—της Ελένης Κεχαγιόγλου και του Γιώργου Τσακνιά για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα—
Στην Ελλάδα του ’50, παπάς, επίτροπος και χωροφύλακας έδιναν τις ντιρεκτίβες τής εν Χριστώ κοινωνικής ζωής, εξουσίαζαν και κυριαρχούσαν, απομόνωναν και τιμωρούσαν. Η Εκκλησία —η οποία προφανώς καμιά σχέση δεν έχει με τους πιστούς, μεταξύ των οποίων, σχηματικά μιλώντας, υπάρχουν, όπως σε κάθε κοινωνική ομάδα, καλοί και κακοί άνθρωποι— στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, όπου ακόμη εκκρεμεί ως αίτημα, ενδεχομένως μειοψηφικό δυστυχώς, ο διαχωρισμός της από το κράτος — η ελληνική Εκκλησία λοιπόν, μέσω επιφανών εκπροσώπων της, συχνά-πυκνά ξεχνά το «κήρυγμα της αγάπης» και της αποδοχής του άλλου (ακόμη και στην εκδοχή του «ασώτου») και δείχνει το πρόσωπο της καταπιεστικής άρχουσας τάξης που την έχει η εποχή ξεπεράσει αλλά επιμένει απελπισμένα, με την εμπάθεια της παρακμής, να επιδεικνύει εξουσιαστική πυγμή, δείχνοντας τα (χαλασμένα) δόντια της.
Και τα δείχνει διότι παραμένει άρχουσα — ακόμα και επί πρώτης και δεύτερης φοράς αριστερά, όπως αποδεικνύεται σε κάθε επαφή της κοσμικής με την εκκλησιαστική εξουσία. Αξέχαστος μάλλον είναι, π.χ., ο τρόπος με τον οποίο έκλεισε μονομερώς το ζήτημα της εξαίρεσης μαθητών από το ζήτημα των θρησκευτικών ο κατά κοινή ομολογία ήπιος, και προσεκτικός, Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, πριν από δυόμισι περίπου μήνες. «Δεν είναι [απόφαση] του Υπουργείου [Παιδείας], αλλά κάποιας κυρίας που έχει ορισμένες ιδέες στο μυαλό της». Με τη φράση αυτή, κάνοντας συνειδητά επίδειξη εξουσίας, ο Ιερώνυμος έβαλε τελεία και παύλα στο θέμα που τόλμησε να ανοίξει η εν λόγω «κάποια κυρία», η οποία τυγχάνει Αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας. Για την ιστορία, ας υπενθυμίσουμε ότι την επόμενη μέρα, ο Υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης επισκέφτηκε τον Αρχιεπίσκοπο και τον διαβεβαίωσε ότι «δεν θα υπάρξουν μονομερείς ενέργειες στο θέμα των θρησκευτικών», αδειάζοντας έτσι πανηγυρικά τη συντρόφισσα υφυπουργό.
Μόλις χθες, ο μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος εμφάνισε στο προσωπικό του ιστολόγιο κείμενο που επιγράφεται «ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ», έχει υπέρτιτλο στο πνεύμα των Χριστουγέννων: «ΤΑ ΑΠΟΒΡΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΗΚΩΣΑΝ ΚΕΦΑΛΙ» και υπότιτλο «ΦΤΥΣΤΕ ΤΟΥΣ», προδήλως ταιριαστό στο κήρυγμα περί χριστιανικής αγάπης ως «των προφητών η διδάσκαλος, των αποστόλων η σύνδρομος, των μαρτύρων η δύναμις, των Πατέρων και Διδασκάλων η έμπνευσις» (Συμεών ο Νέος Θεολόγος).
