Στο όνομα του Ιπποκράτη

Στο όνομα του Ιπποκράτη

Της ΕΛΙΖΑΜΠΕΤΤΑΣ ΚΑΖΑΛΟΤΤΙ

«Ορκίζομαι ότι: Θα χρησιμοποιώ τη θεραπεία για να βοηθήσω τους ασθενείς κατά τη δύναμη και την κρίση μου, αλλά ποτέ για να βλάψω ή να αδικήσω...

Θα διατηρώ αγνή και άσπιλη και τη ζωή και την τέχνη μου... Σε όσα σπίτια πηγαίνω, θα μπαίνω για να βοηθήσω τους ασθενείς και θα απέχω από οποιαδήποτε εσκεμμένη βλάβη και φθορά... Και όσα τυχόν βλέπω ή ακούω κατά τη διάρκεια της θεραπείας ή και πέρα από τις επαγγελματικές μου ασχολίες στην καθημερινή μου ζωή, αυτά που δεν πρέπει να μαθευτούν παραέξω δεν θα τα κοινοποιώ, θεωρώντας τα θέματα αυτά μυστικά...».

Είναι ορισμένες μόνο από τις ευθύνες που αναλαμβάνουν όσοι ασπάζονται τον όρκο του Ιπποκράτη, που τους δεσμεύει καθ' όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας τους.

Στην πραγματικότητα: λάθη, κινδυνολογία, υπεροψία, αμέλεια, υποβολή των ασθενών τους σε άσκοπες εξετάσεις και χειρουργεία, παράνομες συνταγογραφήσεις φαρμάκων, «φακελάκια», εκβιασμοί, παραβίαση του απορρήτου, φοροδιαφυγή είναι μόνο κάποια από τα παραπτώματα στα όποια συχνά υποκύπτουν στη χώρα μας όσοι εξασκούν το ιατρικό επάγγελμα. Για ανίατη ασθένεια, μιλάμε, που εδώ και χρόνια ταλαιπωρεί το εγχώριο σύστημα υγείας και μας προβλημάτισε μια ακόμη φορά με αφορμή την καταγγελία συγγενών και φίλων του Νίκου Κακαουνάκη, σύμφωνα με την οποία μια σειρά από ιατρικά λάθη είχε ως αποτέλεσμα να χάσει ο γνωστός δημοσιογράφος τη ζωή του.

Τους είδαμε πάλι, γνωστούς επαγγελματίες, να περιφέρονται στα κανάλια, να παραβιάζουν αυθαίρετα το ιατρικό απόρρητο, να κοκορομαχούν, να προσβάλλουν τον όρκο τους και τον ιατρικό κώδικα δεοντολογίας.

Αναρωτηθήκαμε εκ νέου για το ιατρικό επάγγελμα, που στη χώρα μας μοιάζει να παραμένει ακόμη στο απυρόβλητο.

Η αλήθεια είναι ότι συχνά οι σχέσεις του ασθενή και της οικογένειάς του με τον θεράποντα ιατρό διαμεσολαβούνται από βαθιά ριζωμένους στο ασυνείδητο φόβους, που συνδέονται με την ασθένεια, την ανημπόρια και τον θάνατο. Με αποτέλεσμα, ειδικά στη χώρα μας, να σπανίζουν οι καταγγελίες για ιατρικά λάθη και άλλα παραπτώματα, όταν αυτά δεν οδηγούν στο μοιραίο. Ετσι τα δικαιώματα των ασθενών παραβιάζονται κατ' εξακολούθηση χωρίς καμιά ουσιαστική συνέπεια για τους υπευθύνους, και αυτό με την συνέργεια της πολιτείας, άλλες πάλι φορές και των ιδίων των θυμάτων.

Στην περίπτωση του Νίκου Κακαουνάκη εντολή δόθηκε από την υπουργό Υγείας για διενέργεια Ενορκης Διοικητικής Εξέτασης, ώστε να διαλευκανθεί η υπόθεση. Μια τακτική που θα όφειλε να μετατραπεί σε πάγια, σε περίπτωση υπόνοιας σοβαρών παραπτωμάτων γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού.

Είναι δηλαδή απαραίτητο, στο πλαίσιο του «νοικοκυρέματος» του Εθνικού Συστήματος Υγείας που ευαγγελίζεται το αρμόδιο υπουργείο, να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στη βελτίωση όλων των πτυχών των σχέσεων ανάμεσα σε ασθενείς και γιατρούς, ώστε να αποφευχθούν στο εξής κρούσματα κατάχρησης εξουσίας και παραβίασης του όποιου δικαιώματος του ασθενούς.

Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι στη χώρα μας δεν υπάρχουν γιατροί που κάνουν καλά τη δουλειά τους και αποτελούν πολλές φορές παράδειγμα επαγγελματικής ευσυνειδησίας.

Με λίγα λόγια, πέρα από τα οικονομικά των γιατρών και τη ροπή τους προς τη φοροδιαφυγή, αντικείμενο διερεύνησης από την πολιτεία θα όφειλε να αποτελέσει και το πώς οι κληρονόμοι του Ιπποκράτη εξασκούν, στο όνομα αυτού, το επάγγελμα. Είναι ένα σοβαρότατο θέμα που άπτεται της υγειονομικής πολιτικής και της δημοκρατίας· μας αφορά επίσης όλους.

"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", σήμερα