Παραδικαστικό. Παρασωφρονιστικό. Παρααστυνομικό. Παραεπιχειρηματικό. Παραπολιτικό. Κι όλα μαζί ένα παρα-υπο-υπέρ κρατικό σύστημα συγκοινωνούντων δοχείων που βγαίνει ζέχνοντας πάλι στον αφρό.
Από τη μια «μουσική» για ορχήστρα δωματίου κοριών με ονόματα κακοποιών, επίορκων αστυνομικών, σμπίρων και στόχων κι απ' την άλλη τα CD Χριστοφοράκου με «μουσική» για ελαφρές συνειδήσεις και βαθειές τσέπες - ένας χορός των καταραμένων, μέσα στο ίδιο το κέντρο της κοινωνίας, όπου το πολιτικό ρουσφέτι παίρνει αγκαλιά το ριχτάδικο, ο πελάτης του κόμματος χορεύει καντρίλιες με τον υπεργολάβο, οι τυφλοπόντικες με τα συμβόλαια θανάτου
τα λύτρα με τις μίζες, η αρχαιοκαπηλία με τις βόμβες, οι εκτελέσεις με τα πρώτα τραπέζια πίστα, τα τρύπια μπακαλορεά με το δαιμόνιο της φυλής, τα ροζ κυκλώματα με τους καταπατητές καλογήρους, οι νταβατζήδες με τα παπαγαλάκια, τόσος κόσμος σε αυτήν τη χορογραφία που θα γέμιζε εκατό φορές τη Μύκονο
κουμπάροι, κομπάρσοι, κομιστές, πρώην αριστεροί κομματάρχες, νονοί και άγιες οικογένειες - όμως όταν ζέχνουν ζόφο όλοι, δεν ζέχνει κανείς. Γινόμαστε έτσι όλοι αλήτες ρουφιάνοι δικηγόροι, αλήτες ρουφιάνοι πολιτικοί, αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι και δεν τη γλυτώνει κανείς. Τη γλυτώνουν όλοι. Κι αν επισυμβεί και καμμιά «παράπλευρη απώλεια», κι αυτό διορθώνεται. Εχει άκρες ο «κύριος Παναγιώτης», έχει άκρες ο «Νταβατζής», έχει άκρες ο κ. Υπουργός.
Ο πιτσιρικάς των 500 ευρώ, ο άνεργος και οι καλοί άνθρωποι κάθε επαγγέλματος δεν έχουν άκρες, παρά μόνον απελπισία να τους ζώνει από παντού, σε αυτήν εδώ τη χώρα των περιφερόμενων χωματερών και των ξεπουλημένων αστών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου