Δεν έχει σημασία τι λένε οι ξένοι για εμάς…
Δεν έχει σημασία τι λάθος ή σωστό μας πιέζουν να κάνουμε…
Θα ταλαιπωρηθούμε, θα φανεί το αδιέξοδο, θα φτάσει ο κόσμος στα όρια του και λύση δεν θα βρεθεί…
Γιατί το θέμα είναι δικό μας.. Καθαρά ελληνικό…
Δεν φτάσαμε εδώ που φτάσαμε τυχαία…
Φτάσαμε γιατί είμαστε αυτοί που είμαστε…
Με άχρηστους συμβούλους που πληρώνονται παραμυθένια… Με γιατρούς που ακόμα και σήμερα σε ρωτάνε πόσο σου δίνει το ταμείο σου για να κόψουν μικρότερη απόδειξη, ή παζαρεύουν για να μην κόψουν, με ηλεκτρολόγους και υδραυλικούς που αν τους ζητήσεις απόδειξη είναι σαν να τους έβρισες την μάνα, με εκπαιδευτικούς που έχουν βολευτεί στο μαύρο χρήμα των ιδιαίτερων, με την παραπαιδεία, με επιδοτήσεις προς όλους τους χαραμοφάηδες γεωργούς, επιχειρηματίες κλπ, με επιχειρήσεις που αφού έφαγαν τις επιδοτήσεις άφησαν τα έρημα κτίρια στην παραμεθόριο να χάσκουν..
Με ανασφάλιστους οικονομικούς μετανάστες, με μανδαρίνους να εκμεταλλεύονται την απίστευτη γραφειοκρατία, με υπουργούς να παρεμβαίνουν όταν απλά αλλάζουν γραφείο σε ένα προστατευμένο κοπρόσκυλό τους, με τα φακελάκια, τα αυθαίρετα, τους ημέτερους τα κομματόσκυλα..
Με τους συνδικαλιστές στις ΔΕΚΟ που από εποχής Ανδρέα θεώρησαν πως δουλειά σημαίνει ένας δουλεύει και τρεις κοιτάνε..
Με το κυνήγι του «βρέχει χιονίζει» του δημόσιου…
Με τους ελάχιστους, μικρούς, άδειους πολιτικούς μας να καμαρώνουν για την σκληρή διαπραγμάτευση σχετικά με τις επικουρικές συντάξεις…
Ανίκανους να αντιληφθούν τα λάθη τους, αυτά που μας έφεραν ως εδώ..
Ανίκανοι να μπορέσουν να ξεπεράσουν την ανεπάρκειά τους και να πάνε για μεγάλα, για σοβαρά…
Και να μας τα χαρίσουν όλα, να μην χρωστάμε τίποτα, ποιος πιστεύει πως μετά τις εκλογές, όποτε και αν γίνουν, υπάρχει τρόπος με τους υπάρχοντες πολιτικούς θα μπορέσουμε να δούμε άσπρη μέρα..??
Με τους Μανώληδες… Πόσα χρόνια ακούμε για το ασφαλιστικό? Πόσα χρόνια ακούμε για σοβαρή μεταρρύθμιση στην Παιδεία και πόσες μπούρδες δεν έχουμε δει? Πόσα χρόνια ακούμε για πάταξη.. κάθε είδους πάταξη.. για σπάσιμο των αποστημάτων.. για μαχαίρια που θα μπουν στο κόκαλο.. για διαβουλεύσεις, για …παπάρια.
Τελευταία ακούσαμε και για τις «κόκκινες γραμμές».. και είδαμε τις κωλοτούμπες των γελοίων…
Εάν θέλουμε να έχουμε μέλλον πρέπει να καταλάβουμε πως είναι υπόθεση όλων μας..
Διαφορετικά υπομονή.. θα το ξεπεράσουμε, όπως το ξεπεράσαμε και στο παρελθόν, με το όποιο κόστος και μετά πάλι τα ίδια και πάλι η ίδια ιστορία…
Μόνο που τότε θα είναι πρόβλημα άλλων…
Τώρα σκάμε και κολυμπάμε τέτοιοι που είμαστε…
Χρεοκοπήσαμε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου