Η Στέλλα Παπαμιχαήλ γράφει στα “Υστερόγραφα”: Οι Εξεταστικές που συσκοτίζουν
Η εμπειρία αυτής της χώρας από τη σύσταση εξεταστικών επιτροπών έχει να επιδείξει μάλλον πενιχρά αποτελέσματα ως προς το τι πραγματικά συνέβη σε μια υπόθεση και ποιος πραγματικά φταίει.Η περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα είναι συνήθως αυτή που κρίνει και καθορίζει την εξέλιξη μιας εξεταστικής, ενώ τα διαφορετικά πορίσματα που συντάσσονται διανθίζουν με κομματικές αποχρώσεις το όποιο αποτέλεσμα.
Σε γενικές γραμμές έχει αποδειχθεί ότι οι κυβερνήσεις ανακοινώνουν εξεταστικές επιτροπές κυρίως για εσωτερική πολιτική κατανάλωση, άλλοτε για να αποπροσανατολίσουν από πραγματικά προβλήματα και άλλοτε για να συντηρήσουν ατμόσφαιρα πολιτικής οξύτητας και να αποδώσουν ευθύνες σε κομματικούς αντιπάλους.
Κάποιες φορές η σύνθεση των εν λόγω επιτροπών μπορεί να βγάλει “λάδι” όσους παραπέμπονται, σε κάποιες άλλες, σπανιότερα, οι βουλευτές- δικαστές φθάνουν στο σημείο να άρουν τις ασυλίες των πολιτικών και ανοίγουν το δρόμο σε δικαστική διερεύνηση, όπως θα έπρεπε εξαρχής να γίνεται.
Τελευταίο παράδειγμα η δίκη του Γιώργου Παπακωνσταντίνου,στο Ειδικό Δικαστήριο, που έριξε αυλαία με μια δικαστική απόφαση στην ουσία απαλλακτική για τον πρώην Υπουργό Οικονομικών από τις βαρύτατες κατηγορίες που του είχε επιρρίψει το πόρισμα της βουλής.
Οι ανώτατοι δικαστές μετέτρεψαν το ένα κακούργημα σε πλημμέλημα και τον αθώωσαν για το δεύτερο, ενώ στην ουσία “άδειασαν” τους πολιτικούς της εξεταστικής που έψαχναν προφανώς ένα εξιλαστήριο θύμα για να πάρει στους ώμους του τις ευθύνες ενός ολόκληρου πολιτικού συστήματος που ποτέ δεν έκανε τίποτα για να αντιμετωπίσει την φοροδιαφυγή.
“Άνθρακας” δηλαδή ο θησαυρός για μια υπόθεση, της περιβόητης λίστας Λαγκάρντ, που συγκλόνισε πριν από τρία χρόνια, το πανελλήνιο. Η κάθαρση έπρεπε με κάποιο τρόπο να προκύψει, ο Παπακωνσταντίνου ήταν δυνητικά αυτός που μπορούσε να παραπεμφθεί, αλλά τελικά χωρίς σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία δεν μπορούσε και να καταδικαστεί.
Το κυριότερο, οι ευθύνες για τη διαχείριση της λίστας έπεσαν αποκλειστικά σε ένα πρόσωπο απαλλάσσοντας άλλα, ενώ τρία χρόνια μετά, από τη λίστα των 2062 μεγαλοκαταθετών έχουν ελεγχθεί μόνο οι 50, επιβεβαιώνοντας την δυστοκία μηχανισμών και άλλων κέντρων να διερευνήσουν σε βάθος την σκοτεινή υπόθεση.
Η εξεταστική για το πώς μπήκαμε στα μνημόνια ήταν κάτι που είχε όντως προαναγγείλει ο ΣΥΡΙΖΑ, ήδη από την θέση του στην αντιπολίτευση, αλλά ο χρόνος της ανακοίνωσης σε συνδυασμό με την επιλογή να ανέβουν οι τόνοι της αντιπαράθεσης, όπως φάνηκε από την χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού στη βουλή είναι κάτι που ευλόγως προβληματίζει για την σκοπιμότητα της.
Αρκεί μόνο να αναρωτηθεί κανείς πόσες εξεταστικές οδήγησαν τελικά στο να χυθεί άπλετο φως σε ένα σκάνδαλο και τι πραγματικά εξυπηρέτησαν στην προκειμένη συγκυρία.
Είναι όντως η αποκάλυψη της αλήθειας και η τιμωρία των υπευθύνων ο στόχος ή απλώς θα συσκοτιστούν και πάλι στα γεγονότα και θα συγκαλυφθούν όλοι οι υπαίτοι, όπως περίτρανα απέδειξε η υπόθεση Παπακωσανσταντίνου….
Υστερογραφα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου