Λένε για την Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι
χάνει το δίκιο της από το ύφος της. Διαμαρτυρήθηκε έντονα στον
αξιωματικό που είχε κλείσει το δρόμο έξω από τη Βουλή ώστε να μην
περάσουν διαδηλωτές. Είπε λοιπόν ότι θέλει να μετακινούνται ελεύθερα οι
πολίτες έξω από το κτήριο που φιλοξενεί τη Δημοκρατία. Το ύφος της
λοιπόν κρίθηκε υπεροπτικό, ανάγωγο, ειρωνικό, απαξιωτικό. Εν ολίγοις εάν
διατύπωνε το ίδιο αίτημα με ύφος «νιάου βρε γατούλα», θα άλλαζε η
αντιμετώπιση.
Ας δούμε την ουσία της παρέμβασης. Η πρόεδρος της Βουλής είναι συνεπής στην άποψη που είχε από παλιά, πριν το κόμμα της γίνει κυβέρνηση. Δεν συμφωνεί με την εικόνα φρουρίου, δεν συμφωνεί με τις κλούβες που παρεμποδίζουν πεζούς και οχήματα, δεν συμφωνεί με τις κλειστές πόρτες του γραφείου της. Πρόκειται για πολιτική άποψη. Η Αριστερά είναι κατά της καταστολής, κατά της προληπτικής περιφρούρησης και κατά της αστυνομοκρατίας.
Θα πουν ορισμένοι ότι η Κωνσταντοπούλου υποβαθμίζει το ρόλο της. Είναι τρίτη τη τάξει στο πολίτευμα και κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο για να επιπλήξει ένα όργανο της τάξης. Για κάποιον συντηρητικό αυτή η παρέμβαση εκλαμβάνεται ως συναγελασμός με κατώτερους, με μια κακώς εννοούμενη άνεση ενός θεσμικού προσώπου. Εντούτοις για κάποιον προοδευτικό αυτή η πρωτοβουλία είναι η απόδειξη μιας τοποθέτησης: η Κωνσταντοπούλου παραμένει στις επάλξεις, είναι από την πλευρά των αγωνιστών, δεν ξιπάστηκε από το οφίτσιο.
Να αναγνωρίσουμε ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει έντονη προσωπικότητα και καθώς έχει ιστορικό διενέξεων, οι παρεμβάσεις της κρίνονται εκ των προτέρων. Εχει χαρακτηριστεί. Στην κοινοβουλευτική ομάδα οι ομιλίες της ανάβουν τα αίματα, είτε αναφέρεται στις δανειακές συμβάσεις ή στον διορισμό του προέδρου τη κρατικής τηλεόρασης.
Αυτός όμως είναι ο ρόλος του βουλευτή ο οποίος εκλέγεται με σταυρό προτίμησης: να έχει άποψη, να τοποθετείται, να τεκμηριώνει, να διαφωνεί, να εφιστά την προσοχή, να εγκαλεί, να προσθέτει, να εμπλουτίζει. Εχουμε συνηθίσει τους βουλευτές κλακαδόρους που λένε πάντα «ναι» στον αρχηγό, ακόμη και όταν συνεδριάζουν τα κομματικά όργανα. Εχουμε συνηθίσει τις γυναίκες που κρίνονται από το φύλο τους και όταν διαφοροποιούνται από το μοντέλο Μπάρμπι, υπηρετούν μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα της γυναίκας. Η Κωνσταντοπούλου είναι δυναμική πέρα από τα στερεότυπα και απολύτως συνεπής σε όσα πιστεύει.
Ας δούμε την ουσία της παρέμβασης. Η πρόεδρος της Βουλής είναι συνεπής στην άποψη που είχε από παλιά, πριν το κόμμα της γίνει κυβέρνηση. Δεν συμφωνεί με την εικόνα φρουρίου, δεν συμφωνεί με τις κλούβες που παρεμποδίζουν πεζούς και οχήματα, δεν συμφωνεί με τις κλειστές πόρτες του γραφείου της. Πρόκειται για πολιτική άποψη. Η Αριστερά είναι κατά της καταστολής, κατά της προληπτικής περιφρούρησης και κατά της αστυνομοκρατίας.
Θα πουν ορισμένοι ότι η Κωνσταντοπούλου υποβαθμίζει το ρόλο της. Είναι τρίτη τη τάξει στο πολίτευμα και κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο για να επιπλήξει ένα όργανο της τάξης. Για κάποιον συντηρητικό αυτή η παρέμβαση εκλαμβάνεται ως συναγελασμός με κατώτερους, με μια κακώς εννοούμενη άνεση ενός θεσμικού προσώπου. Εντούτοις για κάποιον προοδευτικό αυτή η πρωτοβουλία είναι η απόδειξη μιας τοποθέτησης: η Κωνσταντοπούλου παραμένει στις επάλξεις, είναι από την πλευρά των αγωνιστών, δεν ξιπάστηκε από το οφίτσιο.
Να αναγνωρίσουμε ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει έντονη προσωπικότητα και καθώς έχει ιστορικό διενέξεων, οι παρεμβάσεις της κρίνονται εκ των προτέρων. Εχει χαρακτηριστεί. Στην κοινοβουλευτική ομάδα οι ομιλίες της ανάβουν τα αίματα, είτε αναφέρεται στις δανειακές συμβάσεις ή στον διορισμό του προέδρου τη κρατικής τηλεόρασης.
Αυτός όμως είναι ο ρόλος του βουλευτή ο οποίος εκλέγεται με σταυρό προτίμησης: να έχει άποψη, να τοποθετείται, να τεκμηριώνει, να διαφωνεί, να εφιστά την προσοχή, να εγκαλεί, να προσθέτει, να εμπλουτίζει. Εχουμε συνηθίσει τους βουλευτές κλακαδόρους που λένε πάντα «ναι» στον αρχηγό, ακόμη και όταν συνεδριάζουν τα κομματικά όργανα. Εχουμε συνηθίσει τις γυναίκες που κρίνονται από το φύλο τους και όταν διαφοροποιούνται από το μοντέλο Μπάρμπι, υπηρετούν μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα της γυναίκας. Η Κωνσταντοπούλου είναι δυναμική πέρα από τα στερεότυπα και απολύτως συνεπής σε όσα πιστεύει.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Θα πούμε μερικοί, πως αν ήθελε να κάνει την παρέμβασή της σωστά, θα έπρεπε να επικοινωνήσει με τον Πανούση, από το γραφείο της, Λώρη.
Και όχι να δίνει παράσταση!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου