Η ΕΛΛΑΔΑ έχει καταδικαστεί πολλές φορές από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια και για διάφορους λόγους. Ομως, η χθεσινή καταδίκη της από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει μια ιδιαιτερότητα και αναδεικνύει μια διαφορετική πλευρά του μεταναστευτικού προβλήματος της χώρας: τα χιλιάδες παιδιά που ήρθαν και συνεχίζουν να έρχονται στην Ελλάδα, χωρίς γονείς ή συγγενείς, και την τύχη που έχουν.
ΜΙΑ τέτοια περίπτωση εξέτασε το Δικαστήριο του Στρασβούργου και καταδίκασε την Ελλάδα. Το 2007 συνελήφθη ένας 15χρονος Αφγανός, ο οποίος έφτασε στην Ελλάδα εγκαταλείποντας τη χώρα του, μετά το θάνατο των γονιών του. Κλείστηκε σε ένα από τα κέντρα υποδοχής προσφύγων, στη Μυτιλήνη.
ΤΟ ΠΑΙΔΙ αυτό ήταν τυχερό μέσα στην ατυχία του. Διότι, μόλις αφέθηκε ελεύθερο, έφτασε στην Αθήνα, περιπλανήθηκε στους δρόμους της χωρίς στέγη και τροφή, αλλά τον περιμάζεψε μια οργάνωση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Βρήκε την κατάλληλη υποστήριξη -και νομική- κι έτσι ήρθε η προσφυγή του στο Δικαστήριο, το οποίο τον δικαίωσε, υποχρεώνοντας τις ελληνικές Αρχές να του καταβάλουν αποζημίωση λίγων χιλιάδων ευρώ.
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ έκρινε με βάση τα αυτονόητα για μια ευνομούμενη χώρα, αυτονόητα που προβλέπονται στη Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: το δικαίωμα στην ελευθερία και στην ασφάλεια, το δικαίωμα προσφυγής σε δίκαιη και σύντομη δίκη. Και, φυσικά, απαγορεύει την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, την οποία είχε το παιδί αυτό τόσο στο κέντρο «φιλοξενίας» στη Λέσβο όσο και μετέπειτα.
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ αυτή φέρνει στο νου τις εικόνες των παιδιών που πριν από λίγα χρόνια κατέκλυζαν τους δρόμους της Αθήνας, καθαρίζοντας τζάμια ή πουλώντας μικροαντικείμενα. Κι επαναφέρουν τις κατά καιρούς καταγγελίες ανθρωπιστικών οργανώσεων για κυκλώματα εκμετάλλευσης των παιδιών αυτών, με την αποκόμιση μεγάλων κερδών είτε από την παράνομη εργασία τους είτε από την αφαίρεση και πώληση οργάνων του σώματός τους.
Ο ΜΙΚΡΟΣ Αφγανός, που δικαιώθηκε από το Δικαστήριο, είναι από τις ευχάριστες εξαιρέσεις. Για τα άλλα παιδιά, ιδιαίτερα όσα φτάνουν χωρίς γονείς ή άλλα συγγενικά πρόσωπα, ασφαλώς πρέπει να ληφθεί ιδιαίτερη μέριμνα. Δεν είναι όπως όλοι οι άλλοι πρόσφυγες.
ΔΕΝ είναι δυνατόν, για παράδειγμα, ανήλικοι να αφήνονται ελεύθεροι με εντολή να εγκαταλείψουν τη χώρα, όταν οι Αρχές γνωρίζουν ότι δεν θα το κάνουν, γιατί απλούστατα δεν μπορούν, ακόμα κι αν το θέλουν (που δεν το θέλουν). Αντίθετα, η περιπλάνησή τους στους δρόμους της Αθήνας ή των άλλων πόλεων μπορεί να έχει τη χειρότερη κατάληξη γι' αυτούς, αν δεν έχουν την τύχη του μικρού Αφγανού.
ΑΥΤΗ είναι η άλλη πλευρά του μεταναστευτικού προβλήματος, για την οποία δεν επιδεικνύεται η συνήθης ευαισθησία. Ισως επειδή δεν προσφέρεται για πολιτική εκμετάλλευση.
Από την "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου