Υπάρχει τρόπος για να βρεθεί ξανά στην
επικαιρότητα το υπουργικό ζεύγος. Η Δανάη θα φορέσει ψεύτικο μούσι και
ράσο, θα πάει στο Αγιον Ορος και θα ζητήσει να γίνει στυλίτης. Θα την
καταλάβουν ότι είναι γυναίκα και τότε ο Γιάνης (με το ένα νι) θα εκδώσει
ανακοίνωση υπό μορφήν ρομάντζου όπου θα αναπτύξει τις απόψεις του για
την ισότητα των φύλων και την καινοτομία στον ασκητισμό. Ετσι θα πετύχει
νέο μπίνγκο επικοινωνίας.
Με έναν μαγικό τρόπο το ζεύγος Βαρουφάκη καταφέρνει να βρίσκεται διαρκώς στο προσκήνιο, όχι όμως για το ρόλο που παίζει ο υπουργός Οικονομικών στην επίλυση του δημοσιονομικού προβλήματος. Βρίσκονται στον αφρό για τον τρόπο ζωής τους, και βρίσκονται στον αφρό επειδή το επιδιώκουν. Μετά την τραγελαφική φωτογράφηση με φόντο την Ακρόπολη, τραβούν την προσοχή με τον προπηλακισμό τους στα Εξάρχεια. Θα πει κανείς, «δημοκρατία έχουμε, καθένας πηγαίνει για φαγητό όπου θέλει». Από όλο το λεκανοπέδιο ο Βαρουφάκης επέλεξε για δείπνο την καρδιά των Εξαρχείων, την οδό Βαλτετσίου. Παντού είχε πιθανότητες να γίνει θύμα επίθεσης. Στα Εξάρχεια είχε την βεβαιότητα. Είναι το μόνο άβατο στην επικράτεια, τόσο άβατο όσο είναι το Αγιον Ορος για τη σύζυγό του.
Δεν θα δανειστούμε την επιχειρηματολογία εκείνων που κατηγορούν το θύμα βιασμού επειδή φορούσε μίνι φούστα. Ο βιασμός είναι πάντοτε αδικαιολόγητος, όπως άλλωστε και το ξύλο. Εντούτοις ο υπουργός ήξερε ότι το να δειπνεί στα Εξάρχεια ισοδυναμεί με το να διασχίζει την αγορά του Αλ Χαλίλι μια ξανθιά καλλονή φορώντας κομπινεζόν. Δεν είναι μόνον προσωπικό το ζήτημα. Υπάρχει και η συγκυρία, στην οποία προσμετρούνται κάμποσες καταλήψεις και πυρπολήσεις.
Το πλέον εντυπωσιακό είναι ο χειρισμός της ιστορίας από τον υπουργό. Ούτε λίγο ούτε πολύ έγραψε ένα διήγημα à la manière de Κάρτλαντ. Το κοινοποίησε στον τύπο.
Αντιγράφουμε από το αφήγημα την περιγραφή της διάσωσης: «H Δανάη, πριν έρθουν δίπλα μας οι αντιεξουσιαστές (και πριν προλάβω να την σταματήσω), σηκώθηκε όρθια και με αγκάλιασε με δύναμη, στρέφοντας την πλάτη της προς αυτούς έτσι ώστε να πρέπει να χτυπήσουν πρώτα εκείνη πριν χτυπήσουν εμένα». Ακολουθούν κι άλλες φαιδρές λεπτομέρειες, με το ζεύγος να είναι καβάλα στη μοτοσυκλέτα και να κάνει διάλογο με τους μπαχαλάκηδες.
Από όλα τούτα τα καμώματα προκύπτει μια και μόνο απορία. Είναι άραγε ο υπουργός προσηλωμένος στα δημόσια καθήκοντά του, τόσο όσο απαιτεί η ιστορική στιγμή;
ΤΟ ΒΗΜΑ, Γνώμες
29/4/2015
Με έναν μαγικό τρόπο το ζεύγος Βαρουφάκη καταφέρνει να βρίσκεται διαρκώς στο προσκήνιο, όχι όμως για το ρόλο που παίζει ο υπουργός Οικονομικών στην επίλυση του δημοσιονομικού προβλήματος. Βρίσκονται στον αφρό για τον τρόπο ζωής τους, και βρίσκονται στον αφρό επειδή το επιδιώκουν. Μετά την τραγελαφική φωτογράφηση με φόντο την Ακρόπολη, τραβούν την προσοχή με τον προπηλακισμό τους στα Εξάρχεια. Θα πει κανείς, «δημοκρατία έχουμε, καθένας πηγαίνει για φαγητό όπου θέλει». Από όλο το λεκανοπέδιο ο Βαρουφάκης επέλεξε για δείπνο την καρδιά των Εξαρχείων, την οδό Βαλτετσίου. Παντού είχε πιθανότητες να γίνει θύμα επίθεσης. Στα Εξάρχεια είχε την βεβαιότητα. Είναι το μόνο άβατο στην επικράτεια, τόσο άβατο όσο είναι το Αγιον Ορος για τη σύζυγό του.
Δεν θα δανειστούμε την επιχειρηματολογία εκείνων που κατηγορούν το θύμα βιασμού επειδή φορούσε μίνι φούστα. Ο βιασμός είναι πάντοτε αδικαιολόγητος, όπως άλλωστε και το ξύλο. Εντούτοις ο υπουργός ήξερε ότι το να δειπνεί στα Εξάρχεια ισοδυναμεί με το να διασχίζει την αγορά του Αλ Χαλίλι μια ξανθιά καλλονή φορώντας κομπινεζόν. Δεν είναι μόνον προσωπικό το ζήτημα. Υπάρχει και η συγκυρία, στην οποία προσμετρούνται κάμποσες καταλήψεις και πυρπολήσεις.
Το πλέον εντυπωσιακό είναι ο χειρισμός της ιστορίας από τον υπουργό. Ούτε λίγο ούτε πολύ έγραψε ένα διήγημα à la manière de Κάρτλαντ. Το κοινοποίησε στον τύπο.
Αντιγράφουμε από το αφήγημα την περιγραφή της διάσωσης: «H Δανάη, πριν έρθουν δίπλα μας οι αντιεξουσιαστές (και πριν προλάβω να την σταματήσω), σηκώθηκε όρθια και με αγκάλιασε με δύναμη, στρέφοντας την πλάτη της προς αυτούς έτσι ώστε να πρέπει να χτυπήσουν πρώτα εκείνη πριν χτυπήσουν εμένα». Ακολουθούν κι άλλες φαιδρές λεπτομέρειες, με το ζεύγος να είναι καβάλα στη μοτοσυκλέτα και να κάνει διάλογο με τους μπαχαλάκηδες.
Από όλα τούτα τα καμώματα προκύπτει μια και μόνο απορία. Είναι άραγε ο υπουργός προσηλωμένος στα δημόσια καθήκοντά του, τόσο όσο απαιτεί η ιστορική στιγμή;
ΤΟ ΒΗΜΑ, Γνώμες
29/4/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου