Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Ησυχα! Ο θείος κοιμάται...


Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

ΚΑΤΑ κοινή ομολογία είμαι ένας φιλήσυχος άνθρωπος. Ειδικά τώρα που πλησιάζω τα 50 προσπαθώ να εγκλιματιστώ στη γαλήνη, την ηρεμία και την ησυχία σε μια πρόβα τζενεράλε πριν από την αιώνια...

ΕΝΑΣ από τους λόγους που και το πιο έξαλλο νιάτο καταντάει στα 50 του φιλήσυχος πολίτης, είναι η πίεση. Η αρτηριακή εννοείται... Πώς θα παραμείνεις έξαλλος όταν έχεις πίεση και ο τελευταίος γιατρουδάκος της σειράς σού συνιστά: «ηρεμία»; Είναι ιδιοπαθής ασθένεια η αρτηριακή πίεση. Τουτέστιν, δεν γνωρίζουν ακριβώς τα αίτια που την προκαλούν, είναι κάτι που το παθαίνεις μόνος σου.

ΓΙ' ΑΥΤΟ προτείνουν ψυχραιμία, ανάλατη ζωή, ήπια σωματική άσκηση, γραψαρχιδιστική αντιμετώπιση του συναισθηματικού στρες, χαλάρωση, ηρεμία, ησυχία και καρτερικότητα. Της αιώνιας ζωής και κότας, εννοείται...

ΤΩΡΑ που το ξανασκέφτομαι, εξ απαλών ονύχων φιλήσυχος ήμουν. Μάλλον με επηρέασε εκείνη εκεί η πινακίδα που είχε αναρτήσει στην ψαροταβέρνα του στο Λευκαντί ο παππούλης μου: «Απαγορεύεται το σπάσιμο, η μανούρα και ο τσαμπουκάς», έγραφε.

Η γιαγιά μου στην κουζίνα τηγάνιζε γαυράκι (κάτι που με αρρώστησε κι έγινα «ερυθρόλευκος») κι εγώ έπαιρνα τις παραγγελίες απ' τα τραπέζια και τονε σερβίριζα με τα κατρουτσάκια του. Οταν πίνανε καμιά δεκαριά κατρουτσάκια και κοκκίνιζε η μύτη τους απ' την πολλή ρετσίνα, άρχιζαν η μανούρα, το σπάσιμο και οι τσαμπουκάδες.

Η ψαροταβέρνα ήτανε πάνω στο μικρό το λιμανάκι, εκεί που ακόμα βασιλεύει ο γερο-πλάτανος που 'χα κρεμάσει την κούνια μου. Ψαράδες και λιμενεργάτες τα 'τσουζαν στου παππού μου. Αλατιασμένοι, αξέβγαλτοι. Τέρμα στο τζουκμπόξ ο Καζαντζίδης. Ξυπόλητοι φέρνανε κάτι στροφές γύρω απ' τον εαυτό τους σαν να χορεύανε. Και μετά μανουριάζανε άσχημα αν σηκωνόταν άλλος να χορέψει το τραγούδι που παραγγείλανε.

ΗΤΑΝΕ σοβαρό φάουλ να βάλεις δίφραγκο στο τζουκμπόξ και να χορέψει ο άλλος το τραγούδι σου άμα δεν του 'κανες νεύμα επιδοκιμασίας. Ηταν ιεροί, άγραφοι κανόνες αυτοί. Ετσι άρχιζε η μανούρα, ένα είδος επιθετικής δυσθυμίας, σαν την γκρίνια της αγριόγατας που, ενώ την έχεις αγκαλιά, ξαφνικά τσαμπουκαλεύεται και σε γρατζουνάει στη μούρη. Η μανούρα οδηγεί αναπόφευκτα στον τσαμπουκά. Σε σοβαρούς τσαμπουκάδες! Διότι στο μικρό λιμάνι κάποιοι μάγκες είχανε πάνω τους κρυμμένες φαλτσέτες και σε σουγιαδιάζανε για πλάκα.

ΤΟ σπάσιμο (των πιάτων και των ποτηριών) ήτο λυτρωτικόν γιατί εκτόνωνε την ένταση. Ομως ο παππούς έβγαλε και γι' αυτό στην ταμπέλα απαγορευτικό, επειδή μανούριαζε η γιαγιά που 'πρεπε ν' αγοράζει κάθε εβδομάδα καινούργια σερβίτσια. Ο άλλος λόγος ήτανε που κόβανε στα γυαλιά τα ποδάρια τους, γιατί χορεύανε ξυπόλητοι κι έπρεπε να τους τρέχει από πίσω με τα μπαμπάκια και τα ιώδια.

ΜΟΝΟ όταν έμπαινε ο Βαγγέλης (ο Ρωχάμης) στο μαγαζί κλάνανε μέντες όλοι και καθόντουσαν κυρίες. Κατά τ' άλλα την επιγραφή του παππού μου τη γράφανε εκεί που φαντάζεστε. Τα παιδικά μου τα ματάκια είχαν αντικρίσει τόσα σουγιαδιάσματα που χορτάσανε από τσαμπουκάδες.

«Η μανούρα είναι το χειρότερο», έλεγε η γιαγιάκα μου, «να γίνει ο τσαμπουκάς να τελειώνουμε»! Σιχαίνομαι τη μανούρα. Βαρέθηκα τα σπασίματα και τους τσαμπουκάδες. Αρα ήμουν παιδιόθεν φιλήσυχος. Πολύ πριν γενώ υπερτασικούλης.

ΚΑΤΙ κομμένες εξατμίσεις στα μοτοσακά της εφηβείας μας ήταν ασήμαντες λεπτομέρειες. Οπως και οι μεταμεσονύχτιες αστυνομίες στα σφιχταγκαλιασμένα πάρτι με τα βερμούτ. Παρένθεση ήτο και ο όποιος συνωστισμός (σαν της Σμύρνης) με τα ΜΑΤ στις φοιτητικές διαδηλώσεις. Κατά βάθος ήμουν φιλήσυχος.

ΜΕ δεδομένα τα παραπάνω και ότι πλέον είμαι ένας φιλήσυχος άνθρωπος με χαρτί γιατρού, δεν έπρεπε να ταραχτώ περίεργα που χθες το μεσημέρι άκουσα το ανιψάκι μου να λέει στ' άλλα τα παιδάκια:
«Ησυχα, ο θείος κοιμάται»!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Post mortem


Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Ενα σεντόνι υποκριτικής αγιοποίησης κάλυψε τη σορό του Σωκράτη Γκιόλια.
Το απέθεσαν τελετουργικά, πλείστοι όσοι εκπρόσωποι της κλασικής δημοσιογραφίας. Η αγιοποίηση αυτή δεν ήταν η αναπόφευκτη απόληξη ενός χοϊκού «δεδικαίωται», δηλαδή η διαγραφή έργων και ημερών μπροστά στο ανέκκλητο «χους ην» και στη συνείδηση της κοινής μοίρας. Οι post mortem υμνωδίες αποκαλύπτουν αβυσσαλέα υποκρισία και έκδηλη αμηχανία. Η δημοσιογραφία του Σωκράτη Γκιόλια -από παλιά, μέχρι τώρα με το περιώνυμο μπλογκ- συγκέντρωνε τα πυρά της κλασικής δημοσιογραφίας, όταν εκείνη έκρινε ότι άξιζε να ασχοληθεί. Με μια διαφορά: από τότε που το «Τρωκτικό» εγκαταστάθηκε στο κέντρο της μηντιακής ζωής, αποτέλεσε για τους δημοσιογράφους προσφιλές κέντρο διερχομένων. Ηταν πια η εποχή των μπλογκ και του θριάμβου τους έναντι της «παλιάς δημοσιογραφίας», ειδικά της έντυπης. Σχεδόν όλοι μυκτήριζαν -και δικαίως- τις κρημνιστικές αδιασταύρωτες πληροφορίες, την ανέρειστη αποδομητική επιθετικότητα, την καταγγελτική ελαφρότητα και τον κιτρινισμό, αλλά το διάβαζαν και στέκονταν αμήχανοι μπροστά στα φρέσκα στοιχεία και τις θετικές πλευρές της «νέας δημοσιογραφίας»: την άμεση ενημέρωση, τον δηκτικό σχολιασμό και τη δημιουργική ανακίνηση σημαντικών θεμάτων που ήσαν ταμπού για τα κλασικά μήντια. Ευεξήγητη η αμηχανία της φθίνουσας «παλιάς σχολής»: τα παθογενή των μπλογκ είναι εν πολλοίς και δικά της. Μόνο που εκείνη τα αποσιωπά ή τα κρύβει επιμελώς κάτω από το χαλί. Τα δε θετικά τα βλέπει ζηλότυπα, διότι αδυνατεί να τα ανταγωνιστεί, αξιοποιώντας τουλάχιστον ένα κλασικό όπλο της: την υπευθυνότητα της επωνυμίας και το τίμημα που αυτή συνεπάγεται

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, χτες

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

«Είναι υγεία η απογοήτευση απ' τα κόμματα» διαπίστωσε (στη συνέντευξή του στην «Ε») ο κ. Παπανδρέου. Εχοντας συμβάλει ο ίδιος όσον λίγοι από το δικομματικό σκηνικό στη φθορά του κοινοβουλευτισμού και στην κατάπτωση κι έκπτωση του πολιτεύματος, κάνει ακαδημαϊκές διαπιστώσεις με την «αφέλεια» ενός δόκτορος Τουρνεσόλ (γνωστού κι ως Καλκιούλους στην αγγλοσαξωνική του αποτύπωση).

Πρσωπικώς το βρίσκω θεϊκό! Τα λέει τόσο συχνά και τόσον ωραία ο κ. Παπανδρέου εναντίον των μέτρων που παίρνει ο ίδιος, ώστε η θεία Φωτούλα να επιμένει πως πρέπει να του δώσουμε τον «ναυτίλο» να τον γράφει εκείνος.

.............................................

Είναι ικανός!

Ομως, για να σοβαρευτούμε, στην ίδια συνέντευξη ο κ. Παπανδρέου δήλωσε κάτι αληθινά πρωτοφανές. Το εξής:
«Δεν είναι προφανές
για ποιο λόγο το δικό μας Σύνταγμα θα μπορούσε να εμποδίζει κάτι πολύ λογικό, το οποίο ισχύει σε πολλές χώρες».


Ανήκουστο!

Από πότε το Σύνταγμα μιας χώρας υπακούει ή δεν συγκρούεται με πράγματα λογικά ή παράλογα που συμβαίνουν σε άλλες χώρες;

Είναι δυνατόν ένας πρωθυπουργός να 'χει τέτοια αντίληψη για τον Θεμελιώδη Νόμο της χώρας του;

Κατ' αρχήν «εδώ ουδείς μπορεί να ισχυρισθεί» (μας γράφει επ' αυτού ο αναγνώστης μας, κ. Κ.Ρ.) «ότι πρόκειται για λεκτικό ατόπημα, διότι οι γραπτές συνεντεύξεις του πρωθυπουργού ελέγχονται. Αρα δεν του ξέφυγε. Το είπε σκοπίμως».

Και συμπληρώνει ο κ. Κ.Ρ.: «Αυτή η απαράδεκτη δήλωση πρέπει να αποσυρθεί πάραυτα.

Συνιστά προσβολή της Συνταγματικής Τάξης της χώρας.

Εισάγει μιαν επικίνδυνη αντίληψη, σύμφωνα με την οποίαν, ό,τι θεωρείται λογικό (από ποιον άραγε) και "ισχύει σε πολλές άλλες χώρες", θα μπορούσε να επιβληθεί και στην Ελλάδα ακόμα κι αν έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα της χώρας!

Δηλαδή, το Σύνταγμά μας, κατά την άποψη του κ. Παπανδρέου, δεν στηρίζεται στη νομική παράδοση και τον νομκό πολιτισμό της χώρας, αλλά στη... λογική άλλων χωρών!

Κι εγώ που νόμιζα -συνεχίζει ο κ. Κ.Ρ.- ότι το Σύνταγμά μας είναι ο υπέρτατος κατασταστικός χάρτης της χώρας κι ο θεμέλιος λίθος της Δημοκρατίας.

Δεν ξέρω τι δεσμεύσεις (κι έναντι ποίων;) έχει αναλάβει ο κ. Παπανδρέου και τι επιδιώκει, αλλά αυτές οι απόψεις δεν πρέπει να μένουν αναπάντητες, διότι δημιουργούν κακό προηγούμενο.

Με την ίδια, δήθεν αφέλεια, μπορεί αύριο ο κ. Πρωθυπουργός να θεωρήσει "λογικές" και τις απαιτήσεις γειτόνων μας που έρχονται σε... αντίθεση με διεθνείς συμβάσεις και Συνθήκες.

Λυπούμαι αλλά αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα.

Οταν ο Συνταγματικός Χάρτης της χώρας αμφισβητείται απ' τον ίδιο τον πρωθυπουργό, τότε δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να "επωασθεί το αυγό του φιδιού"...».

Ο αναγνώστης μας έχει δίκιο. Δεν υπάρχει Σύνταγμα αλά καρτ. Και η στήλη έχει από καιρό εκφράσει τις ανησυχίες της για την πολιτειακή συμπεριφορά του κ. Πρωθυπουργού.

Αυτό που εκ πρώτης όψεως φαίνεται σαν μια «χαλαρή στάση» του κ. Παπανδρέου (περίπου σαν μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης) είναι, στην πραγματικότητα, εν σχέσει με το πολίτευμα και την πολιτική μια στάση βαθειά αυταρχική και απολυταρχική.

Με το σύνδρομο του ηγεμόνος που ερμηνεύει την πραγματικότητα εξωθεσμικά, κατά το δοκούν, βολονταριστικά, ο κ. Παπανδρέου

έχει αποδομήσει το κόμμα του, ενώ συχνά υπερβαίνει (και συνεπώς υπονομεύει) το ίδιο το πολίτευμα, είτε καταστρατηγώντας τον Κανονισμό της Βουλής (όπως με την ψήφιση του Μνημονίου) είτε υπερφαλαγγίζοντας με τους παρακοιμωμένους του το Υπουργικό του Συμβούλιο, είτε ερμηνεύοντας το Σύνταγμα με τη «λογική» των «άλλων».

Οντως, υπάρχουν «άλλοι» που έχουν άλλες «λογικές», όπως για το νόμιμον της κλειτοριδοεκτομής στο Σουδάν ή την απαγόρευση των κίτρινων φραχτών στο Τενεσή. Και λοιπόν;

Στην Ιρλανδία υπήρξε «πολύ λογικό», όπως λέει ο κ. Παπανδρέου, να κόψουν μισθούς, συντάξεις, ανθρώπους αδιακρίτως, γιατί το Ελληνικό Σύνταγμα να αντιλέγει;

Πρώτη φορά στην ιστορία μας, τόσον ελάχιστα σοβαροί άνθρωποι κάνουν τόσο σοβαρές αλλαγές επί τα χείρω στη ζωή μας...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 6.VII.2010 stathis@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Συναισθήματα αηδίας..

.
Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ pantelak@ enet.gr

Ο Θ.Πάγκαλος καταγγέλλει από πρωινό τηλεοπτικό στασίδι -έτσι νοεί τον δημόσιο διάλογο- μια σειρά από προεκλογικές προκλητικές προσλήψεις εκατοντάδων προσώπων που συνδέονται με συγγενικούς ή κομματικούς δεσμούς με βουλευτές και στελέχη της Ν.Δ. Ενας εκ των καταγγελλομένων -ο βουλευτής Χαλκίδης της Ν.Δ. -δεν διαψεύδει τον διορισμό που ο ίδιος έκανε, αλλά με τη σειρά του καταγγέλλει τον Θ. Πάγκαλο ότι και αυτός είχε διορίσει την κόρη του πριν από λίγα χρόνια στη Βουλή! Την ίδια περίπου τακτική (πετάω την μπάλα στην εξέδρα) ακολουθεί στην απάντησή του και ο πρώην υπουργός Σ. Χατζηγάκης, που προΐστατο της εταιρείας που έκανε τους διορισμούς. Λαϊκίζει μιλώντας για «τα παιδιά των 800 ευρώ», ενώ καταγγέλλει με τη σειρά του τον κ. Πάγκαλο επειδή προωθεί τη σύζυγό του για τον νεοσύστατο δήμο στη Σαρωνίδα! Αηδία συμπυκνωμένη. Για όλους και για όλα. Γιατί δεν πρόκειται απλά για παιχνίδι εντυπώσεων, αλλά περιέχει και πολλές αλήθειες. Και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης λέει αλήθειες για κραυγαλέους διορισμούς λίγο πριν από τις εκλογές και ο βουλευτής μάλλον λέει αλήθεια για την κόρη Πάγκαλου -αφού ο τελευταίος δεν το διέψευσε- και ο πρώην υπουργός λέει αλήθεια για τη σύζυγο Πάγκαλου, άλλωστε έχουν δημοσιοποιηθεί οι προθέσεις της. Το τραγικό είναι πως όλα αυτά συμβαίνουν λίγες μόνο ώρες μετά τη δημοσιοποίηση δημοσκόπησης που δείχνει πως η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας νιώθει μια συνολική απαξίωση για τα κόμματα και τους πολιτικούς. Και επιβεβαιώνεται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ Π ΠΡΙΝ ΠΕΡΑΣΕΙ(Σ)

.......................
"Εσύ πάλι τι κάνεις
Όποτε το θυμάσαι
Κατεβάζεις τα σκουπίδια στη θάλασσα
Ξεσκόνισε και λιγάκι
Τόσες λέξεις είναι πεταμένες στο πάτωμα

Δε βλέπεις ότι αν συνεχίσουμε έτσι
Θα μας φάει η σκόνη;"

..............................

Σταύρος Σταυρόπουλος

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Δημοσιογράφοι και είδηση


Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ pantelak@ enet.gr

Κάποιοι συνάδελφοι (;), κυρίως της τηλεόρασης, προθυμοποιούνται να παίζουν ρόλους για τους οποίους άλλοι είναι επιφορτισμένοι.

Ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα των μεγάλων ή μικρών απεργιακών κινητοποιήσεων, αναλαμβάνουν να απαξιώνουν συνδικαλιστικούς αγώνες, κινητοποιήσεις εργαζομένων, διεκδικήσεις και γενικά ό,τι μπορεί να ενοχλήσει εργοδοτικά συμφέροντα. Τους ακούσαμε να φωνάζουν για τις κινητοποιήσεις στο λιμάνι, για εκείνες ενάντια στο αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο, για μια σειρά ακόμα διεκδικήσεις. Δουλειά των δημοσιογράφων είναι να καταγράφουν ειδήσεις και γεγονότα και σίγουρα έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν κρίσεις πάνω σε αυτά. Αλλά όταν τα δύο αυτά πράγματα μπλέκουν επικίνδυνα, τότε δεν πρόκειται για πληροφόρηση, αλλά για προπαγάνδα. Και μάλιστα, με ιδιαίτερα ταπεινά ελατήρια. Ολοι -δημοσιογράφοι και μη-έχουν ή δικαιούνται να έχουν άποψη για κάθε τι που συμβαίνει. Ωστόσο η άποψη αυτή δεν πρέπει να εμφανίζεται ως γεγονός. Κάποιοι, για παράδειγμα, έχουν αντιρρήσεις για τις κινητοποιήσεις στα λιμάνια. Είτε επειδή θίγονται ατομικά ή γενικότερα συμφέροντα, είτε επειδή εκτιμούν ότι επιδεινώνεται η οικονομική κρίση ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Δικαίωμα αναφαίρετο να εκφραστούν αυτές οι αντιρρήσεις. Υποχρέωση μάλιστα του δημοσιογράφου είναι να καταγράφει και τις κινητοποιήσεις και τις όποιες αντιδράσεις υπάρχουν γι' αυτές. Εκείνο που δεν έχει κανένας δικαίωμα και υποχρέωση που δηλώνει δημοσιογράφος, είναι όταν παραθέτοντας την είδηση, να τη συγχέει με την άποψή του ή τέλος πάντων με την άποψη εκείνου τον οποίο υπηρετεί. Αρκετά αρνητικά φορτισμένη είναι η κοινωνία με το δημοσιογραφικό επάγγελμα, ας μην το επιβαρύνουν περισσότερο...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Ολέθριες εμμονές


Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Ο κόσμος ακονίζει τα μαχαίρια του κι ας μην κατεβαίνει στον δρόμο.

Η σιωπή του είναι μια πυρηνική βόμβα που θα εκραγεί στην ώρα της και θα σαρώσει τους ευπειθείς που υπέγραψαν το ανατριχιαστικό Μνημόνιο *** Λένε οι δεξιοτέχνες του ψεύδους ότι με πόνο ψυχής -και για τη σωτηρία της πατρίδος- παίρνουν σκληρά και αντιδημοφιλή μέτρα. Εκείνο που δεν λένε είναι ότι υπήρχε άλλος δρόμος. Πρώτον, χρονική επιμήκυνση του χρέους. Δεύτερον, άμεση χρηματοδότηση με σχετικά χαμηλό επιτόκιο. Και τρίτον, μια σθεναρή στάση έναντι των εταίρων, υποστηριζόμενη από τα στοιχεία της απτής πραγματικότητος: αν δεν υλοποιηθούν αυτά τώρα -μιλάμε για το τέλος Οκτωβρίου, μετά τις εκλογές- οι επιπτώσεις θα είναι δραματικές, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ενωση (κυρίως για τη Γερμανία και τη Γαλλία, των οποίων οι τράπεζες θα κινδύνευαν να χάσουν τα χρήματά τους σε περίπτωση ελληνικής πτώχευσης)... Ομως αυτά απαιτούν στιβαρό τιμόνι και σοβαρούς, αποφασισμένους ανθρώπους και όχι φλύαρους ταξιδιώτες που γύρναγαν τον κόσμο για το θεαθήναι και πανηγύριζαν για την παράδοση της χώρας στους δεσμοφύλακες... Οχι, δεν ήταν εύκολος ο δρόμος αυτός. Ειδικά για μια μικρή χώρα με μειωμένη αξιοπιστία. Χρειαζόταν πυγμή, αποφασιστικότητα, τόλμη και ρίσκο... Ταυτόχρονα, η στάση αυτή προϋπέθετε άμεσα μέτρα για την αναδιοργάνωση του κράτους (κάποια από αυτά είναι η αλήθεια ότι υπάρχουν και υλοποιούνται) και κυρίως συγκροτημένο, αναπτυξιακό σχέδιο, και όχι φανφάρες και ελαφρότητες για «πράσινη ανάπτυξη»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Αξιοπιστία Παπανδρέου

Αλλάζουν οι καιροί κι όλα τα ίδια μένουν: επί Σημίτη έδερναν τους συνταξιούχους, τώρα τους παίρνουν τα λεφτά απ' την τσέπη και τη ζωή απ' το παράθυρο...

Τώρα, επί Γεωργίου του Β' Παπανδρέου του Γ' (ο οποίος μας καλούσε να πάμε στις «κάλτσες» για να μας πάρει εν τέλει και τα σώβρακα) ουδέν απ' όσα λέγονται, εννοούνται.

Οπως για το πάγωμα των μισθών.

«Αν με ρωτήσετε για πάγωμα μισθών, εγώ λέω όχι», δήλωνε κατηγορηματικά ο κ. Παπανδρέου. Κι εξηγούσε: «Αν παγώσουμε τους μισθούς, θα μειωθεί η αγοραστική δύναμη, θα νεκρώσει η αγορά και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης».

Το 'πε και (δεν) το 'κανε!

Τώρα παγώνει τους μισθούς.

Μας οδηγεί δηλαδή, σύμφωνα με τα ίδια του τα λόγια, στον «φαύλο κύκλο της κατάρρευσης»!

Ο άνθρωπος είναι αναξιόπιστος.

Μας δουλεύει κανονικά, όταν δεν μωρολογεί διαρκώς («είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία»).

Δεν χρειάζεται να 'ναι κανείς παρά πρωτοετής φοιτητής των οικονομικών (αλλά όχι μαθητευόμενος μάγος που παίζει με τη φωτιά μέσα σε παιδική χαρά) για να γνωρίζει ότι η λιτότητα παράγει ύφεση, παρατείνει και επιτείνει την κρίση.

Ανίκανοι είναι ή βαλτοί;

Ή μήπως νομίζουν ότι παραγωγικό-αναπτυξιακό σχέδιο (απ' τα πολυαναμενόμενα μέτρα) μπορεί να 'ναι η (κατ' εξακολούθησιν) αύξηση των διοδίων;

Ακόμα κι επί τουρκοκρατίας τα διόδια για να έρθει κανείς απ' την Κηφισιά στην Αθήνα (μία κότα ή έξι αυγά) παρέμειναν σταθερά επί τρεισήμισι αιώνες. Οι «δικοί» μας τα αυξάνουν κάθε δύο μήνες.

Ή με τα αυγά ή με τις πέτρες.

Οι δοτοί του ΔΝΤ νομίζουν ότι μπορούν να βάλουν τη χώρα στον γύψο έως το 2060! Οτι για να 'ναι «βιώσιμο» ένα ασφαλιστικό σύστημα, πρέπει να κάνει τον «βίον αβίωτο» στους πολίτες!..

Δεν ξέρω αν οι δοτοί του ΔΝΤ ελπίζουν στην ομόφωνη αφωνία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ και τη συνεπικουρία των Ντοροκαρατζαφέρηδων για να περάσουν κι αυτή την τερατογένεση απ' τη Βουλή, αλλά δεν θα την περάσουν απ' τη ζωή -εκτός κι αν τη σκοτώσουν...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 1.VII.2010 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα