«Κι όταν κάποτε χτύπησαν την πόρτα εγώ έλειπα, όπως πάντα τις πιο ωραίες στιγμές μου. "Όχι, δε μένει κανείς εδώ" είπα. Κι ήταν η μόνη αλήθεια που έλεγα...»
Λέει ο Λειβαδίτης
Μια φορά απάντησα, άνοιξα την πόρτα αλλά δεν ήταν κανένας εκεί..
Ήταν, ήμουν, είμαι απρόοπτο, είχε φύγει.
Υπάρχουν, βέβαια, τα απρόσμενα απρόοπτα και τα άλλα τα ...αναμενόμενα.
Κι όμως, είχε φύγει..
π.ρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου