Το θέμα των νεκρών της ΕΡΤ ξεκίνησε μαζικά ως τρολάρισμα της Ραχήλ Μακρή που ζήτησε πριν καμιά εικοσαριά μέρες μέσω twitter«να δικαιωθούν οι νεκροί της ΕΡΤ».
Χθες, ο συνδικαλιστής της ΠΟΣΠΕΡΤ (ξανά πλέον με αντικείμενο) Παναγιώτης Καλφαγιάννης, ζήτησε να προσληφθούν στη κρατική τηλεόραση οι συγγενείς πρώτου βαθμού των νεκρών της ΕΡΤ, προκαλώντας πλήθος σχολίων σε media και social media. Ομολογώ, ότι ο μόνος άνθρωπος που γνώριζα ότι έχασε τη ζωή του στις κινητοποιήσεις της ΕΡΤ, ήταν ο δημοσιογράφος του Έθνους Αχιλλέας Παναγούλης ο οποίος τραυματίσθηκε θανάσιμα σε τροχαίο δυστύχημα έξω από το Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής.
Από διάφορα δημοσιεύματα έμαθα τώρα, ότι στα δύο χρόνια από το κλείσιμο της ΕΡΤ κάποιοι από τους απολυμένους πέθαναν είτε από φυσικά αίτια είτε από ψυχολογικούς λόγους, κάποιες έγκυες απολυμένες απέβαλλαν ενώ ένας πατέρας ενός εργαζόμενου στα Μουσικά Σύνολα λέγεται ότι αυτοκτόνησε, επειδή το παιδί του έχασε τη δουλειά του.
Λεπτό θέμα ο θάνατος και πρέπει να βαδίσεις σε λεπτή γραμμή για να τον σχολιάσεις. Στην ίδια λεπτή γραμμή βαδίζει και αυτός που θέλει να τον καπηλευτεί.
Όμως, αναμφίβολα, ο νεκρός ενός αγώνα είναι αυτός που χάνει τη ζωή του στη μάχη. Ο νεκρός του Πολυτεχνείου ήταν αυτός που βρέθηκε μέσα ή έξω από το Πολυτεχνείο και έφαγε τη σφαίρα στοχευμένη ή αδέσποτη. Νεκροί ενός αγώνα είναι όλοι αυτοί σε όλο τον κόσμο που έβαλαν τα σώματα τους μπροστά στα τανκς και τα πολυβόλα αψηφώντας τον θάνατο.
Αυτός είναι ο νεκρός ενός αγώνα. Και σε αυτό δεν χωράει αμφισβήτηση.
Ωστόσο αν συμφωνήσουμε ως κοινωνία (συνολικά και όχι τοποθετημένη μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ) ότι πρέπει να δείξουμε μια μεγαλύτερη ευαισθησία απέναντι στις οικογένειες που έχασαν ανθρώπους στη διάρκεια της κρίσης, φυσικά και να το πράξουμε. Αλλά θα αφορά όλους. Και τις οικογένειες των ανέργων της ιδιωτικής επιχείρησης που μαράζωσαν από τη φτώχεια αλλά και τις οικογένειες όσων έχασαν το μαγαζάκι τους και τίναξαν τα μυαλά τους στον αέρα κάτω από την πίεση των τοκογλύφων.
Και μια λεπτομέρεια..
Μερικές εκατοντάδες μέτρα παρακάτω από την ΕΡΤ που θα κάνει μεγάλες γιορτές για τις επαναπροσλήψεις και θα γεμίσει πάλι γελαστά πρόσωπα, βρίσκεται το κτίριο του ΟΑΕΔ της Αγίας Παρασκευής. Εκεί έξω θα δεις μόνο σκυθρωπά και μελαγχολικά πρόσωπα που αναζητούν σανίδα σωτηρίας στον ωκεανό. Δεν έχουν όμως να «εξαργυρώσουν» κανέναν νεκρό ούτε στέκονται στο πλευρό τους υπουργοί. Και ξέρουν ότι κάθε δίμηνο θα πληρώνουν στη ΔΕΗ το κάτι τις τους για να αμείβονται βρέξει χιονίσει, τα χαμογελαστά πρόσωπα της ίδιας λεωφόρου.
http://www.klik.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου