"Να πληρωθούν οι κρατικοί υπάλληλοι. Τα λεφτά στα σεντούκια τους ανήκουν."

Ο κ. Χρυσόγονος δεν είπε κάτι παράξενο, τουλάχιστον σε σχέση με όσα έχει έμπρακτα αποδεχθεί η ελληνική κοινωνία τα τελευταία πέντε χρόνια.

Συγκεκριμένα, στα χρόνια της κρίσης, οι Έλληνες έχουν δεχθεί αξιωματικά και σχεδόν αδιαμαρτύρητα ότι η μόνη σταθερά στην έννομη τάξη της χώρας είναι το δικαίωμα (του συνόλου) των κρατικών υπαλλήλων σε σταθερό και εγγυημένο εισόδημα. Όχι η διατήρηση των στοιχειωδών λειτουργιών του κράτους, (της άμυνας, της υγείας, της δημόσιας τάξης και της υγείας), αλλά η πληρωμή των υπαλλήλων, όλων των υπαλλήλων, καθεαυτή. Ανεξάρτητα από την θέση που κατέχουν, τις υπηρεσίες που προσφέρουν και την απόδοση που επιτυγχάνουν.

Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει αυταπόδεικτα, από το γεγονός ότι, όλα αυτά τα χρόνια, το σώμα της υπαλληλίας αντιμετωπίστηκε σχεδόν ενιαία και χωρίς σοβαρές διαφοροποιήσεις, ανάμεσα σε όσους ασκούν ουσιώδεις και ζωτικής σημασίας δραστηριότητες και σε όσους πιθανόν θα μπορούσαν, σε περίοδο έκτακτων κακών οικονομικών συνθηκών, να λείψουν. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν έγινε, αλλά δεν αποτέλεσε καν θέμα προβληματισμού του πολιτικού κόσμου.

Υπό αυτήν την έννοια, η βαρύτατη φορολογία που επιβλήθηκε, πολλές φορές και στα όρια της δήμευσης περιουσιών, ήταν αμιγώς φορολογία υπέρ υπαλλήλων, με σαφή χαρακτηριστικά παραβίασης της συνταγματικής επιταγής, περί της ισότητας των υπολοίπων πολιτών, των οποίων τα δικαιώματα δεν σταθμίστηκαν. Την εκτροπή αυτή την νομιμοποίησαν οι ίδιοι οι φορολογούμενοι, αφενός με την προθυμία τους να πληρώσουν και αφετέρου με την απροθυμία τους να ζητήσουν επιτακτικά και απειλητικά να μπει στην δημόσια συζήτηση το ζήτημα της σκοπιμότητας των κρατικών δαπανών και, κυρίως, η ερμηνεία της χιλιοειπωμένης, με δραματικούς κάθε φορά τόνους παρόλας, περί της "σωτηρίας της χώρας".


Εν όψει όλων αυτών, σε περίπτωση πραγματικής χρεοκοπίας του κράτους, η επιδρομή ακόμη και στα σπίτια, για την απόσπαση κρυμμένων χρημάτων σε φυσική μορφή, δικαιολογείται απόλυτα, μια και πρόκειται για συνέχιση της ίδιας πολιτικής [που έχει γίνει αποδεκτή. Απλά με την χρήση σκληρότερων μέσων. Η διαφορά είναι μόνον στον τρόπο και ουδείς νομιμοποιείται να διαμαρτύρεται. Εκτός κι αν αρχίσει επειγόντως μια συζήτηση, που έπρεπε να έχει γίνει και να έχει τελειώσει, ήδη από το καλοκαίρι του 2010. Τι ακριβώς θα σημαίνει η φράση "σωτηρία της χώρας".
Όσο η συζήτηση αυτή αναβάλλεται, (και το παράξενο και κωμικοτραγικό είναι ότι αναβάλλεται για να μην εμποδιστεί αυτή η αγνώστου περιεχομένου σωτηρία) τίποτε δεν θα πρέπει να θεωρείται παράξενο ή πρωτοφανές.
ο Σκοπός θα παραμένει ένας.
Να πληρωθούν οι κρατικοί υπάλληλοι. Τα λεφτά στα σεντούκια τους ανήκουν.

facebookΘέμης Καζαντζίδης

4 λεπτά · Νυρεμβέργη · Τροποποιήθηκε ·