Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

δεν ήμουν

Από το vytio.wordpress.com Θα σε πετύχω τυχαία στο δρόμο. Καλησπέρα, τί κάνεις; Όλα καλά; Σκατά, τα ίδια, αντέχουμε. Θα περπατήσουμε μαζί. Δεν ήμουν φτιαγμένος για αυτό, θα πεις. Δεν ήμουν φτιαγμένος να έρθω εδώ, να περπατήσω αυτούς τους δρόμους, να κοιτάξω αυτά τα πρόσωπα, να ζήσω αυτές τις μέρες. Δεν ήμουν φτιαγμένος να φοβάμαι μέσα στο τρένο, να απελπίζομαι στις κεντρικές λεωφόρους, να ελίσσομαι ανάμεσα στα πτώματα, να αποφεύγω τα απλωμένα χέρια, να παρατηρώ τα παραιτημένα πόδια. Δεν ήμουν φτιαγμένος να ζήσω αυτά τα χρόνια, αυτές τις ουρές, αυτά τις αγωνίες, αυτές τις φτώχειες. Δεν ήμουν φτιαγμένος για αυτό, θα πεις και θα σκέφτεσαι τις φωτογραφίες κάποιων διακοπών, τότε που ήμαστε όλοι είκοσι και τίποτα δεν μπορούσε να πάει στραβά. Τίποτα δεν έμπαινε ανάμεσα στον εαυτό και την επιθυμία. Θα πεις. Ήμουν φτιαγμένος για εκείνη την μακρινή παραλία με την παράταιρη καντίνα, τις παγωμένες μπύρες και την πίτα κάτω απ’ το αρμυρίκι. Για αυτοσχέδιες συναυλίες, μυστήριες γυναίκες, σπιτικά ποτά, αγέραστα καφενεία και νυχτερινές μπάρες. Ήμουν φτιαγμένος για πρωινές βόλτες και σακούλες γεμάτες βιβλία. Για βραδινά μπάνια και κοφτές ντρίπλες. Οι ώμοι μου ήταν φτιαγμένοι για ένα σακίδιο που θα ξυπνούσε στη μία μεριά του κόσμου και θα κοιμόταν στην άλλη. Τα δάχτυλά μου ήταν φτιαγμένα για να γράφω εξυπνακίστικες ιστορίες και εντυπώσεις από απερίγραπτα τοπία. Το στόμα μου ήταν φτιαγμένο για να γελάει με φριχτά ανέκδοτα και να πίνει (άλλο) ένα τελευταίο κονιάκ και να φιλάει εξωτικούς λαιμούς, ξαπλωμένα χέρια και σεντονένια πόδια. Ήμουν φτιαγμένος να γνωρίσω τη δυστυχία του κόσμου ως μυθιστόρημα, κακιά ανάμνηση, μελαγχολική ταινία και δυσπρόφερτο πετίσιον. Τώρα κάνω βόλτες σε έρημους δρόμους πνιγμένους απ’ τα εκατοντάδες ενοικιάζεται. Γράμματα στοιβάζονται σε εισόδους, ζητιάνοι και πρεζάκια στοιβάζονται σε πεζοδρόμια, άνεργοι στοιβάζονται σε βιογραφικά, μετανάστες στοιβάζονται σε στρατόπεδα. Δεν ήμαστε φτιαγμένοι για να βαδίζουμε ατρόμητοι καταπάνω σε όλα τα ζόρια – λογαριασμοί, απολύσεις, ερημιές, μπάτσοι, φασίστες, βιβλιάρια υγείας. Εμείς υπολογίζαμε ότι θα κλαίγαμε μόνο από έρωτα και εθιμοτυπικά, σε μεγάλες αθλητικές νίκες και επετείους. Άντε πότε πότε κι ένας θάνατος. Εμείς υπολογίζαμε ότι θα διαβάζαμε τους θεωρητικούς για λόγους κουλτούρας και ότι θα τα βάζαμε με την υπερκατανάλωση, την αλλοτρίωση και άλλες έννοιες απ’ τις εκθέσεις ιδεών. Δεν περιμέναμε ότι πρέπει να βγάλουμε φωτιά απ’ τις λέξεις, ότι πρέπει να περπατήσουμε ξανά μαζί σε χαμένες απεργίες, ότι πρέπει να ηττηθούμε όπως οι άλλοι, αυτοί που κάποτε θαυμάζαμε. Δεν περιμέναμε ότι η ζωή θα μας ζητήσει το λόγο. Και τώρα, μείναμε να περπατάμε ανάμεσα στα λυσσασμένα για αίμα θύματα . Ο χαλασμός παντού γύρω. Ίσως κάναμε λάθος, ίσως ήμαστε αφελείς, ίσως συνοψίσαμε το όνειρο σε ότι χωρούσε στην αγοραστική μας δύναμη. Δεν ήμαστε φτιαγμένοι για αυτό, θα σου πω. Ύστερα, θα κοιτάξουμε τριγύρω, τους δρόμους που περπατήσαμε. Την Καραγιώργη Σερβίας, την Αιόλου, την Αθηνάς απ’ την Ομόνοια ως την Πλάκα. Περιφερόμενοι μετανάστες, μικρομάγαζα, βιοτεχνίες, παπατζήδες, διάσημα εμπορικά καταστήματα, ξεχασμένες κόκκινες σημαίες, πρεζάκια στην Κλαυθμώνος, στένσιλ “welcome to the dark side”, δυο τρία μπαράκια που κάποτε παραήπιες, το τμήμα στην κάθετη της Κολολοτρώνη – περνάς και φτύνεις πάντα – , η πλατεία Συντάγματος γεμάτη κόσμο μπερδεμένο, μαλόξ στα μάτια στην Πανεπιστημίου, Δεκέμβριος 2008 καθισμένος στην άσφαλτο – δίπλα σου περνάει ένας και στο πλακάτ η Κούνεβα, την άλλη την πιάνουν ξαφνικά τα κλάματα – βόλτες στη Σωκράτους να δεις με τα ίδια σου τα μάτια, οι μαύρες σου μαυρίζουν την ψυχή, ένοχος γιατί μόλις βγήκες από το πάλαι ποτέ «σόουλ», πεταχτά φιλιά, μια γριά με αίματα και μάσκα σε κάποια διαδήλωση, το μεταξουργείο καθημερινή πρωί, μια ρακή στο Γιλμάζ στα Εξάρχεια, το παρκάκι απέναντι καθώς φτιαχνόταν, τα σουβλάκια των Κούρδων στην Κάνιγγος, ένας Πακιστανός που σου λέει ευχαριστώ σαν τρελός για ένα δίευρω. Κοιτάξαμε την πόλη μας, τους δρόμους που περπατήσαμε. Θα γυρίσεις με ένα θυμό, όλο χαμόγελο, και το τσιγάρο στο στόμα και θα μου πεις, μη φοβάσαι ρε. Από δω και πέρα, δεν είμαστε φτιαγμένοι για να μας παγώνει ο φόβος. Από δω και πέρα είμαστε φτιαγμένοι για να ζήσουμε.

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

ΚΟΥΡΑΔΟΜΑΓΚΕΣ

Ακούμε διάφορα στα δελτία.. Για κουστούμια, για πεζοδρόμια, για ρόμπες για διάφορα.. Ας γράφουν και ας λένε ότι θέλουν.. για ποιος τα πήρε από ποιόν, για ποιος δουλεύει για λογαριασμό ποιου.. ΜΠΟΧΑ!!!!! Αλλά ας ξεκαθαρίσουμε κάτι… Στους μάγκες έχουν ματώσει τα χέρια τους από τη δουλειά και όχι οι γλώσσες τους.. Οι μάγκες ζούνε στη Δραπετσώνα, στο Κερατσίνι, στα Καμίνια, στην Καισαριανή.. Δεν ζούνε στο Κολωνάκι, στην Εκάλη, στο Ψυχικό.. Οι μάγκες μπορούν και προφυλάσσουν μόνοι τους τον εαυτό τους ή «πάνε καλλιά τους». Δεν τους φυλάνε στρατιές.. Οι μάγκες ξέρουν τι είναι πείνα… Δεν έχουν παχυλές καταθέσεις.. Οι μάγκες ξενυχτάνε στα σκυλάδικα, για το κέφι τους, τον νταλκά τους.... Όχι σε «καθώς πρέπει» μαγαζιά για να κάνουν δημόσιες σχέσεις.. Οι μάγκες ερωτεύονται γυναίκες.. Όχι το χρήμα.. Μερικές φορές οι μάγκες είναι και ανήθικοι, χωρίς να το κρύβουν.. Δεν το παίζουν «πολιτικά σωστοί».. Αυτοί είναι οι μάγκες..Ισως και να κάνω λάθος, να μην είναι αυτοί οι μάγκες.. Οι άλλοι όμως, αυτοί που ακούμε στα κανάλια σίγουρα είναι κουραδόμαγκες!!!! Κατεστημένο!!! Μπόχα!!!!

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Ελλάδα σε κρίση

Η ελληνική πραγματικότητα για όλους σχεδόν πια ή για όσους έχουν την στοιχειώδη αντίληψη, είναι απόλυτα ζοφερή! Δεν έχει αλλάξει τίποτα ουσιαστικά. Δεν έχει γίνει καμία σοβαρή φορολογική μεταρρύθμιση, ψελλίζουν πάλι για αλλαγή του τρόπου αξιοποίησης των αποδείξεων, για αλλαγή συντελεστών κλπ. Δεν περιορίστηκε η φοροδιαφυγή. Δεν επιταχύνθηκε η απόδοση δικαιοσύνης. Δεν άνοιξαν τα κλειστά επαγγέλματα. Δεν έγινε κάποια σοβαρή προσπάθεια αναδιοργάνωσης του Δημόσιου. Ο απωθητικός, έτσι όπως λειτουργεί στην Ελλάδα, συνδικαλισμός, των συμφερόντων, πολιτικών ή όχι, των κομματόσκυλων, τα ρουσφέτια, η μετριότητα εξακολουθούν να κυριαρχούν στην Ελληνική δημόσια ζωή.. Και δεν φαίνεται να υπάρχει η διάθεση, η βούληση ή η ικανότητα για σοβαρές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Όλα, κινούνται στην αδράνεια ή το χειρότερο στις παλιές δοκιμασμένες μικροπολιτικές τακτικές. Επαναλαμβανόμενες οριζόντιες ή δήθεν όχι οριζόντιες περικοπές που κατεβάζουν το έλλειμμα, δίνουν μια ανάσα στα νούμερα και πνίγουν τους ανθρώπους. Οι κυβερνώντες ακροβατούν ανάμεσα στην υποτιθέμενη δράση (των οριζόντιων περικοπών), την πολιτική τους ασφάλεια και τις συνήθεις πρακτικές του παρελθόντος, τερτίπια, αναλήθειες, ψέματα, λεονταρισμοί, «κόκκινες γραμμές» κλπ. Η αντιπολίτευση κινείται στον δικό της κόσμο, τον γνωστό κόσμο του ρηχού, ψευτοεπαναστατικού λόγου, των εξαγγελιών, των αρνήσεων, των εναλλακτικών, υποτίθεται, προτάσεων αέρα – πατέρα, Με πλήρη ανικανότητα παρουσίασης κάποια σοβαρής και ρεαλιστικής, όχι εύκολης, πρότασης. Τοποθετώντας την σωτηρία της χώρας, την δημιουργία θέσεων εργασίας, την εξάλειψη του ελλείμματος, την υγειονομική περίθαλψη, την πάταξη της φοροδιαφυγής, την άμεση αντιμετώπιση της χρεοκοπίας της χώρας στην σαφήνεια και την αποτελεσματικότητα της πρότασης για «Ευρώπη των λαών». Εξακολουθούν να νομίζουν πως με συνθήματα θα φάει ο κόσμος που πεινάει, θα ξαναβρούν οι άνεργοι δουλειά!!! Συμπολίτευση και αντιπολίτευση, αντιμαχόμενοι έμποροι της εξουσίας και των πελατειακών σχέσεων δεν προσφέρουν τίποτα πια στον τόπο! Να προκηρυχθούν εκλογές για Συντακτική Εθνοσυνέλευση, για καινούργιο Σύνταγμα. Με αποκλεισμό των εν ενεργεία πολιτικών των τελευταίων χρόνων από αυτές τις εκλογές.

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Τσίπρας

Ο Τσίπρας σήμερα: "Δύο πράγματα υπάρχουν.. Το μνημόνιο ή το δικό μας πρόγραμμα εξόδου από την κρίση" Ποιο πρόγραμμα?? Που είναι γραμμένο?? Αθλιες οι εισπρακτικές επιλογές του μνημονίου, άθλιες και καταστροφικές!! Αλλά στον αντίποδα δεν μπορούν να υπάρχουν σοφιστίες, εξυπνάδες και αφορισμοί!!!!

Ο Βάνιας

Ο "αρκούδας", ο Βάνιας, ο γείτονας της κ. Χρυσάνθης, της μαμάς της Κούλας συνέχιζε να γράφει για ώρες.. Για όσους θυμούνται.. Στο παλιό τέρμα, στην Ξενοφώντος