Ξεσπάθωσαν τα παπαγαλάκια του MEGA και ιδιαίτερα αυτός ο ανεκδιήγητος ο Καψής..
"Οι τζαμπατζήδες" και πάλι τα ίδια.. Είπε μια εξυπνάδα ο Ρέπας, την έπιασαν στον αέρα οι καλοεκπαιδευμένοι...
Δεν καταλαβαίνουν την διαφορά αυτού που δεν πληρώνει για να χρησιμοποιήσει χωρίς κόστος τα ΜΜΜ ή τις εθνικές οδούς, από αυτόν που δεν πληρώνει για να διαμαρτυρηθεί..
Οχι γιατί είναι ηλίθιοι (λέω τώρα, μάλλον...) αλλά γιατί αυτή είναι η δουλειά τους...
Και νομίζουν ότι την κάνουν καλά.. ότι δεν τους έχει καταλάβει κανείς..
Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011
Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011
Το νόμιμο και ηθικό σε «νέα» εκδοχή
Το νόμιμο και ηθικό σε «νέα» εκδοχή
Του ΝΙΚΟΥ ΚΙΑΟΥ
Τις τελευταίες ημέρες, με τη «Νομική» και τους μετανάστες, εκδηλώθηκε ένα μεγάλο και ευρύ μέτωπο υπέρ της υπεράσπισης και της εφαρμογής του νόμου. Ο νόμος ήταν αυτός που αναφέρεται στο θεσμό του πανεπιστημιακού ασύλου, το οποίο «είχε καταλυθεί» από τους μετανάστες, κατά τους υπερασπιστές της νομιμότητας.
Και, άρα, όφειλαν οι αρχές (εισαγγελικές, διωκτικές) να τον εφαρμόσουν και να εκδιώξουν τους μετανάστες. Αυτό απαιτεί η νομιμότητα, υποστήριζαν όλοι οι εκφραστές του μετώπου, πολιτικοί από την κυβέρνηση, τη Δεξιά και την ακροδεξιά ώς το χώρο της Αριστεράς -που αυτοπροσδιορίζεται με το επίθετο «δημοκρατική»- και πλείστοι δημοσιογράφοι κυρίως σε τηλεοπτικό και ραδιοφωνικά μέσα, αλλά και σε αρκετές εφημερίδες, καθώς και κάποιοι παράγοντες, από πανεπιστημιακούς έως του κοινωνικού χώρου, ακόμα και του μεταναστευτικού.
Το πρόβλημα ήταν οι μετανάστες, που είχαν μπει στον πανεπιστημιακό χώρο για να κάνουν απεργία πείνας, διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσής τους. Ολοι αναγνώριζαν και δέχονταν ότι δεν έγιναν φθορές στο κτήριο, δεν σημειώθηκαν αδικήματα, δεν είχαμε απειλή οποιασδήποτε δραστηριότητας στο χώρο. Και ήταν το πρόβλημα αυτό, επειδή επέλεξαν το συγκεκριμένο χώρο, άρα διέπραξαν αδίκημα.
Ακόμη, όπως είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς, το πρόβλημα ήταν (και είναι) οι ίδιοι οι μετανάστες, αυτοί οι «άθλιοι» κατά την έννοια του Βίκτορος Ουγκό, οι καταφρονεμένοι, οι αδύναμοι και ανυπεράσπιστοι, οι οποίοι όμως είναι εργαζόμενοι, βάναυσα εκμεταλλευόμενοι, χωρίς χαρτιά, χωρίς στον ήλιο μοίρα, άρα εύκολα αποδιοπομπαίοι και διωκόμενοι. Είναι οι παρίες.
Η επίκληση της νομιμότητας εναντίον αυτών που δεν είναι νόμιμοι αλλά και εναντίον αυτών που τους υπερασπίστηκαν -πρύτανης, καθηγητές, φοιτητικός σύλλογος, νεολαίοι, οργανώσεις- στέκεται μόνο στο σκέλος του «νομίμου», δηλαδή ποιο είναι το νόμιμο, η εφαρμογή του νόμου, που σημαίνει έξω από τη Νομική, έξω από το Πανεπιστήμιο οι καταληψίες και καταδίκη των υποστηρικτών, ακόμη και αυτών που προσπάθησαν να βρεθεί λύση χωρίς βία, που έληξε ομαλά, προσωρινά έστω, η κατάληψη με τη μετακίνηση.
Πριν από λίγα χρόνια δέσποσε για ένα διάστημα στην επικαιρότητα η περίφημη επίκληση του Γ. Βουλγαράκη για το νόμιμο και ηθικό: ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό. Τότε πάρα πολλοί από τους σημερινούς υπερασπιστές της νομιμότητας είχαν κατακεραυνώσει τον πρώην υπουργό για την επίκληση που είχε κάνει, είχαν γραφεί ποταμοί άρθρων και σχολίων και είχαν λεχθεί πάρα πολλά, ακόμα και ειρωνικά, σχετικά με το κατά πόσον το νόμιμο είναι και ηθικό.
Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Θ. Πελεγρίνης τόλμησε, ναι τόλμησε, να αντιδιαστείλει το νόμιμο από το δημόσιο συμφέρον, στο οποίο ενέτασσε και το ηθικό, πέρα από τς συνέπειες που θα είχε η άμεση επέμβαση της Αστυνομίας στη Νομική, συνέπειες εύκολα αντιληπτές, και συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση των ερωτώντων εν είδει ανακριτών δημοσιογράφων από μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό, με την επίπληξη ποιος καθορίζει το νόμιμο και το δημόσιο συμφέρον αν όχι η συντεταγμένη πολιτεία και τα όργανά της.
Το ηθικό στην προκειμένη περίπτωση εμπεριέχεται στο νόμιμο, κατά αυτούς τους πλείστους υπερασπιστές της νομιμότητας. Αρα μόνο η κυβέρνηση, η εισαγγελία και, τελικώς, η Αστυνομία οφείλουν να εφαρμόσουν και να επιβάλουν τη νομιμότητα. Η ηθική και ό,τι έχει σχέση με τους μετανάστες, με την απόγνωσή τους να έχουν στον ήλιο μοίρα, πηγαίνουν περίπατο. Πέρασαν λίγα χρόνια από τον Βουλγαράκη και ξεχάστηκαν οι, τότε, κορόνες.
Είναι όμως, όπως φαίνεται, το βασικό πλαίσιο στο οποίο κινούνται οι υπερασπιστές της νομιμότητας. Γι' αυτούς το νόμιμο είναι και ηθικό, είναι η ιδεολογία τους.
Το βλέπουμε, το ακούμε, το διαβάζουμε στα ΜΜΕ. Θεωρούνται δεδομένα τα μέτρα, το Μνημόνιο, η κατεδάφιση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, τα νέα μέτρα που έρχονται, η εκποίηση δημόσιας περιουσίας, η συνεχής συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Και ακούμε ή διαβάζουμε μόνο για την εφαρμογή των μέτρων. Ή ότι «ο υπουργός ήταν ξεκάθαρος, τους νόμους τούς ψηφίζει η Βουλή» (άρα πρέπει να εφαρμόζονται...). Κι ακόμα ότι, για να ανταποκριθεί στο επιβατικό κοινό ο υπουργός, απέναντι στο ζήτημα με τις απεργίες των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, «φέρνει με τη διαδικασία του κατεπείγοντος» το νομοσχέδιο στη Βουλή. Αρα είναι και αυτό νόμιμο, αυτό προέχει, όχι οι αντιδράσεις των εργαζομένων, που υπερασπίζονται τη δουλειά τους. Φταίνε αυτοί, όχι η κυβέρνηση που εκπροσωπεί τη νομιμότητα.
Ρίχνουν, ίσως αθέλητα, νερό στο μύλο τής σαφώς αντιλαϊκής πολιτικής. Και παρουσιάζουν αμάσητα τα μέτρα. Κανείς δεν δίνει δωρεάν, τζάμπα, μας λένε για τα δάνεια από ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ, χωρίς έστω μια υπόμνηση ότι καρπούνται π.χ. Γερμανία, Γαλλία, ΗΠΑ, από την Ελλάδα με τις αγορές που κάνει σε εξοπλισμούς και άλλα προϊόντα.
Με την ιστορία της «Νομικής» έρχεται επιθετικά η κυβέρνηση και προτείνει την εκχώρηση πανεπιστημιακών και ακαδημαϊκών αρμοδιοτήτων σε εξωπανεπιστημιακούς και, καταργώντας τη συνταγματικά κατοχυρωμένη πλήρη αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ, προτείνει τη διοίκησή τους, στο διοικητικό, διαχειριστικό τομέα, σε διορισμένα εξωπανεπιστημιακά συμβούλια, με επικεφαλής μάνατζερ. Αν αυτό δεν είναι κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου τότε τι είναι; Θα γίνει με νόμο, άρα θα είναι νόμιμο. Εστω και παρά τη σαφέστατη συνταγματική επιταγή.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η κυβέρνηση προβαίνει σε «νόμιμες» (δηλαδή νομοθετημένες από τη Βουλή) πράξεις παρά το Σύνταγμα. Ας θυμηθούμε μόνο την εκχώρηση στον υπουργό Οικονομικών να προβαίνει σε διεθνείς συμφωνίες χωρίς την έγκριση της Βουλής. Η νομιμότητα, όπως την ευαγγελίζονται οι υπερασπιστές της, σ' όλο της το μεγαλείο ακόμη και «πραξικοπηματικά».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Του ΝΙΚΟΥ ΚΙΑΟΥ
Τις τελευταίες ημέρες, με τη «Νομική» και τους μετανάστες, εκδηλώθηκε ένα μεγάλο και ευρύ μέτωπο υπέρ της υπεράσπισης και της εφαρμογής του νόμου. Ο νόμος ήταν αυτός που αναφέρεται στο θεσμό του πανεπιστημιακού ασύλου, το οποίο «είχε καταλυθεί» από τους μετανάστες, κατά τους υπερασπιστές της νομιμότητας.
Και, άρα, όφειλαν οι αρχές (εισαγγελικές, διωκτικές) να τον εφαρμόσουν και να εκδιώξουν τους μετανάστες. Αυτό απαιτεί η νομιμότητα, υποστήριζαν όλοι οι εκφραστές του μετώπου, πολιτικοί από την κυβέρνηση, τη Δεξιά και την ακροδεξιά ώς το χώρο της Αριστεράς -που αυτοπροσδιορίζεται με το επίθετο «δημοκρατική»- και πλείστοι δημοσιογράφοι κυρίως σε τηλεοπτικό και ραδιοφωνικά μέσα, αλλά και σε αρκετές εφημερίδες, καθώς και κάποιοι παράγοντες, από πανεπιστημιακούς έως του κοινωνικού χώρου, ακόμα και του μεταναστευτικού.
Το πρόβλημα ήταν οι μετανάστες, που είχαν μπει στον πανεπιστημιακό χώρο για να κάνουν απεργία πείνας, διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσής τους. Ολοι αναγνώριζαν και δέχονταν ότι δεν έγιναν φθορές στο κτήριο, δεν σημειώθηκαν αδικήματα, δεν είχαμε απειλή οποιασδήποτε δραστηριότητας στο χώρο. Και ήταν το πρόβλημα αυτό, επειδή επέλεξαν το συγκεκριμένο χώρο, άρα διέπραξαν αδίκημα.
Ακόμη, όπως είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς, το πρόβλημα ήταν (και είναι) οι ίδιοι οι μετανάστες, αυτοί οι «άθλιοι» κατά την έννοια του Βίκτορος Ουγκό, οι καταφρονεμένοι, οι αδύναμοι και ανυπεράσπιστοι, οι οποίοι όμως είναι εργαζόμενοι, βάναυσα εκμεταλλευόμενοι, χωρίς χαρτιά, χωρίς στον ήλιο μοίρα, άρα εύκολα αποδιοπομπαίοι και διωκόμενοι. Είναι οι παρίες.
Η επίκληση της νομιμότητας εναντίον αυτών που δεν είναι νόμιμοι αλλά και εναντίον αυτών που τους υπερασπίστηκαν -πρύτανης, καθηγητές, φοιτητικός σύλλογος, νεολαίοι, οργανώσεις- στέκεται μόνο στο σκέλος του «νομίμου», δηλαδή ποιο είναι το νόμιμο, η εφαρμογή του νόμου, που σημαίνει έξω από τη Νομική, έξω από το Πανεπιστήμιο οι καταληψίες και καταδίκη των υποστηρικτών, ακόμη και αυτών που προσπάθησαν να βρεθεί λύση χωρίς βία, που έληξε ομαλά, προσωρινά έστω, η κατάληψη με τη μετακίνηση.
Πριν από λίγα χρόνια δέσποσε για ένα διάστημα στην επικαιρότητα η περίφημη επίκληση του Γ. Βουλγαράκη για το νόμιμο και ηθικό: ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό. Τότε πάρα πολλοί από τους σημερινούς υπερασπιστές της νομιμότητας είχαν κατακεραυνώσει τον πρώην υπουργό για την επίκληση που είχε κάνει, είχαν γραφεί ποταμοί άρθρων και σχολίων και είχαν λεχθεί πάρα πολλά, ακόμα και ειρωνικά, σχετικά με το κατά πόσον το νόμιμο είναι και ηθικό.
Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Θ. Πελεγρίνης τόλμησε, ναι τόλμησε, να αντιδιαστείλει το νόμιμο από το δημόσιο συμφέρον, στο οποίο ενέτασσε και το ηθικό, πέρα από τς συνέπειες που θα είχε η άμεση επέμβαση της Αστυνομίας στη Νομική, συνέπειες εύκολα αντιληπτές, και συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση των ερωτώντων εν είδει ανακριτών δημοσιογράφων από μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό, με την επίπληξη ποιος καθορίζει το νόμιμο και το δημόσιο συμφέρον αν όχι η συντεταγμένη πολιτεία και τα όργανά της.
Το ηθικό στην προκειμένη περίπτωση εμπεριέχεται στο νόμιμο, κατά αυτούς τους πλείστους υπερασπιστές της νομιμότητας. Αρα μόνο η κυβέρνηση, η εισαγγελία και, τελικώς, η Αστυνομία οφείλουν να εφαρμόσουν και να επιβάλουν τη νομιμότητα. Η ηθική και ό,τι έχει σχέση με τους μετανάστες, με την απόγνωσή τους να έχουν στον ήλιο μοίρα, πηγαίνουν περίπατο. Πέρασαν λίγα χρόνια από τον Βουλγαράκη και ξεχάστηκαν οι, τότε, κορόνες.
Είναι όμως, όπως φαίνεται, το βασικό πλαίσιο στο οποίο κινούνται οι υπερασπιστές της νομιμότητας. Γι' αυτούς το νόμιμο είναι και ηθικό, είναι η ιδεολογία τους.
Το βλέπουμε, το ακούμε, το διαβάζουμε στα ΜΜΕ. Θεωρούνται δεδομένα τα μέτρα, το Μνημόνιο, η κατεδάφιση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, τα νέα μέτρα που έρχονται, η εκποίηση δημόσιας περιουσίας, η συνεχής συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Και ακούμε ή διαβάζουμε μόνο για την εφαρμογή των μέτρων. Ή ότι «ο υπουργός ήταν ξεκάθαρος, τους νόμους τούς ψηφίζει η Βουλή» (άρα πρέπει να εφαρμόζονται...). Κι ακόμα ότι, για να ανταποκριθεί στο επιβατικό κοινό ο υπουργός, απέναντι στο ζήτημα με τις απεργίες των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, «φέρνει με τη διαδικασία του κατεπείγοντος» το νομοσχέδιο στη Βουλή. Αρα είναι και αυτό νόμιμο, αυτό προέχει, όχι οι αντιδράσεις των εργαζομένων, που υπερασπίζονται τη δουλειά τους. Φταίνε αυτοί, όχι η κυβέρνηση που εκπροσωπεί τη νομιμότητα.
Ρίχνουν, ίσως αθέλητα, νερό στο μύλο τής σαφώς αντιλαϊκής πολιτικής. Και παρουσιάζουν αμάσητα τα μέτρα. Κανείς δεν δίνει δωρεάν, τζάμπα, μας λένε για τα δάνεια από ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ, χωρίς έστω μια υπόμνηση ότι καρπούνται π.χ. Γερμανία, Γαλλία, ΗΠΑ, από την Ελλάδα με τις αγορές που κάνει σε εξοπλισμούς και άλλα προϊόντα.
Με την ιστορία της «Νομικής» έρχεται επιθετικά η κυβέρνηση και προτείνει την εκχώρηση πανεπιστημιακών και ακαδημαϊκών αρμοδιοτήτων σε εξωπανεπιστημιακούς και, καταργώντας τη συνταγματικά κατοχυρωμένη πλήρη αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ, προτείνει τη διοίκησή τους, στο διοικητικό, διαχειριστικό τομέα, σε διορισμένα εξωπανεπιστημιακά συμβούλια, με επικεφαλής μάνατζερ. Αν αυτό δεν είναι κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου τότε τι είναι; Θα γίνει με νόμο, άρα θα είναι νόμιμο. Εστω και παρά τη σαφέστατη συνταγματική επιταγή.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η κυβέρνηση προβαίνει σε «νόμιμες» (δηλαδή νομοθετημένες από τη Βουλή) πράξεις παρά το Σύνταγμα. Ας θυμηθούμε μόνο την εκχώρηση στον υπουργό Οικονομικών να προβαίνει σε διεθνείς συμφωνίες χωρίς την έγκριση της Βουλής. Η νομιμότητα, όπως την ευαγγελίζονται οι υπερασπιστές της, σ' όλο της το μεγαλείο ακόμη και «πραξικοπηματικά».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011
Αυτά που (δεν) έγιναν...
Αυτά που (δεν) έγιναν...
Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Ανάγκα και θεοί πείθονται... Απλώς χρειάστηκαν κάποιοι μήνες για να πεισθούν οι Γερμανοί, η Ενωση, το ΔΝΤ και οι δανειστές ότι εκείνα που είχαν επιβάλει στον αμίλητο και υποταγμένο Γ. Παπανδρέου -το δυναστικό Μνημόνιο και το δάνειο με το εξοντωτικό επιτόκιο- δεν αποδίδουν...
Στην Ελλάδα έφεραν την καταστροφή και την οδηγούν στο αδιέξοδο. Αυτά που προτείνει τώρα η Γερμανία και φαίνεται να επικροτεί η Ενωση, όφειλε -και μπορούσε- να τα ζητήσει από την πρώτη στιγμή ο Ελληνας πρωθυπουργός. Οχι με μαγκιές. Ούτε ως καθημαγμένος επαίτης που ζητεί ελεημοσύνη. Αλλά μ' ένα μεγάλο όπλο που είχε στα χέρια του -τον κίνδυνο να χρεοκοπήσει η χώρα! Είναι βαρετή η επανάληψη, αλλά χρήσιμη η υπόμνηση: θα σκεφτόταν πολύ η Ενωση να απορρίψει το αίτημα του κ. Παπανδρέου για επιμήκυνση του τότε υφιστάμενου χρέους, καθώς και τον δανεισμό της Ελλάδος με ανεκτό επιτόκιο. Πρωτίστως, θα δυσκολεύονταν η Γερμανία και η Γαλλία: σε περίπτωση πτώχευσης, οι τράπεζές τους, που έχουν περίπου το 70% των ελληνικών ομολόγων, θα έχαναν τα λεφτά τους... Τα υπόλοιπα είναι γνωστά: η έλλειψη τόλμης και σχεδίου εκ μέρους του Γ. Παπανδρέου, παρουσιάστηκε από την καταιγιστική προπαγάνδα ως μέγα κατόρθωμα. Δήθεν έσωσε τη χώρα από τη χρεωκοπία! Εκτοτε, με το εκβιαστικό αυτό τέχνασμα πορεύτηκε η ελληνική κυβέρνηση, με αρωγό τους προθύμους των μήντια... Οσο για το απαραίτητο συμμάζεμα του κράτους, το οποίο προωθεί εναγωνίως -έστω άτσαλα και χωρίς σχεδιασμό- η κυβέρνηση, προσπαθώντας να άρει τα παθογενή δεκαετιών, δεν χρειαζόταν κανένα Μνημόνιο. Παρά μόνο σχέδιο, ειλικρίνεια και αγνόηση του πολιτικού κόστους...
Ο τύπος των ήλων, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Ανάγκα και θεοί πείθονται... Απλώς χρειάστηκαν κάποιοι μήνες για να πεισθούν οι Γερμανοί, η Ενωση, το ΔΝΤ και οι δανειστές ότι εκείνα που είχαν επιβάλει στον αμίλητο και υποταγμένο Γ. Παπανδρέου -το δυναστικό Μνημόνιο και το δάνειο με το εξοντωτικό επιτόκιο- δεν αποδίδουν...
Στην Ελλάδα έφεραν την καταστροφή και την οδηγούν στο αδιέξοδο. Αυτά που προτείνει τώρα η Γερμανία και φαίνεται να επικροτεί η Ενωση, όφειλε -και μπορούσε- να τα ζητήσει από την πρώτη στιγμή ο Ελληνας πρωθυπουργός. Οχι με μαγκιές. Ούτε ως καθημαγμένος επαίτης που ζητεί ελεημοσύνη. Αλλά μ' ένα μεγάλο όπλο που είχε στα χέρια του -τον κίνδυνο να χρεοκοπήσει η χώρα! Είναι βαρετή η επανάληψη, αλλά χρήσιμη η υπόμνηση: θα σκεφτόταν πολύ η Ενωση να απορρίψει το αίτημα του κ. Παπανδρέου για επιμήκυνση του τότε υφιστάμενου χρέους, καθώς και τον δανεισμό της Ελλάδος με ανεκτό επιτόκιο. Πρωτίστως, θα δυσκολεύονταν η Γερμανία και η Γαλλία: σε περίπτωση πτώχευσης, οι τράπεζές τους, που έχουν περίπου το 70% των ελληνικών ομολόγων, θα έχαναν τα λεφτά τους... Τα υπόλοιπα είναι γνωστά: η έλλειψη τόλμης και σχεδίου εκ μέρους του Γ. Παπανδρέου, παρουσιάστηκε από την καταιγιστική προπαγάνδα ως μέγα κατόρθωμα. Δήθεν έσωσε τη χώρα από τη χρεωκοπία! Εκτοτε, με το εκβιαστικό αυτό τέχνασμα πορεύτηκε η ελληνική κυβέρνηση, με αρωγό τους προθύμους των μήντια... Οσο για το απαραίτητο συμμάζεμα του κράτους, το οποίο προωθεί εναγωνίως -έστω άτσαλα και χωρίς σχεδιασμό- η κυβέρνηση, προσπαθώντας να άρει τα παθογενή δεκαετιών, δεν χρειαζόταν κανένα Μνημόνιο. Παρά μόνο σχέδιο, ειλικρίνεια και αγνόηση του πολιτικού κόστους...
Ο τύπος των ήλων, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011
Η αφέλειά μας έχει όρια;
Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ
Αρουραίοι,
γέμισε ο τόπος
..............
χωρίς να ξέρεις
.............
από πού θα βγουν στην επιφάνεια
Γ. Βουλγαράκης, Αρουραίοι
Για να μην πτωχεύσει η χώρα, ορισμένοι πράττουν τα πάντα για να πτωχεύσουν οι Ελληνες. Κι όταν λέμε «να πτωχεύσουν» δεν εννοούμε μόνον οικονομικά αλλά και συναισθηματικά. Να σπάσουν δηλαδή οι δεσμοί που συνδέουν τον καθένα από μας με τον πλαϊνό μας και με την πατρίδα. Και ιδίως με την αλήθεια. Εχει κανείς την αίσθηση ότι οι κυβερνώντες θέλουν να μας κάνουν πειθαρχημένους σαν τους Γερμανούς, εργασιομανείς σαν τους Γιαπωνέζους, φλεγματικούς σαν τους Αγγλους, πολιτικά ουδέτερους σαν τους Αμερικανούς, δίχως όμως οι ίδιοι να εμπίπτουν σ' αυτούς τους κανόνες μετάλλαξης. Θέλουν να μας βλέπουν και να μας επιτηρούν χωρίς εμείς να τους βλέπουμε και να τους επιτηρούμε. Θέλουν να μας πείσουν ότι αγωνίζονται («πολεμάνε») για να επιλύσουν τα μεγάλα προβλήματα της Ελλάδας, ξεχνώντας ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αυτοί οι ίδιοι και ο τρόπος που κυβερνάνε.
Η (ΟΠΟΙΑ) τραγικότητα της κατάστασης και η (όποια) εναπομείνασα καρτερικότητα του λαού δεν μπορεί ούτε να διαρκούν επ' άπειρον ούτε να «ξεγελιούνται» με υποσχέσεις που παρέχονται «με το κομμάτι». Οι λέξεις και οι αριθμοί, τα υπονοούμενα και οι προφητείες, οι ζαριές και οι μαγκιές κινούνται στο ναρκοπέδιο της ύβρεως (απέναντι στην Ιστορία και στον κάθε πολίτη ξεχωριστά).
ΕΠΙΝΟΟΥΜΕ νέους εχθρούς, αναμιγνύουμε με επικίνδυνο τρόπο την ανελεύθερη ευθύνη με την υπεύθυνη ανελευθερία, ζούμε την καθημερινότητα «με το όπλο στο χέρι» (χωρίς να γνωρίζουμε εξαρχής ποιον τελικά θα «πυροβολήσουμε» ή έστω άξιζε να τον «πυροβολήσουμε») και δίχως προστατευτικά κιγκλιδώματα πέφτουμε στο κενό του άδειου μέλλοντος.
ΜΑΣ τάζουν «μια νέα κάθαρση» που θα επιτευχθεί με όψιμες προσφυγές, αγωγές, διεκδικήσεις (κατά των διαχρονικών φίλων, εταίρων και συμμάχων τους) και μας διατάζουν να διαβάσουμε την πραγματικότητα με τα δικά τους μάτια και να την κατανοήσουμε με τα δικά τους μυαλά.
ΑΥΤΟΙ οι έμπιστοι φρουροί όλων των αυτοκρατόρων (και των αυτοκρατειρών), αυτοί οι εχθροί του λαού και της Συγκλήτου μάς διδάσκουν τηλεοπτικά το φόβο, την απόγνωση, την υποταγή στο κισμέτ μας...
ΚΙ εμείς «οι μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» συνεχίζουμε να τους εμπιστευόμαστε περισσότερο από τον πλαϊνό μας, να τους φοβόμαστε περισσότερο από το νόμο, να τους συγχωρούμε περισσότερο κι από τη Θεία Δίκη και τη Νέμεση.
ΤΑ παλιά πρόσωπα σε νέους ρόλους και τα νέα (open gov) πρόσωπα σε παλιούς ρόλους δεν μπορεί να κρύψουν το γεγονός ότι η δοκιμασμένη χρόνια διαχείριση της εξαπάτησης του λαού (στο όνομα της εθνικής σωτηρίας) έκλεισε τον κύκλο της. Μέσα στους κύκλους έκλεισε και φυλάκισε και τους ίδιους τους χειριστές.
ΥΠΑΡΧΕΙ κάποιος που θέλει να τους ανοίξει την πόρτα για να βγουν;
www.giannispanousis.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Αρουραίοι,
γέμισε ο τόπος
..............
χωρίς να ξέρεις
.............
από πού θα βγουν στην επιφάνεια
Γ. Βουλγαράκης, Αρουραίοι
Για να μην πτωχεύσει η χώρα, ορισμένοι πράττουν τα πάντα για να πτωχεύσουν οι Ελληνες. Κι όταν λέμε «να πτωχεύσουν» δεν εννοούμε μόνον οικονομικά αλλά και συναισθηματικά. Να σπάσουν δηλαδή οι δεσμοί που συνδέουν τον καθένα από μας με τον πλαϊνό μας και με την πατρίδα. Και ιδίως με την αλήθεια. Εχει κανείς την αίσθηση ότι οι κυβερνώντες θέλουν να μας κάνουν πειθαρχημένους σαν τους Γερμανούς, εργασιομανείς σαν τους Γιαπωνέζους, φλεγματικούς σαν τους Αγγλους, πολιτικά ουδέτερους σαν τους Αμερικανούς, δίχως όμως οι ίδιοι να εμπίπτουν σ' αυτούς τους κανόνες μετάλλαξης. Θέλουν να μας βλέπουν και να μας επιτηρούν χωρίς εμείς να τους βλέπουμε και να τους επιτηρούμε. Θέλουν να μας πείσουν ότι αγωνίζονται («πολεμάνε») για να επιλύσουν τα μεγάλα προβλήματα της Ελλάδας, ξεχνώντας ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αυτοί οι ίδιοι και ο τρόπος που κυβερνάνε.
Η (ΟΠΟΙΑ) τραγικότητα της κατάστασης και η (όποια) εναπομείνασα καρτερικότητα του λαού δεν μπορεί ούτε να διαρκούν επ' άπειρον ούτε να «ξεγελιούνται» με υποσχέσεις που παρέχονται «με το κομμάτι». Οι λέξεις και οι αριθμοί, τα υπονοούμενα και οι προφητείες, οι ζαριές και οι μαγκιές κινούνται στο ναρκοπέδιο της ύβρεως (απέναντι στην Ιστορία και στον κάθε πολίτη ξεχωριστά).
ΕΠΙΝΟΟΥΜΕ νέους εχθρούς, αναμιγνύουμε με επικίνδυνο τρόπο την ανελεύθερη ευθύνη με την υπεύθυνη ανελευθερία, ζούμε την καθημερινότητα «με το όπλο στο χέρι» (χωρίς να γνωρίζουμε εξαρχής ποιον τελικά θα «πυροβολήσουμε» ή έστω άξιζε να τον «πυροβολήσουμε») και δίχως προστατευτικά κιγκλιδώματα πέφτουμε στο κενό του άδειου μέλλοντος.
ΜΑΣ τάζουν «μια νέα κάθαρση» που θα επιτευχθεί με όψιμες προσφυγές, αγωγές, διεκδικήσεις (κατά των διαχρονικών φίλων, εταίρων και συμμάχων τους) και μας διατάζουν να διαβάσουμε την πραγματικότητα με τα δικά τους μάτια και να την κατανοήσουμε με τα δικά τους μυαλά.
ΑΥΤΟΙ οι έμπιστοι φρουροί όλων των αυτοκρατόρων (και των αυτοκρατειρών), αυτοί οι εχθροί του λαού και της Συγκλήτου μάς διδάσκουν τηλεοπτικά το φόβο, την απόγνωση, την υποταγή στο κισμέτ μας...
ΚΙ εμείς «οι μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» συνεχίζουμε να τους εμπιστευόμαστε περισσότερο από τον πλαϊνό μας, να τους φοβόμαστε περισσότερο από το νόμο, να τους συγχωρούμε περισσότερο κι από τη Θεία Δίκη και τη Νέμεση.
ΤΑ παλιά πρόσωπα σε νέους ρόλους και τα νέα (open gov) πρόσωπα σε παλιούς ρόλους δεν μπορεί να κρύψουν το γεγονός ότι η δοκιμασμένη χρόνια διαχείριση της εξαπάτησης του λαού (στο όνομα της εθνικής σωτηρίας) έκλεισε τον κύκλο της. Μέσα στους κύκλους έκλεισε και φυλάκισε και τους ίδιους τους χειριστές.
ΥΠΑΡΧΕΙ κάποιος που θέλει να τους ανοίξει την πόρτα για να βγουν;
www.giannispanousis.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΦΡΟΥΤΑΚΙΑ
""" Καλημέρα, καλή βδομάδα
ο Γιωργάκης ο Μικρός, γνωστός κι ως Ψευτοθόδωρος, γεμίζει την επικράτεια «φρουτάκια».
Το θέλει η Ενωση και πάσα αρχή παυσάτω - ποια αρχή όμως; των ανδρεικέλων του Διευθυντηρίου;
Και γιατί φρουτάκια;
Γιατί «η πιο εξαρτησιακή μορφή τζόγου στην ιστορία»; Ακριβώς γι' αυτό! Διότι είναι «η πιο εξαρτησιακή μορφή τζόγου στην ιστορία».
Για να βγάλουν κι άλλα λεφτά ο Rocco και τα αδέλφια του; Για να βγάλει κι ο ΟΠΑΠ τα λεφτά που χρειάζεται ώστε, με κάποια ψίχουλα απ' αυτά, να μεταδίδει μετά κοινωνικά τηλεοπτικά σποτ κατά της ανεργίας, των ναρκωτικών, της βίας!!!
Τρελό; όχι! άκρως καπιταλιστικό.
Αυτοί που θα εμπορεύονται την ηρωίνη του τζόγου, αυτοί που θα ξεπλένουν μαύρο χρήμα με το τσουβάλι, αυτοί που θα ταΐζουν χρυσάφι τους κρατικοδίαιτους ιδιώτες συνεταίρους τους
αυτοί οι ίδιοι θα δίνουν και κανά ψιχουλάκι στη διαφήμιση για να μας πετάει κι αυτή με τη σειρά της τηλεοπτικά σποτάκια για τον... πολιτισμό.
«ΟΠΑΠ, στοίχημα, φρουτάκια = τζόγος! συν ανεργία = εγκληματικότητα», δεν χρειάζεται να 'ναι κανείς Αϊνστάιν για να λύσει αυτή την εξίσωση
στο επίπεδο της χαμηλής διαφθοράς.
Στο επίπεδο όμως της υψηλής διαφθοράς: «Γιωργάκης+Ενωση = φρουτάκια π πολύ χρήμα για τα Κολλητάρια του Κόμματος και του Κράτους ― εθισμός, εξάρτηση, θάνατος για τους χρήστες», τι χρειάζεται να 'ναι κανείς για να κάνει τα στραβά μάτια; Κάθαρμα; ηλίθιος; -τι;"""
"ναυτίλος" ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ο Γιωργάκης ο Μικρός, γνωστός κι ως Ψευτοθόδωρος, γεμίζει την επικράτεια «φρουτάκια».
Το θέλει η Ενωση και πάσα αρχή παυσάτω - ποια αρχή όμως; των ανδρεικέλων του Διευθυντηρίου;
Και γιατί φρουτάκια;
Γιατί «η πιο εξαρτησιακή μορφή τζόγου στην ιστορία»; Ακριβώς γι' αυτό! Διότι είναι «η πιο εξαρτησιακή μορφή τζόγου στην ιστορία».
Για να βγάλουν κι άλλα λεφτά ο Rocco και τα αδέλφια του; Για να βγάλει κι ο ΟΠΑΠ τα λεφτά που χρειάζεται ώστε, με κάποια ψίχουλα απ' αυτά, να μεταδίδει μετά κοινωνικά τηλεοπτικά σποτ κατά της ανεργίας, των ναρκωτικών, της βίας!!!
Τρελό; όχι! άκρως καπιταλιστικό.
Αυτοί που θα εμπορεύονται την ηρωίνη του τζόγου, αυτοί που θα ξεπλένουν μαύρο χρήμα με το τσουβάλι, αυτοί που θα ταΐζουν χρυσάφι τους κρατικοδίαιτους ιδιώτες συνεταίρους τους
αυτοί οι ίδιοι θα δίνουν και κανά ψιχουλάκι στη διαφήμιση για να μας πετάει κι αυτή με τη σειρά της τηλεοπτικά σποτάκια για τον... πολιτισμό.
«ΟΠΑΠ, στοίχημα, φρουτάκια = τζόγος! συν ανεργία = εγκληματικότητα», δεν χρειάζεται να 'ναι κανείς Αϊνστάιν για να λύσει αυτή την εξίσωση
στο επίπεδο της χαμηλής διαφθοράς.
Στο επίπεδο όμως της υψηλής διαφθοράς: «Γιωργάκης+Ενωση = φρουτάκια π πολύ χρήμα για τα Κολλητάρια του Κόμματος και του Κράτους ― εθισμός, εξάρτηση, θάνατος για τους χρήστες», τι χρειάζεται να 'ναι κανείς για να κάνει τα στραβά μάτια; Κάθαρμα; ηλίθιος; -τι;"""
"ναυτίλος" ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)