kolotumpa

Kolotumpa

Η προετοιμασία και η εκτέλεση by Alex Tsipras

Μα βία και κατά ΑμΕΑ; Τι (θα) κάνετε κ. Πρύτανη;

Ενα άνθρωπος με ειδικές ανάγκες ξυλοκοπήθηκε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνήλθε άραγε το Πρυτανικό Συμβούλιο, ή έκανε κάποια ενέργεια; Το επιχείρημα ότι όταν συνέβη η βιαιοπραγία ήταν ήδη αργά, καταρρέει από το γεγονός ότι η πρόθεση και η απειλή της βίας είχε γίνει γνωστή

 

Ανοικτή επιστολή στον Πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, σχετικά με τον ξυλοδαρμό ΑμΕΑ μέσα στον χώρο του πανεπιστημίου:

Αξιότιμε κύριε Πρύτανη,

Σίγουρα πληροφορηθήκατε ότι στο πανεπιστήμιό σας, την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου , ένα Άτομο με Ειδικές Ανάγκες, και συγκεκριμένα ένας συνάνθρωπός μας με 80% αναπηρία, που πάσχει από χρόνιο νόσημα, με αμέτρητα συμπτώματα και επιπλοκές, ξυλοκοπήθηκε μέσα στο πανεπιστήμιό σας από άτομα που παριστάνουν τους προασπιστές ανώτερων ηθικών αξιών.

Καθώς ο συγκεριμένος άνθρωπος έχει αναλάβει την ευθύνη δυο οργανώσεων σχετικών με την ενδυνάμωση των χρόνια πασχόντων ατόμων, είχε κληθεί στο πανεπιστήμιό σας σε εκδήλωση που οργάνωνε στο Αμφιθέατρο Αντωνιάδου η Μη-Κυβερνητική, Μη-Κερδοσκοπική οργάνωση AIESEC, που προάγει τον εθελοντισμό σε κοινωφελή θέματα. Σε αυτή μετέχουν και καθηγητές του πανεπιστημίου σας, που είναι μάλιστα ενεργοί σε πρόγραμμα ενίσχυσης της καινοτομίας, του οποίου την ευθύνη έχει το ίδιο το πανεπιστήμιο. Ο σκοπός των οργανωτών ήταν να ενημερώσουν τους φοιτητές και να συζητήσουν μαζί τους για τον εθελοντισμό, όπου ο συγκεκριμένος άνθρωπος θα μιλούσε για τον εθελοντισμό στον δικό του χώρο, της προστασίας των δικαιωμάτων και των διεκδικήσεων των ΑΜΕΑ. Είμαι βέβαιος ότι συμφωνείτε ότι είναι ένα ζήτημα με μεγάλη κοινωνική σημασία, και είναι σημαντικό η φοιτητική κοινότητα να γνωρίζει, και αν μπορεί να ανακουφίσει, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι αυτοί.

Η εκδήλωση είχε ανακοινωθεί ημέρες πριν, και προτού γίνει είχαν αναρτηθεί στο πανεπιστήμιό σας πανώ με συνθήματα όπως «Στα αφεντικά δε θα κάνουμε τις χάρες, άμα ξανάρθει η AIESEC θα φύγει με σφαλιάρες», και με φέιγ-βολάν με συνθήματα όπως «Στο διάολο ο εθελοντισμός, στο διάολο η καριέρα», και προκηρύξεις κατά της AIESEC, τυπωμένα σε μηχανήματα της σχολής. Αυτά τα συνθήματα, όπως είναι φανερό, εκδήλωναν πρόθεση άσκησης βίας, καταφερόμενα γενικώς και αορίστως κατά του εθελοντισμού, τον οποίο αυτοί που τα έγραψαν θεωρούν φαίνεται κάποια σκοτεινή δύναμη, αλλά και κατά της συγκεκριμένης ΜΚΟ και της εκδήλωσης που οργάνωνε. Οι αρμόδιοι οργανωτές της εκδήλωσης κάλεσαν τηλεφωνικά την Πρυτανεία να ενημερώσουν ότι δέχθηκαν πιέσεις για ακύρωση της εκδήλωσης, έχοντας δει τα σχετικά πανώ και τα φυλλάδια με απειλητικό περιεχόμενο. Το πρόσωπο στο οποίο μίλησαν στην πρυτανεία τους μετέφερε το μήνυμα ότι τους προτείνεται να ακυρώσουν την εκδήλωση. Η AIESEC απάντησε, ορθά κατά τη γνώμη μου, ότι δε θεωρούν σωστό να αποδεχθούν να ακυρώσωουν την εκδήλωση, λόγω εκβιασμού, και της απειλής της βίας.

Η εκδήλωση τελικά έγινε, και η βία ασκήθηκε από κάποιους, όχι απλώς κατά του καλεσμένου, συγκεκριμένου ΑΜΕΑ, αλλά και άλλων ομιλητών στην ίδια εκδήλωση. Αυτό σημειωτέον, έγινε παρουσία και καθηγητών του ιδρύματός σας, οι οποίοι δεν αντέδρασαν.

Η διάθεση άσκησης βίας είχε ήδη εκφρασθεί, προκαταβολικά, στην εκδήλωση μετείχαν και καθηγητές σας, είχε γίνει το τηλεφώνημα από τους οργανωτές στην Πρυτανεία, και άρα η διοίκηση του πανεπιστημίου είχε κάθε τρόπο να γνωρίζει τον κίνδυνο που εγκυμονούσε η κατάσταση, το λιγότερο να ανησυχήσει γι᾽αυτόν, και θα ήλπιζα να εκδηλώσει έμπρακτα την ανησυχία της.
Σύμφωνα με τον νόμο 4485/2017, περί «Οργάνωσης και Λειτουργίας της Ανώτατης Εκπαίδευσης», η αυτεπάγγελτη επέμβαση δημόσιας δύναμης επιτρέπεται σε πανεπιστήμιο σε περιπτώσεις κακουργημάτων και εγκλημάτων κατά ζωής. Εν προκειμένω, και εκ των υστέρων, η βίαια επίθεση κατά του συγκεκριμένου ΑΜΕΑ, αλλά και των άλλων ομιλητών εμπίπτει στα άρθρα του Ποινικού Κώδικα, περί επικίνδυνης σωματικής βλάβης, που δεν είναι κακούργημα ή έγκλημα κατά ζωής, αφ’ εαυτού της. Φυσικά, ειδικά για το ΑΜΕΑ, ένα άτομο μάλιστα με 80% αναπηρία, σοβαρότατο χρόνιο νόσημα και σοβαρή αναπνευστική ανεπάρκεια, την οποία πρόλαβε να δηλώσει στους ανθρώπους που τον χτύπησαν, πριν τον χτυπήσουν, οι συνέπειες είναι απρόβλεπτες. Κάλλιστα θα μπορούσε ο άνθρωπος να έχει πάθει χειρότερα, έως πολύ χειρότερα. Η εκτίμηση του κινδύνου που διέτρεχε ένα άτομο σε τέτοια κατάσταση, με τέτοια κακομεταχείριση, νομίζω βρισκόταν στα πλαίσια της διακριτικής κρίσης των οικοδεσποτών, δηλαδή του πανεπιστημίου, και συγκεκριμένα της διοίκησης του πανεπιστημίου. Και βέβαια στα πλαίσια της ευαισθησίας της.

Oμως, και σε περίπτωση που δεν υπάρχει κακούργημα ή έγκλημα κατά ζωής, αλλά περίπτωση διάπραξης ποινικών αδικημάτων, όπως εν προκειμένω η σωματική βλάβη, τα όργανα του νόμου μπορούν να παρέμβουν, για την προστασία των αθώων θυμάτων, την αποτροπή περαιτέρω εγκλημάτων, και την τιμωρία των ενόχων, κατόπιν απόφασης του Πρυτανικού Συμβουλίου.
Αναρωτιέμαι: συνήλθε το Πρυτανικό Συμβούλιο, ή έκανε κάποια σχετική ενέργεια; Το επιχείρημα ότι όταν συνέβη η βιαιοπραγία ήταν ήδη αργά, καταρρέει από το γεγονός ότι η πρόθεση της βίας είχε γίνει γνωστή, με την ανάρτηση των πανό, των φέιγ-βολάν κ.λπ. Αλλά έστω και παρά την απουσίας έγκαιρης, αποτρεπτικής ενέργειας, θα περιμέναμε κατόπιν κάποια επίσημη αντίδρασή σας, με σκοπό έστω εκ των υστέρων να διερευνηθούν οι συνθήκες του αποτρόπαιου περιστατικού, και ει δυνατόν να εντοπισθούν οι δράστες, οι οποίοι άλλωστε, κατά πολλές ενδείξεις, δεν ήταν καν φοιτητές του πανεπιστημίου σας. Και κυρίως, επαναλαμβάνω, να αποτραπούν παρόμοια περιστατικά στο μέλλον.

Ως έλληνας πολίτης, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για τα ζητήματα της παιδείας, αναρωτιέμαι τι προτίθεστε να κάνετε σχετικά εσείς προσωπικά, ή άλλα μέλη του Συμβουλίου. Αφού δεν τα κάνατε για την αποτροπή του συγκεκριμένου περιστατικού βίας, πριν ή κατά τη διάρκεια της διάπραξής του, θα κάνετε κάτι για τη διελεύκανση και την τιμωρία της πράξης, και κυρίως την αποφυγή παρομοίων πράξεων στο μέλλον, σχετικά με τις οποίες από ό,τι έμαθα ήδη υπάρχουν δημόσιες απειλές;

Πέραν από αιτίες για τη μέχρι τώρα απραξία σας που δε θέλω καν να σκεφτώ ότι μπορεί να ισχύουν, όπως το να μην υποψιαζόσασταν καν το τι μπορούσε να συμβεί, το για κάποιο λόγο να μη θέλατε να δράσετε, ή το να δειλιάσατε, πάει ο νους μου, ως ελαφρυντικό σας, στο κακό προηγούμενο. Με άλλα λόγια, στο ότι είναι γνωστό ότι σε όσες περιπτώσεις έχει κληθεί η αστυνομία να παρέμβει σε πανεπιστήμια, κωλυσιεργεί, βρίσκει δικαιολογίες, ζητά γραπτές αιτήσεις, κ.λπ, οι οποίες κατά κανόνα δεν έρχονται. Αυτά φυσικά οφείλονται, όπου και όποτε συμβαίνουν, στην απαράδεκτη ευθυνοφοβία των κατά περίπτωση ανθρώπων που αρνούνται να εφαρμόσουν το νόμο, αλλά και στην γενικότερη ανοχή στην ανομία στα πανεπιστήμια που υπάρχει στη χώρα μας, εδώ και αρκετές δεκαετίες, αλλά δυστυχώς πολύ περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Είναι γνωστό άλλωστε, ότι όταν προ μηνών το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ζήτησε τη συνδρομή της αστυνομίας για να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν τη διακίνηση ναρκωτικών μέσα στο πανεπιστήμιο, ο ίδιος ο κυβερνητικός υπεύθυνος για την Παιδεία, υπουργός κ. Γαβρόγλου, βγήκε ξεδιάντροπα και καταδίκασε την πράξη του Πανεπιστημίου.

Δέχομαι ότι σε ένα τέτοιο κλίμα, με τέτοιο ιστορικό, ατολμίας των κρατικών λειτουργών, και ανοχής έως και ανοιχτής καταδίκης της προσφυγής στον νόμο, από την ίδια την κυβέρνηση, η πράξη της αίτησης της συνδρομής των αρμοδίων οργάνων του κράτους για την αντιμετώπιση του κοινού εγκλήματος στα πανεπιστήμια μπορεί να εμφανίζεται σε πολλούς ως ουτοπική, ή γραφική. Αλλά θέλω να πιστεύω ότι εσείς ειδικά δεν είστε ανάμεσά σε αυτούς, αφού αναλάβατε αυτή τη θέση. Οπότε πραγματικά αναρωτιέμαι, πως θα αλλάξει αυτή η κατάσταση αν οι επιφορτισμένοι από τον νόμο με την ευθύνη, δεν την αναλαμβάνουν, και δεν δρουν έγκαιρα; Ποιος θα το κάνει, αν όχι εκείνοι, και εν προκειμένω εσείς; Η κυβέρνηση έχει δείξει ότι όχι απλώς ολιγωρεί, αλλά μάλλον συνεργεί στη βία. Ποιος λοιπόν θα λύσει το πρόβλημα.

Κύριε πρύτανη, σας ομολογώ ειλικρινά ότι δεν ζηλεύω τη θέση σας, ούτε πιστεύω ότι είναι εύκολη. Αλλά είστε ώριμος άνθρωπος, υπεύθυνος των πράξεών σας, και στο αξίωμα που κατέχετε έχετε δώσει έναν όρκο. Και πάντως εσείς αποφασίσατε να επιχειρήσετε να εκλεγείτε πρύτανης του ΟΠΑ., όχι εγώ ή ο γείτονας, και εσείς το καταφέρατε. Άρα, κατά τη δική μου φτωχή λογική, εσείς επιλέξατε να αναλάβετε και τις ευθύνες του αξιώματος στο ακέραιο.

Ο Τ.Σ. Ελιοτ έγραφε ότι κάποιοι άνθρωποι ονειρεύονται μια κοινωνία τόσο τέλεια, που κανείς να μη χρειάζεται να είναι καλός. Από την πείρα της ζωής, γνωρίζετε καλά ότι τέτοια κοινωνία ούτε υπάρχει ούτε πρόκειται να υπάρξει

Μέσα στις ουσιαστικές ευθύνες σας, είναι σίγουρα και η προστασία των εργαζομένων και των φοιτούντων στο πανεπιστήμιο, και των προσκεκλημένων σας. Μέσα στις ευθύνες σας, είναι σίγουρα να υπάρχει στο πανεπιστήμιο απόλυτη ελευθερία για τη διακίνηση των ιδεών, όπως άλλωστε ζητά και το πνεύμα που δημιούργησε ιστορικά την έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου – ελευθερία που πλήττεται βάναυσα όταν ειρηνικοί και αθώοι άνθρωποι ξυλοκοπούνται, ακριβώς για τις ιδέες τους. Μέσα στις ευθύνες σας είναι να προστατεύετε τη νομιμότητα, ώστε να διευκολύνετε το ακαδημαϊκό έργο το πανεπιστημίου.

Οι ευθύνες αυτές, με κάνουν να πιστεύω ότι έπρεπε να δράσετε αλλιώς από το πως δράσατε στη συγκεκριμένη περίπτωση – ή σωστότερα το πως δεν δράσατε. Και αν είχατε δράσει όπως έπρεπε, και είχατε αντιμετωπίσει, όπως είναι πολύ πιθανό, την ολιγωρία, είτε της αστυνομίας, είτε των εισαγγελικών αρχών, είτε είχατε παρενοχληθεί στην άσκηση του υψηλού σας καθήκοντος από κρατικούς λειτουργούς, ακόμη και υπουργούς, τότε θα έπρεπε να καταγγείλετε στους έλληνες πολίτες, συγκεκριμένα και ονομαστικά αυτές τις ολιγωρίες, και αυτές τις παρεμβάσεις, από όπου κι αν ήταν. Έτσι, για να παίρνει ο καθένας τις ευθύνες που του αναλογούν.

Κύριε Πρύτανη, ο Τ. Σ. Έλιοτ έγραφε ότι κάποιοι άνθρωποι ονειρεύονται μια κοινωνία τόσο τέλεια, που κανείς να μη χρειάζεται να είναι καλός. Από την πείρα της ζωής, γνωρίζετε καλά ότι τέτοια κοινωνία ούτε υπάρχει ούτε πρόκειται να υπάρξει. Σε κάθε κοινωνία, η ευνομία και η ασφάλεια των πολιτών, άρα και η προκοπή του συνόλου, θα εξαρτάται τελικά σε μεγάλο βαθμό από την προσωπική ευθύνη κάποιων. Οι θεσμοί και το νομικό πλαίσιο βοηθούν σίγουρα, και οι σχετικοί νόμοι αλλά και οι περισσότεροι θεσμοί στην Ελλάδα είναι όντως σε άθλια κατάσταση. Αυτός όμως είναι, κατά τη γνώμη μου, ένας λόγος οι άνθρωποι με ευθύνη να προσπαθούν να την ασκήσουν με ακόμη περισσότερη προσήλωση. Οι δυσκολίες που θέτει το πλαίσιο δεν είναι δικαιολογία για ολιγωρία. Είναι πρόκληση για άσκηση αρετής.

Κλείνοντας, σας ενημερώνω ότι ο παθών ΑμΕΑ στο συγκεκριμένο περιστατικό, έγραψε την ιστορία του, και την έστειλε σε όλες τις εφημερίδες και τους μεγάλους ειδησεογραφικούς ιστότοπους, με έμφαση τους θεωρούμενους αριστερούς, λόγω της δηλωμένης ευαισθησίας τους σε κοινωνικά θέματα. Καμία εφημερίδα και κανένας ιστότοπος, πλην ενός -μη θεωρούμενου αριστερού- δεν τόλμησε να τη δημοσιεύσει, άλλοι από λόγους που κολακεύονται να τους λένε «ιδεολογικούς», άλλοι από απλή δειλία.

Εν πάση περιπτώσει, χάρη στο θάρρος του ενός ιστότοπου που δημοσίευσε τη μαρτυρία του παθόντος, και αρκετών ανθρώπων που την αναπαρήγαγαν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, την έμαθα και εγώ. Και με αυτή την αφορμή, σας γράφω. Είμαι σίγουρος ότι το περιστατικό που σας αναφέρω είναι εν γνώσει σας, αν και δεν έχει μαθευτεί στην κοινωνία μας όσο θα έπρεπε. Και αυτή η έλλειψη πληροφόρησης, αυτή η σιωπή, αυτός ο φόβος που κάνει πολλούς να μη μιλούν γι’ αυτά τα πράγματα, είναι μια από τις μεγαλύτερες αιτίες όχι απλώς για τη συνέχιση, αλλά και για την αύξηση αυτών των απαράδεκτων φαινομένων.

Ο καλύτερος τρόπος να μαθευτεί το τι συνέβη στο πανεπιστήμιό σας, όχι ως μια ακόμη αιτία απελπισίας για τον τόπο μας, αλλά ως μια αχτίδα ελπίδας, θα είναι κάποια δράση από μέρους σας. Θέλω να ελπίζω ότι εσείς και οι συνάδελφοι σας, με τους οποίους μοιράζεστε την ευθύνη της διοίκησής του πανεπιστημίου, θα ενεργήσετε όπως πρέπει, βάσει του όρκου, του καθήκοντος και της ευθύνης σας, ως πολιτών και ως ανθρώπων.

Με τιμή,
Απόστολος Δοξιάδης

Απόστολος Δοξιάδης

protagon.gr, 14/10/2017

 

Κουρουμπλής και Σαρωνικός

Ας εξηγήσει κάποιος στον Κουρουμπλή πως αυτό που συνέβη, 

συμβαίνει στον Σαρωνικό δεν είναι ένα «δυσάρεστο συμβάν».

Δυσάρεστο συμβάν είναι να λεκιαστεί το πουκάμισο σου.

Αυτό που έγινε, γίνεται στον Σαρωνικό είναι καταστροφή!!

Οι συνέπειες της οποίας δύσκολα θα αναστραφούν.

Δεν ξέρω αν οφείλεται σε ατύχημα, δολιοφθορά ή σε οτιδήποτε άλλο, με αυτό θα ασχοληθούν οι αρμόδιες αρχές.

Ξέρουμε όλοι όμως πως υπήρξε εγκληματική καθυστέρηση και απραξία!!

Πως έγινε και γίνεται προσπάθεια για εγκληματική απαξίωση.

Πως ακόμα μια φορά η «καρέκλα» και τα φτηνά επικοινωνιακά παιχνίδια είναι η πρώτη προτεραιότητα.

Δεν μας ενδιαφέρουν επίσης οι αναφορές πως δεν έκαναν τίποτα οι προηγούμενοι - στους προηγούμενους ανήκε και ο Κουρουμπλής- (μονοπύθμενα, διπύθμενα σκάφη, νομοθεσίες κλπ). 

Η σημερινή κυβέρνηση, με τις οικολογικές ευαισθησίες της, ας ρύθμιζε τα θέματα αυτά ερχόμενη σε σύγκρουση με τα όποια συμφέροντα.  

Ναι ξέρω, δεν είχε χρόνο γιατί διαπραγματευόταν και γιατί είχε σαν προτεραιότητα να ασχοληθεί με την κατάργηση της Αριστείας και γιατί είχαμε θέματα με την προστασία του δάσους στο Ελληνικό και γιατί οι βουλευτές της είχαν άγχος βασικά για την αλλαγή της νομοθεσίας σχετικά με το ελεύθερο camping.

Γλίτσα…

Η ημέρα που η Γη χαμογέλασε στον Κρόνο

Διακρίνετε στα δεξιά της εικόνας μια ελάχιστη κουκκίδα, ανάμεσα στον Κρόνο και στους δακτυλίους του; Αυτή είναι η Γη, όπως τη φωτογράφισε το «Κασίνι».




Ο Κύριος Γκρι

Π​​ροχθές, την Παρασκευή, ο κύριος Γκρι ήταν συνδεδεμένος με την ιστοσελίδα της NASA, παρακολουθώντας την αυτοκτονική κάθοδο του διαστημοπλοίου «Κασίνι» στην ατμόσφαιρα του Κρόνου. Επειτα από δεκατρία χρόνια εξερεύνησης του πλανήτη με τους δακτύλιους και των εξήντα δύο δορυφόρων του, το μη επανδρωμένο σκάφος είχε ξοδέψει πια τα καύσιμά του και οι επιστήμονες που το έστειλαν στο απώτερο Διάστημα τώρα θα το έστελναν να «κοιμηθεί» μην τυχόν και μολύνει στο μέλλον τους μυστηριώδεις ωκεανούς που αυτό ανακάλυψε στον Τιτάνα και στον Εγκέλαδο.
«Ξέρεις τι θυμάμαι απ’ το “Κασίνι”;» ρώτησε ο κύριος Γκρι. «Στις 19 Ιουλίου του 2013, το διαστημόπλοιο τράβηξε μία μοναδική φωτογραφία. Βρέθηκε στην ιδανική θέση ανάμεσα στους δακτύλιους και στον Κρόνο –κανένα άλλο διαστημικό σκάφος δεν το έχει κάνει αυτό– ώστε να έχει θέα στη μακρινή Γη, μια μικροσκοπική, ελάχιστη τελεία μέσα στη σκοτεινή, παγερή απεραντοσύνη. Και οι υπεύθυνοι επιστήμονες που θα έδιναν την εντολή στο “Κασίνι” να κάνει το “κλικ”, έστειλαν ένα μήνυμα σε όλη την ανθρωπότητα: Οπου κι αν είστε, μόνοι ή με τους αγαπημένους σας, σταματήστε ό,τι κάνετε, βγείτε έξω, κοιτάξτε ψηλά στον ουρανό και χαμογελάστε, αφού πρώτα συλλογιστείτε πάνω στην ακραία μοναξιά του πλανήτη μας μέσα στο άπειρο σκοτάδι. Απολαύστε όλη αυτή τη ζωή, με τα χρώματα, τη δροσιά και τη θέρμη, τα νερά και τους ήχους, τα σχήματα και τις χειρονομίες, τα αισθήματα και τον οίστρο της δημιουργικότητας, αυτή τη μοναδικότητα εντός ενός αβυσσαλέου κενού.
»Η απειροελάχιστη αυτή κουκκίδα στη φωτογραφία είναι η Γη μαζί με όλους όσοι από τους κατοίκους της, μόνοι ή με τους αγαπημένους τους, χαμογέλασαν στο άπειρο. Η φωτογραφία αυτή πέρασε στην ιστορία ως “Η ημέρα που η Γη χαμογέλασε” και κατά τη NASA αυτή είναι η “πρώτη διαπλανητική φωτοβόμβα”. Και μόνο γι’ αυτή τη στιγμή, αισθάνομαι κάτι σαν λύπη γι’ αυτό το περίπλοκο, προχωρημένο μα άψυχο αντικείμενο που ήταν το “Κασίνι”, το οποίο δεν ήταν μεγαλύτερο από ένα βανάκι, που χάθηκε μέσα στα πυκνά, τοξικά νέφη του Κρόνου και διαλύθηκε από τις υψηλές θερμότητες της ατμόσφαιράς του».
Ολο αυτό τον καιρό, ο κύριος Γκρι παρακολουθούσε συστηματικά τους σταθμούς του «Κασίνι», όπως την προσεδάφιση του τμήματός του, του «Χόιγκενς», στην επιφάνεια του Τιτάνα, όπου ανακάλυψε έναν ωκεανό από μεθάνιο ή, πολύ περισσότερο, τις φωτογραφίες που τράβηξε με τους πίδακες νερού που ξεπηδούσαν με βιαιότητα μέσα από την παγωμένη επιφάνεια του Εγκέλαδου, ένδειξη της ύπαρξης ενός κρυφού ωκεανού – με ό,τι μπορεί να κρύβει ένας ωκεανός.
«Κάτι τέτοια ποτέ δεν με έκαναν να αισθανθώ ασήμαντος», μου λέει τώρα ο κύριος Γκρι, «σε αντίθεση με πολύ κόσμο. Ασήμαντο και ανίκανο με κάνουν να νιώθω η παράλογη σφαγή μιας φώκιας στη Σάμο ή και μία ακόμη διαπλοκή, μία ακόμη διαφθορά, ένα ακόμη πολιτικό ψέμα. Στο “Κασίνι” αξίζει ένα μεγαλοπρεπές ρέκβιεμ, όχι σε όλους αυτούς τους πραγματικά τιποτένιους».

Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,  Ηλίας Μαγκλίνης, 17/09/2017

So long Harry Dean Stanton

Τσίπρας - Παπανδρέου

Ο κόσμος το ‘χε τούμπανο και αυτός κρυφό καμάρι!!

Και τώρα αποφάσισε να το αποκαλύψει..

Θέλει να μοιάσει στον Ανδρέα Παπανδρέου.

Θέλει να γίνει ο Αντρέας στη θέση του Αντρέα!

Τότε έπαιζε ο «Ολαντρέου». Θυμάστε??

Τώρα προσπαθεί να παίξει τον Παπανδρέου.

Ο Τσιπρανδρέου.. 

Η τσίπα λείπει... 

Οταν η κοινωνία γυρίζει την πλάτη

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

Οσα και να επινοήσει το επιτελείο του Μαξίμου, ώστε να τα παρουσιάσει ως «προοπτική», θα προσκρούσουν στη σκληρή καθημερινότητα. Η μάχη «εντυπώσεων» στη ΔΕΘ ακούγεται μάλλον ως ευφυολόγημα, γιατί αρκεί κανείς να ανατρέξει στις προηγούμενες ομιλίες του πρωθυπουργού για να διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει πλέον καύσιμο για νέα παραμύθια. Μετά τις παιδικές αρρώστιες του αντικαπιταλισμού και της αντιπαγκοσμιοποίησης, που επιβάρυναν τη χώρα όχι μόνο οικονομικά, μετά τις παλινωδίες περί αντισυστημικής γλώσσας και περί προστασίας των αδυνάτων, μετά τη διγλωσσία εσωτερικού και εξωτερικού και μετά την καταρράκωση της ιδιωτικής οικονομίας, έρχεται η ώρα που όποιο τέχνασμα και να επινοήσεις το ακροατήριό σου θα είναι μόνο ο σκληρός πυρήνας.

Καθώς όσοι στηρίζουν ακόμη αυτήν την κυβέρνηση είναι πολίτες που έχουν συνδέσει την τύχη τους με το μέλλον της ισχύουσας κατάστασης και πολίτες που εθελοτυφλούν, η επιλογή του διχασμού είναι ο μόνος δρόμος για να συγκρατηθεί η απώλεια ψήφων. Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε «κανονικό» κόμμα που θα μπορεί να αποτελεί «πολιτισμική», πρωτίστως, δεξαμενή για μία ευρεία μάζα μικρομεσαίων, δεν φαίνεται να έχει πολλές πιθανότητες να ολοκληρωθεί. Και αυτό, γιατί ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύει ουσιαστικά στη μετεξέλιξή του στην «αριστερά» της «κεντροαριστεράς», καθώς για να συμβεί αυτό απαιτείται ένας ελάχιστος αριθμός στοιχειωδώς χαρισματικών στελεχών και ένα μίνιμουμ «γοητείας» της ρητορικής του.

Και τα δύο φαίνεται ότι απουσιάζουν. Και μάλιστα το κενό είναι εντυπωσιακό. Η ρητορική της κυβέρνησης περί δήθεν σταδιακής εξόδου από τα «μνημόνια» και περί δήθεν διεθνούς «ψήφου εμπιστοσύνης» στην Ελλάδα, που θα αναπτυχθεί, ακούγεται ως στρεβλός αντίλαλος. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Οσα θετικά έχουν συμβεί είναι απόρροια όσων σύρθηκε η κυβέρνηση κατόπιν ταπεινωτικής συνθηκολόγησης να υπογράψει και όσων προκύπτουν από την προσδοκία πολιτικής μεταβολής το 2018 ή το 2019.

Αυτό που μένει είναι η δημιουργία έντονης πόλωσης, μία τακτική πετροπολέμου και τεχνηέντως χοντροκομμένων (και ευκόλως κατανοητών και από τους πλέον αδαείς) διαχωριστικών γραμμών. Η θεωρία των καλών και των κακών, σε επίπεδο πρωτόλειων χαρακωμάτων, είναι το μόνο χαρτί που φλέγεται ήδη στο χέρι του πρωθυπουργού.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
26.08.2017 

Rudyard Kipling

 

Τίποτε δεν διευθετείται ποτέ οριστικά μέχρι να διευθετηθεί σωστά.

Rudyard Kipling, 1865-1936, Άγγλος συγγραφέας, Νόμπελ 1907

Φτωχαίνουμε, γερνάμε, μικραίνουμε. Ποιος νοιάζεται;

Οι προβλέψεις για το μέλλον παραπέμπουν σε μια Ελλάδα σκιά ακόμα και του σημερινού (κακού υποτίθεται) εαυτού της, μια χώρα σε διαρκή παρακμή. Πώς θα το αποτρέψουμε;

 

Πριν από 20 μέρες αναρωτηθήκαμε γιατί σε όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης κυριαρχεί το αίσθημα της απογοήτευσης, σε ποσοστά άνω του 80%. Η απάντηση βρίσκεται σε κάτι ενοχλητικές «λεπτομέρειες», οι οποίες απασχολούν τους πολίτες, σε αντίθεση με την ατζέντα που έχουν οι μεγαλύτερες πολιτικές δυνάμεις.

Εν αρχή ην το success story, που επιχειρεί να οικοδομήσει η κυβέρνηση και στηρίζεται στη (στατιστική) μείωση της ανεργίας. Αυτήν έρχεται να την αποδομήσει ο ευρωπαίος κεντρικός τραπεζίτης, αλλά και τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία, που λένε ότι η μείωση οφείλεται, κυρίως, στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, οι οποίες έχουν γίνει επιδημία τα τελευταία χρόνια της κρίσης.

Και να ήταν μόνο αυτό. Τα πιο πρόσφατα στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι οι μισθοί των νέων στον ιδιωτικό τομέα είναι απογοητευτικοί και χειροτερεύουν χρόνο με το χρόνο. Κάποτε μιλούσαν για τη «γενιά των 700 ευρώ», αλλά σήμερα η αμοιβή αυτή είναι όνειρο απατηλό. Οι γενιές κάτω των 30 ετών στην καλύτερη περίπτωση αμείβονται με 500 ευρώ και στη χειρότερη με τα μισά. Και μιλάμε για τις νόμιμες αμοιβές. Καλύτερα να μην πούμε τι συμβαίνει με την παράνομη και αδήλωτη εργασία.

Πόσες «μονομαχίες» των πολιτικών αρχηγών, σε προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεις στη Βουλή, έγιναν γι’ αυτό το πρόβλημα; Κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο υπουργείο Εργασίας, ο Αλέξης Τσίπρας επιδόθηκε σε ένα ρεσιτάλ πανηγυρισμών για στατιστικά στοιχεία που έρχονται σε προφανή σύγκρουση με την κοινή πείρα και την αλήθεια. Αλλωστε, όπως έλεγε ο Αγγλος πολιτικός Ντισραέλι, «υπάρχουν τριών ειδών ψέματα: τα συνήθη, τα καταστρεπτικά και η στατιστική».
Τι θα συμβεί αν συνεχιστεί-και ουδεμία πρόβλεψη αναφέρει ότι δεν θα συνεχιστεί- αυτή η κατάσταση; Πόσοι νέοι θα μεταναστεύσουν ακόμα; Οσοι μείνουν πώς θα ζήσουν με εξευτελιστικές αμοιβές; Πώς θα δημιουργηθούν νέες οικογένειες; Πώς θα συνεχιστεί η αλληλεγγύη των γενεών, αφού οι σημερινές(και αυριανές) γενιές εργαζομένων δεν θα μπορούν να πληρώνουν τις συντάξεις των προηγούμενων;

Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, αν δοθούν με βάση τη σημερινή κατάσταση, οδηγούν σε μια Ελλάδα, φτωχή γερασμένη και μικρότερη, δηλαδή μια χώρα σε διαρκή παρακμή. Οι προβλέψεις και οι προβολές στο μέλλον παραπέμπουν σε μια χώρα σκιά ακόμα και του σημερινού(υποτίθεται κακού) εαυτού της.

Και το ερώτημα είναι: θα το αποτρέψουμε και πώς; Αν παρατηρήσουμε την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης τα τελευταία χρόνια, αυτά τα προβλήματα απουσιάζουν ή είναι περιθωριακά. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση επιλέγουν «γαργαλιστικά» θέματα, γιατί αυτά (θεωρούν ότι) «πουλάνε».
Για παράδειγμα, τα τελευταία δυόμισι χρόνια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εστιάζει στα «σκάνδαλα», στις «λίστες», στη «διαφθορά» των προκατόχων της. Δηλαδή, στο παρελθόν, στα εύκολα και στα «πιασάρικα». Πότε θα βάλει στο κέντρο της πολιτικής της τα άλλα προβλήματα, τα πραγματικά, που συνήθως τα αντιμετωπίζει σαν «λεπτομέρειες»; Αλλά και η αντιπολίτευση εστιάζει στις αποκαλύψεις του Βαρουφάκη για το 2015, στις διαδικτυακές αθλιότητες του Πολάκη και στα ντου του Ρουβίκωνα, επίσης εύκολα και «πιασάρικα» θέματα.

Πόσο ενδιαφέρουν όλα αυτά τον άνεργο, τον νέο που φεύγει στο εξωτερικό, ακόμα και τον εργαζόμενο των 300 ευρώ; Η απάντηση βρίσκεται στην απογοήτευση του 80% και πλέον όσων ερωτώνται στις δημοσκοπήσεις για το συναίσθημα που τους εκφράζει περισσότερο. Είναι η αίσθηση ότι ο πολιτικός κόσμος, ιδίως τα κόμματα που εναλλάσσονται στην κυβέρνηση, αποφεύγει τα δύσκολα και τα ουσιώδη, τα οποία απαιτούν σοβαρό σχεδιασμό και δύσκολες αποφάσεις.
Ισως γιατί ο δικός τους κόσμος είναι διαφορετικός από αυτόν που βιώνουν οι πολίτες. Εξ ου και η διαρκώς αυξανόμενη απόσταση μεταξύ τους.

  Γιώργος Καρελιάς 31 Ιουλιου 2017, 21:00

                                                                                                                                Protagon.gr