ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ
Γελάσαμε με το παλιό ανέκδοτο για εκείνον που
λέει «εγώ δεν είμαι ρατσιστής, αυτοί είναι μαύροι». Αντιθέτως, όμως,
παίρνουμε πολύ στα σοβαρά ένα αντίστοιχο ανέκδοτο που λένε άλλοι: «Εγώ
είμαι υπέρ της ελευθερίας του λόγου, αλλά όχι να λέει κι ο καθένας ό,τι
θέλει». Δεν γελάμε, ίσως επειδή το συγκεκριμένο επιχείρημα εκστομίζουν
«πατέρες του έθνους» σαν τον κ. Λευτέρη Αυγενάκη.
Ο νεοδημοκράτης βουλευτής, λοιπόν, με πλήρη σοβαροφάνεια έγραψε ένα άρθρο στο οποίο αναφέρει: «Κλήθηκα και κατέθεσα ως μάρτυρας στην ιστορική δίκη για την “υπόθεση Ρίχτερ” στο Δικαστικό Μέγαρο Ρεθύμνης, και με τη θεσμική μου ιδιότητα του μέλους της Εθνικής Αντιπροσωπείας επανέλαβα ότι ο κάθε ένας, πολύ περισσότερο ο ιστορικός, δικαιούται να ερμηνεύσει και να αξιολογήσει τα γεγονότα όπως νομίζει, αλλά όχι κατά τρόπο που προσβάλλει την ιστορική μνήμη. Αγωνίζομαι χρόνια τώρα, πολύ περισσότερο ως βουλευτής, για την ελευθερία της έκφρασης, όχι όμως μέχρι του σημείου που υβρίζει, συκοφαντεί νεκρούς και προσβάλλει χιλιάδες μέλη οικογενειών τους, κατά τη Μάχης της Κρήτης» («Η ελευθερία της έκφρασης ενώπιον της διαστρέβλωσης της ιστορίας», Cretalive.gr 28.11.2015) Τόσο καλά...
Γράφαμε τις προάλλες («Αντιρατσιστικός μεσαίωνας», Καθημερινή 22.11.2015) ότι «ένας παγκοσμίου φήμης νεοελληνιστής (τιμήθηκε, μάλιστα, με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 2000), ένας άνθρωπος που εξέδωσε 67 μονογραφίες για τη μελέτη του ελληνισμού, εκδίδει από το 1994 το μοναδικό επιστημονικό περιοδικό “Thetis” με θέματα διεπιστημονικής προσέγγισης του ελληνικού κόσμου από την αρχαιότητα έως σήμερα, κατηγορείται ότι “επιδοκίμασε, ευτέλισε και κακόβουλα αρνήθηκε την ύπαρξη και τη σοβαρότητα αναγνωρισμένων από τη Βουλή των Ελλήνων (σ.σ.: θυμίζει κάτι αυτό;) εγκλημάτων του ναζισμού (...) και η αξιόποινη αυτή συμπεριφορά του στρέφεται κατά του συνόλου των ανθρώπων που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, τη γενεαλογική καταβολή (...) πράττοντας τούτο με τρόπο που στρέφεται κατά του κρητικού λαού και που ενέχει εξυβριστικό χαρακτήρα εις βάρος του” (“Κλητήριο θέσπισμα στον Heinz Richter”, Ρέθυμνο 3.3.2015). Να σημειώσουμε ότι το “εξυβριστικό περιεχόμενο σε βάρος του κρητικού λαού” για το οποίο κατηγορείται ο κ. Ρίχτερ είναι κάποια ξεκομμένα αποσπάσματα του βιβλίου, που αναφέρουν ότι κατά τη διάρκεια της εισβολής κάποιοι από τους αμυνόμενους αμάχους προέβησαν σε σκύλευση νεκρών εισβολέων, ότι αντάρτες σφαγίασαν Γερμανούς τραυματίες κ.ά.»
Ετσι λοιπόν το απαύγασμα του φιλελευθερισμού, ο κ. Αυγενάκης, διαπίστωσε ότι «είναι πέρα για πέρα κακόβουλη πράξη η έκδοση ενός βιβλίου με αυτό το περιεχόμενο από έναν έμπειρο και με πλούσια συγγραφική δραστηριότητα ιστορικό, όπως ο κ. Ρίχτερ, το οποίο μπορεί να έχει και προπαγανδιστικό προσανατολισμό». «Κακόβουλη πράξη» η έκδοση ενός βιβλίου; Και γιατί δεν απαντά κάποιος άλλος ιστορικός με μια «καλόβουλη πράξη», δηλαδή την έκδοση ενός άλλου βιβλίου; Επιπλέον, με ποιο τεκμήριο γνώσης ο τοπογράφος μηχανικός του ΤΕΙ Αθηνών πιστοποιεί «παραχάραξη της ιστορίας της Μάχης της Κρήτης», η οποία μάλιστα «δεν είναι ανεκτή»; Και, τέλος, μέχρι πότε θα παίρνουμε τα ανέκδοτα σαν αυτά που μας λέει ο κ. Αυγενάκης στα σοβαρά;
Ο νεοδημοκράτης βουλευτής, λοιπόν, με πλήρη σοβαροφάνεια έγραψε ένα άρθρο στο οποίο αναφέρει: «Κλήθηκα και κατέθεσα ως μάρτυρας στην ιστορική δίκη για την “υπόθεση Ρίχτερ” στο Δικαστικό Μέγαρο Ρεθύμνης, και με τη θεσμική μου ιδιότητα του μέλους της Εθνικής Αντιπροσωπείας επανέλαβα ότι ο κάθε ένας, πολύ περισσότερο ο ιστορικός, δικαιούται να ερμηνεύσει και να αξιολογήσει τα γεγονότα όπως νομίζει, αλλά όχι κατά τρόπο που προσβάλλει την ιστορική μνήμη. Αγωνίζομαι χρόνια τώρα, πολύ περισσότερο ως βουλευτής, για την ελευθερία της έκφρασης, όχι όμως μέχρι του σημείου που υβρίζει, συκοφαντεί νεκρούς και προσβάλλει χιλιάδες μέλη οικογενειών τους, κατά τη Μάχης της Κρήτης» («Η ελευθερία της έκφρασης ενώπιον της διαστρέβλωσης της ιστορίας», Cretalive.gr 28.11.2015) Τόσο καλά...
Γράφαμε τις προάλλες («Αντιρατσιστικός μεσαίωνας», Καθημερινή 22.11.2015) ότι «ένας παγκοσμίου φήμης νεοελληνιστής (τιμήθηκε, μάλιστα, με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 2000), ένας άνθρωπος που εξέδωσε 67 μονογραφίες για τη μελέτη του ελληνισμού, εκδίδει από το 1994 το μοναδικό επιστημονικό περιοδικό “Thetis” με θέματα διεπιστημονικής προσέγγισης του ελληνικού κόσμου από την αρχαιότητα έως σήμερα, κατηγορείται ότι “επιδοκίμασε, ευτέλισε και κακόβουλα αρνήθηκε την ύπαρξη και τη σοβαρότητα αναγνωρισμένων από τη Βουλή των Ελλήνων (σ.σ.: θυμίζει κάτι αυτό;) εγκλημάτων του ναζισμού (...) και η αξιόποινη αυτή συμπεριφορά του στρέφεται κατά του συνόλου των ανθρώπων που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, τη γενεαλογική καταβολή (...) πράττοντας τούτο με τρόπο που στρέφεται κατά του κρητικού λαού και που ενέχει εξυβριστικό χαρακτήρα εις βάρος του” (“Κλητήριο θέσπισμα στον Heinz Richter”, Ρέθυμνο 3.3.2015). Να σημειώσουμε ότι το “εξυβριστικό περιεχόμενο σε βάρος του κρητικού λαού” για το οποίο κατηγορείται ο κ. Ρίχτερ είναι κάποια ξεκομμένα αποσπάσματα του βιβλίου, που αναφέρουν ότι κατά τη διάρκεια της εισβολής κάποιοι από τους αμυνόμενους αμάχους προέβησαν σε σκύλευση νεκρών εισβολέων, ότι αντάρτες σφαγίασαν Γερμανούς τραυματίες κ.ά.»
Ετσι λοιπόν το απαύγασμα του φιλελευθερισμού, ο κ. Αυγενάκης, διαπίστωσε ότι «είναι πέρα για πέρα κακόβουλη πράξη η έκδοση ενός βιβλίου με αυτό το περιεχόμενο από έναν έμπειρο και με πλούσια συγγραφική δραστηριότητα ιστορικό, όπως ο κ. Ρίχτερ, το οποίο μπορεί να έχει και προπαγανδιστικό προσανατολισμό». «Κακόβουλη πράξη» η έκδοση ενός βιβλίου; Και γιατί δεν απαντά κάποιος άλλος ιστορικός με μια «καλόβουλη πράξη», δηλαδή την έκδοση ενός άλλου βιβλίου; Επιπλέον, με ποιο τεκμήριο γνώσης ο τοπογράφος μηχανικός του ΤΕΙ Αθηνών πιστοποιεί «παραχάραξη της ιστορίας της Μάχης της Κρήτης», η οποία μάλιστα «δεν είναι ανεκτή»; Και, τέλος, μέχρι πότε θα παίρνουμε τα ανέκδοτα σαν αυτά που μας λέει ο κ. Αυγενάκης στα σοβαρά;
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου