Αναρωτιέμαι πολλές φορές, μετά τον θάνατο ενός ζευγαριού που πάνε τα τρυφερά τους λόγια, αυτά που ψιθύριζαν μονάχα μεταξύ τους για χρόνια, αυτά που δεν κατέγραψε ποτέ κανείς, ο κώδικάς τους ο ιδιωτικός, ο ερμητικός, τα λόγια που φτιάχτηκαν από τα υγρά του έρωτα καθώς σταγόνες στέγνωναν στο στήθος και την κοιλιά.
Λέει ο Ισίδωρος Ζούργος στο «ανεμώλια»
Για κάποιους, τους είχαν κρατήσει τρυφερή συντροφιά μέχρι την τελευταία στιγμή.
Για κάποιους άλλους, είχαν ξεθωριάσει, από την πίκρα, των ανείπωτων αλλά, με γλύκα, πορεύτηκαν σιωπηλά, κρυφά, αλλά χέρι χέρι με αυτά, μέχρι το τέλος μαζί, γιατί αυτή ήταν η επιλογή τους και..
Για κάποιους άλλους απλά χάθηκαν, βυθισμένα στη χολή των απωθημένων, μαζί ή χώρια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου