Από τούνελ σε τούνελ
Του Παντελη Mπουκαλα
«Συντετριμμένοι», «με χαμένη την ψυχή τους» και «θλιμμένοι επειδή απομακρύνθηκαν από την ιδεολογία τους» δηλώνουν οι κυβερνώντες• από τον πρωθυπουργό έως τον κ. Λοβέρδο (που από την επιστημονικοφανή ρητορική μετατοπίστηκε στη φρασεολογία του συναισθηματισμού) και τον κ. Παπουτσή, που εμφανίζεται σαν γνήσιος φίλος του λαού, περισσότερα ακούμε για την ψυχική τους ταραχή παρά για τις ιδέες τους. Αν όλο αυτό το μελό κατάγεται από εκείνο το «βαθύτατα συγκινημένος» του ιδρυτή δεν μπορεί να το γνωρίζει όποιος δεν είχε ποτέ οργανικές σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ, το αρχικό και καθαυτό, το «νέο» επί κ. Σημίτη ή το τωρινό «νεονεότερο». Οταν πάντως ο κ. Βενιζέλος διαβεβαιώνει πως «υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ», έχει στο νου του την ίδια διαβεβαίωση που έδωσε πολλά χρόνια πριν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αν ο γενάρχης του ΠΑΣΟΚ δεν είχε εισαγάγει τότε τη γενική «του τουνέλου», ίσως η μνήμη δεν θα είχε διασώσει τη ρήση του. Το πόσα ακριβώς χρόνια πέρασαν έκτοτε δεν έχει σημασία, αφού η συχνή προσφυγή στην ίδια φράση-ευχή αποδεικνύει ότι ο πολιτικός χρόνος βάλτωσε, ακινητοποιήθηκε, όπως υποδηλώνει και η μονότονη αλληλοδιαδοχή των εξουσιαστικών επωνύμων.
Από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, από το ένα πρόγραμμα λιτότητας στο επόμενο, από το ένα τούνελ στο άλλο, όλα φαίνεται να αλλάζουν και όλα μένουν ίδια (για τούτο δεν έπαψε ποτέ να είναι σουξέ το «Δεν μας τρομάζουν τα νέα μέτρα» του Κηλαηδόνη): Ιδια η σκληρότητα των μέτρων και η επάχθειά τους, ίδια η μονομέρειά τους, αφού πλήττονται οι ήδη πληγέντες (οι ένδοξοι «μη προνομιούχοι» μιας κάποιας αρχαιότητας) και διαφεύγουν οι ήδη διαφεύγοντες, ίδιοι οι όρκοι για φορολογικό εκδημοκρατισμό ώστε να συλληφθούν οι συνήθεις ασύλληπτοι, όσοι παγίως απολαμβάνουν τα αγαθά του Ιακώβ, ενώ οι πολλοί και αδύναμοι εξακολουθούν να φορτώνονται τον ρόλο ενός Ιώβ χωρίς ελπίδα ανταμοιβής για τις θυσίες του, όπως πιστοποιεί ο διαρρεύσας ενδοτουνελικός χρόνος. Και ίδιες φυσικά ως προς το γράμμα και το πνεύμα τους, ως προς το εγγενές ψέμα τους δηλαδή, παραμένουν οι διαβεβαιώσεις πως «υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ».
Ποιος ο λόγος λοιπόν να γίνει πιστευτός ο κ. Βενιζέλος; Επειδή το μικρό του όνομα είναι το παραμυθητικό Ευάγγελος;
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σήμερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου