Limbo

Κέζα Λώρη 

Μια ακόμη μικρή παράταση, μια ακόμη μετάθεση της αγωνίας. Η χώρα στις 12 Μαΐου θα πρέπει αν καταβάλει 700 εκατομμύρια ευρώ στο ΔΝΤ ως δόση δανείου. Πέντε ημέρες αβεβαιότητας έρχονται να προστεθούν στα πέντε χρόνια αστάθειας. Ποιος μετρά πια τα χρέη και τις υποχρεώσεις; Ποιος φτιάχνει πινακάκια με ποσά, εκροές, εισροές και ημερομηνίες; Ακόμη και οι πιο επιμελείς από τους βουλευτές της αντιπολίτευσης έχουν αφεθεί στην ασάφεια. Βρισκόμαστε σε κατάσταση limbo, στο ενδιάμεσο μεταξύ παραδείσου και κόλασης εκεί που μετά θάνατον πηγαίνουν οι αβάπτιστοι, κατά τους Καθολικούς. Βρισκόμαστε σε ουδέτερη ζώνη.

Οι ειδήσεις μοιάζουν μεταχειρισμένες. Ο Τσίπρας έκανε κοινή δήλωση με τον Γιούνκερ. Στους θεσμούς ζητούν αλλαγές στο ασφαλιστικό. Πρέπει να καταβληθούν μισθοί δημοσίων υπαλλήλων. Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει όλα μοιάζουν ειπωμένα και βιωμένα.

Ας μείνουμε λοιπόν στο καλό σενάριο, ότι δηλαδή η Ελλάδα παραμένει στην ευρωζώνη και της δανείζουν, κάποια δισεκατομμύρια. Του χρόνου τι θα γίνει; Πιθανότατα να βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση, να αναζητούμε έναν οιωνό για να βγάλουμε συμπεράσματα, να αναρωτιόμαστε εάν χαμογέλασε η Μέρκελ, εάν ήταν εγκάρδιος ο Ολάντ, εάν στις διαπραγματεύσεις υπήρχε «καλό κλίμα». Πιθανότατα να ξανακάνουμε τη συζήτηση σχετικά με τη φτώχεια των συνταξιούχων: ακόμη κι αν πάνε όλοι στα 300 ευρώ, δεν σώζεται η εθνική οικονομία.

Μέσα σε αυτό το κλίμα παρατεταμένης αβεβαιότητας, αναπτύσσεται ηττοπάθεια και διάθεση παραίτησης. Είναι χαρακτηριστική η άποψη νεοδημοκράτη βουλευτή, μέλους της προηγούμενης κυβέρνησης. «Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να καταστραφούμε, διαφορετικά θα σερνόμαστε για πολλά χρόνια ακόμη». Η άποψη διατυπώθηκε χωρίς ίχνος χαιρεκακίας, ως διαπίστωση στο αναγκαίο κακό. Κάπου εδώ μπαίνει ως υποσημείωση το θέμα της ανάπτυξης που δεν έρχεται, το όραμα των επενδυτών σε όνειρο θερινής νυκτός και όλα τα υπόλοιπα που έχει ειπωθεί και ξαναειπωθεί από τους πρωθυπουργούς της πενταετίας.

Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά. Θέλουμε να πούμε όσα λέγαμε και πέρσι και πρόπερσι, πριν συνειδητοποιήσουμε ότι η κατάσταση limbo είναι άχρονη, έχει διάρκεια στο διηνεκές.

ΤΟ ΒΗΜΑ, γνωμες

Μαρία - Νεφέλη

από τη Συλλογή ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ (Οδυσσέας Ελύτης)

Αποσπάσματα

Η Μαρία Νεφέλη λέει:
Η ΝΕΦΕΛΗ
Μέρα τη μέρα ζω - που ξέρεις αύριο τι ξημερώνει.
Το 'να μου χέρι τσαλακώνει τα λεφτά και τ' άλλο μου τα ισιώνει
Βλέπεις χρειάζονται όπλα να μιλάν στα χρόνια μας τα χαώδη
και να 'μαστε και σύμφωνοι με τα λεγόμενα «εθνικά ιδεώδη».
Τι με κοιτάς εσύ γραφιά που δεν εντύθηκες ποτέ στρατιώτης
η τέχνη του να βγάζεις χρήματα είναι κι αυτή μία πολεμική ιδιότης
Δεν πα' να ξενυχτάς- να γράφεις χιλιάδες πικρούς στίχους
ή να γεμίζεις με συνθήματα επαναστατικά τους τοίχους
Οι άλλοι πάντα θα σε βλέπουν σαν έναν διανοούμενο
και μόνο εγώ που σ' αγαπώ: στα όνειρά μου μέσα έναν κρατούμενο.

Έτσι που αν στ' αλήθεια ο έρωτας είναι καταπώς λεν «κοινός διαιρέτης»
εγώ θα πρέπει να 'μαι η Μαρία Νεφέλη κι εσύ φευ ο Νεφεληγερέτης. 

Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία.

Και ο Αντιφωνητής:
Ο ΝΕΦΕΛΗΓΕΡΕΤΗΣ
Α τι ωραία να 'σαι νεφεληγερέτης
να γράφεις σαν τον Όμηρο εποποιίες στα παλιά παπούτσια σου
να μη σε νοιάζει αν αρέσεις η όχι τίποτε

Απερίσπαστος νέμεσαι την αντιδημοτικότητα
έτσι· με γενναιοδωρία· σαν να διαθέτεις
νομισματοκοπείο και να το κλείνεις
ν' απολύεις όλο το προσωπικό
να κρατάς μια φτώχεια που δεν την έχει άλλος κανείς
εντελώς δική σου.
Την ώρα που μες στα γραφεία τους απεγνωσμένα
κρεμασμένοι απ' τα τηλέφωνά τους
παλεύουν για 'να τίποτα οι χοντράνθρωποι
ανεβαίνεις εσύ μέσα στον Έρωτα
καταμουντζουρωμένος αλλ' ευκίνητος
σαν καπνοδοχοκαθαριστής
κατεβαίνεις απ' τον Έρωτα έτοιμος να ιδρύσεις
μια δική σου λευκή παραλία
χωρίς λεφτά
γδύνεσαι όπως γδύνονται όσοι νογούν τ' αστέρια
και μ' οργιές μεγάλες ανοίγεσαι να κλάψεις ελεύθερα... 

Είναι διγαμία ν' αγαπάς και να ονειρεύεσαι.

Η Μαρία Νεφέλη λέει:
Όσο υπάρχουνε Αχαιοί θα υπάρχει μία ωραία Ελένη
και ας είναι αλλού το χέρι αλλού ο λαιμός
Κάθε καιρός κι ο Τρωικός του πόλεμος.
Μακριά μέσα στ' απώτατα βάθη του Αμνού
ο πόλεμος συνεχίζεται.

Και ο Αντιφωνητής:
άλλοι με τις κοινωνικές τους θεωρίες
πολλοί κραδαίνοντας απλώς λουλούδια
Κάθε καιρός κι η Ελένη του.
Από τον στοχασμό σου πήζει ο ήλιος μες στο ρόδι κι ευφραίνεται.

από τη Συλλογή ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ (Οδυσσέας Ελύτης)

Η Μαρία Νεφέλη λέει:
Αλλού είναι ο θάνατος.
Κεραυνός οιακίζει.
Εσείς άνθρωποι θα χαθείτε
το χτένι μες στο χέρι σας θ' ακινητήσει ένα πρωί στον αέρα
κι ο καθρέφτης θα δείξει την υποδόρια υφή
των ιστών όπου ο χρόνος
όπως έντομο σε απελπισία παγιδεύτηκε.
Αλλού είναι ο θάνατος.
Μη μ' αφήνετε να τρέξω γιατί θα χαθώ.
Δεν μου δόθηκε η χάρη να κλάψω αλλά φοβάμαι.

Δεν έχω συγγενείς
απ' όλη μου τη ζωή
προσπάθησα να φτιάξω μια πετρώδη νεότητα.
Γέμισα τον έρωτα σταυρούς.
Η Λύπη ομορφαίνει
επειδή της μοιάζουμε.

Και ο Αντιφωνητής:
και γαλάζια στον ύπνο των νηπίων·
Ίρις Μαρία Νεφέλη
με το νυχτικό στον άνεμο
ιπταμένη και αποκοιμισμένη
σαν σε πίνακα της Leonora Finni
χρυσαλλίδα του ύπνου μου.
Tra un fioro colto e l' altro donato
l' imesprimibile nulla.
Είσαι ωραία σαν φυσικό φαινόμενο
σ' ό,τι μέσα σου οδηγεί στο χέλι και στον αγριόγατο·
είσαι η νεροποντή μέσα στις πολυκατοικίες
η θεόπεμπτη διακοπή του ρεύματος·
η αστρολογία θα προσέξει το κρεβάτι σου
και θα στηρίξει τα προγνωστικά της στην απελπισία σου·
είσαι ωραία σαν απελπισία
σαν τη ζωγραφική που απεχθάνονται οι αστοί
και θα την αγοράσουν μεθαύριο με δισεκατομμύρια
Ίρις Μαρία Νεφέλη
με τη γοητεία του πισινού σου όταν
καθίζει ξάφνου ανύποπτα πάνω σ' ένα ξυράφι.
Ο τρομοκράτης
είναι ο άξεστος των θαυμάτων.

από τη Συλλογή ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ (Οδυσσέας Ελύτης)

Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα
κι είναι στη μυρωδιά της μέσα που το ψάρι αστράφτει
μάταια μην ψάχνεις
Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη
πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα.
Υπερούσιος πας ενώ πάνω από το κεφάλι σου
απλώνεται ο βυθός με τα χρωματιστά του βότσαλα σαν άστρα.
Ω μουσική ω Κυριακή συννεφιασμένη

Και ο Αντιφωνητής:
εωσότου η μαύρη θάλασσα φανεί
κι επάνω της ανάψουν σαν βεγγαλικά τα τρία μου άστρα!

Όλα μία σταγόνα
ομορφιάς τρεμάμενη στα τσίνορα·
μία λύπη διάφανη σαν ¶θως κρεμάμενος από τον ουρανό
με απέραντη ορατότητα
όπου τα πάντα γίνονται ξεγίνονται
γονατίζει ο Χάρος και ξανασηκώνεται πιο δυνατός
και πάλι πέφτει ανίσχυρος βυθίζεται στα βάραθρα.
Μόνη της η σταγόνα σθεναρή πάνω απ' τα βάραθρα. 

Στο χωριό της γλώσσας μου τη Λύπη τηνε λένε Λάμπουσα.

Δέκα πράγματα που μπορεί να μην ξέρετε για τον Ίαν Κέρτις

Θέλοντας να αποδώσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στον σπουδαίο Ίαν Κέρτις και το συγκρότημα των Τζόι Ντιβίζιον που εξακολουθεί να παραμένει αναντικατάστατο, να εμπνέει και να «μεγαλώνει» γενιές και γενιές, δημοσιεύουμε κάποια έργα τέχνης και γκράφιτι για τους Τζόι Ντιβίζιον ή τον Κέρτις, και μερικές πληροφορίες που μπορεί να μην ξέρετε για τον αγαπημένο μας ποιητή, χορευτή, μουσικό, καλλιτέχνη…

 1. Ο Ίαν ήθελε να βρεθεί στη «σκηνή» από πολύ μικρός και είχε αποφασίσει να γίνει κασκαντέρ…δανείστηκε λοιπόν από κάτι παιδιά της γειτονιάς ενα κράνος και πήδηξε από την ταράτσα ενός γκαράζ. Αυτή ήταν η πρώτη και η τελευταία του φορά σαν κασκαντέρ, αφού έφυγε από εκεί τραυματισμένος και με πολλές μελανιές.

2. Παρά τη σχετική επιτυχία του «Unknown Pleasures» ο Ίαν Κέρτις δεν είχε ποτέ αρκετά χρήματα. Πολλές φορές καθόταν στο στούντιο μετά την ηχογράφηση, και καθάριζε το κτίριο  για να βγάζει κάτι έξτρα.

3. Ο Ian είχε εμμονή με τη μουσική ως έφηβος, αλλά δεν είχε  την οικονομική άνεση να μπορεί να αγοράζει τα άλμπουμ που ήθελε, καθώς και τα τσιγάρα και τα ποτά του, έτσι συχνά πήγαινε στην εσωτερική αγορά στο κέντρο της πόλης Μάκλσφιλντ και έκλεβε δίσκους, βάζοντας τους κάτω από ένα μεγάλο γκρι παλτό.

4.Το «she’s lost control» γράφτηκε για ένα κορίτσι με επιληψία, που συναντούσε συχνά ο Ίαν Κέρτις στο γραφείο ευρέσεως εργασίας. Μια μέρα, απλά σταμάτησε να πηγαίνει. Ο Ίαν ήλπιζε πως είχε βρει κάποια δουλειά, αλλά αργότερα έμαθε πως είχε πεθάνει.

5. Ως έφηβος, έπρεπε να παρέχει «κοινωνικές υπηρεσίες» στους ηλικιωμένους ως μέρος του σχολικού προγράμματος. Μην χάνοντας την ευκαιρία, ο Ίαν έκλεβε τα χάπια που είχαν οι ηλικιωμένοι στα ντουλάπια τους και τα έπινε με τους φίλους του. Μια φορά αναγκάστηκε να πάει στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου, από υπερβολική δόση.

6. Ο Ίαν είχε γράψει ένα προσβλητικό γράμμα στον Τόνι Ουίλσον προβοκάροντάς τον για να καλέσει τους Τζόι Ντιβίζιον στην εκπομπή του. Του έδωσε το γράμμα, όπου τον αποκαλούσε μπάσταρδο που δεν τους έχει δώσει τηλεοπτικό χρόνο να παίξουν τα κομμάτια τους. Τελικά το γράμμα έφερε αποτέλεσμα, καθώς ο Τόνι μετά το συμβάν τους κάλεσε 2 φορές, μία για το «shadowplay» και αργότερα για το «she’s lost control».

 

7. Ο Ιαν έπασχε από μια αλλερική αντίδραση στο φως του ήλιου. Αν καθόταν στον ήλιο για πάνω από λίγη ώρα, τα χέρια του και το πρόσωπο θα γίνονταν κατά κόκκινα και θα πρήζονταν πολύ.

8. Ενα βράδι σε λάιβ, ο Ιαν Κέρτις έβγαλε το ξύλο από το πάτωμα της σκηνής και το πέταξε στο κοινό. Μετά. έσπασε ενα ποτήρι μπύρας στη σκηνή, και άρχισε να κυλιέται στα σπασμένα γυαλιά, κόβοντας τον εαυτό του σε πολλά σημεία του σώματός του.

 

9. Το πρώτο «ονομα» των Τζόι Ντιβίζιον ήταν «Warsaw» (Βαρσοβία), ένα όνομα που πήραν από το κομμάτι «Warsawa» από το άλμπουμ «Low» του Ντέιβιντ Μπάουι. Το πρώτο λάιβ της μπάντας ήταν στις 29 Μαίου 1977 στο Electric Circus, σε μια συναυλία που έπαιζαν και η Buzzcocks.

10.  Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, ο Ιαν Κέρτις άκουγε μια φωρά το κομμάτι πριν μπει στο στούντιο να «γράψει» τη φωνή του, που πάντα έβγαινε σε μια λήψη. Είχε πάνω του χαρτί με τους στίχους, αλλά ήθελε να ηχογραφεί με σβηστά φώτα, κι έτσι ό,τι έλεγε ήταν από μνήμη…

Hit&Run

Γιατί το Μαξίμου στέλνει σήμα εμπλοκής και δημοψηφίσματος

«Επενδύει στη ρήξη για να πάρει το συμβιβασμό» εξηγούν στο TVXS μεταφέροντας αμήχανα την αμήχανη προσπάθεια του Μαξίμου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Γιατί, για να «επενδύεις στη ρήξη» πρέπει να ισχύουν δύο προαπαιτούμενα: να έχεις προετοιμαστεί για τη ρήξη ως κυβέρνηση και ως κρατικός μηχανισμός και να έχεις προετοιμάσει την κοινωνία για τις συνέπειες της ρήξης. Αν δεν ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο (και εδώ 100% δεν ισχύουν) τότε υπάρχει σύγχυση ανάμεσα στην πολιτική τόλμη και τον τυχοδιωκτισμό.

Γιατί μετά τη ρήξη, όταν η αδύναμη Ελλάδα (καρκινοπαθείς, νεφροπαθείς, ΑΜΕΑ, ψυχικά πάσχοντες, φτωχά και άνεργα στρώματα των πόλεων κλπ) θα έχει υποστεί μια εκατόμβη ασύλληπτη σε έκταση, όλη η Ευρώπη θα σπεύσει να βοηθήσει – ίσως αλλάξει και το πολιτικό κλίμα, υπό την πίεση της Ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Αλλά θα είναι αργά, για πολλούς. Προφανώς, θα είναι αργά και για τον ίδιο τον Τσίπρα, ο οποίος ενσαρκώνει τη μοναδική, έστω και ασαφή αυτή τη στιγμή, ελπίδα να βγει η χώρα από το αδιέξοδο με όρους Δημοκρατίας και προστασίας όσων Ελλήνων κινδυνεύουν με πραγματική καταστροφή.

Η τακτική, ψύχραιμη και συντεταγμένη υποχώρηση τώρα, η οποία θα αποφύγει τα χειρότερα για τη χώρα και τον ελληνικό λαό και θα διατηρήσει την ελπίδα για πραγματική επιστροφή στην κανονικότητα,  απαιτεί  πολιτικό θάρρος και ηγετική δύναμη. Από την καλύβα ψηλά στο βουνό ενθαρρύνουμε τον πρωθυπουργό να ακούσει πιο προσεκτικά τους πολίτες που τον στηρίζουν και να αγνοήσει τους ιδεοληπτικούς κομματικούς, που έδειξαν ήδη πόσο περιορισμένα είναι τα όριά τους.

TVXS – TV Χωρίς Σύνορα.

«Δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Δύσης» -Κύριε Βούτση όχι το ίδιο έγκλημα 35 χρόνια μετά!

Κύριε υπουργέ, με το θάρρος του νέου Αριστερού που πριν από σαράντα χρόνια σάς είχα καθοδήγηση στον Ρήγα Φεραίο και στο ΚΚΕ Εσωτερικού και με την ιδιότητα ενός επιχειρηματία που αγωνίζεται ατομικά αλλά και συλλογικά για την βελτίωση του Τουρισμού της χώρας, θα ήθελα να σας ενημερώσω για κάποια πράγματα που ίσως θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα για σας, για την  νέα κυβέρνηση,  αλλά κυρίως για τη χώρα μας.
Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου την εποχή του 80 συνθηματολογούσε με το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και είπε το απαράδεκτο ακόμα και για εκείνη την εποχή «Δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Δύσης» οι καιροί ήταν διαφορετικοί.
Ο Τουρισμός ήταν διαφορετικός. Ήταν το αποτέλεσμα του Τουρισμού της χούντας, ένας Τουρισμός μαζικός που αναπτύχθηκε άναρχα καθοδηγούμενος από τους μαζικούς τουριστικούς πράκτορες και είχε σαν επίκεντρο τα 3 S, (Sun, Sea, Sex).
Τα χρόνια πέρασαν και σήμερα ο ελληνικός Τουρισμός παρ’ ότι έχασε πολλές ευκαιρίες, την τελευταία πενταετία, την πενταετία της κρίσης, αυξήθηκε κατά 35% (τη στιγμή που το ΑΕΠ την αντίστοιχη περίοδο είχε μια συρρίκνωση 25%) συμβάλλοντας  στο 18% του ΑΕΠ και το κυριότερο, το εθνικό αυτό προϊόν έχει μια διασπορά  σ’ όλη την επικράτεια, ακόμα και σε μέρη που δεν είναι πρόσφορα για καμία οικονομική δραστηριότητα στις μέρες μας.
Προφανώς δεν έχουμε τον Τουρισμό που όλοι θα επιθυμούσαμε, έναν Τουρισμό που θα μπορούσε ν’ αξιοποιήσει όλη την Πολιτιστική μας κληρονομιά και θα λειτουργήσει με όρους αειφορίας, αλλά στο χέρι μας είναι τον κατευθύνουμε κατά εκεί.
Ο παγκόσμιος τουρισμός τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζεται από δύο κυρίαρχες τάσεις. Η μία είναι η τάση συγκέντρωσης του οργανωμένου τουρισμού σε όλο και λιγότερες εταιρείες που αναπτύσσονται στη βάση του χαμηλότερου κόστους διακοπών, και απ’ την άλλη, στην ανάπτυξη των χρηστών του διαδικτύου που εντοπίζουν μόνοι τους τον επιθυμητό τους προορισμό. Οι ψαγμένοι αυτοί περιηγητές έχουν αρκετά χρήματα, αλλά παράλληλα έχουν ευαισθησίες σχετικά με το περιβάλλον, τους τοπικούς πολιτισμούς και την πολυπολιτισμικότητα.
Γοητεύονται από τις πολιτιστικές κληρονομιές, τις τοπικές γαστρονομίες, τη συναναστροφή με τους ανθρώπους της χώρας που επισκέπτονται, και απεχθάνονται τον εγκλεισμό στα άσυλα των all inclussive ξενοδοχείων. Είναι οι άνθρωποι που ψάχνουν το «δαίμονα» του τόπου, την πολιτιστική του ταυτότητα, την ουσία πίσω από τις φευγαλέες εικόνες και τα τουριστικά κλισέ,.
Ο Τουρισμός αυτός απαιτεί μια συνεργασία αγροδιατροφικής παραγωγής και γαστρονομίας, πολιτισμού και τουρισμού, διασυνδέοντας ξενοδοχεία και εστιατόρια με παραγωγούς τοπικών προϊόντων, προορισμούς κρουαζιέρας, επιχειρήσεις θεματικού τουρισμού, πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς φορείς και επιχειρήσεις.
Τόποι – Τοπία – Καλλιέργειες - Αγροτικός τομέας – Γαστρονομία – Πολιτισμός -Τουρισμός  θα μπορούσαν να είναι οι κρίκοι μιας αλυσίδας που θα αποτελέσει έναν από τους βασικούς πυλώνες ανάπτυξης της χώρας.
Πάρα πολλές πρωτοβουλίες γίνονται σ’όλη Ελλάδα προς αυτήν την κατεύθυνση, είτε από επιχειρήσεις, είτε από κλαδικούς φορείς, είτε από την τοπική αυτοδιοίκηση με ελπιδοφόρα έως εξαιρετικά αποτελέσματα.
Κύριε Υπουργέ, με το “Δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Δύσης” είναι σαν να ακυρώνετε και να ισοπεδώνετε όλες αυτές τις προσπάθειες.
Αγαπητέ υπουργέ, πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί ένας εκπαιδευμένος σερβιτόρος από σχολή, με δύο ξένες γλώσσες, με γνώσεις γαστρονομίας, γνώσεις για τα διατροφικά προϊόντα της χώρας (τρόφιμα ή κρασιά), να μην αντιμετωπίζεται με την ίδια εκτίμηση που απολαμβάνουν άλλοι εργαζόμενοι στη χώρα μας.
Μήπως επειδή ισχύει ακόμη η ανάλυση της αριστεράς εκείνης της εποχής που έβλεπε τον τουρισμό εχθρικά και απαξιωτικά, γιατί «ο τουρισμός δεν δημιουργεί μαζικό προλεταριάτο, οι εργαζόμενοι είναι διάσπαρτοι κι έτσι δεν προσφέρεται για συνδικαλισμό,  άρα δεν είναι φορέας επανάστασης»;
Κύριε υπουργέ, συμφιλιωθείτε με τον Τουρισμό, με τον Πολιτισμό, με την Πραγματικότητα.  Βρισκόμαστε πλέον στο 2015, και η σύγχρονη Αριστερά πρέπει να εφευρίσκει νέα συνθήματα που να δίνουν λύσεις στα προβλήματα του τώρα και προοπτικές στις ανάγκες του μέλλοντος.
Μακριά από απλουστευτικούς αφορισμούς και από μπαγιάτικα στερεότυπα συνθήματα, ας αντιμετωπίσουμε  επιτέλους τον Τουρισμό με την προσοχή που του αξίζει, ώστε να τον οδηγήσουμε σε δρόμους που να εξασφαλίζουν μια αειφόρο ανάπτυξη, απασχόληση που έχει τόσο ανάγκη ο τόπος και μια νέα νοημαδότηση  των  αξιών της κοινωνίας μας.
*Ο Γιώργος Πίττας είναι ξενοδόχος - συγγραφέας  

iefimerida

O Πανούσης για τον παιδοκτόνο: Πολύ γρήγορα θα έχουμε τον θάνατο του δράστη

«Δεν μπορεί κανείς ούτε να το αναλύσει εγκληματολογικά, ούτε ποινικά, ούτε κοινωνικά. Μιλάμε για μια ακραία, μη ανθρώπινη συμπεριφορά, πολλώ μάλλον που ήταν και παιδί του –δεν ήταν ένα ξένο παιδί που απήχθη ή κάτι άλλο. Άρα περνάμε σε μία σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης η οποία δεν έχει αντικείμενο εξέτασης. Δεν έχει τίποτα να πεις» ανέφερε ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης, μιλώντας στην εκπομπή του Άκη Παυλόπουλου και του Μάνου Νιφλή στον Real FM 97,8, ερωτηθείς για το έγκλημα με τη μικρή Άννυ που έχει σοκάρει το πανελλήνιο.
Αναφερόμενος στον παιδοκτόνο πατέρα, ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη εξήγησε ότι: «Ο ίδιος αν μπορέσει να πει κάτι… Και ο ίδιος νομίζω σε αυτές τις περιπτώσεις… Συνήθως, ξέρετε, αυτοκτονούν ή έχουν κάποιον βίαιο θάνατο από αλλού. Δεν αντέχεται αυτό ούτε από τον ίδιο που το έκανε, ούτε από τη σύζυγο. Δεν αντέχεται αυτό».
Ο κ. Πανούσης συνέχισε λέγοντας: «Κοιτάξτε, όταν σκοτώσεις τη μάνα σου ή το παιδί σου… και όλα αυτά, με βιασμούς ή τέτοιου είδους δολοφονίες… Υπάρχει ένας κώδικας τιμής μέσα στις φυλακές, εντός ή εκτός εισαγωγικών. Άρα γι’ αυτό σας είπα ότι εγώ νομίζω ότι σε αυτές τις περιπτώσεις πολύ γρήγορα θα έχουμε το θάνατο και του ίδιου του δράστη».

Ναι είναι αλήθεια, δεν υπάρχει τιποτα που μπορείς να πεις για τον άδικο και ανατριχιαστικό θάνατο ενός μικρού παιδιού...  Από τον πατέρα του...
Σε ξεπερνάει.. Παγώνεις...

Θυμώνεις, λυπάσαι, εξαγριώνεσαι, λες ότι θέλεις...
Οταν είσαι ένας απλός πολίτης.. 
"Ας τον φάνε τον αλήτη, να καθαρίσει ο τόπος και να λυτρωθεί και ο ίδιος, ίσως.."
λέω εγώ..

Οταν είσαι υπουργός όμως δεν λες ότι σου έρθει...
Κόβεις τον λαιμό σου να γίνουν τα πράγματα σωστά..
Οχι όπως είναι το σωστό  (πιθανόν και δίκαιο) στο μυαλό σου, όπως προβλέπεται να είναι το σωστό... Διαφορετικά, ας το κάνουμε νόμιμα, με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, δια λιθοβολισμού..

Δεν κάνει ο Πανούσης για υπουργός.
Εξαίρετος καθηγητής, αλλά δεν κάνει για υπουργός...

Θα μου πείτε εκεί είναι το θέμα μας.. Και εκεί.. Μέροςτης ζούγκλας είμαστε...
Ο καθένας με τον τρόπο του.. δεν είναι τυχαία η έκπτωση.. όλων...

Η λογική της μαγιάς - Του Χρήστου Γιανναρά

Ζούμε έναν ρεαλιστικότατο (όχι ρητορικό - αλληγορικό) εφιάλτη. Και ζούμε εφιάλτη, όχι επειδή ακροβατούμε μεταξύ άτακτης χρεοκοπίας και εξανδραποδιστικής υποτέλειας, όχι. Η τρομακτική καταστροφή που έχει συμβεί στη χώρα μας, είναι η ολοκληρωτική κοινωνική διάλυση. Κυριολεκτικά.

Συγκροτήστε την εικόνα: Η κυβέρνηση να παζαρεύει μισθούς και συντάξεις του επόμενου μήνα (το ψωμί της πλειονότητας του πληθυσμού) και οι οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων να μαχαιρώνονται στους δρόμους για την κρετινική τους θρησκοληψία (25.4.2015). Θυμηθείτε: σήματα και πινακίδες της τροχαίας κατεστραμμένα από «πολίτες» - κάφρους σε ολόκληρη τη χώρα. «Καταλήψεις» δημόσιων κτιρίων στην καρδιά της πρωτεύουσας επί βδομάδες, με άθλια κουρελαρία συνθημάτων για «συμπαράσταση» σε στυγνούς δολοφόνους. Συμπληρώστε την εικόνα της διάλυσης με το σύμπτωμα του πλιάτσικου πού; Στα νοσοκομεία – να κλέβουν οι «ασφαλισμένοι» τις κουρτίνες, τα τηλεχειριστήρια, ακόμα και τα σκεπάσματα από τις λεκάνες των αποχωρητηρίων. Μην ξεχνάμε: θρυμματισμένα με βαριοπούλες τα όποια ελάχιστα απομεινάρια μαρμάρινων διακοσμήσεων στο κέντρο της Αθήνας, τον παρανοϊκό βανδαλισμό κάθε πανεπιστημιακού κτιρίου και κάθε σχολείου.

Περάστε τώρα σε άλλο επίπεδο: Βασικό δεδομένο του εφιάλτη της κοινωνικής διάλυσης, αλλά και θεμελιώδης συντελεστής, η κατάργηση της πληροφόρησης. Οχι με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (πρόσφατο δικτατορικό εύρημα), αλλά εκ των πραγμάτων: Ακούμε, βλέπουμε ή διαβάζουμε «ειδήσεις» και κάθε ραδιόφωνο, κανάλι ή εφημερίδα παρουσιάζει το ίδιο (κάποιο) γεγονός από τόσο διαφορετική οπτική γωνία, ώστε η είδηση να παραπέμπει από μερικούς σε θριαμβικό κατόρθωμα και από άλλους σε συμφορά – δημοσιογράφοι (λειτουργοί της κοινωνικής πληροφόρησης) κι από τις δυο μεριές. Οπως και στη Βουλή, με κάθε θέμα που έρχεται για «συζήτηση»: οι αντιθέσεις είναι προκαθορισμένες, αυτονόητες, υποχρεωτικές. Το «άσπρο» του ενός πρέπει να είναι «μαύρο» για τον άλλον.

Οι πολίτες που καταλαβαίνουν ή διαισθάνονται ότι έντιμη, απροκατάληπτη δημοσιογραφική πληροφόρηση και ανιδιοτελής πολιτικός λόγος δεν υπάρχουν στη χώρα (είναι είδος ολοκληρωτικά εξαφανισμένο), αντιδρούν με δύο κυρίως τρόπους: Ή γαντζώνονται σε ένα από τα προβαλλόμενα ψεύδη (σε όποιο ταιριάζει καλύτερα στις ψυχολογικές τους προκαταλήψεις) – γαντζώνονται με πείσμα αποκαλυπτικό του άλογου, ενορμητικού (όχι ελεύθερου – κριτικού) χαρακτήρα της επιλογής. Ή εγκαταλείπονται στην απόγνωση που φαρμακώνει τη ζωή τους.

Αυτή η εξάρτηση της ζωής, της ανθρωπιάς, των ελπίδων μιας κοινωνίας (εκατομμυρίων ανθρώπων) από την ιδιοτελέστατη αυθαιρεσία ανθρώπων της «πληροφόρησης» και επαγγελματιών της πολιτικής δημιουργεί κακοήθη νεοπλάσματα στον συλλογικό βίο. Δεν έχουμε ακόμα γλωσσικά σημαίνοντα για να σημάνουμε αυτή την κακοήθεια. Εξακολουθούμε να ονομάζουμε «ειδήσεις» τη μεθοδική και χυδαία παραπληροφόρηση. Ονομάζουμε «πολιτικά κόμματα» τις συντεχνίες της εξουσιαστικής ιδιοτέλειας (ακόμα και υποδίκων στην κοινή συνείδηση για καταλήστευση του κοινωνικού χρήματος), συντεχνίες λωποδυτών ή τραμπούκων νεοναζιστών ή νοσταλγών και υπέρμαχων της σταλινικής φρίκης.

Εξακολουθούμε να ονομάζουμε «τρίτη εξουσία» το δικαστικό σώμα, που την ηγεσία του τη διορίζουν οι αποκλειστικοί εξουσιαστές της χώρας: τα κόμματα. Ονομάζουμε «φορολογία» κάθε αυθαίρετο χαράτσι, αδιάντροπη κλοπή του μόχθου των πολιτών για να πληρωθούν χρέη εξωφρενικά που μας φόρτωσαν εγκληματίες «πολιτικοί» προκειμένου να συντηρήσουν το «πελατειακό κράτος» τους.

Το ψεύτισμα κάθε κοινωνικής λειτουργίας, η πλαστογράφηση θεσμών και κοινωνικών κατακτήσεων, η καμουφλαρισμένη αλλά μεθοδική κατάλυση του κοινωνικού κράτους, ο παλιμβαρβαρισμός της ιδιωτικοποίησης των πάντων, ο ολοκληρωτισμός της φεουδαλικής απολυταρχίας των «αγορών», είναι άραγε αναστρέψιμα ιστορικά δεδομένα; Η εφιαλτική διάλυση της ελληνικής κοινωνίας, η καταστροφή της γλώσσας, η διαστροφή της ιστορικής αυτοσυνειδησίας, η θρησκειοποίηση του εκκλησιαστικού γεγονότος, κοντολογίς: η έκλειψη του Ελληνισμού από τον στίβο της Ιστορίας, είναι συμπτώματα που επιδέχονται αντιστροφή ή είναι τεκμήρια αναπότρεπτου τέλους;

Πολιτική απάντηση (απάντηση πολιτικής πρακτικής) δεν μπορεί να υπάρξει σε αυτό το ερώτημα. Ακόμα κι αν ολόκληρο το υπέρογκο χρέος, το εξωφρενικό, μάς το χάριζαν οι δανειστές μας, οι αντικοινωνικές συμπεριφορές, ο πρωτογονισμός, ο αχαλίνωτος εγωκεντρισμός, πώς θα μπορούσαν να αναχαιτιστούν; Οδήγησε ποτέ σε κοινωνική συνοχή ο καταναλωτισμός; Δημιούργησαν ποτέ κοινωνική συνείδηση οι ηθικολογίες, τα εθνικιστικά φληναφήματα, εξαλείφθηκε ποτέ με ξόρκια και κατάρες η φαυλότητα, η κτηνώδικη χρηματολαγνεία;

Ο Ελληνισμός δεν είναι φυλή, δεν επέζησε χιλιάδες χρόνια χάρη στους νόμους της ζωολογίας. Είναι γένος, γέννημα τρόπου ύπαρξης και συνύπαρξης, δηλαδή πρόταση πολιτισμού με πανανθρώπινη δυναμική. Επιβιώνει ο Ελληνισμός όσο σαρκώνει την πρόταση βίου που τον ανάδειξε ξεχωριστόν στην Ιστορία, τον αντιδιέστειλε από τον πρωτογονισμό του ατομοκεντρισμού, δηλαδή της βαρβαρότητας.

Οπως στους αιώνες της Τουρκοκρατίας έτσι και στον ζόφο της σημερινής καταστροφής και ατίμωσης, αν ο Ελληνισμός σωθεί, αυτό θα γίνει όχι με τη λογική της εξουσίας, των νομοθετημάτων, τα καραγκιοζιλίκια της ξιπασιάς του «εκσυγχρονισμού». Θα γίνει με τη λογική της «μαγιάς» που έλεγε ο Μακρυγιάννης, της κρυμμένης μέσα στο νεκρό φύραμα παρουσίας ζωντανών ανθρώπων – και ζωντανός άνθρωπος είναι αυτός που σώζει νόημα ζωής, χαρά ζωής, μέσα στον απελπισμό της αποσύνθεσης.

Μια χούφτα δάσκαλοι, μια χούφτα παπάδες, μια χούφτα άνθρωποι της Τέχνης, της μαστοριάς. Από τα κάτω φυτρώνει η ελπίδα, όχι από τα μεγάφωνα. Στους ελάχιστους σώζεται το θάμβος της ελληνικής λαλιάς, η αξιοπρέπεια της ιστορικής αυτοσυνειδησίας, το σθένος της πίστης - εμπιστοσύνης κρυμμένο, για αιώνες, στην ακαταμάχητη φρασούλα: «έχει ο Θεός».

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ξηλώνουν τη ΔΙΑΥΓΕΙΑ – Επιστροφή στην αδιαφάνεια

Απίστευτη απόφαση «αριστερής» κυβέρνησης για συσκότιση των δαπανών του Δημοσίου! Η τροπολογία εισάγει την εξαίρεση απο την ανάρτηση, των αποφάσεων έγκρισης δαπανών της Δημόσιας Διοίκησης στο Διαδίκτυο – Είχε νομοθετηθεί από τον Γιώργο Παπανδρέου
Μετά από περίπου πέντε χρόνια η κυβέρνηση προχωρά στο ξήλωμα βήμα-βήμα της Διαύγειας, με τροπολογία του υπουργείου Οικονομικών, η οποία έχει ενταχθεί στο σχέδιο νόμου του υπουργείο Εσωτερικών “εκδημοκρατισμός της διοίκησης-καταπολέμηση γραφειοκρατίας και ηλεκτρονική διακυβέρνησης-αποκατάσταση αδικιών και άλλες διατάξεις”. Η εν λόγω προσθήκη επιχειρεί να εισάγει εξαίρεση από τις υποχρεώσεις ανάρτησης αποφάσεων της Δημόσιας Διοίκησης στο Διαδίκτυο, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την κατάργησή της. Μάλιστα, η εξαίρεση αφορά όχι οποιαδήποτε απόφαση του φορέων του Δημοσίου Τομέα, αλλά αποφάσεις που σχετίζονται με το θέμα της έγκρισης δαπανών.
Ερωτηματικά προκαλεί και η επιλογή της ημερομηνίας που η κυβέρνηση επέλεξε να “περάσει” την τροπολογία, αφού εντάχθηκε αργά το βράδυ της 30ης Απριλίου, πριν δηλαδή την αργία της Πρωτομαγιάς.
Όπως αποκαλύπτει η μη-κερδοσκοπική εταιρεία ΕΛ/ΛΑΚ (ελεύθερο λογισμικό/λογισμικό ανοιχτού κώδικα), με δημοσιευμενη επιστολή της προς τους υπουργούς Οικονομικών και Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, η τροπολογία επιχειρεί να εισάγει εξαίρεση από τις υποχρεώσεις ανάρτησης αποφάσεων της Δημόσιας Διοίκησης στο Διαδίκτυο. Επίσης, αναφέρει ότι “η διαλειτουργικότητα των κεντρικών συστημάτων του Δημοσίου, που αποτελεί υποχρέωσή του σύμφωνα με το Ν. 3979/2011 και το Ελληνικό Πλαίσιο Παροχής Υπηρεσιών Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, καθώς και η αντίστοιχη προσαρμογή των επιχειρησιακών διαδικασιών μπορεί να επιφέρει την επιθυμητή μεταρρύθμιση και απλοποίηση στις απαραίτητες γραφειοκρατικές διαδικασίες, ιδιαίτερα σε αυτές των ελεγκτικών μηχανισμών. Αντίθετα η δημιουργία εξαιρέσεων σε νόμους για την αντιμετώπιση τεχνολογικών και επιχειρησιακών προβλημάτων είναι πρακτική που οδηγεί στην γενικότερη απαξίωση του θεσμικού πλαισίου, επιτείνει την πολυνομία και είναι βασική τροχοπέδη στην αποτελεσματική λειτουργία της δημόσιας διοίκησης”.
Η ΕΛ/ΛΑΚ σημειώνει στην επιστολή της:
“Το υπουργείο Οικονομικών με προτεινόμενη τροπολογία (Αρ. Τροπολογίας: 105/46 30.4.2015) με τίτλο «1.Ανάρτηση πράξεων ανατροπής ανάληψης υποχρεώσεων στο πρόγραμμα Διαύγεια. 2. Τροποποιήσεις διατάξεων των άρθρων 79, 104, 161, 163, 165, καθώς και του άρθρου 167 του ν.4270/2014(ΦΕΚ Α 143)» η οποία κατατίθεται στο σχέδιο νόμου «Εκδημοκρατισμός της διοίκησης- Καταπολέμηση Γραφειοκρατίας και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση – Αποκατάσταση Αδικιών και άλλες διατάξεις» επικαλούμενο τις εσωτερικές δυσλειτουργίες των διαδικασιών των Υπηρεσιών Δημοσιονομικού Ελέγχου, προτείνει εξαίρεση από τις υποχρεώσεις ανάρτησης αποφάσεων της Δημόσιας Διοίκησης στο Διαδίκτυο.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργεί ένα εξαιρετικά αρνητικό προηγούμενο που υπονομεύει τη σημασία και λειτουργία της Διαύγειας ως κεντρικού εργαλείου για την διασφάλιση της διαφάνειας στη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης, ιδίως στο ευαίσθητο θέμα των δημοσίων δαπανών.
Θεμελιώδης αρχή του προγράμματος «Διαύγεια» αποτελεί η αρχή ότι η έναρξη ισχύος των διοικητικών πράξεων ταυτίζεται με την ημερομηνία ανάρτησής τους. Η αρχή αυτή διασφαλίζει την υποχρέωση τήρησης των αρχών της Διαφάνειας με τρόπο που δύσκολα μπορεί να παρακαμφθεί αφού η «Διαύγεια» καθίσταται όρος ισχύος των πράξεων αυτών.
Είναι προφανές ότι η αποσπασματική εισαγωγή διατάξεων που αποκλίνουν από τη γενική αυτή αρχή δημιουργεί όχι μόνο απλά αρνητικό προηγούμενο το οποίο δυνητικά θα επανεμφανιστεί αλλά δημιουργεί νησίδες μη εφαρμογής των βασικών αρχών της Διαύγειας ανοίγοντας δρόμο για την κατάργησή της. Το θέμα γίνεται ακόμη πιο σημαντικό τη στιγμή που εξαίρεση αφορά όχι οποιαδήποτε απόφαση του φορέων του Δημοσίου Τομέα, αλλά αποφάσεις που σχετίζονται με το ευαίσθητο θέμα της έγκρισης δαπανών.

Η ΕΕΛ/ΛΑΚ στην επιστολή της προτείνει λύσεις στο πρόβλημα που επικαλείται το Υπουργείο Οικονομικών για τις Υπηρεσίες Δημοσιονομικού Ελέγχου (ΥΔΕ),καθώς μπορεί να υπάρξει απλοποίηση των διαδικασιών του Υπουργείου Οικονομικών αναφορικά με τις ΥΔΕ, ή και να γίνει χρήση της διαλειτουργικότητας των πληροφοριακών συστημάτων που χρησιμοποιούν οι ΥΔΕ με τη Διαύγεια όπως ήδη γίνεται από πολλούς φορείς που χρησιμοποιούν την διεπαφή αυτόματης ανάρτησης στην Διαύγεια (https://www.diavgeia.gov.gr/api/help).

Η διαλειτουργικότητα των κεντρικών συστημάτων του Δημοσίου, που αποτελεί υποχρέωσή του σύμφωνα με το Ν. 3979/2011 και το Ελληνικό Πλαίσιο Παροχής Υπηρεσιών Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, καθώς και η αντίστοιχη προσαρμογή των επιχειρησιακών διαδικασιών μπορεί να επιφέρει την επιθυμητή μεταρρύθμιση και απλοποίηση στις απαραίτητες γραφειοκρατικές διαδικασίες, ιδιαίτερα σε αυτές των ελεγκτικών μηχανισμών. Αντίθετα η δημιουργία εξαιρέσεων σε νόμους για την αντιμετώπιση τεχνολογικών και επιχειρησιακών προβλημάτων είναι πρακτική που οδηγεί στην γενικότερη απαξίωση του θεσμικού πλαισίου, επιτείνει την πολυνομία και είναι βασική τροχοπέδη στην αποτελεσματική λειτουργία της δημόσιας διοίκησης.

Η ΕΕΛ/ΛΑΚ διαπιστώνοντας τον κίνδυνο έμμεσης αλλά ουσιαστικής κατάργησης του προγράμματος «Διαύγεια» ζητά την απόσυρση της τροπολογίας από το σχέδιο νόμου. Παράλληλα θέτει στη διάθεση της πολιτείας την ομάδας εργασίας για την ανοιχτή διακυβέρνηση για την αρωγή της με στόχο την επίλυση των γραφειοκρατικών προβλημάτων μέσω της εφαρμογής τεχνολογιών ανοιχτής διακυβέρνησης”.

linenet.gr

Το κιβώτιο του ΣΥΡΙΖΑ - Του Τάσου Τέλλογλου

Σε κάποια φάση της πρώτης ευρωπαϊκής του περιοδείας τον Φεβρουάριο, ο Γιάνης Βαρουφάκης είχε πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει 4 μήνες ώστε να αναπτύξει τις θέσεις του ενόψει της διαπραγμάτευσης με την Ευρώπη. Στις 25 Απριλίου πέρασαν τρεις μήνες από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και θέσεις δεν έχουμε δει ακόμα. Για το ασφαλιστικό απορρίπτει τις θέσεις των δανειστών, λέει ότι το ασφαλιστικό χρειάζεται αλλαγή αλλά δεν μας λέει πια συστατικά θα περιλαμβάνει η αλλαγή αυτή. Στο θέμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων αλλά και της αύξησης του βασικού μισθού λέει ότι αυτός δεν θα εμποδίσει τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας αλλά ξεχνά ότι εκτός από αυτή υπάρχει και το θέμα της ανταγωνιστικότητας και δεν μας εξηγεί με τι θα εξισορροπήσει τις αυξήσεις μισθών, επιδομάτων κ.λπ. Με το καλύτερο εκπαιδευτικό πακέτο και πακέτο επανειδίκευσης μήπως που (δεν) προσφέρει; Με τις μειώσεις εισφορών και φόρων που δεν κάνει; Με τις διαρθρωτικές αλλαγές που δεν προτείνει;

Στα δημοσιονομικά επαναλαμβάνει ότι επιθυμεί ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Μόνο που ο προϋπολογισμός του 2015, ο πρώτος του προϋπολογισμός, είναι βαθιά στα «κόκκινα» και τα μέτρα που προτείνει δεν τον επαναφέρουν στα «μαύρα».

Τα νομοσχέδια που έχει μέχρι σήμερα εισηγηθεί είναι πρόχειρα - και κακογραμμένα. Αν σε αυτά προστεθεί η ποιότητα των στελεχών που προτείνει στη δημόσια διοίκηση (όλοι κομματικοί του ΣΥΡΙΖΑ ή των ΑΝΕΛ, με τις εξαιρέσεις του Λιβαθινού και κάποιων άλλων που μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού) αναρωτιέται κανείς αν η ποιότητα αυτής της διακυβέρνησης είναι καλύτερη από εκείνη των προηγουμένων. Και πώς να είναι; Ο ΣΥΡΙΖΑ περίμενε να χρηματοδοτήσει τους 3 πρώτους μήνες του από την ΕΚΤ χωρίς να ξέρει αν αυτό γίνεται, ήθελε να εφαρμόσει τα περισσότερα σημεία από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης γνωρίζοντας ότι τα χρήματα δεν υπάρχουν και περίμενε ότι οι δανειστές δεν θα απέρριπταν τις... προτάσεις του. Μόνο που αυτές δεν υπήρχαν ή όσες υπήρχαν (χρηματοδότηση από την ΕΚΤ) δεν είχαν σχέση με το ευρωπαϊκό και πραγματικό πλαίσιο. Το κιβώτιο, για να μιλήσει κανείς με τον Άρη Αλεξάνδρου, στο τέλος του τριμήνου μοιάζει άδειο. Για την ώρα μοιάζουν να το γνωρίζουν μόνο εκείνοι που έχουν αναλάβει να το μεταφέρουν.

Protagon.gr

Τα ανέκδοτα του κ. Στρατούλη

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ 
 Υπάρχει μια απορία. Πότε προλαβαίνει να δουλεύει στο υπουργείο του ο κ. Δημήτρης Στρατούλης; Ολημερίς κι ολονυχτίς συνεντευξιάζεται, αφενός δίνοντας εγγυήσεις που δεν μπορεί να κρατήσει («Η νέα κυβέρνηση... έχει διασφαλίσει μέχρι το τελευταίο ευρώ της σύνταξης του κάθε συνταξιούχου... και για τις επόμενες χρονιές», Mega, 29.1.2015) και αφετέρου εξαπολύοντας απειλές, ως μεγαλοοφειλέτης που πρέπει να φοβάται ο υπόλοιπος κόσμος: «Ο δανειστής έχει το πάνω χέρι άμα ο οφειλέτης τού χρωστά λίγα χρήματα. Αμα του χρωστάς πολλά –που εμείς χρωστάμε 327 εκατομμύρια– το πάνω χέρι στη συγκεκριμένη περίπτωση το έχουμε εμείς... Επομένως, δεν βιαζόμαστε μόνο εμείς να κλείσει μια επωφελής συμφωνία, πρέπει να βιάζονται λογικά και οι δανειστές της χώρας» (Παραπολιτικά, 24.12.2015).

Βεβαίως, όλα τα παραπάνω βρίσκονται στον στερέωμα της μπαρούφας, εκεί όπου ίπταται τρεις μήνες τώρα η κυβέρνηση. Τα 327 δισ. (και ουχί εκατομμύρια) που χρωστά η χώρα μας είναι πολλά για εμάς, αλλά πολύ λίγα για τους άλλους. Αν εξαιρέσουμε κάποιες χώρες που είναι πιο φτωχές από την Ελλάδα (αλλά υποχρεούνται λόγω της «κακής Ευρωζώνης» να μας δανείζουν) και οι οποίες πραγματικά θα κλάψουν τα λεφτά τους, το ελληνικό χρέος δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό του παγκόσμιου χρέους. Οπως είχε πει και σε μια συνέντευξή του ο κ. Αλέξης Τσίπρας, το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι μόνο το 3% του συνολικού χρέους της Ευρωζώνης. Δηλαδή: τι είναι ο κάβουρας τι είναι το ζουμί του· ακόμη και οι τράπεζες υπολογίζουν μεγαλύτερες επισφάλειες από αυτό. Για να αποκτήσει μια ιδέα ο πρώην συνδικαλιστής του ΟΤΕ πόσο μεγάλο είναι το ανάστημα της χώρας και πόση η σκιά της, πρέπει να μάθει ότι τα ταμειακά διαθέσιμα μιας μόνο εταιρείας (της Apple εν προκειμένω) είναι περί τα 180 δισ. δολάρια, δηλαδή όσο το μισό μας χρέος. Από στενή οικονομική σκοπιά η στάση του κ. Στρατούλη ακούγεται σαν το ανέκδοτο με τα μυρμήγκια που αποφάσισαν να κάνουν πόλεμο στον ελέφαντα, και όταν ένα από αυτά κατάφερε να ανεβεί στον λαιμό του παχύδερμου, τα υπόλοιπα φώναζαν εν χορώ «πνίξ’ τον, πνίξ’ τον».

Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι μια ελληνική χρεοκοπία (που θα είναι καταστροφική για τη χώρα μας και ειδικά για τις πιο ευάλωτες ομάδες της) θα είναι ένα αδιάφορο συμβάν για την Ευρώπη και την παγκόσμια οικονομία. Κατ’ αρχάς, μια χρεοκοπία μέλους της Ευρωζώνης οδηγεί σε αχαρτογράφητα νερά που όλοι φοβούνται. Το βάρος της χώρας μας στο διεθνές οικονομικό σύστημα δεν είναι τα 327 δισ. με τα οποία κάνει τον καμπόσο στον δημόσιο διάλογο ο κ. Στρατούλης, αλλά το γεγονός ότι πιο σοφές πολιτικές ηγεσίες από τον ίδιο οδήγησαν τη χώρα στον σκληρό πυρήνα του ανεπτυγμένου κόσμου, έτσι ώστε μια ελληνική χρεοκοπία (πιθανώς) να μετρήσει.

Δεύτερον: Μια ελληνική χρεοκοπία αναγκαστικά θα οδηγήσει τη χώρα εκτός Ζώνης Ευρώ, κάτι που επίσης θα είναι ένα ισχυρό (έστω συμβολικό) χτύπημα στην ευρωπαϊκή ιδέα. Και γι’ αυτό επίσης θα πρέπει να ευγνωμονεί τις προηγούμενες κυβερνήσεις ο κ. Στρατούλης, αυτές που με νύχια, δόντια και τεράστιο πολιτικό κόστος κράτησαν τη χώρα στη Ζώνη του Ευρώ. Διότι χάρη στις προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες, που έβριζε (και συνεχίζει να βρίζει), μπορεί σήμερα να τριγυρνά στα κανάλια σαν τον γνωστό λαγό του ανεκδότου, που έλεγε και καμιά ανοησία παραπάνω.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,  30.04.2015 : 12:45