Απλή, αγνή, ανόθευτη ξετσιπωσιά...

... μόλις είχαν τελειώσει τα ρεπορτάζ από τα μπλόκα των αγροτών στην τηλεόραση και η αφεντιά μου γύρναγε αμήχανα στα δάχτυλά της τον κ. Πρωτόπαπα σαν μπάμπουσκα, σαν μια κλεψύδρα που τη φέρνεις τούμπα κι αλλάζει κασέτα.
Πέρσι στα οδοφράγματα των αγροτών οι Πασόκιοι ως αντιπολίτευση έλεγαν τα αντίθετα απ' όσα λένε τώρα.
Τι απλή ξετσιπωσιά!
Απλή, αγνή, ανόθευτη ξετσιπωσιά...
Με αυτήν αγκαλιά φθάσαμε ώς εδώ. Ημουνα νιος και γέρασα, η ίδια κουβέντα τριάντα χρόνια τώρα: μια δραχμή στο χωράφι, πέντε στο ράφι.
Τριάντα ολόκληρα χρόνια ακίνητοι όλοι μας. Αγρότες πέθαναν στο μεταξύ, η αγροτιά αποψιλώθηκε, παιδιά γέννησαν αγγόνια και ο κάθε κυρ Πρωτόπαπας ή Μαρκογιαννάκης, Γιωργάκης ή Κωστάκης, Σημίτης ή Μητσοτάκης να τους φέρνεις τούμπα και να αλλάξουν τροπάρι, σαν κούφιες μπάμπουσκες και άψυχες κλεψύδρες, τη μια να λένε τα αντίθετα απ' την άλλη, πάντα ψέμματα, πάντα υπεκφυγές,
η ίδια απλή, αγνή κι ανόθευτη ξετσιπωσιά.
*****
Η Ελλάδα έχει ζήσει από το 1949 και μετά την πιο μακρά περίοδο ειρήνης της ιστορίας της. Εστω με χούντα, έστω με βάσανα, έστω με τραγωδίες όπως της Κύπρου, η Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση, πρόκοψε.
Εφθασε να 'ναι μέσα στις τριάντα-τριάντα πέντε πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Πλούτος που παρήχθη απ' την εργασία και το επιχειρείν σε γη, θάλασσα και αέρα.
Ποιος καρπώθηκε αυτόν τον πλούτο, όλα αυτά τα χρόνια; Μήπως ο λαός; αποκτώντας πανεπιστήμια ανάμεσα στα τριάντα-τριάντα πέντε καλύτερα του κόσμου; δρόμους και νοσοκομεία ανάλογα της τριακοστής θέσης της χώρας ανάμεσα στις αναπτυγμένες;
Απολαμβάνει ο λαός επενδύσεις στην έρευνα και την τεχνολογία; Πρωτοπορούμε στις επιστήμες και τις νέες τεχνολογίες; Διακρινόμαστε στις τέχνες με νέους Ρίτσους, Κατράκηδες, Τσαρούχηδες, Καβάφηδες και Χατζηδάκηδες;
Εχουμε υπερήφανους αγρότες; Αξιοπρεπείς εργάτες; Τίμιους επιχειρηματίες; Φιλοπάτριδες πολιτικούς; Μας υπολήπτεται η διεθνής κοινότης; Τρέχουν οι νέοι απ' όλον τον κόσμο να σπουδάσουν στη χώρα μας; Λάμπουν από αρχιτεκτονικά ευρήματα πνιγμένες μες στο πράσινο οι πόλεις μας;
Τι έγινε όλος αυτός ο πλούτος που παρήγαγε 70 κοντά χρόνια ο λαός; Ποιος τον έφαγε και πτωχεύσαμε;
Τα δύο κόμματα που κυβερνούν τη χώρα απ' το 1974 μετέτρεψαν σιγά σιγά το κράτος σε χάρβαλο, ένα αντιλαϊκό εργαλείο καταστολής, πονηριάς κι ανικανότητας.
Η δημόσια περιουσία εκποιήθηκε με τη συνενοχή πολιτών που μεταλλάχθηκαν σε πελάτες, συνδικάτων που εκφυλίσθηκαν σε συντεχνίες -χιλιάδες ρουσφετολογικοί διορισμοί, εκμαυλισμός συνειδήσεων, ραγιαδισμός και ιδιώτευση, αιτίες και συμπτώματα και συμπτώματα που με τη σειρά τους έγιναν αιτίες, καθαίρεση
της αξιοπρέπειας των καθηγητών, των γιατρών, των μηχανικών, των εργατών, γύρω τους μίζες παντού, παπαγαλάκια και νταβατζήδες, το νέο λάιφ στάιλ, η γενική αποκολοκύνθωση με τις διαφημίσεις ένας νέος θαυμαστός καινούργιος κόσμος αναδύθηκε, ο κόσμος των γκόλντεν μπόυς, των κυνικών, των ιδιωτών, αυτός ο κόσμος που ζούμε τώρα
περίτρομοι, πτωχευμένοι, ραγιάδες, απελπισμένοι. Με όλο και πιο λίγους να αντιστέκονται, με όλο και πιο πολλούς να ξεπουλιούνται.
Αυτός είναι ο κόσμος μας σήμερα: το έπος της δημιουργικής λογιστικής, τα κολλητάρια των Σημιτιδομητσοτάκηδων, πουλητάρια, φίδια γεμάτα μαύρο δηλητήριο για τον λαό, τον μουζίκο που πρέπει διαρκώς να περιπαίζουν, μην τυχόν σηκώσει κεφάλι,
αλλά αντιθέτως να το κρατάει κατεβασμένο και κλούβιο. Και κυρίως ανιστόρητο. Να ξεχάσει, να μη θυμάται τη χαμένη του αρχοντιά, να μην τη δει όνειρο απ' το μέλλον και ξυπνήσει...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 23.Ι.2010 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ναυτίλος