Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

Limbo


Κέζα Λώρη 

Μια ακόμη μικρή παράταση, μια ακόμη μετάθεση της αγωνίας. Η χώρα στις 12 Μαΐου θα πρέπει αν καταβάλει 700 εκατομμύρια ευρώ στο ΔΝΤ ως δόση δανείου. Πέντε ημέρες αβεβαιότητας έρχονται να προστεθούν στα πέντε χρόνια αστάθειας. Ποιος μετρά πια τα χρέη και τις υποχρεώσεις; Ποιος φτιάχνει πινακάκια με ποσά, εκροές, εισροές και ημερομηνίες; Ακόμη και οι πιο επιμελείς από τους βουλευτές της αντιπολίτευσης έχουν αφεθεί στην ασάφεια. Βρισκόμαστε σε κατάσταση limbo, στο ενδιάμεσο μεταξύ παραδείσου και κόλασης εκεί που μετά θάνατον πηγαίνουν οι αβάπτιστοι, κατά τους Καθολικούς. Βρισκόμαστε σε ουδέτερη ζώνη.

Οι ειδήσεις μοιάζουν μεταχειρισμένες. Ο Τσίπρας έκανε κοινή δήλωση με τον Γιούνκερ. Στους θεσμούς ζητούν αλλαγές στο ασφαλιστικό. Πρέπει να καταβληθούν μισθοί δημοσίων υπαλλήλων. Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει όλα μοιάζουν ειπωμένα και βιωμένα.

Ας μείνουμε λοιπόν στο καλό σενάριο, ότι δηλαδή η Ελλάδα παραμένει στην ευρωζώνη και της δανείζουν, κάποια δισεκατομμύρια. Του χρόνου τι θα γίνει; Πιθανότατα να βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση, να αναζητούμε έναν οιωνό για να βγάλουμε συμπεράσματα, να αναρωτιόμαστε εάν χαμογέλασε η Μέρκελ, εάν ήταν εγκάρδιος ο Ολάντ, εάν στις διαπραγματεύσεις υπήρχε «καλό κλίμα». Πιθανότατα να ξανακάνουμε τη συζήτηση σχετικά με τη φτώχεια των συνταξιούχων: ακόμη κι αν πάνε όλοι στα 300 ευρώ, δεν σώζεται η εθνική οικονομία.

Μέσα σε αυτό το κλίμα παρατεταμένης αβεβαιότητας, αναπτύσσεται ηττοπάθεια και διάθεση παραίτησης. Είναι χαρακτηριστική η άποψη νεοδημοκράτη βουλευτή, μέλους της προηγούμενης κυβέρνησης. «Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να καταστραφούμε, διαφορετικά θα σερνόμαστε για πολλά χρόνια ακόμη». Η άποψη διατυπώθηκε χωρίς ίχνος χαιρεκακίας, ως διαπίστωση στο αναγκαίο κακό. Κάπου εδώ μπαίνει ως υποσημείωση το θέμα της ανάπτυξης που δεν έρχεται, το όραμα των επενδυτών σε όνειρο θερινής νυκτός και όλα τα υπόλοιπα που έχει ειπωθεί και ξαναειπωθεί από τους πρωθυπουργούς της πενταετίας.

Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά. Θέλουμε να πούμε όσα λέγαμε και πέρσι και πρόπερσι, πριν συνειδητοποιήσουμε ότι η κατάσταση limbo είναι άχρονη, έχει διάρκεια στο διηνεκές.

ΤΟ ΒΗΜΑ, γνωμες

Δεν υπάρχουν σχόλια: