Οχι άλλοι «αντιεξουσιαστές στην εξουσία»
Tου Παντελη Μπουκαλα
Tετάρτη, 7 Οκτωβρίου του 2009. Στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο της νέας κυβέρνησης, μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 4ης του μηνός, ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου, πιθανόν επηρεασμένος και από το γεγονός ότι κατέρριπτε ένα ρεκόρ μάλλον παγκόσμιο (τρίτος πρωθυπουργός από την ίδια οικογένεια, σε ευθεία διαδοχή) και δείχνοντας έτοιμος να ξαναδοξάσει την επαγγελία που είχε συνοψιστεί στο σύνθημα «το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία», είπε και το εξής παραμυθητικό: «Είμαστε οι ενδιάμεσοι μεταξύ του πολίτη και της διοίκησης. Είμαστε αντιεξουσιαστές της εξουσίας». Κι ο λόγος του, που δικαίωνε όσους επιμένουν ότι στην ιστορία της πολιτικής ρητορικής πρέπει να υπάρξει ολόκληρο κεφάλαιο αφιερωμένο στη σχολή του παπανδρεϊσμού, έγινε πρωτοσέλιδος τίτλος, αφορμή για δεκάλεπτες «σημειολογικές» αναλύσεις στην τηλεόραση και κυρίως αιτία για να ταραχτούν τα φαντάσματα του Μπακούνιν, του Κροπότκιν και του Ντουρούτι.
Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, Παρασκευή, 10 Σεπτεμβρίου του 2010. Στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο τής μόλις ανασχηματισθείσας κυβέρνησης, το οποίο μάλιστα συνήλθε «για συμβολικούς λόγους» στη Θεσσαλονίκη (άλλο κεφάλαιο αυτό, απέραντο: το ΠΑΣΟΚ και η συμβολολογία), ο κ. Παπανδρέου επανέρχεται στην προσφιλή του διαβεβαίωση. Εχοντας ίσως πληροφορηθεί ότι εν τω μεταξύ ο Μπακούνιν, ο Κροπότκιν και ο Ντουρούτι είχαν ξαναβρεί την ηρεμία τους, διατράνωσε ξανά το πιστεύω του: «Είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία. Είμαστε εκπρόσωποι των πολιτών μας και όχι των υπουργείων μας».
Κάτι παραπάνω από ένα χρόνο μετά, 20 Ιανουαρίου του 2011, ο κ. Παπανδρέου αποδεικνύει πόσο σταθερός είναι στις πεποιθήσεις του, δηλαδή στις διακηρύξεις του: μιλώντας και πάλι στο Υπουργικό του Συμβούλιο, απηύθυνε προσκλητήριο στους υφισταμένους του «να γίνουν αντιεξουσιαστές στην εξουσία» και, επιπλέον, «αιρετικοί». Κάπως φθαρμένη ακούστηκε τούτη τη φορά η μαγνητοταινία, αυτό όμως δεν μείωσε τον ενθουσιασμό των υπουργών για το αρχηγικό κέλευσμα, ο ενθουσιασμός αυτός άλλωστε τυγχάνει καταστατική τους υποχρέωση. Γενικότερα, οι κομματικώς υφιστάμενοι, κι όχι μονάχα στο ΠΑΣΟΚ, οφείλουν να συναρπάζονται (δηλαδή να δείχνουν ότι συναρπάζονται) όποτε ακούνε τις εντολές του ηγέτη, να βρίσκουν βαθύτατο νόημα και στην πιο ρηχή φράση του και να αναφωνούν με θαυμασμό και συγκίνηση «πρωτάκουστο!» ακόμα κι όταν γίνονται αυτήκοοι μάρτυρες της δέκατης επανάληψης ενός κενολογήματος. Οταν βέβαια ο ηγέτης συνταξιοδοτηθεί, για οποιονδήποτε λόγο, έχουν κάποιο δικαίωμα αναδρομικής κριτικής, υπό την προϋπόθεση ότι, για να γίνουν περισσότερο πιστευτοί, θα ξεκινούν κάθε δήλωσή τους με το μοτίβο «εγώ τα έλεγα από τότε αλλά δεν με άκουγαν» («προφανώς επειδή τα έλεγα από μέσα μου» θα συμπληρώνουν από μέσα τους).
Καμία αντίρρηση. Οι άνθρωποι είμαστε οι εμμονές μας, τα κλισέ μας, τα τρία-τέσσερα πράγματα που παγιώνονται μέσα μας και μας στοιχειώνουν. Τα κλισέ του κ. Παπανδρέου, οι εμμονές του, είναι τέσσερις, όσο βλέπω: Πρώτη, η «άμεση δημοκρατία», αλλά με αυτήν ξεμπέρδεψε νωρίς, στα συνέδρια του κόμματός του, όταν με το πριγκιπικό δαχτυλίδι ήδη φορεμένο, έδωσε στους οπαδούς του το κορυφαίο δικαίωμα να τον ανακηρύξουν πάραυτα ηγεμόνα, δίχως τη χρονοβόρα μεσολάβηση συζητήσεων, συγκρούσεων με αντίπαλες υποψηφιότητες και λοιπά μη αμεσοδημοκρατικά. Δεύτερη, η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, ανώτερο στάδιο της οποίας είναι το κυβερνάν διά τηλεδιασκέψεων, ώστε να μην εμποδίζεται η διοίκηση της χώρας από τα αλλεπάλληλα ταξίδια του. Εμμονή τρίτη η «επανάσταση του αυτονόητου», όπου, αυτονοήτως, τα αυτονόητα ορίζονται αυθεντικά από τον ίδιο, αφού όλοι οι υπόλοιποι δεν διαθέτουν τις παραστάσεις εκείνες που θα τους επέτρεπαν να πουν κάτι ουσιώδες επί του θέματος, κάτι να συνεισφέρουν. Κλισέ τέταρτο, «η αντιεξουσία στην εξουσία», κατεξοχήν προσωποποιημένη από τον ίδιο (και κατά δεύτερο λόγο από τον κ. Πάγκαλο, αποδεδειγμένα αναρχικής παιδείας και αντιεξουσιαστικής πρακτικής).
Για να επανέρχεται ωστόσο ανά τρίτο ή πέμπτο Υπουργικό Συμβούλιο ο πρωθυπουργός στην ίδια παραίνεση, δύο τινά πρέπει να συμβαίνουν. Ενδεχόμενο πρώτο: οι υπουργοί του δεν τον ακούνε καν, δεν καταγράφουν βαθιά στο μυαλό τους τις εντολές και τις συμβουλές του, άλλωστε η ρουτίνα των υπουργικών συμβουλίων υπό τον κ. Παπανδρέου, όπου μιλάει μόνο αυτός και οι άλλοι παρακολουθούν με ελαφρώς σκυμμένη κεφαλή, δεν ευνοεί ιδιαίτερα την πνευματική συγκέντρωση και την προσεκτική παρακολούθηση. Ενδεχόμενο δεύτερο: οι υπουργοί ακούνε με προσοχή, καταγράφουν αλλά αμέσως μόλις ξαναβρεθούν στα γραφεία και στον θώκο τους ξεγράφουν, σβήνουν, με γομολάστιχα, με διορθωτικό ή με ένα ντιλίτ στον υπολογιστή της μνήμης τους. Και διαγράφουν όσα πατερναλιστικά άκουσαν είτε επειδή αδιαφορούν για το περιεχόμενό τους (πράγμα όχι και τόσο πιθανό, γιατί θα διακινδύνευαν τη θέση τους), είτε επειδή η μικρή ή μεγάλη τους θητεία στα αξιώματα τους έχει πείσει ότι η εξουσία, και η πιο μικρή, δεν μοιράζεται, δεν αυτοϋπονομεύεται, δεν αυτοκρίνεται καν, διότι διαφορετικά χάνει το μεδούλι της, τη νοστιμιά και την ουσία της. Κι απ’ ό, τι θυμάμαι, μόνο ο κ. Χρυσοχοΐδης είχε λάβει κατά γράμμα το μήνυμα του προϊσταμένου του και δήλωνε ότι «και αντιεξουσιαστής είναι και φίλους αντιεξουσιαστές έχει», και τιμήθηκε κατόπιν αυτού με την αναβάθμισή του από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, όπου ως γνωστόν θριάμβευσε για δεύτερη φορά, στο της Αναπτύξεως, όπου ήδη θριαμβεύει.
Τι σημαίνει στ’ αλήθεια, τι θα μπορούσε να σημαίνει πολιτικά το δόγμα «είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία»; Σε ποιο παραδεισένιο σύστημα διαχείρισης των κοινών μπορεί να υπάρξει αυτό το περίεργο υβριδικό πλάσμα, μισός αντιεξουσιαστής-μισός εξουσιαστής; Πόσο αντιεξουσιαστής μπορεί να γίνει ξαφνικά, στα μισά του βίου του και παραπάνω, κάποιος που, όπως διδάχτηκε παιδιόθεν, συνήθισε να ηγείται αυτονομιμοποιούμενος, να λατρεύεται, να διατάζει, να μην ανέχεται την κριτική ακόμα και στην ηπιότερη εκδοχή της και να εξαντλεί την αυτοκριτική του προθυμία στα τηλεοπτικής καταναλώσεως λογύδρια; Ο «αντιεξουσιαστής στην εξουσία» πρωθυπουργός ηγεμονεύει εξουσιαστικότατα, σαν τυπικός Παπανδρέου, απλώς φροντίζει να επικαλύπτει τον αυταρχισμό του με το χαμόγελο του προσηνούς και του ανοιχτού στον διάλογο (τον ηλεκτρονικό πάντοτε). Αυτό το μοντέλο διδάσκει στους υφισταμένους του, είτε υπουργοί είναι είτε ανθυποδιοικητές σε οποιαδήποτε υπηρεσία. Κι αυτοί το ασπάζονται και το αναπαράγουν εκθύμως στο μικρό πεδίο των αρμοδιοτήτων τους. Τον ακούνε βέβαια να κηρύσσει ανένδοτο πόλεμο κατά της εξουσίας, αλλά χαμογελάνε, απλώς χαμογελάνε - από μέσα τους πάντοτε. Οι υπόλοιποι, όσοι υφιστάμεθα την αντιεξουσία τους, δεν έχουμε λόγους να χαμογελάμε όταν, προς το παρόν τουλάχιστον, παραμένει αναφαίρετο το δικαίωμα του καγχασμού.
Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
2046
ΠΑΛΙΑ, όταν οι άνθρωποι είχαν ένα μυστικό, σκαρφάλωναν σε ένα βουνό, έβρισκαν ένα δέντρο που είχε μια τρύπα, ψιθύριζαν το μυστικό μέσα στην τρύπα και μετά την κάλυπταν με λάσπη.
Με αυτό τον τρόπο φυλούσαν το μυστικό για πάντα.
Είδα το δέντρο, κάτασπρο από θυμό. Είχαν να το πλησιάσουν πολλά χρόνια. Με τα εντόσθιά του, σαν ανοιχτά. Κόλλησα το στόμα μου στον χρόνο. Ή ήταν δωμάτιο ξενοδοχείου; Πιστός και κρυμμένος. Σε μια μακρόσυρτη μνήμη. Τέσσερα νούμερα, σαν εποχές.
ΥΠΑΡΧΕΙ μια πόλη που καταφεύγουν οι άνθρωποι για να βρουν τις χαμένες τους αναμνήσεις. Κανείς δεν γυρίζει ποτέ πίσω. Η ζωή δεν σου φέρνει πολλές αντιρρήσεις αν καταφέρεις και κερδίσεις το παρελθόν σου. Επωμίζεσαι τον από μηχανής χρόνο, επιστρέφοντας σε μια εικόνα.
Κάθε κίνηση προς τα πίσω είναι ανακυκλωμένο αίμα. Τα δάκρυα είναι τα ίχνη του. Στάμπες που μεγαλώνουν ή μικραίνουν στα πίσω δωμάτια. Σαν σκαμμένες φακίδες.
ΤΑ δάχτυλά μου μόνο να σ' αγγίζουν μπορούν. Με μια ερεθισμένη θυσία. Σαν να εξέρχεται το φως από τις χαραμάδες του δέρματος. Απολαμβάνει την αποφυλάκισή του. Πάνω στο προαύλιο των χεριών μου. Μια άσπρη επιδερμίδα. Ολέθρια χαλασμένη.
Πώς είναι όταν σκοτώνεις το φως; Το θάβεις στο στόμα σου και μετά απλώς κάνεις το σταυρό σου;
Κάλυψέ το με λάσπη. Θα βγει.
ΕΚΕΙΝΕΣ οι διεσταλμένες αναπνοές μας. Θα βγουν. Τύλιγαν τα κεφάλια μας, σαν σεντόνι. Στον έρωτα, σε διαλέγει ο θάνατος. Για να τον ζήσεις, πεθαίνεις. Κανείς δεν επιτρέπεται να τον κοιτάξει στο πρόσωπο.
Αν φυσήξεις το μυστικό του, θα έρθω. Να πανδοχεύσω τη λύπη μέσα σου. Μέσα σ' αυτό το ίδιο αντίσκηνο που κάνει το σώμα τη μνήμη να επιμένει.
Μη βγαίνεις στον ήλιο. Θα χυθεί. Μείνε λυπημένη. Μείνε ανεπανόρθωτα σιωπηλή, αλλά περισσότερη.
ΜΕΤΑ, το τρένο. Από τη λακκούβα των ανθρώπων, κατευθείαν για την κόκκινη θάλασσα. Εγώ, θα επιπλέω εκεί. «Θα λάμπω ανάμεσα στις πληροφορίες»1.
Θυμήθηκα πίσω. Την ασημένια πλατεία που δίπλωνε όνειρα. Τον βούρκο των αγκαλιών. Η μια μέσα στην άλλη, στολισμένη από τον φόβο. Του τέλους. Των στιγμών.
Οι άνθρωποι περπατούν έως ένα σημείο και χάνονται. Σαν τίτλοι παλιάς εφημερίδας που ξεπεράστηκαν απ' τα γεγονότα. Ολες οι ειδήσεις τους, δεμένες από τις ρίζες των δοντιών. Και γυαλίζουν.
ΕΒΓΑΛΕ έναν θαυμασμό και τελείωσε. Εζησε το πολύ για λίγο. Για να αποδείξει ξανά ότι αυτό που λερώνεις το αγαπάς περισσότερο.
ΚΑΠΟΤΕ ερωτεύτηκα μια γυναίκα. Φορούσε μαύρα. Υστερα από λίγο εκείνη με άφησε. Πήγα στο 2046. Πίστευα ότι με περίμενε εκεί. Ομως, ήταν μόνον η μνήμη της.
Κουρέλια.
Την ίδια δεν κατάφερα να τη βρω.
* 2046: Τίτλος από την ομώνυμη ταινία του Kar Wai Wong
1. Γιώργος Χειμωνάς, Ο γιατρός Ινεότης, Κέδρος
Σταύρος Σταυρόπουλος
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Με αυτό τον τρόπο φυλούσαν το μυστικό για πάντα.
Είδα το δέντρο, κάτασπρο από θυμό. Είχαν να το πλησιάσουν πολλά χρόνια. Με τα εντόσθιά του, σαν ανοιχτά. Κόλλησα το στόμα μου στον χρόνο. Ή ήταν δωμάτιο ξενοδοχείου; Πιστός και κρυμμένος. Σε μια μακρόσυρτη μνήμη. Τέσσερα νούμερα, σαν εποχές.
ΥΠΑΡΧΕΙ μια πόλη που καταφεύγουν οι άνθρωποι για να βρουν τις χαμένες τους αναμνήσεις. Κανείς δεν γυρίζει ποτέ πίσω. Η ζωή δεν σου φέρνει πολλές αντιρρήσεις αν καταφέρεις και κερδίσεις το παρελθόν σου. Επωμίζεσαι τον από μηχανής χρόνο, επιστρέφοντας σε μια εικόνα.
Κάθε κίνηση προς τα πίσω είναι ανακυκλωμένο αίμα. Τα δάκρυα είναι τα ίχνη του. Στάμπες που μεγαλώνουν ή μικραίνουν στα πίσω δωμάτια. Σαν σκαμμένες φακίδες.
ΤΑ δάχτυλά μου μόνο να σ' αγγίζουν μπορούν. Με μια ερεθισμένη θυσία. Σαν να εξέρχεται το φως από τις χαραμάδες του δέρματος. Απολαμβάνει την αποφυλάκισή του. Πάνω στο προαύλιο των χεριών μου. Μια άσπρη επιδερμίδα. Ολέθρια χαλασμένη.
Πώς είναι όταν σκοτώνεις το φως; Το θάβεις στο στόμα σου και μετά απλώς κάνεις το σταυρό σου;
Κάλυψέ το με λάσπη. Θα βγει.
ΕΚΕΙΝΕΣ οι διεσταλμένες αναπνοές μας. Θα βγουν. Τύλιγαν τα κεφάλια μας, σαν σεντόνι. Στον έρωτα, σε διαλέγει ο θάνατος. Για να τον ζήσεις, πεθαίνεις. Κανείς δεν επιτρέπεται να τον κοιτάξει στο πρόσωπο.
Αν φυσήξεις το μυστικό του, θα έρθω. Να πανδοχεύσω τη λύπη μέσα σου. Μέσα σ' αυτό το ίδιο αντίσκηνο που κάνει το σώμα τη μνήμη να επιμένει.
Μη βγαίνεις στον ήλιο. Θα χυθεί. Μείνε λυπημένη. Μείνε ανεπανόρθωτα σιωπηλή, αλλά περισσότερη.
ΜΕΤΑ, το τρένο. Από τη λακκούβα των ανθρώπων, κατευθείαν για την κόκκινη θάλασσα. Εγώ, θα επιπλέω εκεί. «Θα λάμπω ανάμεσα στις πληροφορίες»1.
Θυμήθηκα πίσω. Την ασημένια πλατεία που δίπλωνε όνειρα. Τον βούρκο των αγκαλιών. Η μια μέσα στην άλλη, στολισμένη από τον φόβο. Του τέλους. Των στιγμών.
Οι άνθρωποι περπατούν έως ένα σημείο και χάνονται. Σαν τίτλοι παλιάς εφημερίδας που ξεπεράστηκαν απ' τα γεγονότα. Ολες οι ειδήσεις τους, δεμένες από τις ρίζες των δοντιών. Και γυαλίζουν.
ΕΒΓΑΛΕ έναν θαυμασμό και τελείωσε. Εζησε το πολύ για λίγο. Για να αποδείξει ξανά ότι αυτό που λερώνεις το αγαπάς περισσότερο.
ΚΑΠΟΤΕ ερωτεύτηκα μια γυναίκα. Φορούσε μαύρα. Υστερα από λίγο εκείνη με άφησε. Πήγα στο 2046. Πίστευα ότι με περίμενε εκεί. Ομως, ήταν μόνον η μνήμη της.
Κουρέλια.
Την ίδια δεν κατάφερα να τη βρω.
* 2046: Τίτλος από την ομώνυμη ταινία του Kar Wai Wong
1. Γιώργος Χειμωνάς, Ο γιατρός Ινεότης, Κέδρος
Σταύρος Σταυρόπουλος
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011
ΝΟΜΙΚΗ
Εφυγαν οι μετανάστες από τη Νομική... πήγαν σε ένα σπίτι στην Πατησίων..
Και έπαψε έτσι να υπάρχει απειλή για την δημοκρατία..
Ικανοποιήθηκε και η απαίτηση για εφαρμογή των νόμων.. ήταν ο μόνος νόμος που δεν είχε εφαρμοστεί.. τώρα που εφαρμόστηκε και αυτός ανακουφιστήκαμε... οι πολλοί, οι απλοί άνθρωποι, που από το πρωί ως το βράδυ με αυτό το άγχος ήμασταν.. τι θα γίνει επί τέλους στην Νομική... είχαμε χάσει τον ύπνο μας, τίποτα άλλο δεν μας απασχολούσε...
Τι να μας απασχολεί άλλωστε στην γη της επαγγελίας που ζούμε...
Οι άλλοι, οι λίγοι, οι καυλωμένοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι, από την άλλη δεν νομίζω να ανακουφίστηκαν...
Μάλλον ξερόχυσαν στη μαλακία τους..
Δεν είχε σπασμένα κεφάλια, για να έχουν έντονους οργασμούς...
Κρίμα... μια άλλη φορά.. Ευκαιρίες για μαλακία θα βρούν, σύντομα...
Είπαμε, ζούμε στη γη της επαγγελίας...
Υπάρχουν και οι τσόντες βέβαια, αν είναι ανυπόμονοι, για την επόμενη
ΜΑΛΑΚΙΑ ΤΟΥΣ!!!!
Και έπαψε έτσι να υπάρχει απειλή για την δημοκρατία..
Ικανοποιήθηκε και η απαίτηση για εφαρμογή των νόμων.. ήταν ο μόνος νόμος που δεν είχε εφαρμοστεί.. τώρα που εφαρμόστηκε και αυτός ανακουφιστήκαμε... οι πολλοί, οι απλοί άνθρωποι, που από το πρωί ως το βράδυ με αυτό το άγχος ήμασταν.. τι θα γίνει επί τέλους στην Νομική... είχαμε χάσει τον ύπνο μας, τίποτα άλλο δεν μας απασχολούσε...
Τι να μας απασχολεί άλλωστε στην γη της επαγγελίας που ζούμε...
Οι άλλοι, οι λίγοι, οι καυλωμένοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι, από την άλλη δεν νομίζω να ανακουφίστηκαν...
Μάλλον ξερόχυσαν στη μαλακία τους..
Δεν είχε σπασμένα κεφάλια, για να έχουν έντονους οργασμούς...
Κρίμα... μια άλλη φορά.. Ευκαιρίες για μαλακία θα βρούν, σύντομα...
Είπαμε, ζούμε στη γη της επαγγελίας...
Υπάρχουν και οι τσόντες βέβαια, αν είναι ανυπόμονοι, για την επόμενη
ΜΑΛΑΚΙΑ ΤΟΥΣ!!!!
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πανεπιστημιακό άσυλο, ένας χώρος στον οποίο επιτρέπεται η ελεύθερη διακίνηση ιδεών..
Και στο οποίο δεν μπορούν να παρέμβουν οι δυνάμεις τάξης...
Που σημαίνει πως εκτός πανεπιστημιακού ασύλου, δεν επιτρέπεται η ελεύθερη διακίνηση ιδεών.. και όπου μπορούν να παρέμβουν οι δυνάμεις τάξης...
Ελληνική δημοκρατία...
Και στο οποίο δεν μπορούν να παρέμβουν οι δυνάμεις τάξης...
Που σημαίνει πως εκτός πανεπιστημιακού ασύλου, δεν επιτρέπεται η ελεύθερη διακίνηση ιδεών.. και όπου μπορούν να παρέμβουν οι δυνάμεις τάξης...
Ελληνική δημοκρατία...
ΝΟΜΙΚΗ
"Καταλύθηκε η δημοκρατία, οι νόμοι πρέπει να εφαρμοστούν κλπ" ακούστηκαν αυτές τις μέρες για την κατάληψη του υπό κατασκευή κτιρίου της Νομικής...
Οτι μαλακία θέλεις ακούς από τον κάθε φασίστα... πολιτικό, δημοσιογράφο κλπ
"Καταλύθηκε η δημοκρατία"...
Ναι, καταλύθηκε η δημοκρατία, η δημοκρατία των 5 πορισμάτων στις εξεταστικές, των λαμόγιων γενικά, του λαμόγιων μοναχών ειδικά, της SIEMENS, αυτών με τα αστραφτερά αυτοκίνητα ή όχι, που πετάνε ότι βρούνε στους δρόμους, των ανεύθυνων από τον "περί ευθύνης υπουργών" νόμου υπουργούς, των χρηματιζόμενων δημοσιογράφων, των διπλοθεσιτών, των παρανόμως αποσπασθέντων, των με μέσο διορισθέντων, των κοπριτών διορισθέντων, των κοπριτών που τους διόρισαν, των ανίκανων και φαύλων που μας οδήγησαν στο ΔΝΤ, των άχρηστων ελληνικών πανεπιστήμιων, των κλικών των καθηγητών τους, των ανίκανων αρχών που είναι ανίκανοι να χειριστούν το θέμα των μεταναστών, των φοροφυγάδων που την γλυτώνουν......
Αυτή η δημοκρατία καταλύθηκε...
Που την είχαμε και την χαιρόμασταν.. που ήταν το καμάρι μας..
Και έγινε το θέμα των ημερών.. στα κανάλια, σε κάποιες εφημερίδες αυτό ήταν το πρόβλημά μας..
Εχει καταληφθεί ένα υπό κατασκευή κτίριο της νομικής... και κάτι πρέπει να γίνει!! τώρα!! αμέσως!! κινδυνεύουμε όλοι!!! κινδυνεύει η δημοκρατία!!! ΓΕΛΟΙΟΙ!!!!!!!!!!
Και όλοι πίεζαν να δοθεί εδώ και τώρα λύση...
Ηταν, είναι το "επείγον" θέμα... πολύ βιαστικό. κινδύνευε το καθεστώς, η δημοκρατία.. όλα κινδύνευαν...!!!!!!!!!!!!
Δεν μπορούσαν να περιμένουν μερικές μέρες να δοθεί μια ειρηνική λύση...
Η αστυνομία και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έκαναν τον μαλάκα μέχρι να φτάσουν ανενόχλητοι οι μετανάστες στη Νομική... Ουτε τα τσακάλια οι δημοσιογράφοι είχαν πάρει είδηση τίποτα, αυτοί του δήθεν μαχόμενου ρεποτάζ(με την προφορά της Τρεμη, αυτό) που υποτίθεται ότι δεν παπαγαλίζουν, μούγκα όλοι, μέχρι να μπουν οι μετανάστες στην Νομική...
Μετά όλους τους έπιασε κωλοπιλάλα...
Και όλα αυτά γιατί??? Γιατί τα άλλα λαμόγια, του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, με την συνέργεια του Πρύτανη απ' ότι φαίνεται, αποφάσισαν να εκμεταλευτούν την κατάσταση κάποιων δύσμοιρων, για να δόσουν την παράστασή τους.. Και τώρα είναι εξαφανισμένοι από την Νομική, αφού συζήτησαν πρώτα με τον Αρχιεπίσκοπο για να βρεθεί λύση υποτίθεται...
Κόπανοι που δεν μπορούν να χωρίσουν "δυο γαϊδουριών άχυρα", που δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους "εφτά νομά σε ένα δωμά", παίζουν με τα κεφάλια αθώων, με το άσυλο των πανεπιστημίων, με την ανευθυνότητά τους...
ΑΝΤΕ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΟΛΟΙ ΣΑΣ!!!! ΣΚΑΤΟΧΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Οτι μαλακία θέλεις ακούς από τον κάθε φασίστα... πολιτικό, δημοσιογράφο κλπ
"Καταλύθηκε η δημοκρατία"...
Ναι, καταλύθηκε η δημοκρατία, η δημοκρατία των 5 πορισμάτων στις εξεταστικές, των λαμόγιων γενικά, του λαμόγιων μοναχών ειδικά, της SIEMENS, αυτών με τα αστραφτερά αυτοκίνητα ή όχι, που πετάνε ότι βρούνε στους δρόμους, των ανεύθυνων από τον "περί ευθύνης υπουργών" νόμου υπουργούς, των χρηματιζόμενων δημοσιογράφων, των διπλοθεσιτών, των παρανόμως αποσπασθέντων, των με μέσο διορισθέντων, των κοπριτών διορισθέντων, των κοπριτών που τους διόρισαν, των ανίκανων και φαύλων που μας οδήγησαν στο ΔΝΤ, των άχρηστων ελληνικών πανεπιστήμιων, των κλικών των καθηγητών τους, των ανίκανων αρχών που είναι ανίκανοι να χειριστούν το θέμα των μεταναστών, των φοροφυγάδων που την γλυτώνουν......
Αυτή η δημοκρατία καταλύθηκε...
Που την είχαμε και την χαιρόμασταν.. που ήταν το καμάρι μας..
Και έγινε το θέμα των ημερών.. στα κανάλια, σε κάποιες εφημερίδες αυτό ήταν το πρόβλημά μας..
Εχει καταληφθεί ένα υπό κατασκευή κτίριο της νομικής... και κάτι πρέπει να γίνει!! τώρα!! αμέσως!! κινδυνεύουμε όλοι!!! κινδυνεύει η δημοκρατία!!! ΓΕΛΟΙΟΙ!!!!!!!!!!
Και όλοι πίεζαν να δοθεί εδώ και τώρα λύση...
Ηταν, είναι το "επείγον" θέμα... πολύ βιαστικό. κινδύνευε το καθεστώς, η δημοκρατία.. όλα κινδύνευαν...!!!!!!!!!!!!
Δεν μπορούσαν να περιμένουν μερικές μέρες να δοθεί μια ειρηνική λύση...
Η αστυνομία και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έκαναν τον μαλάκα μέχρι να φτάσουν ανενόχλητοι οι μετανάστες στη Νομική... Ουτε τα τσακάλια οι δημοσιογράφοι είχαν πάρει είδηση τίποτα, αυτοί του δήθεν μαχόμενου ρεποτάζ(με την προφορά της Τρεμη, αυτό) που υποτίθεται ότι δεν παπαγαλίζουν, μούγκα όλοι, μέχρι να μπουν οι μετανάστες στην Νομική...
Μετά όλους τους έπιασε κωλοπιλάλα...
Και όλα αυτά γιατί??? Γιατί τα άλλα λαμόγια, του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, με την συνέργεια του Πρύτανη απ' ότι φαίνεται, αποφάσισαν να εκμεταλευτούν την κατάσταση κάποιων δύσμοιρων, για να δόσουν την παράστασή τους.. Και τώρα είναι εξαφανισμένοι από την Νομική, αφού συζήτησαν πρώτα με τον Αρχιεπίσκοπο για να βρεθεί λύση υποτίθεται...
Κόπανοι που δεν μπορούν να χωρίσουν "δυο γαϊδουριών άχυρα", που δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους "εφτά νομά σε ένα δωμά", παίζουν με τα κεφάλια αθώων, με το άσυλο των πανεπιστημίων, με την ανευθυνότητά τους...
ΑΝΤΕ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΟΛΟΙ ΣΑΣ!!!! ΣΚΑΤΟΧΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΝΟΜΙΚΗ
Περικυκλώνεται η Νομική αυτή τη στιγμή από αστυνομικές δυνάμεις, ενώ πληροφορίες λένε πως παραιτήθηκε ο Πρύτανης, και φοιτητές μαζεύονται για συμπαράσταση...
Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011
ΠΑΓ - κάλος
"Δεν ήρθα αυτοβούλως, κάποιοι με εξέλεξαν..."
Ο Πάγκαλος, απόψε...
Εχει δίκιο κοπρίτες.. για εσάς λέω, που τον ψηφίζετε τον κοπρίτη...
Ο Πάγκαλος, απόψε...
Εχει δίκιο κοπρίτες.. για εσάς λέω, που τον ψηφίζετε τον κοπρίτη...
Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011
ΠΑΓ-κάλος
«Δανειστήκαμε για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις σε υπαλλήλους που προσλαμβάναμε απλώς και μόνο για να πάρουμε την ψήφο τους»
«Οταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη, επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί»
Τα παραπάνω από τον Πάγκαλο, στο ΒΗΜΑ...
Τα παρακάτω δικά μου...
«Οταν στην Βουλή βάζεις τον κοπρίτη, επειδή τον ψηφίζει η οικογένειά σου, με την ελπίδα να βολέψει κάποιον δικό σου, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί»
Μερικοί κοπρίτες τελικά δεν έχουν κανένα όριο..
«Οταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη, επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί»
Τα παραπάνω από τον Πάγκαλο, στο ΒΗΜΑ...
Τα παρακάτω δικά μου...
«Οταν στην Βουλή βάζεις τον κοπρίτη, επειδή τον ψηφίζει η οικογένειά σου, με την ελπίδα να βολέψει κάποιον δικό σου, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί»
Μερικοί κοπρίτες τελικά δεν έχουν κανένα όριο..
30 χρόνια Πάγκαλος
30 χρόνια Πάγκαλος
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Ο κήνσορας της πολιτικής ηθικής και τιμητής του δημόσιου βίου, ο κύριος «μαζί τα φάγαμε» Θόδωρος Πάγκαλος, ξαναχτύπησε ακριβώς στην εκπνοή του χρόνου, αλλά και της δεκαετίας.
Θέλοντας, προφανώς, ο επί 30 χρόνια αδρόμισθος και αβροδίαιτος πολιτικός να σφραγίσει με το δικό του πληθωρικό και αμετροεπή λόγο τη χρονιά του Μνημονίου, μεταξύ άλλων δήλωσε: «Οταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη, επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο αγοραίος λόγος του γίνεται θέμα συζήτησης ούτε είναι η πρώτη φορά που ο 73χρονος πολιτικός υβρίζει και ελεεινολογεί. Αυτό είναι το σύνηθες. Το ζήτημα είναι, γιατί πάλι τώρα.
Το 2010 ήταν, για λόγους που δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε, η χειρότερη χρονιά από τη μεταπολίτευση και δώθε για τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού. Και την ώρα που άπαντες ψάχνουν για ένα ψήγμα ελπίδας, ένα σημάδι ανακούφισης, έστω πρόσκαιρο και συγκυριακό μέσα στο πνεύμα των γιορτών, ο διαδοσίας του υπολοίπου Αττικής έρχεται να ξαναβάλει τον τρόμο στην κορυφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Με μια νέα επίδειξη κυνικότητας, μας δείχνει με κάθε τρόπο ότι το ρόλο του φόβητρου τον απολαμβάνει.
Λίγους μήνες πριν, εξάλλου, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, πιστός στη γραμμή «ισοπεδώστε τα όλα», είχε δηλώσει πως «η μονιμότητα στο Δημόσιο ισχύει όσο υπάρχουν θέσεις. Αν μια θέση καταργηθεί, τότε εννοείται ότι παύει να ισχύει και η έννοια της μονιμότητας». Εντάξει, το πήραμε το μήνυμα. Ο κ. Πάγκαλος μας προετοιμάζει για το Μνημόνιο Νο3 που έρχεται και τις οδυνηρές πλέον εξελίξεις στο δημόσιο τομέα και όχι μόνο.
Οίδιος, προηγουμένως, στην προσπάθειά του να πείσει για την αναγκαιότητα των αποφάσεων της κυβέρνησης που υπηρετεί, μας είπε ότι «το Μνημόνιο είναι ευτυχία για τον τόπο, γιατί μας δίνει τη μοναδική ευκαιρία να κάνουμε ριζική αναδιάρθρωση»! Επιχειρώντας ανοίκεια μεταβίβαση ευθυνών, υποστήριξε ανερυθρίαστα ότι «τα φάγαμε όλοι μαζί, σε μία πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος» και χωρίς κανέναν ενδοιασμό δήλωσε πως «ο πιο αντιπαραγωγικός κλάδος του ελληνικού λαού είναι οι στρατιωτικοί και τα Σώματα Ασφαλείας», για να το επαναλάβει λίγο αργότερα και για τους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας. Ετσι, χωρίς τσίπα.
Η πραγματικότητα είναι ότι, από το 1981 μέχρι σήμερα που εκλέγεται ανελλιπώς με το ΠΑΣΟΚ, ο αντιστρόφως ανάλογος με την πολιτική του σταδιοδρομία αντισυμβατικός, εκρηκτικός και πληθωρικός του λόγος έχει προκαλέσει πολλές αναταράξεις.
Και τι δεν έχει πει για «άθλιους καθηγητές, που ανήκουν σε κάποιο από τα μικρά κομμουνιστικά κόμματα» και για «το πανεπιστημιακό άσυλο, που έχει καταργηθεί από τους τρομοκράτες και τους αλήτες της άκρας Αριστεράς». Τι δεν έχει πει για τους «τρελούς του ΚΚΕ», για το «Συνασπισμό του κ. Τσίπρα, ένα συγκρότημα, το οποίο συναναστρέφεται τρομοκρατικές ομάδες», για το ότι θεωρεί «το ΛΑΟΣ πιο ζωντανό από το ΚΚΕ». Οι λεκτικοί και πολιτικοί ακροβατισμοί τού εύστροφου όσο και ευτραφούς πολιτικού δεν έχουν τέλος.
Για τις τελευταίες του δηλώσεις, όμως, ίσως οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε και κάποια γενναιότητα. Και λέω ίσως, γιατί όταν ο κύριος Πάγκαλος καταγγέλλει την οικογενειοκρατία, το νεποτισμό και τους «κοπρίτες του Δημοσίου», να αναφέρεται ενδεχομένως και στον εαυτό του. Ή στην κόρη του, για παράδειγμα, η οποία κόρη, αφού εργάστηκε επί 18μηνο ως μετακλητή υπάλληλος στο βουλευτικό του γραφείο, κάνοντας χρήση ενός νόμου «μαζί τα φάγαμε», διορίστηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, για να αποχωρήσει λίγους μήνες αργότερα ως λυρική τραγουδίστρια για τη Δημοτική Χορωδία του Δήμου Αθηναίων! Ποτέ δεν είναι αργά για αυτοκριτική.
Αν ο κ. Πάγκαλος θέλει πραγματικά να προσφέρει υπηρεσίες στον ελληνικό λαό, να καθαρίσει η κόπρος του Αυγείου από τους κοπρίτες και η χώρα να καταφέρει να αντιμετωπίσει, απαλλαγμένη από τα βαρίδια του παρελθόντος, την πρόκληση της νέας δεκαετίας που μόλις ανέτειλε, αντί να οικτίρει και να χλευάζει τον υπάλληλο των 1.300 ευρώ, αντί να τα βάζει με τη γιαγιάκα που πάει εκδρομές με τα ΚΑΠΗ, ας κάνει ο ίδιος το μεγάλο βήμα, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που του αναλογούν και δίνοντας ένα ισχυρό μήνυμα προς κάθε Μαυρογιαλούρο, να παραιτηθεί. Εξάλλου και πλήρης πολιτικών ημερών είναι και, απ' ό,τι θυμάμαι από το «πόθεν έσχες» του, μπορεί να ζήσει τα παιδιά του ακόμα κι αν αυτά δεν διοριστούν στο Δημόσιο...
Αλλιώς, και αυτές οι τελευταίες του παρεμβάσεις θα μπουν στο... άλμπουμ μαζί με κείνες για την ελληνική σημαία στα Ιμια, τον Οτζαλάν και τις κωλοτούμπες, που υποχρεώθηκε να κάνει για τις δηλώσεις, όπως «η Γερμανία είναι οικονομικός γίγαντας, αλλά πολιτικός νάνος» και «μετά το 2000 η χώρα καταστράφηκε».
Ακούς εκεί κοπρίτες...
Papathan@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Ο κήνσορας της πολιτικής ηθικής και τιμητής του δημόσιου βίου, ο κύριος «μαζί τα φάγαμε» Θόδωρος Πάγκαλος, ξαναχτύπησε ακριβώς στην εκπνοή του χρόνου, αλλά και της δεκαετίας.
Θέλοντας, προφανώς, ο επί 30 χρόνια αδρόμισθος και αβροδίαιτος πολιτικός να σφραγίσει με το δικό του πληθωρικό και αμετροεπή λόγο τη χρονιά του Μνημονίου, μεταξύ άλλων δήλωσε: «Οταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη, επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο αγοραίος λόγος του γίνεται θέμα συζήτησης ούτε είναι η πρώτη φορά που ο 73χρονος πολιτικός υβρίζει και ελεεινολογεί. Αυτό είναι το σύνηθες. Το ζήτημα είναι, γιατί πάλι τώρα.
Το 2010 ήταν, για λόγους που δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε, η χειρότερη χρονιά από τη μεταπολίτευση και δώθε για τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού. Και την ώρα που άπαντες ψάχνουν για ένα ψήγμα ελπίδας, ένα σημάδι ανακούφισης, έστω πρόσκαιρο και συγκυριακό μέσα στο πνεύμα των γιορτών, ο διαδοσίας του υπολοίπου Αττικής έρχεται να ξαναβάλει τον τρόμο στην κορυφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Με μια νέα επίδειξη κυνικότητας, μας δείχνει με κάθε τρόπο ότι το ρόλο του φόβητρου τον απολαμβάνει.
Λίγους μήνες πριν, εξάλλου, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, πιστός στη γραμμή «ισοπεδώστε τα όλα», είχε δηλώσει πως «η μονιμότητα στο Δημόσιο ισχύει όσο υπάρχουν θέσεις. Αν μια θέση καταργηθεί, τότε εννοείται ότι παύει να ισχύει και η έννοια της μονιμότητας». Εντάξει, το πήραμε το μήνυμα. Ο κ. Πάγκαλος μας προετοιμάζει για το Μνημόνιο Νο3 που έρχεται και τις οδυνηρές πλέον εξελίξεις στο δημόσιο τομέα και όχι μόνο.
Οίδιος, προηγουμένως, στην προσπάθειά του να πείσει για την αναγκαιότητα των αποφάσεων της κυβέρνησης που υπηρετεί, μας είπε ότι «το Μνημόνιο είναι ευτυχία για τον τόπο, γιατί μας δίνει τη μοναδική ευκαιρία να κάνουμε ριζική αναδιάρθρωση»! Επιχειρώντας ανοίκεια μεταβίβαση ευθυνών, υποστήριξε ανερυθρίαστα ότι «τα φάγαμε όλοι μαζί, σε μία πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος» και χωρίς κανέναν ενδοιασμό δήλωσε πως «ο πιο αντιπαραγωγικός κλάδος του ελληνικού λαού είναι οι στρατιωτικοί και τα Σώματα Ασφαλείας», για να το επαναλάβει λίγο αργότερα και για τους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας. Ετσι, χωρίς τσίπα.
Η πραγματικότητα είναι ότι, από το 1981 μέχρι σήμερα που εκλέγεται ανελλιπώς με το ΠΑΣΟΚ, ο αντιστρόφως ανάλογος με την πολιτική του σταδιοδρομία αντισυμβατικός, εκρηκτικός και πληθωρικός του λόγος έχει προκαλέσει πολλές αναταράξεις.
Και τι δεν έχει πει για «άθλιους καθηγητές, που ανήκουν σε κάποιο από τα μικρά κομμουνιστικά κόμματα» και για «το πανεπιστημιακό άσυλο, που έχει καταργηθεί από τους τρομοκράτες και τους αλήτες της άκρας Αριστεράς». Τι δεν έχει πει για τους «τρελούς του ΚΚΕ», για το «Συνασπισμό του κ. Τσίπρα, ένα συγκρότημα, το οποίο συναναστρέφεται τρομοκρατικές ομάδες», για το ότι θεωρεί «το ΛΑΟΣ πιο ζωντανό από το ΚΚΕ». Οι λεκτικοί και πολιτικοί ακροβατισμοί τού εύστροφου όσο και ευτραφούς πολιτικού δεν έχουν τέλος.
Για τις τελευταίες του δηλώσεις, όμως, ίσως οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε και κάποια γενναιότητα. Και λέω ίσως, γιατί όταν ο κύριος Πάγκαλος καταγγέλλει την οικογενειοκρατία, το νεποτισμό και τους «κοπρίτες του Δημοσίου», να αναφέρεται ενδεχομένως και στον εαυτό του. Ή στην κόρη του, για παράδειγμα, η οποία κόρη, αφού εργάστηκε επί 18μηνο ως μετακλητή υπάλληλος στο βουλευτικό του γραφείο, κάνοντας χρήση ενός νόμου «μαζί τα φάγαμε», διορίστηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, για να αποχωρήσει λίγους μήνες αργότερα ως λυρική τραγουδίστρια για τη Δημοτική Χορωδία του Δήμου Αθηναίων! Ποτέ δεν είναι αργά για αυτοκριτική.
Αν ο κ. Πάγκαλος θέλει πραγματικά να προσφέρει υπηρεσίες στον ελληνικό λαό, να καθαρίσει η κόπρος του Αυγείου από τους κοπρίτες και η χώρα να καταφέρει να αντιμετωπίσει, απαλλαγμένη από τα βαρίδια του παρελθόντος, την πρόκληση της νέας δεκαετίας που μόλις ανέτειλε, αντί να οικτίρει και να χλευάζει τον υπάλληλο των 1.300 ευρώ, αντί να τα βάζει με τη γιαγιάκα που πάει εκδρομές με τα ΚΑΠΗ, ας κάνει ο ίδιος το μεγάλο βήμα, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που του αναλογούν και δίνοντας ένα ισχυρό μήνυμα προς κάθε Μαυρογιαλούρο, να παραιτηθεί. Εξάλλου και πλήρης πολιτικών ημερών είναι και, απ' ό,τι θυμάμαι από το «πόθεν έσχες» του, μπορεί να ζήσει τα παιδιά του ακόμα κι αν αυτά δεν διοριστούν στο Δημόσιο...
Αλλιώς, και αυτές οι τελευταίες του παρεμβάσεις θα μπουν στο... άλμπουμ μαζί με κείνες για την ελληνική σημαία στα Ιμια, τον Οτζαλάν και τις κωλοτούμπες, που υποχρεώθηκε να κάνει για τις δηλώσεις, όπως «η Γερμανία είναι οικονομικός γίγαντας, αλλά πολιτικός νάνος» και «μετά το 2000 η χώρα καταστράφηκε».
Ακούς εκεί κοπρίτες...
Papathan@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)