Κάτω δε από το κομψό αυτό «ΦΤΥΣΤΕ ΤΟΥΣ!» (με θαυμαστικό) παραληρηματικά γράφει ο άνθρωπος που προσφωνείται «Άγιος Καλαβρύτων»: «Δεν έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε τους ανθρώπους! Κριτής όλων μας είναι ο Θεός»… Παραθέτοντας έπειτα τις πηγές του (από τον Απόστολο Παύλο έως το xairete.blogspot.gr (!) κατηγορεί τους ομοφυλόφιλους ως «αποβράσματα της Κοινωνίας», είναι, επαναλαμβάνει, «οι κολασμένοι της Κοινωνίας» — μάλλον οι ομοφυλόφιλοι δεν εμπίπτουν στην κατηγορία «άνθρωποι» και, έτσι, επιτρέπεται ο διασυρμός τους.
Το σκοταδιστικό κείμενο ολοκληρώνεται με την ανατριχιαστική προτροπή προς το (κυριολεκτικό) ποίμνιο: «Μή διστάζετε, λοιπόν! Όταν καί όπου τους συναντάτε, φτύστε τους! Μη τους αφήνετε να σηκώνουν κεφάλι! Είναι επικίνδυνοι!». Πρόκειται προφανώς για παράδειγμα hate speech, για λόγο μίσους που προτρέπει στη βιαιοπραγία. Είναι μάλλον η ώρα για τους άμεσα ενδιαφερόμενους, για τις ενώσεις ομοφυλοφίλων, με την έμπρακτη συμπαράσταση όλων ημών που πιστεύουμε στην ισότητα και δεν θεωρούμε τα ανθρώπινα δικαιώματα δύο ωραίες λέξεις που έχουν σήμερα 10 Δεκεμβρίου την τιμητική τους, να πάνε τον Αμβρόσιο στα δικαστήρια βάσει του αντιρατσιστικού νόμου. Ας αναλάβει ο νομικός ακτιβισμός. Δεν έχει νόημα να (αυτό)οικτιρόμαστε ότι «είμαστε Ιράν». Νόημα έχει να κάνουμε μήνυση στον Αμβρόσιο.
Πράγματι, ο εν λόγω νόμος είναι προβληματικός· προσφέρεται για κατάχρηση από συντηρητικούς και οπισθοδρομικούς κύκλους, που θεωρούν, π.χ., ότι η ιστορία δεν είναι αντικείμενο των αρμόδιων επιστημόνων, δηλαδή των ιστορικών, αλλά κάτι σαν «εθνική περιουσία» — με αποτέλεσμα την αδιανόητη δίκη που διεξάγεται αυτές τις μέρες στην Κρήτη με κατηγορούμενο τον γερμανό ιστορικό Χάιντς Ρίχτερ, στο πρώτο test drive του νόμου. Η δίωξη εναντίον του Ρίχτερ ασκήθηκε αυτεπάγγελτα από τον εισαγγελέα Ρεθύμνου· αφού τα ανατριχιαστικά παραληρήματα του Αγίου Καλαβρύτων δεν ευαισθητοποιούν αντίστοιχα κάποιον εισαγγελέα, ας αντιδράσουν οι άμεσα θιγόμενοι, που θα είναι και τα θύματα ενδεχόμενης βιαιοπραγίας (ή, έστω, αποδέκτες φτυσίματος), αν η προτροπή του Αμβρόσιου εισακουστεί από το ποίμνιό του.
Παρεμπιπτόντως, ο Αμβρόσιος, όπως σωστά σημειώνει σε σημερινό άρθρο του στο protagon ο Κώστας Γιαννακίδης, πληρώνεται από κονδύλια του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Άραγε ο υπουργός Νίκος Φίλης, που υπογράφει για τα κονδύλια αυτά, έχει λόγο για το τι λένε και πράττουν οι Ιεράρχες; Θέλει έστω να σχολιάσει κάπως το κείμενο του Αμβρόσιου ή θα θεωρηθεί κι αυτό «μονομερής ενέργεια;»
Όσο για την Εκκλησία, ας θυμηθεί τα δικά της ιερά και όσια. Σύμφωνα με τον Μεγάλο Βασίλειο: «ώσπερ ουν ό την αγάπην έχων, τον Θεόν έχει» — ο Αμβρόσιος δεν έχει αγάπη, άρα δεν έχει Θεό. Ας πάει σπίτι του.
Στην Ελλάδα του ’50, παπάς, επίτροπος και χωροφύλακας έδιναν τις ντιρεκτίβες τής εν Χριστώ κοινωνικής ζωής, εξουσίαζαν και κυριαρχούσαν, απομόνωναν και τιμωρούσαν. Η Εκκλησία —η οποία προφανώς καμιά σχέση δεν έχει με τους πιστούς, μεταξύ των οποίων, σχηματικά μιλώντας, υπάρχουν, όπως σε κάθε κοινωνική ομάδα, καλοί και κακοί άνθρωποι— στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, όπου ακόμη εκκρεμεί ως αίτημα, ενδεχομένως μειοψηφικό δυστυχώς, ο διαχωρισμός της από το κράτος — η ελληνική Εκκλησία λοιπόν, μέσω επιφανών εκπροσώπων της, συχνά-πυκνά ξεχνά το «κήρυγμα της αγάπης» και της αποδοχής του άλλου (ακόμη και στην εκδοχή του «ασώτου») και δείχνει το πρόσωπο της καταπιεστικής άρχουσας τάξης που την έχει η εποχή ξεπεράσει αλλά επιμένει απελπισμένα, με την εμπάθεια της παρακμής, να επιδεικνύει εξουσιαστική πυγμή, δείχνοντας τα (χαλασμένα) δόντια της.
Και τα δείχνει διότι παραμένει άρχουσα — ακόμα και επί πρώτης και δεύτερης φοράς αριστερά, όπως αποδεικνύεται σε κάθε επαφή της κοσμικής με την εκκλησιαστική εξουσία. Αξέχαστος μάλλον είναι, π.χ., ο τρόπος με τον οποίο έκλεισε μονομερώς το ζήτημα της εξαίρεσης μαθητών από το ζήτημα των θρησκευτικών ο κατά κοινή ομολογία ήπιος, και προσεκτικός, Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, πριν από δυόμισι περίπου μήνες. «Δεν είναι [απόφαση] του Υπουργείου [Παιδείας], αλλά κάποιας κυρίας που έχει ορισμένες ιδέες στο μυαλό της». Με τη φράση αυτή, κάνοντας συνειδητά επίδειξη εξουσίας, ο Ιερώνυμος έβαλε τελεία και παύλα στο θέμα που τόλμησε να ανοίξει η εν λόγω «κάποια κυρία», η οποία τυγχάνει Αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας. Για την ιστορία, ας υπενθυμίσουμε ότι την επόμενη μέρα, ο Υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης επισκέφτηκε τον Αρχιεπίσκοπο και τον διαβεβαίωσε ότι «δεν θα υπάρξουν μονομερείς ενέργειες στο θέμα των θρησκευτικών», αδειάζοντας έτσι πανηγυρικά τη συντρόφισσα υφυπουργό.
Μόλις χθες, ο μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος εμφάνισε στο προσωπικό του ιστολόγιο κείμενο που επιγράφεται «ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ», έχει υπέρτιτλο στο πνεύμα των Χριστουγέννων: «ΤΑ ΑΠΟΒΡΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΗΚΩΣΑΝ ΚΕΦΑΛΙ» και υπότιτλο «ΦΤΥΣΤΕ ΤΟΥΣ», προδήλως ταιριαστό στο κήρυγμα περί χριστιανικής αγάπης ως «των προφητών η διδάσκαλος, των αποστόλων η σύνδρομος, των μαρτύρων η δύναμις, των Πατέρων και Διδασκάλων η έμπνευσις» (Συμεών ο Νέος Θεολόγος).
Κάτω δε από το κομψό αυτό «ΦΤΥΣΤΕ ΤΟΥΣ!» (με θαυμαστικό) παραληρηματικά γράφει ο άνθρωπος που προσφωνείται «Άγιος Καλαβρύτων»: «Δεν έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε τους ανθρώπους! Κριτής όλων μας είναι ο Θεός»… Παραθέτοντας έπειτα τις πηγές του (από τον Απόστολο Παύλο έως το xairete.blogspot.gr (!) κατηγορεί τους ομοφυλόφιλους ως «αποβράσματα της Κοινωνίας», είναι, επαναλαμβάνει, «οι κολασμένοι της Κοινωνίας» — μάλλον οι ομοφυλόφιλοι δεν εμπίπτουν στην κατηγορία «άνθρωποι» και, έτσι, επιτρέπεται ο διασυρμός τους.
Το σκοταδιστικό κείμενο ολοκληρώνεται με την ανατριχιαστική προτροπή προς το (κυριολεκτικό) ποίμνιο: «Μή διστάζετε, λοιπόν! Όταν καί όπου τους συναντάτε, φτύστε τους! Μη τους αφήνετε να σηκώνουν κεφάλι! Είναι επικίνδυνοι!». Πρόκειται προφανώς για παράδειγμα hate speech, για λόγο μίσους που προτρέπει στη βιαιοπραγία. Είναι μάλλον η ώρα για τους άμεσα ενδιαφερόμενους, για τις ενώσεις ομοφυλοφίλων, με την έμπρακτη συμπαράσταση όλων ημών που πιστεύουμε στην ισότητα και δεν θεωρούμε τα ανθρώπινα δικαιώματα δύο ωραίες λέξεις που έχουν σήμερα 10 Δεκεμβρίου την τιμητική τους, να πάνε τον Αμβρόσιο στα δικαστήρια βάσει του αντιρατσιστικού νόμου. Ας αναλάβει ο νομικός ακτιβισμός. Δεν έχει νόημα να (αυτό)οικτιρόμαστε ότι «είμαστε Ιράν». Νόημα έχει να κάνουμε μήνυση στον Αμβρόσιο.
Πράγματι, ο εν λόγω νόμος είναι προβληματικός· προσφέρεται για κατάχρηση από συντηρητικούς και οπισθοδρομικούς κύκλους, που θεωρούν, π.χ., ότι η ιστορία δεν είναι αντικείμενο των αρμόδιων επιστημόνων, δηλαδή των ιστορικών, αλλά κάτι σαν «εθνική περιουσία» — με αποτέλεσμα την αδιανόητη δίκη που διεξάγεται αυτές τις μέρες στην Κρήτη με κατηγορούμενο τον γερμανό ιστορικό Χάιντς Ρίχτερ, στο πρώτο test drive του νόμου. Η δίωξη εναντίον του Ρίχτερ ασκήθηκε αυτεπάγγελτα από τον εισαγγελέα Ρεθύμνου· αφού τα ανατριχιαστικά παραληρήματα του Αγίου Καλαβρύτων δεν ευαισθητοποιούν αντίστοιχα κάποιον εισαγγελέα, ας αντιδράσουν οι άμεσα θιγόμενοι, που θα είναι και τα θύματα ενδεχόμενης βιαιοπραγίας (ή, έστω, αποδέκτες φτυσίματος), αν η προτροπή του Αμβρόσιου εισακουστεί από το ποίμνιό του.
Παρεμπιπτόντως, ο Αμβρόσιος, όπως σωστά σημειώνει σε σημερινό άρθρο του στο protagon ο Κώστας Γιαννακίδης, πληρώνεται από κονδύλια του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Άραγε ο υπουργός Νίκος Φίλης, που υπογράφει για τα κονδύλια αυτά, έχει λόγο για το τι λένε και πράττουν οι Ιεράρχες; Θέλει έστω να σχολιάσει κάπως το κείμενο του Αμβρόσιου ή θα θεωρηθεί κι αυτό «μονομερής ενέργεια;»
Όσο για την Εκκλησία, ας θυμηθεί τα δικά της ιερά και όσια. Σύμφωνα με τον Μεγάλο Βασίλειο: «ώσπερ ουν ό την αγάπην έχων, τον Θεόν έχει» — ο Αμβρόσιος δεν έχει αγάπη, άρα δεν έχει Θεό. Ας πάει σπίτι του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου