Γνώρισα τον άνθρωπο, αγάπησα το ζώο
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Είναι προφανές, στα δικά μου μάτια
τουλάχιστον, ότι η κ. Φωτεινή Αθανασοπούλου αγαπά τα ζώα όσο και τους
ανθρώπους, αν όχι και λίγο περισσότερο. Το υποθέτω, επειδή η εν λόγω
κυρία, την οποία οι ΑΝΕΛ πρότειναν για αντιπρόεδρο του ΕΦΕΤ, εκτός από
πολιτικός, είναι και κτηνίατρος· έχει αφιερώσει, δηλαδή, τη ζωή της στον
άνθρωπο και στα ζώα.
Ατυχώς για την ίδια την κ. Αθανασοπούλου (ενδεχομένως και για κάποια ζώα) η υποψηφιότητά της αποσύρθηκε, εξαιτίας των απόψεων που κατά καιρούς ανέβασε στο Facebook περί ψεκασμών και άλλων τινών εξίσου γελοίων. Κάποιοι μάλιστα είπαν ότι η κ. Αθανασοπούλου, ίσως λόγω της αγάπης που αναφέραμε παραπάνω, συγχέει τα όρια ανθρώπου και ζώου.
Προσωπικώς, χλευάζω τις παιδαριώδεις μπούρδες περί ψεκασμών, που υποτίθεται ότι γίνονται για να μας αποβλακώσουν· ωστόσο, θα υπερασπισθώ την κ. Αθανασοπούλου, γιατί όσο μεγαλώνω και μαθαίνω καλύτερα τον εαυτό μου και τους άλλους τόσο καταλαβαίνω ότι τα όρια του ζώου και του ανθρώπου είναι σε πολλές περιπτώσεις δυσδιάκριτα.
Ως προς ένα σημείο, δε, η κ. Αθανασοπούλου μπορεί να έχει και δίκιο. Συγκεκριμένα, όταν μας προτρέπει να προσέξουμε ότι, αφότου αποκτήσαμε κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας, έπαψαν και οι ψεκασμοί, ίσως πρέπει να της αναγνωρίσουμε το ελαφρυντικό της αμφιβολίας. Διότι ακόμη και αν δεχθούμε ότι γίνονταν ψεκασμοί για τους σκοπούς που πιστεύει η κ. Αθανασοπούλου, από την ώρα που ελεύθερα και δημοκρατικά αποφασίσαμε ότι θέλουμε να μας κυβερνούν η Ριζοσπαστική Αριστερά μαζί με μια αρχαϊκή εκδοχή της Λαϊκής Δεξιάς, οι ψεκασμοί περιττεύουν.
Μια στιγμή όμως. Διαβάζω την τελευταία πρόταση που έγραψα παραπάνω και το ξανασκέπτομαι. Οτι μπορούμε και μόνοι μας να αποβλακωθούμε δεν είναι λόγος για να σταματήσει να μας ψεκάζει αυτός που θέλει να μας αποβλακώσει. Διότι πρέπει να είναι τόσο ηλίθιος για να αποδίδει τόσο μεγάλη σημασία στους Ελληνες, ώστε θα του είναι αδύνατο να μπορεί να συλλάβει την έννοια της οικειοθελούς αποβλάκωσης...
Για να επιστρέψω όμως στην κ. Αθανασοπούλου, αυτό που κάνει την περίπτωσή της χαρακτηριστική της (φαινομενικά μόνο) αφύσικης κυβερνητικής συνύπαρξης, είναι η πολιτική προέλευσή της. Ενώ για ένα πρόσωπο με τις δικές της απόψεις περί ψεκασμών και σιωνιστικών συνωμοσιών θα περίμενε κανείς να προέρχεται από κάποια πρωτόγονη φυλή της Δεξιάς, η κ. Αθανασοπούλου ξεκίνησε την πολιτική δράση της το 1975 από το ΚΚΕ Εσωτερικού, πέρασε στον Συνασπισμό και, τρέχα γύρευε πώς, κατέληξε στους ΑΝΕΛ. (Αυτά λέει η ίδια στο βιογραφικό της, που το χαρακτηρίζει «ένα από τα καλύτερα που υπάρχουν»...).
Η κ. Αθανασοπούλου, με τη διαδρομή της, τις αντιφάσεις της και τις αστείες απόψεις της, είναι το πρόσωπο του ελληνικού εθνολαϊκισμού. Του εθνολαϊκισμού, που όπως ο κρατισμός στη δεκαετία του 1980, ξεπερνά τους διαχωρισμούς Δεξιάς και Αριστεράς και ενώνει έναν μεγάλο αριθμό Ελλήνων. Απορώ ειλικρινά τι την εμποδίζει να έχει μια θέση στον κρατικό μηχανισμό! Αν κάποιος τη δικαιούται είναι αυτή!
Μήπως είναι η μόνη που έχει ανόητες απόψεις στον συρφετό των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; Οι ισοπεδωτικές απόψεις του απερίγραπτου κ. Μπαλτά στο υπουργείο Παιδείας, καθώς και το μίσος του για την αριστεία, νομίζω ότι κάνουν απείρως μεγαλύτερη ζημιά από τον χαβαλέ γύρω από τις σαχλαμάρες της κ. Αθανασοπούλου. Η πολιτικός και κτηνίατρος Φωτεινή Αθανασοπούλου είναι ό,τι πρέπει για αντιπρόεδρος οργανισμού σε μια χώρα η οποία, με «πρώτη φορά Αριστερά» στην κυβέρνηση, υποδέχεται το υποτιθέμενο λείψανο της Αγίας Βαρβάρας με τιμές αρχηγού κράτους.
Εχει τη σημασία του, δε, ότι την Αγία υποδέχθηκε αυτοπροσώπως ο Μεσογαίας Νικόλαος, σύμμαχος του ΣΥΡΙΖΑ στον ωραίο αγώνα που δόθηκε στην Κερατέα, για το ιδεώδες της δημοκρατικής διασποράς των σκουπιδιών ανά την επικράτεια. Υπό τις ευλογίες του, ουσιαστικά, πολεμούσαν τις μπουλντόζες οι κουκουλοφόροι, παρότι οι απόψεις του για τα εκκλησιαστικά ζητήματα είναι το λιγότερο μεσαιωνικές. (Αυτός εμπόδισε τη δημιουργία κλιβάνου αποτέφρωσης των νεκρών στον δήμο Μαρκόπουλου και να είστε σίγουροι ότι και σε αυτό θα βρει στήριξη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μόλις προχθές, π.χ., ο γραφικός βουλευτής Μιχελογιαννάκης δήλωσε ότι είναι εναντίον της καύσης των νεκρών...).
Επίσης, όταν η κ. Αθανασοπούλου συμφωνεί με τον Ταϊλανδό πρωθυπουργό, ο οποίος θα ήθελε τη θανατική ποινή για όσους δημοσιογράφους «δεν λένε την αλήθεια», έρχεται τόσο κοντά στο πνεύμα του ΣΥΡΙΖΑ, που λες μήπως δεν έφυγε ποτέ. Γιατί η δυσανεξία στην αντίθετη άποψη και η μισαλλοδοξία, καθώς και η έμφαση στην πίστη προς κάποια απόλυτη «αλήθεια», δεν κρύβεται όσο φιλότιμα και αν προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Για εμένα, πάντως, αλλού είναι το πρόβλημα με την κ. Αθανασοπούλου και όχι στον διορισμό της που ματαιώθηκε.
Αυτό που με κάνει να ανατριχιάζω όταν το σκέπτομαι, με κάνει να συνειδητοποιώ πόσο βαθιά έχει προχωρήσει η σήψη και ότι αυτή η χώρα δεν σώζεται, είναι το γεγονός ότι η κτηνίατρος-πολιτικός Φωτεινή Αθανασοπούλου είναι καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας...
Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ατυχώς για την ίδια την κ. Αθανασοπούλου (ενδεχομένως και για κάποια ζώα) η υποψηφιότητά της αποσύρθηκε, εξαιτίας των απόψεων που κατά καιρούς ανέβασε στο Facebook περί ψεκασμών και άλλων τινών εξίσου γελοίων. Κάποιοι μάλιστα είπαν ότι η κ. Αθανασοπούλου, ίσως λόγω της αγάπης που αναφέραμε παραπάνω, συγχέει τα όρια ανθρώπου και ζώου.
Προσωπικώς, χλευάζω τις παιδαριώδεις μπούρδες περί ψεκασμών, που υποτίθεται ότι γίνονται για να μας αποβλακώσουν· ωστόσο, θα υπερασπισθώ την κ. Αθανασοπούλου, γιατί όσο μεγαλώνω και μαθαίνω καλύτερα τον εαυτό μου και τους άλλους τόσο καταλαβαίνω ότι τα όρια του ζώου και του ανθρώπου είναι σε πολλές περιπτώσεις δυσδιάκριτα.
Ως προς ένα σημείο, δε, η κ. Αθανασοπούλου μπορεί να έχει και δίκιο. Συγκεκριμένα, όταν μας προτρέπει να προσέξουμε ότι, αφότου αποκτήσαμε κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας, έπαψαν και οι ψεκασμοί, ίσως πρέπει να της αναγνωρίσουμε το ελαφρυντικό της αμφιβολίας. Διότι ακόμη και αν δεχθούμε ότι γίνονταν ψεκασμοί για τους σκοπούς που πιστεύει η κ. Αθανασοπούλου, από την ώρα που ελεύθερα και δημοκρατικά αποφασίσαμε ότι θέλουμε να μας κυβερνούν η Ριζοσπαστική Αριστερά μαζί με μια αρχαϊκή εκδοχή της Λαϊκής Δεξιάς, οι ψεκασμοί περιττεύουν.
Μια στιγμή όμως. Διαβάζω την τελευταία πρόταση που έγραψα παραπάνω και το ξανασκέπτομαι. Οτι μπορούμε και μόνοι μας να αποβλακωθούμε δεν είναι λόγος για να σταματήσει να μας ψεκάζει αυτός που θέλει να μας αποβλακώσει. Διότι πρέπει να είναι τόσο ηλίθιος για να αποδίδει τόσο μεγάλη σημασία στους Ελληνες, ώστε θα του είναι αδύνατο να μπορεί να συλλάβει την έννοια της οικειοθελούς αποβλάκωσης...
Για να επιστρέψω όμως στην κ. Αθανασοπούλου, αυτό που κάνει την περίπτωσή της χαρακτηριστική της (φαινομενικά μόνο) αφύσικης κυβερνητικής συνύπαρξης, είναι η πολιτική προέλευσή της. Ενώ για ένα πρόσωπο με τις δικές της απόψεις περί ψεκασμών και σιωνιστικών συνωμοσιών θα περίμενε κανείς να προέρχεται από κάποια πρωτόγονη φυλή της Δεξιάς, η κ. Αθανασοπούλου ξεκίνησε την πολιτική δράση της το 1975 από το ΚΚΕ Εσωτερικού, πέρασε στον Συνασπισμό και, τρέχα γύρευε πώς, κατέληξε στους ΑΝΕΛ. (Αυτά λέει η ίδια στο βιογραφικό της, που το χαρακτηρίζει «ένα από τα καλύτερα που υπάρχουν»...).
Η κ. Αθανασοπούλου, με τη διαδρομή της, τις αντιφάσεις της και τις αστείες απόψεις της, είναι το πρόσωπο του ελληνικού εθνολαϊκισμού. Του εθνολαϊκισμού, που όπως ο κρατισμός στη δεκαετία του 1980, ξεπερνά τους διαχωρισμούς Δεξιάς και Αριστεράς και ενώνει έναν μεγάλο αριθμό Ελλήνων. Απορώ ειλικρινά τι την εμποδίζει να έχει μια θέση στον κρατικό μηχανισμό! Αν κάποιος τη δικαιούται είναι αυτή!
Μήπως είναι η μόνη που έχει ανόητες απόψεις στον συρφετό των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; Οι ισοπεδωτικές απόψεις του απερίγραπτου κ. Μπαλτά στο υπουργείο Παιδείας, καθώς και το μίσος του για την αριστεία, νομίζω ότι κάνουν απείρως μεγαλύτερη ζημιά από τον χαβαλέ γύρω από τις σαχλαμάρες της κ. Αθανασοπούλου. Η πολιτικός και κτηνίατρος Φωτεινή Αθανασοπούλου είναι ό,τι πρέπει για αντιπρόεδρος οργανισμού σε μια χώρα η οποία, με «πρώτη φορά Αριστερά» στην κυβέρνηση, υποδέχεται το υποτιθέμενο λείψανο της Αγίας Βαρβάρας με τιμές αρχηγού κράτους.
Εχει τη σημασία του, δε, ότι την Αγία υποδέχθηκε αυτοπροσώπως ο Μεσογαίας Νικόλαος, σύμμαχος του ΣΥΡΙΖΑ στον ωραίο αγώνα που δόθηκε στην Κερατέα, για το ιδεώδες της δημοκρατικής διασποράς των σκουπιδιών ανά την επικράτεια. Υπό τις ευλογίες του, ουσιαστικά, πολεμούσαν τις μπουλντόζες οι κουκουλοφόροι, παρότι οι απόψεις του για τα εκκλησιαστικά ζητήματα είναι το λιγότερο μεσαιωνικές. (Αυτός εμπόδισε τη δημιουργία κλιβάνου αποτέφρωσης των νεκρών στον δήμο Μαρκόπουλου και να είστε σίγουροι ότι και σε αυτό θα βρει στήριξη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μόλις προχθές, π.χ., ο γραφικός βουλευτής Μιχελογιαννάκης δήλωσε ότι είναι εναντίον της καύσης των νεκρών...).
Επίσης, όταν η κ. Αθανασοπούλου συμφωνεί με τον Ταϊλανδό πρωθυπουργό, ο οποίος θα ήθελε τη θανατική ποινή για όσους δημοσιογράφους «δεν λένε την αλήθεια», έρχεται τόσο κοντά στο πνεύμα του ΣΥΡΙΖΑ, που λες μήπως δεν έφυγε ποτέ. Γιατί η δυσανεξία στην αντίθετη άποψη και η μισαλλοδοξία, καθώς και η έμφαση στην πίστη προς κάποια απόλυτη «αλήθεια», δεν κρύβεται όσο φιλότιμα και αν προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Για εμένα, πάντως, αλλού είναι το πρόβλημα με την κ. Αθανασοπούλου και όχι στον διορισμό της που ματαιώθηκε.
Αυτό που με κάνει να ανατριχιάζω όταν το σκέπτομαι, με κάνει να συνειδητοποιώ πόσο βαθιά έχει προχωρήσει η σήψη και ότι αυτή η χώρα δεν σώζεται, είναι το γεγονός ότι η κτηνίατρος-πολιτικός Φωτεινή Αθανασοπούλου είναι καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου