Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

στη σκια της πεταλουδας



Ένα ιστορικό μυθιστόρημα του ευρύτερου βορειοελλαδικού χώρου μέσα από το χρονικό δύο οικογενειών που απλώνεται σε τρεις ολόκληρες γενιές. Από την Ανατολική Ρωμυλία και την Αδριανούπολη στα τέλη του 19ου αιώνα και από τα καμένα χωριά των φυλετικών ανταγωνισμών στη Μακεδονία της ίδιας εποχής, έως τη σημερινή Θεσσαλονίκη, οι πόλεμοι, η προσφυγιά, ο ιδρώτας και τα πάθη τόσων χρόνων έρχονται και στραγγίζουν στη συνάντηση ενός άντρα και μιας γυναίκας έναν τριήμερο καύσωνα του Αυγούστου κάτω από περίεργες συνθήκες.
ΣΓΟΥΡΔΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ

αυθαίρετα...

«Σ' αυτή τη χώρα όσοι διαθέτουν νόμιμη και όχι αυθαίρετη κατοικία είναι κορόιδα... Διότι απλούστατα ακόμη μια φορά στρώνεται το κόκκινο χαλί για την επιβράβευση όσων χτίζουν όπου θέλουν, όπως θέλουν, χωρίς μελέτες, χωρίς να πληρώνουν φόρους, ΙΚΑ και αμοιβές για την έκδοση οικοδομικής άδειας. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, κάποιος προχωρά στην κατασκευή αυθαιρέτου όταν αγόρασε, εις γνώση του οικοπέδο εκτός σχεδίου, εις γνώση του δάσος ή δασική έκταση, καταπάτησε θρασύτατα δάσος, δασική έκταση ή αιγιαλό. Αυτός ο κάποιος, λοιπόν, επιβραβεύεται με φως, νερό, τηλέφωνο, αφού κανένας δήμος και καμιά δημόσια υπηρεσία δεν τηρεί τον νόμο και δεν ενδιαφέρεται εάν δίνει παροχές σε παράνομο κτίσμα. Ολοι τρέμουν το πολιτικό κόστος και την οργή του αυθαιρετούχου. Ετσι, όχι μόνο δεν προχωρούν σε καταδαφίσεις, αλλά: το υπουργείο Οικονομικών δεν τολμά να εισπράξει βεβαιωμένα πρόστιμα. Και οι δήμοι και οι πολεοδομίες δεν τολμούν να επιβάλουν πρόστιμα».

Από το «Ποντίκι»

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

ο Φύλακας στη Σίκαλη



ο Φύλακας στη Σίκαλη είναι ο αέρας που πνέει και μας κάνει να ονειρευόμαστε σε μιαν αθώα ή μη εφηβεία, μας ζωντανεύει μνήμες αργότερα, αλλά και μας ωθεί, βεβιασμένα είναι η αλήθεια, σε μια χοάνη που κρύβει μέσα της όλους τους προορισμούς που πετύχαμε ή εξακολουθούμε να ονειρευόμαστε, ως εφιαλτικά και συνάμα μαγευτικά απωθημένα.

Ενα ενηλικιωμένο παραμύθι χτισμένο με μιαν αλήθεια που ένας έφηβος αποζητά να δοκιμάσει, όχι για να δικαιολογήσει τη στάση του, αλλά για να νιώσει ακόμη μία φορά ότι ο κόσμος είναι η φθορά της εφηβείας.

J. D. SALINGER

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Το λίγο του κόσμου

Από «Το λίγο του κόσμου» της Κικής Δημουλά:
Ευχή να μην είναι «κάποιων ελπίδων ψευδορκίες» η όποια «άνοιξη μας γυροφέρνει».

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Ανοστος καιρός

"Ανοστος καιρός"

Καλή Ανάσταση!!

Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Εξ όνυχος τον λέοντα

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Μια κοινωνία που εκπαιδεύει από μικρά τα παιδιά της στη λαμογιά, την «παράκαμψη», την πονηράδα, το βόλεμα, το γλείψιμο και στο «μέσον», δεν έχει μέλλον (Με αφορμή την αθλιότητα με τα ball boys στα γήπεδα: εκπαιδευμένα τα δύστυχα πιτσιρίκια, δεν επαναφέρουν την μπάλα στον αγωνιστικό χώρο, για να κερδίσει χρόνο η ομάδα τους).

......................

Ενας ηγέτης, που έχει υπάρξει πρωθυπουργός, δεν είναι δυνατόν να συνεχίζει τις κουτοπονηριές του παρελθόντος του, όταν η χώρα του βρίσκεται σε μια κρίσιμη περίοδο, εξαιτίας και της δικής του διακυβέρνησης (Με αφορμή τις δηλώσεις Σημίτη, στο «Βήμα», για την αναδιάρθρωση. Από τη μια ενισχύει τη δυναμική των συζητήσεων περί αναδιάρθρωσης, τις οποίες ξορκίζει η κυβέρνηση, και από την άλλη λέει ότι «πριν από την απόφαση χρειάζονται επίμονες και συνεχείς απόρρητες συνομιλίες που δεν επιτρέπεται να γίνουν με το συνηθισμένο στην Ελλάδα κλίμα "διαρροών"»!.. Προφανώς εννοεί ο μνησίκακος αυτός πολιτικός, ότι οι συνεντεύξεις και οι σχετικές δηλώσεις νομιμοποιούνται και επιτρέπονται)

......................................

Ενας ιστορικός ηγέτης της Αριστεράς, που έφτασε να ταυτίζει τις αυθόρμητες εκδηλώσεις απειθαρχίας και ανυπακοής με την τακτική του Μουσολίνι, θα όφειλε να αναγνωρίσει ότι υπήρξαν ατυχείς οι δηλώσεις του. Ιδία όταν λίγες ώρες μετά από αυτές, η πολιτεία δικαίωσε το κίνημα ανυπακοής και αναγκάστηκε να ανακοινώσει μείωση των διοδίων. Δυστυχώς, ο Λεωνίδας Κύρκος δεν το έπραξε.


Από τον "τύπο των ήλων" ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ.. ο δημοκρατικός....



Οταν ο Παπανδρέου έφερε το Μνημόνιο προς ψήφισιν στο Κοινοβούλιο, το εισήγαγε ως ένα απλό νομοσχέδιο που θα μπορούσε να υπερψηφισθεί από 151 βουλευτές και να γίνει νόμος του κράτους.

Το Μνημόνιο όμως μετέβαλε το διεθνές status της χώρας και τις διεθνείς της σχέσεις στον βαθμό που παραχωρούσε εθνικές, κυριαρχικές αρμοδιότητες σε άλλες εθνικές και διεθνείς οντότητες. Συνεπώς και σύμφωνα με το άρθρο 28 του Συντάγματος μια τέτοια δραματική μεταβολή για να συντελεσθεί θα έπρεπε να υπερψηφισθεί από τα 3/5 της Βουλής, δηλαδή με την απαιτούμενη αυξημένη πλειοψηφία.

Με έναν λόγο ο Παπανδρέου πέρασε το Μνημόνιο κάνοντας κοινοβουλευτικό πραξικόπημα!

*****
Προχθές οι καθηγητές κύριοι κύριοι Κασιμάτης, Μπέης, Γεωργιάδης, Κοντιάδης, Χρυσόγονος και Κατρούγκαλος ανέδειξαν (σε επιστημονική ημερίδα) ακριβώς αυτό το ζέον πρόβλημα, ζέον ως προς τις συνέπειές του για το πολίτευμα, αλλά και το πολιτικό σκηνικό.

Τα ερωτήματα που εγείρονται είναι πολλά.

1) Είναι πλέον τόσον αδύναμος ο κοινοβουλευτισμός, ώστε να κάνει μέσα στο ίδιο το Κοινοβούλιο πραξικόπημα ο Πρωθυπουργός και τα άλλα κόμματα απλώς να διαμαρτύρονται; (όσα διαμαρτυρήθηκαν)...

2) Ποιο κύρος διεκδικούν τα κόμματα για το Κοινοβούλιο όταν ανέχονται να του καίει το πνεύμα ο όποιος ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης;

3) Ο κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν γνωρίζει το Σύνταγμα; Τι έχει ορκισθεί να διαφυλάττει και να υπηρετεί; τις αποφάσεις του ΠΑΣΟΚ ή τον θεμελιώδη Νόμο του Πολιτεύματος; Τι εποπτεύει, προσέχει και υπερασπίζεται; τη Δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία ή τα καραγκιοζιλίκια που μετέτρεψαν τη χώρα σε λεία για τους τραπεζίτες και τους τοκογλύφους;

Τέλος, εγείρεται και το ερώτημα της νομιμότητας!

Τι νομιμότητα έχουν όλες οι πράξεις ενός Πρωθυπουργού που έχει κάνει κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, τι νομιμότητα έχει η κυβέρνησή του -τα πρόσωπα που την απαρτίζουν- τι νομιμότητα έχουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, όταν παρανομούν παραβιάζοντας το Σύνταγμα.

Αλλά, και ποιας νομιμότητας απολαύουν τα υπόλοιπα κόμματα της Βουλής, όταν βλέπουν να καταστρατηγείται το Σύνταγμα και δεν «βγαίνουν στο κλαρί»;...

Το ΠΑΣΟΚ είχε ανέκαθεν κακή σχέση με τους θεσμούς. Ο Παπανδρέου όμως το 'χει παρακάνει,

με το έτσι θέλω κάνει ό,τι θέλει.

Ακόμα και δότη οργάνων έκανε σύμπαν το ελληνικό έθνος χωρίς να ρωτήσει ουδέναν ο άνθρωπος.

Ομως το Σύνταγμα δεν είναι «δότης οργάνων» ή άρθρων, ώστε να τηρείται επιλεκτικά επιτρέποντας, εν προκειμένω, στον κάθε τυχάρπαστο να λεηλατεί τη χώρα, συγκυρίας ένεκεν και ευκαιρίας δοθείσης,

είτε έλληνας πρωθυπουργός είναι, είτε γερμανός τραπεζίτης, είτε τούρκος στρατοκράτης...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 15.IV.2011 stathis@enet.gr

Από τον "ναυτίλο" της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

ΣΤΑ ΟΡΙΑ ...

Το πολιτικό σύστημα έχει φτάσει στα όριά του..
Το αποτυπώνουν οι δημοσκοπήσεις, αλλά ας πούμε μαλακίες..
Το συζητάει ο κόσμος.. αυτό όχι μαλακίες..
Το δείχνει η αποχή στις τελευταίες εκλογές...
Εχουμε ατιμωρησία..
Εχουμε οικογενειοκρατία...
Εχουμε τους συνδικαλιστές να έρπονται σε θέσεις υπουργικές..
Εχουμε τους συνδικαλιστές να χαίρονται απίστευτα ποσά επιδοτήσεων..
Εχουμε τον διακοσμητικό ρόλο του "προέδρου της Δημοκρατίας"..
Εχουμε τις κλειστές τάξεις των επαγγελματιών (δικηγόροι, γιατροί, φαρμακοποιοί, ΔΕΗτζήδες, ΟΤΕτζήδες, ...τζήδες γενικά, δημοσιογράφοι κλπ) να υπεραμύνονται των συντεχνιακών συμφερόντων τους...
Εχουμε τις τράπεζες να μας αποζυμούν...
Εχουμε την ίδια ακριβώς φαυλότητα και λαμογιά να κυριαρχεί..όσοι ξέρουν, ξέρουν..
Μέχρι τώρα όλα καλά.. όλοι στον νιρβάνα μας..
Η κρίση, όμως, τα έφερε όλα στην επιφάνεια... Μέχρι χτες όλα ήταν σε βόλεψη...

Ακούγονται πολλά.. για ανασχηματισμό, για εκλογές για...
Μία από τα ίδια... Παραμύθια της Χαλιμάς!!! για να κοιμίζουν τον κόσμο..
Τσαρλατάνοι της πολιτικής, Μαυρογιαλούρηδες.. Αδούλευτοι ερασιτέχνες, ειδικοί στην κομπίνα και στην εξαπάτηση, παιδιά του μπαμπά, πιόνια και τσουτσέκια του κάθε κατεστημένου.. κρατικοδίαιτοι..ΜΙΖΑΔΟΡΟΙ!!! off shoreαδες..
Φλώροι και τζιτζιφιόγκοι "μη κυβερνητικών οργανώσεων"..
Ετοιμοι να κάνουν την κωλοτούμπα τους, και άλλα πολλά, για να μας ..σώσουν...
ΑΝΙΚΑΝΟΙ, χαμηλής νοημοσύνης και προβληματικής προσωπικότητας όντα!!

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΡΕ ΑΛΗΤΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΤΕ!! ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ !! ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΜΕ!!!!
Και να ξαναδημιουργηθούμε, αν μπορούμε.. αν όχι, δεν θα χάσει κάτι η ανθρωπότητα..

Εχει σημάνει το τέλος.. ΤΕΛΟΣ!!!!!!!!!!!!!!

Από την αρχή..
Συντακτική εθνοσυνέλευση..
Εθνική, προσωρινή κυβέρνηση.. όχι με πολιτικούς...
Από την αρχή όλα!!!!!!!!!!!!
Νέο Σύνταγμα.. απαγόρευση στους συνδικαλιστές να παίρνουν θέσεις εξουσίας..
Αποκλεισμός της οικογενειοκρατίας..
Αποκλεισμός των γνωστών πολιτικών για συμμετοχή στα κοινά..
Κάποιοι είναι αθώοι.. τους ζητάμε συγνώμη.. αλλά έτσι πρέπει να γίνει...

Αν το καταλάβουν καλώς.. αν όχι κακώς.. κακά θα είναι τα μαντάτα!!!
Υπάρχει θυμός!!! Βράζει ο θυμός!!!
Και θα ξεσπάσει!!!

Κι αν πάλι δεν ξεσπάσει..
Κακό του κεφαλιού μας...
Θα είμαστε άξιοι της τύχης μας...
Μαλθακομπουκώματα του καναπέ!!!!!!
Και δεν θα μπορούμε να πούμε και τίποτα..

Οπως ακριβώς φοβάμαι πως συμβαίνει τώρα...
Στους παραπάνω είμαι κι εγώ..
ΚΑΙ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ!!!!! ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΠΟΛΥ!!
ΚΑΙ ΘΥΜΩΝΩ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ!!!

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε



Για τον έρωτα

«Να πάρουν τον έρωτα στα σοβαρά, να τον αντέξουν, και να τον μάθουν, όπως μαθαίνουμε ένα επάγγελμα - αυτό πρέπει να κάνουν οι νέοι. Οι άνθρωποι έχουν παρεξηγήσει, όπως τόσα άλλα πράγματα, τη θέση του έρωτα στη ζωή. Εκαναν τον έρωτα παιχνίδι και διασκέδαση, πιστεύοντας ότι τα παιχνίδια και οι διασκεδάσεις προσφέρουν μεγαλύτερη ευχαρίστηση από τη δουλειά. Τίποτε όμως δεν μας δίνει μεγαλύτερη χαρά και ευτυχία από τη δουλειά. Και ο έρωτας, ακριβώς επειδή είναι η πιο ακραία μορφή χαράς και ευτυχίας, δεν μπορεί παρά να αποτελεί δουλειά. Οποιος αγαπά λοιπόν πρέπει να προσπαθεί να φέρεται σαν να ’χει να φέρει εις πέρας ένα πολύ σπουδαίο καθήκον: πρέπει να περνά πολλή ώρα μοναχός, να εμβαθύνει στον εαυτό του, να συγκεντρώνεται και να συγκρατείται – πρέπει να δουλεύει: πρέπει να γίνει κάποιος!»

Για τη μοναξιά

«Οι πιο μοναχικοί είναι αυτοί που συμβάλλουν περισσότερο σε ό,τι κοινό ανάμεσα στους ανθρώπους. Ελεγα προηγουμένως πως απ’ την πλατιά μελωδία της ζωής κάποιοι ακούνε περισσότερα, κάποιοι λιγότερα, αναλόγως τους αντιστοιχεί και μια μικρή ή ελάχιστη υποχρέωση στο πλαίσιο της μεγάλης αυτής ορχήστρας. Εκείνος που θα άκουγε όλη τη μελωδία θα ήταν ο πιο μοναχικός και ταυτοχρόνως ο πιο κοινός απ’ όλους. Διότι θα άκουγε αυτό που δεν ακούει κανείς, κι αυτό θα συνέβαινε απλώς και μόνον επειδή συλλαμβάνει στην εντέλειά του ό,τι οι υπόλοιποι αφουγκράζονται σαν κάτι σκοτεινό και αποσπασματικό». - «Δεν έχω τίποτε να προσθέσω πέρα από τούτο δω, που ισχύει σε κάθε περίπτωση: ίσως τη συμβουλή να παίρνετε τη μοναξιά στα σοβαρά και, όποτε έρχεται, να την αντιλαμβάνεστε ως κάτι καλό.

Η αδυναμία των άλλων να την απαλύνουν δεν οφείλεται στο ότι είναι αμέτοχοι και κλειστοί αλλά, πολύ περισσότερο στο ότι: είμαστε πράγματι απέραντα μόνοι όλοι μας, και με εξαίρεση κάποιες πολύ σπάνιες εξαιρέσεις, απλησίαστοι. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό».

Λογική Ψωμιάδη

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ pantelak@ enet.gr

Τσαμπουκάς, ψευτοπατριωτισμός, λαϊκισμός, νεποτισμός. Στις λέξεις αυτές συνοψίζεται η αντίδραση του Π. Ψωμιάδη στην -σε δεύτερο βαθμό- καταδίκη του για παράβαση καθήκοντος.

Συλλέξαμε κάποιες φράσεις του από χθεσινή συνέντευξή του (στον Ν. Χατζηνικολάου). Εχουμε και λέμε:

«Δεν θα τολμήσει κανείς να πάρει μια τέτοια άδικη απόφαση», είπε. Ο τσαμπουκάς δηλαδή που αμφισβητεί τη Δικαιοσύνη. «Αν θέλουν κάποιοι να φιμώσουν τη φωνή μου για να μιλάω για τη Μακεδονία, δεν θα τους περάσει». Ο υπερπατριώτης, που προφανώς δεν καταδικάστηκε επειδή μείωσε δραματικά (από 89.000 σε 5.000 ευρώ) το πρόστιμο σε πρατηριούχο που επανειλημμένα έκανε νοθεία. Αλλά επειδή υπερασπιζόταν την υπόθεση της FYROM!

«Ο Χριστός εσταυρώθη και ανέστη. Να είστε βέβαιος ότι και εγώ θα αναστηθώ». Είναι σαφές πως η περίπτωση Ψωμιάδη μοιάζει καταπληκτικά μ' εκείνη του Ιησού! Παράλληλες υποθέσεις, θα λέγαμε. Και τέλος: «Αν συμβεί αυτό (σ.σ.: η έκπτωση από το αξίωμα), θα με αντικαστήσει βάσει του "Καλλικράτη" ο αναπληρωτής νομάρχης που είναι σήμερα ο αδελφός μου». Ο «Καλλικράτης» δηλαδή προβλέπει την αντικατάσταση αδελφού από αδελφό ή ο ίδιος που προωθεί το αίμα του;

Το κακό σε αυτή την περίπτωση είναι πως ο Ψωμιάδης πράγματι δεν είναι μόνος του. Εχει απήχηση σε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας (από το οποίο επανεκλέγεται πανηγυρικά), έχει τη στήριξη της Ν.Δ. και του ΛΑΟΣ και, δυστυχώς, μεγάλης μερίδας ηλεκτρονικών κυρίως μέσων ενημέρωσης, των οποίων αποτελεί τον καλύτερο πελάτη. Ελπίζουμε αυτή τη φορά η λογική Ψωμιάδη να μην κυριαρχήσει και πάλι...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Κάτι επικίνδυνα κομμάτια



Κάτι επικίνδυνα κομμάτια

χάος

είν’ η ψυχή μου

που έκοψε με τα δόντια του

ο Θεός.

Μίλτος Σαχτούρης. Κάτι επικίνδυνα κομμάτια. (Απόσπασμα)

Στερνή μου γνώση...

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Ωραία τα κατάφερε εκείνος ο υπερεκτιμημένος λογιστής: γέμισε τον τόπο ψέματα και swaps, έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ με την ανοχή των συνενόχων Ευρωπαίων (εκτίμησαν δεόντως την προσφορά του ευένδοτου γιέσμαν) και με στοιχεία παραπειστικά εκτόξευσε την ακρίβεια στα ύψη εκμηδενίζοντας τις εξαγωγές και καθήλωσε το μέσο πορτοφόλι, και παρέδωσε μια χώρα ψιμυθιωμένη από την τεράστια προπαγάνδα, που ξέβαψε μόλις έπιασαν τα πρωτοβρόχια...

Πρωτοπόρος ο ολίγιστος Σημίτης - περί αυτού ο λόγος: λάνσαρε πρώτος την εξίσωση νόμιμου και ηθικού και εντελώς ανήθικα απέκρυψε ότι η νομιμότης (με τα swaps) φόρτωσε τα χρέη στις επόμενες κυβερνήσεις προκειμένου να φωταγωγήσει τη δική του κυβερνητική βιτρίνα... Ομως εδώ και λίγα χρόνια όλοι -εκτός από την «εκσυγχρονιστική» δράκα- κατάλαβαν την πολιτική απάτη του Σημιτισμού. Ολοι διαπίστωσαν ότι ήταν φτηνά τα επιχειρήματα για τους ρυθμούς ανάπτυξης (οφειλόταν στα «μεγάλα έργα» και όχι στη βελτίωση της παραγωγικής οικονομίας)...

Η ανήθικη απόκρυψη

Ηταν ολέθρια για την Ελλάδα η συμφωνία της κυβέρνησης Σημίτη με την Goldman Sachs για τα swaps. Ηταν ένα κόλπο που «εξαφάνιζε» προσωρινά το χρέος -κι έτσι μπήκε η χώρα στην ΟΝΕ-, αλλά το οποίο πλήρωσε αργότερα η χώρα... Είναι νόμιμα τα swaps. Αλλά είναι ανήθικο να κρύβεις το χρέος»...

Τάδε έφη Μαρκ Ρος, συγγραφέας του βιβλίου «Η Τράπεζα: Πώς η Goldman Sachs κυβερνά τον κόσμο» (εκδόσεις «Μεταίχμιο»)...

Ο Μαρκ Ρος, ανταποκριτής της «Μοντ» στο Λονδίνο, παρουσιάζοντας προχθές το βιβλίο του στην Αθήνα, είπε επίσης ότι με την είσοδο στην ΟΝΕ, η Ελλάδα «έγινε πολύ ακριβή χώρα»...

Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο του Ρος:

- «Το κόλπο δίνει τη δυνατότητα στην Αθήνα να εξαφανίσει προσωρινά τα δισεκατομμύρια ευρώ του χρέους ως διά μαγείας. Από την πλευρά της, η Goldman επωφελείται από τα μεγάλα περιθώρια κέρδους και βλέπει τη φήμη της ως καλού διαχειριστή δημόσιου χρέους να απογειώνεται. Μακροπρόθεσμα, όμως, οι τόκοι που δίνει το ελληνικό κράτος αποκαλύπτονται βαρύτεροι από εκείνους ενός απλού τραπεζικού δανείου. Θα κουβαλάει το βάρος αυτής της υπογραφής για μεγάλο χρονικό διάστημα. Με κλονισμένη την αξιοπιστία της, η Ελλάδα μοιάζει σήμερα με λαθραίο επιβάτη της νομισματικής ένωσης».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ο τύπος των ήλων

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ



Περιμένω. Σε φουαγιέ θεάτρου.
'Ώσπου v' αρχίσει η παράσταση
βλέπω τι παίζεται πλαγίως
εντός ενυδρείου που διασκεδάζει
την αναμονή.
Τετράγωνο περίπου σάν κουτί
παπουτσιών στο νούμερο της υπερβολής. Σε γωνία σφηνωμένο για να γεύονται
διπλή ασφυξία οι τοίχοι.
Μικρά ψαράκια όσο το χρυσαφί του ήλιου
επάνω σε χρυσόμυγας ξεριζωμένο βόμβο
τρέχουν πανικόβλητα. Σκυλόψαρο τζάμι τά κυνηγά.
Νάνος βυθός. Τον γαργαλάει εύκολα
με τα κοντά της δαχτυλάκια η επιφάνεια.
Συνθλίβεται η πλεύση συχνά
στις συμπληγάδες πέτρες-χαλίκι
εύρημα στεριανό.
Κάθε τόσο αγωγός κρυμμένος στέλνει
βίαιο αέρα φουρτουνιάζει κάπως η ανία
φύκια ξεμαλλιάζονται με πλαστικόν
ολοφυρμό. Για λίγο
καταποντίζεται η ορατότης. 'Ώσπου
μισοπνιγμένη την τραβάνε κατά πάνω
κάτι φυσαλίδες οξυγόνου μικρές
σαν καρφίτσας κεφαλάκι που βγαίνουν
από των ματιών μου τη λιγοστή φιάλη.
Τι λυπάσαι, χρυσόψαρα είναι
ούτε που γνώρισαν θάλασσα ποτέ τους.
Και μείς πόσο τάχα γνωρίσαμε;
Κι όμως το νοσταλγούμε αυτό το διόλου.

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Ἑνὸς λεπτοῦ σιγή



Ἑνὸς λεπτοῦ σιγή

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπά σας
κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,
ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,
ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,

κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,
ἔστω καὶ μία φορά;
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;

(ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ἀνυπεράσπιστος Καημός»)

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΑΝΌΠΟΥΛΟΣ

Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

Ενας μικρός Αφγανός

Η ΕΛΛΑΔΑ έχει καταδικαστεί πολλές φορές από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια και για διάφορους λόγους. Ομως, η χθεσινή καταδίκη της από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει μια ιδιαιτερότητα και αναδεικνύει μια διαφορετική πλευρά του μεταναστευτικού προβλήματος της χώρας: τα χιλιάδες παιδιά που ήρθαν και συνεχίζουν να έρχονται στην Ελλάδα, χωρίς γονείς ή συγγενείς, και την τύχη που έχουν.

ΜΙΑ τέτοια περίπτωση εξέτασε το Δικαστήριο του Στρασβούργου και καταδίκασε την Ελλάδα. Το 2007 συνελήφθη ένας 15χρονος Αφγανός, ο οποίος έφτασε στην Ελλάδα εγκαταλείποντας τη χώρα του, μετά το θάνατο των γονιών του. Κλείστηκε σε ένα από τα κέντρα υποδοχής προσφύγων, στη Μυτιλήνη.

ΤΟ ΠΑΙΔΙ αυτό ήταν τυχερό μέσα στην ατυχία του. Διότι, μόλις αφέθηκε ελεύθερο, έφτασε στην Αθήνα, περιπλανήθηκε στους δρόμους της χωρίς στέγη και τροφή, αλλά τον περιμάζεψε μια οργάνωση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Βρήκε την κατάλληλη υποστήριξη -και νομική- κι έτσι ήρθε η προσφυγή του στο Δικαστήριο, το οποίο τον δικαίωσε, υποχρεώνοντας τις ελληνικές Αρχές να του καταβάλουν αποζημίωση λίγων χιλιάδων ευρώ.

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ έκρινε με βάση τα αυτονόητα για μια ευνομούμενη χώρα, αυτονόητα που προβλέπονται στη Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: το δικαίωμα στην ελευθερία και στην ασφάλεια, το δικαίωμα προσφυγής σε δίκαιη και σύντομη δίκη. Και, φυσικά, απαγορεύει την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, την οποία είχε το παιδί αυτό τόσο στο κέντρο «φιλοξενίας» στη Λέσβο όσο και μετέπειτα.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ αυτή φέρνει στο νου τις εικόνες των παιδιών που πριν από λίγα χρόνια κατέκλυζαν τους δρόμους της Αθήνας, καθαρίζοντας τζάμια ή πουλώντας μικροαντικείμενα. Κι επαναφέρουν τις κατά καιρούς καταγγελίες ανθρωπιστικών οργανώσεων για κυκλώματα εκμετάλλευσης των παιδιών αυτών, με την αποκόμιση μεγάλων κερδών είτε από την παράνομη εργασία τους είτε από την αφαίρεση και πώληση οργάνων του σώματός τους.

Ο ΜΙΚΡΟΣ Αφγανός, που δικαιώθηκε από το Δικαστήριο, είναι από τις ευχάριστες εξαιρέσεις. Για τα άλλα παιδιά, ιδιαίτερα όσα φτάνουν χωρίς γονείς ή άλλα συγγενικά πρόσωπα, ασφαλώς πρέπει να ληφθεί ιδιαίτερη μέριμνα. Δεν είναι όπως όλοι οι άλλοι πρόσφυγες.

ΔΕΝ είναι δυνατόν, για παράδειγμα, ανήλικοι να αφήνονται ελεύθεροι με εντολή να εγκαταλείψουν τη χώρα, όταν οι Αρχές γνωρίζουν ότι δεν θα το κάνουν, γιατί απλούστατα δεν μπορούν, ακόμα κι αν το θέλουν (που δεν το θέλουν). Αντίθετα, η περιπλάνησή τους στους δρόμους της Αθήνας ή των άλλων πόλεων μπορεί να έχει τη χειρότερη κατάληξη γι' αυτούς, αν δεν έχουν την τύχη του μικρού Αφγανού.

ΑΥΤΗ είναι η άλλη πλευρά του μεταναστευτικού προβλήματος, για την οποία δεν επιδεικνύεται η συνήθης ευαισθησία. Ισως επειδή δεν προσφέρεται για πολιτική εκμετάλλευση.

Από την "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Μπορούμε να κερδίσουμε τον πόλεμο;

Μπορούμε να κερδίσουμε τον πόλεμο;

Tου Κωστα Καλλιτση / kostas. kallitsis@yahoo. com

Το «New Deal» του Ρούζβελτ δεν θα είχε υλοποιηθεί αν ο Aμερικανός πρόεδρος δεν είχε τη γενναιότητα να καλέσει στην κυβέρνησή του στελέχη που αποδεδειγμένα γνώριζαν να διευθύνουν μεγάλες ομάδες ανθρώπων και να πετυχαίνουν την παραγωγή συγκεκριμένου έργου – όχι μόνον ικανούς πολιτικούς που συμφωνούσαν με την πολιτική του χωρίς να είναι «δικοί του», αλλά ακόμα και μεγάλους επιχειρηματίες της εποχής, που παράτησαν προσωρινά τις επιχειρήσεις τους και ανέλαβαν συγκεκριμένα καθήκοντα με συμβολική αμοιβή ένα δολάριο τον χρόνο.

Ο Βενιζέλος, όταν υποχρεώθηκε να αντιμετωπίσει τη σφοδρότατη οικονομική κρίση του μεσοπολέμου, στηρίχτηκε σε ένα κρατικό μηχανισμό που στελεχώθηκε (όχι, βεβαίως, με παρωδίες open-gov...) με ό, τι καλύτερο υπήρχε στον χώρο της Δημόσιας Διοίκησης και της εφαρμοσμένης οικονομικής πολιτικής, οργάνωσε την άσκηση της εξουσίας με ανθρώπους που δεν ήταν απαραίτητα επαγγελματίες της πολιτικής, αρκετοί εκ των οποίων στη συνέχεια έμειναν στην Iστορία του τόπου όχι μόνον ως δημόσιοι λειτουργοί υψηλού ήθους και ικανοτήτων, αλλά και ως διανοούμενοι, σκαπανείς της νεότερης Ελλάδας.

Oταν έχεις πόλεμο, δεν στηρίζεσαι σε κυλιόμενα επιτελεία αγχωμένων για τη θέση τους στην «επόμενη μέρα» – ποια, άραγε, επόμενη;..

Αναθέτεις καθήκοντα σε ομάδες δοκιμασμένων στελεχών που έχουν την ανιδιοτέλεια, τον πατριωτισμό και τις ικανότητες να κερδίσουν τον πόλεμο. Η Ελλάδα είναι σε πόλεμο. Ο εχθρός δεν είναι οι κακοί ξένοι, είναι εσωτερικός: το πλέγμα των κοινωνικών, επιχειρηματικών, πολιτικών και εκδοτικών συμφερόντων, που έμαθαν να πλουτίζουν σε συνθήκες διαφθοράς και σήμερα αντιμάχονται λυσσωδώς τις μεταρρυθμίσεις.

Συμβασιούχοι που είχαν «μπάρμπα στην Κορώνη» και λήγουν οι συμβάσεις τους θα κάνουν καταλήψεις για να εμποδίσουν τους ανέργους να βρουν μια θέση στον ήλιο. Σωματεία μονίμων υπαλλήλων θα διεκδικούν να απολυθούν οι συμβασιούχοι για να μη μοιραστεί το κόστος της κρίσης. Οι μπαταχτσήδες θα επιστρατεύουν πολιτευτές για να διεκδικήσουν το «δικαίωμα στο πλιάτσικο» των χρημάτων των καταθετών – στο όνομα της ανάπτυξης. Και μέσα στο σμήνος των αδιεξόδων, συμμορίες του εγκλήματος θα διεισδύουν στις Κερατέες, θα αλωνίζουν παντού, θα αναπαύονται για λίγο στις φυλακές απ’ όπου θα διευθύνουν το έγκλημα, θα τρομοκρατούν τη Δικαιοσύνη.

Η κατάσταση γίνεται ζοφερή. Η Iστορία διδάσκει ότι, όταν ουδείς φοβάται το δημοκρατικό κράτος, έρχεται η ώρα που η κοινωνία ρέπει προς το αυταρχικό κράτος. Η Ελλάδα μπορεί να γλιστρήσει από το χείλος στον γκρεμό αργόσυρτα ή (δοθείσης αφορμής) με ξαφνικό θάνατο. Αντιπολίτευση και μοιρολογίστρες ποτίζουν την κοινωνία με το δηλητήριο της απελπισίας, για να αποτρέψουν τη μεταρρύθμιση. Λοιπόν, η κεντρική πρωτοβουλία, εκ των πραγμάτων σήμερα, ανήκει στον κ. Γ. Παπανδρέου. Μια ολιγομελής «κυβέρνηση των αρίστων», απαλλαγμένη από τις συγχύσεις των συντονιστών, που θα πει όλη την αλήθεια και θα αναλάβει να εφαρμόσει ένα σαφές, στιβαρό 2ετές πρόγραμμα στηριγμένο στο Μνημόνιο, θα ήταν μια σημαντική πρώτη απόφαση. Δεν χωρούν αυταπάτες. Μόνο απροσδόκητα μεγάλου βεληνεκούς πρωτοβουλίες, που κυριολεκτικά θα ξαφνιάσουν θετικά την κοινωνία, είναι ικανές να προκαλέσουν τη δικτύωση των διάσπαρτων δυνάμεων της μεταρρύθμισης και να οδηγήσουν σε μια αναδιάταξη των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να κερδίσει τον πόλεμο.

Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Κρίμα που ακούγεται ουτοπικό.....
Με επικοινωνιακά παιχνίδια του Γιωργάκη, με τις μαλακίες του Πάγκαλου, με τις άδειες κουβέντες του Πεταλωτή κλπ και με τη λαμογιά που εξεκολουθεί να βασιλεύει θα πορευθούμε....

Ερώτηση: Πόσο σημαντική ανάγκη για την Atebank ήταν αυτή την περίοδο τα μαθήματα ορθού λόγου που υλοποιεί με την γυναίκα του Πανάρετου (αν είναι αλήθεια) ????

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Μίλτος Σαχτούρης

Ο Ελεγκτής

Ένας μπαξές γεμάτος αίμα
είν' ο ουρανός
και λίγο χιόνι
έσφιξα τα σχοινιά μου
πρέπει και πάλι να ελέγξω
τ' αστέρια
εγώ
κληρονόμος πουλιών
πρέπει
έστω και με σπασμένα φτερά
να πετάω.


Μίλτος Σαχτούρης
Τα φάσματα ή η χαρά στον άλλο δρόμο, 1958

Από τη "γητεύτρια" αυτό