Εκείνο που μας επιτρέπει, ίσως, να ζήσουμε με αμετροέπεια είναι ότι δεν γνωρίζουμε ακριβώς το πότε θα φύγουμε από αυτή τη ζωή. Έχουμε την αίσθηση πως ο χρόνος είναι ατέλειωτος.
Κι όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, φτάνοντας στο τέλος της διαδρομής μας, είναι τότε που θα μας επισκεφθούν τα τελώνια... Τα απομεινάρια των ονείρων μας, των σκέψεων που κάναμε, των επιτυχιών και των αποτυχιών μας καθ’ οδόν, των χαρούμενων και των λυπημένων στιγμών που μας δόθηκαν απλόχερα από την ίδια τη ζωή μας, των ευκαιριών που χάσαμε, των λόγων που δεν είπαμε, των πράξεων που δεν κάναμε κι αυτών που κάναμε, τις αγκαλιές που δεν κάναμε και αυτές που κάναμε, των λαθών μας, των αξέχαστων στιγμών μας.
Τα τελώνια μας περιμένουν...
Το πέρασμα μας από το σύμπαν έχει προδιαγεγραμμένα όρια, ας κάνουμε τους λογαριασμούς μας έγκαιρα.
π.ρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου