Ας πούμε πως η κυβέρνηση επιτυγχάνει τον έντιμο συμβιβασμό και αρχίζει πλέον, απαλλαγμένη από την πίεση των διαπραγματεύσεων, να ασχολείται με την ανόρθωση της οικονομίας. Τι στόχους θα βάλει; Με τι εργαλεία θα τους πραγματοποιήσει; Υπάρχει περίπτωση το οικονομικό μοντέλο του Σύριζα να είναι συμβατό με τις οικονομίες των χωρών της ΕΕ; Βασική επιδίωξη του μπορεί να είναι η έξοδος στις αγορές; Αντιλαμβάνεται πως σε αυτόν τον στόχο επικεντρώνονται τελικά οι προσπάθειες των τελευταίων πέντε ετών;
Μέχρι στιγμής σε προγραμματικό επίπεδο δεν ακούσαμε κάτι το συγκεκριμένο από την συγκυβέρνηση και είναι φανερό, πως είναι έξω από τις φιλοδοξίες της η έξοδος στις αγορές. Είναι έξω από τον στρατηγικό σχεδιασμό της, γιατί οι υπουργοί της ανδρώθηκαν πολιτικά πολεμώντας τις αγορές, διαπαιδαγωγήθηκαν καταγγέλλοντας τες, θεωρούν τις λειτουργίες τους ως συστατικό στοιχείο του καπιταλισμού, την ανατροπή του οποίου επιδιώκουν. Τα ίδια ισχύουν και για τους οίκους αξιολόγησης. Αδυνατούν να κατανοήσουν τη δύναμη τους, την αποδοχή που έχουν από αυτούς προς τους οποίους απευθύνονται, που δεν είναι άλλοι από τους πολυπόθητους για κάθε χώρα, επενδυτές.
Το συνολικό πλαίσιο αρχών μέσα στο οποίο κινούνται οι υπουργοί και τα στελέχη του Σύριζα, δεν αναγνωρίζει και δεν κατανοεί, τις λειτουργίες των θεσμών, των συλλογικοτήτων, των τεχνικών που συνιστούν και συνθέτουν τον ψηφιακό καπιταλισμό. Τον καπιταλισμό των μοχλεύσεων, των παραγώγων, των εκατοντάδων εκατομμυρίων ημερησίων πράξεων και συναλλαγών. Έρχονται σε επαφή με όλα τα παραπάνω, οι περισσότεροι από αυτούς, για πρώτη φορά –υποχρεωτικά– και αντιλαμβάνονται πως έχουν δύο επιλογές. Ή θα αλλάξουν τον κόσμο ή θα αλλάξουν αυτοί. Ήθελα να πιστεύω πως η παταγώδης αποτυχία τους να αλλάξουν τον κόσμο, θα λειτουργούσε σαν ξυπνητήρι. Θα τους υπενθύμιζε πως η πολιτική τους όχι μόνον απέτυχε, αλλά έφερε και τα αντίθετα ακριβώς αποτελέσματα. Δημιούργησε ένα τσιμεντωμένο 18-1 μέσα στην ευρωζώνη και αποτέλεσε παράδειγμα προς αποφυγήν στους ευρωπαϊκούς λαούς, με μόνες εξαιρέσεις κάποιες περιθωριακές ομάδες και κάποιες μεμονωμένες προσωπικότητες.
Αυτή η αμυδρή ελπίδα μου, διαψεύστηκε όταν διάβασα τη δήλωση του Γ. Δραγασάκη στο "ΒΗΜΑ" στις 19/4: "Εμείς δεν μπορούμε να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε". Απογοητευτικό όταν το λέει ένας πολιτικός με το τεκμήριο της σοβαρότητας και της μετριοπάθειας αλλά και πλήρως επιβεβαιωτικό των θέσεων όλων ημών που εδώ και πολύ καιρό υποστηρίζαμε πως δεν έχουμε να κάνουμε με πολιτικούς απατεώνες που θα κάνουν την μεταστροφή εξαπατώντας τους ψηφοφόρους τους, αλλά με πολιτικούς, πιστούς στην ιδεολογία τους και στις πεποιθήσεις τους που θέλουν να κάνουν πράξη. Το δυστύχημα είναι πως αυτοί οι άνθρωποι υπηρετούν ιδέες που τις ξέβρασε η Ιστορία. Τις σάρωσε η εξέλιξη της ανθρωπότητας. Αλλά σε πείσμα των καιρών και των γεγονότων εξακολουθούν να πιστεύουν πως επειδή είναι αριστεροί, είναι και πιο ηθικοί, πιο έξυπνοι, πιο ικανοί. Εξ ορισμού. Θεωρούν πως τα πάντα είναι πολιτική. Αγνοούν τους λογαριασμούς, τις αριθμητικές πράξεις, τα σύνολα. Ενδιαφέρονται μόνον για την μεγάλη εικόνα. Και βέβαια όσο λάθος είναι να την παραβλέπεις, άλλο τόσο λάθος είναι να παραβλέπεις και τα εικονίδια από τα οποία αυτή αποτελείται. Και οι μαρξιστές του Σύριζα αυτό ακριβώς κάνουν. Παραβλέπουν την κατάρρευση των περισσότερων εικονιδίων από την απραξία τους και την αδιαφορία τους.
Τους ακούσατε τρείς μήνες, έστω μια φορά, να εκφέρουν τις λέξεις "ανταγωνισμός", "παραγωγικότητα", "έλληνες επιχειρηματίες"; Φυσικά όχι. Αφού αυτές οι λέξεις ανήκουν για την κυβερνώσα αριστερά στο χώρο της απαξίας. Άλλο οικονομικό μοντέλο έχουν κατά νου , με άλλα υποκείμενα δράσης και με άλλες οικονομικές λειτουργίες. Και από εδώ πηγάζουν όλες οι δυσκολίες συνεννόησης με τους δανειστές.
Για όλους αυτούς τους λόγους ,ενώ η συμφωνία με τους εταίρους είναι η αναγκαία συνθήκη για την επιβίωση της πατρίδας μας, δεν είναι όμως και η ικανή. Αυτά που απαιτούνται για να ανακάμψει η οικονομία μας βρίσκονται εκτός του αξιακού πλαισίου της αριστεράς. Βρίσκονται έξω από τη λογική της που παραμένει πεισματικά αντικαπιταλιστική. Το πρόβλημα πλέον είναι για όλους μας ιδεολογικό και πολιτικό.
Αρκεί να το καταλάβουμε και εμείς έγκαιρα.
* Ο κ. Σάκης Μουμτζής είναι συγγραφέας
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου