητα, που πίσω από το λάβαρο της ψευδοεπαναστατικότητας γίνεται σκληρό πέτρωμα συντηρητισμού και οπισθοδρόμησης, ναρκισσεύεται και κολακεύεται από τον κενό περιεχομένου λόγο του πρωθυπουργού και των στελεχών που έχει επιλέξει.
Αυτό το νανούρισμα της κοινωνίας των νοσταλγών του παρελθόντος γίνεται καύσιμο για άντληση ψήφων. Οι διορισμοί και το μοίρασμα ευθυνών στους εχθρούς οργανώνουν το σχήμα, αλλά αυτό που προέχει είναι η ανάδειξη της κενολογίας σε κυρίαρχη γλώσσα του νέου καθεστώτος. Ο εθισμός στις ρητορείες που αναπαράγουν τα πλέον καταστροφικά στερεότυπα έχει διαβρώσει την κοινωνία σε τέτοιο βαθμό, που το νοσηρό «τίποτα» εξελίσσεται σε εθνικό ιδεολόγημα. Ακούς τον πρωθυπουργό και συνηθίζεις την αξία του κενού.
Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Κοινή απαίτηση είναι η ανάληψη ευθυνών. Τεράστια είναι η ευθύνη της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έχει αφήσει την τραγικών επιδόσεων κυβέρνηση να αλωνίζει ενώ ηττάται σε κάθε επίπεδο. Και τεράστια είναι η ευκαιρία για δημιουργία αντίπαλου δέους στην καταστροφική κενολογία της κυβέρνησης. Αυτό που απογοητεύει περισσότερο είναι ότι, παρά τα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία πέντε χρόνια, ο μέσος Ελληνας εξακολουθεί να σαγηνεύεται από τον πελατειακό κρατισμό. Είναι τόσο ριζωμένη αυτή η σχέση, που ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων είναι διατεθειμένο να δείξει χυδαία και επιθετική συμπεριφορά προκειμένου να συντηρήσει τη νοσηρότητα που αυξάνει τους φόρους και διώχνει όσους σκέφτονται το ενδεχόμενο να κάνουν κάτι θετικό σε ένα κλίμα ελεύθερης αγοράς.
Και αυτή η απογοητευτική κοινωνική πραγματικότητα, που πίσω από το λάβαρο της ψευδοεπαναστατικότητας γίνεται σκληρό πέτρωμα συντηρητισμού και οπισθοδρόμησης, ναρκισσεύεται και κολακεύεται από τον κενό περιεχομένου λόγο του πρωθυπουργού και των στελεχών που έχει επιλέξει.
Αυτό το νανούρισμα της κοινωνίας των νοσταλγών του παρελθόντος γίνεται καύσιμο για άντληση ψήφων. Οι διορισμοί και το μοίρασμα ευθυνών στους εχθρούς οργανώνουν το σχήμα, αλλά αυτό που προέχει είναι η ανάδειξη της κενολογίας σε κυρίαρχη γλώσσα του νέου καθεστώτος. Ο εθισμός στις ρητορείες που αναπαράγουν τα πλέον καταστροφικά στερεότυπα έχει διαβρώσει την κοινωνία σε τέτοιο βαθμό, που το νοσηρό «τίποτα» εξελίσσεται σε εθνικό ιδεολόγημα. Ακούς τον πρωθυπουργό και συνηθίζεις την αξία του κενού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου