Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Βασ. Παλαιοκώστας

Αποσπάσματα από επιστολή του Β. Παλαιοκώστα στην Ελευθεροτυπία

......................
Αν ασκούσαν πραγματικό έλεγχο στους σύγχρονους πειρατές του πολιτικού συστήματος, οι οποίοι με βοηθό το τέχνασμα της ψήφου του έλληνα πολίτη και τις ευλογίες των ΜΜΕ καταλαμβάνουν το Κοινοβούλιο μετατρέποντάς το σε στρατηγείο καταδυνάστευσης του ψηφοφόρου. Σε άνδρο διαπλοκής, συναλλαγής, αρπαχτής.

.........................



Οσο για το πρόσωπό μου, είναι απόλυτη πεποίθησή μου και σίγουρα χιλιάδων άλλων σκεπτόμενων ανθρώπων πως τη ζημιά που προξενεί στο κοινωνικό σύνολο ένας λαμπερός τηλεπαρουσιαστής σ' ένα και μόνο δελτίο ειδήσεων (των 8 κατά προτίμηση) εγώ δεν θα καταφέρω 10 ζωές να μου χαρίσουν.

Τι ζημιά θα μπορούσα να προξενήσω με ένα λιανοντούφεκο; Δεν το έχω στρέψει ποτέ σε κορμί ανθρώπου, πόσο μάλλον στο μυαλό του.






ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα, Χ.ΖΕΡΒΑΣ

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Ο γελαστός ανυπάκουος

Ο γελαστός ανυπάκουος
Του Παύλου Τσίμα
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 29 Ιανουαρίου 2010

«Αν οι άνθρωποι από καιρό σε καιρό δεν έλεγαν ένα “όχι”, αν δεν αποφάσιζαν να μην υπακούσουν σε νόμους που είχαν πάψει να θεωρούν δίκαιους, η δημοκρατία δεν θα ήταν ζωντανή. Η ανυπακοή είναι η προϋπόθεση της δημοκρατίας, όχι η τυφλή υπακοή. Η ανυπακοή είναι η ατμομηχανή της ανθρώπινης προόδου».

Για πολλά χρόνια θυμόμουν τη φράση, την οποία είχα διαβάσει παλιά σε άρθρο ενός περιοδικού που κάποιος φίλος είχε φέρει από την Αμερική, χωρίς να θυμάμαι το όνομα του συγγραφέα. Τον άκουσα να την επαναλαμβάνει ο ίδιος ο συγγραφέας της τον περασμένο Μάιο στην Αθήνα, στο αμφιθέατρο του Γαλλικού Ινστιτούτου, στην οδό Σίνα. Και ακούγοντάς τον κατάλαβα γιατί ο Χάουαρντ Ζιν υπήρξε επί δεκαετίες ολόκληρες ο φάρος της προοδευτικής Αμερικής, ο ήρωας τόσων ηρώων μου. Όχι μόνο γιατί είχε γράψει την πιο ανορθόδοξη, ανατρεπτική και εικονοκλαστική (και γι΄ αυτό πιο πολυδιαβασμένη) ιστορία της Αμερικής. Ούτε μόνο γιατί έμεινε σε όλο το διάβα της ζωής του συγκινητικά πιστός σε μια στάση ζωής ανυπότακτου ενεργού πολίτη. Αλλά και γιατί αντιπροσώπευε, όταν μιλούσε, ένα ανεπανάληπτα και ακαταμάχητα γοητευτικό μείγμα ακαδημαϊκού λόγιου και λαϊκού αγκιτάτορα, σοφού γέρου και φλογερού ακτιβιστή, πολεμικού λόγου και χιούμορ. «Ήθελα πάντα», έγραψε κάποτε, «οι μαθητές μου να φεύγουν από το μάθημα όχι απλώς καλύτερα ενημερωμένοι, αλλά και περισσότερο έτοιμοι να εγκαταλείψουν την ασφάλεια της σιωπής, να ορθώσουν ανάστημα απέναντι στην αδικία, όπου την έβλεπαν». Στα 87 του, ένιωσα ακούγοντάς τον στην Αθήνα ότι εξακολουθούσε να επιδιώκει το ίδιο, κάθε φορά που μιλούσε. Και ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολο ο ακροατής του να του αντισταθεί.

Κάποιος τον ρώτησε εκείνο το βράδυ πώς μπορεί να δηλώνει αισιόδοξος ύστερα από όλα όσα έχουν συμβεί στον κόσμο. «Η ζωή είναι παιχνίδι», είπε. «Κανείς δεν σου εγγυάται ότι θα κερδίσεις. Αν όμως δεν παίξεις, δεν έχεις και καμιά πιθανότητα να κερδίσεις. Αν δεν το παλέψεις, αποκλείεται να γίνει καλύτερος ο κόσμος. Πρέπει να μένεις στο παιχνίδι μέχρι να μοιραστεί και το τελευταίο χαρτί».

Θα τον θυμόμαστε για να μας θυμίζει ότι το τελευταίο χαρτί ακόμη δεν έχει μοιραστεί...

TA NEA, σήμερα

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Θεωρία και πράξη



ΖΕΡΒΟΥΔΑΚΗς ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Απόσυρση

Απόσυρση

Εψαχνα
για τη λέξη
πλησιάζοντας
τα όριά μου

της Χαράς Τζαβέλλα

Τα καλόπαιδα

Κατά τα άλλα..
Απεργούν οι εφοριακοί, και οι τελωνειακοί, και οι γιατροί...
Τα καλόπαιδα της ελληνικής κοινωνίας..
Οι συμπαθέστατοι.. οι αγαπητοί...
Οι άλλοι, οι πολεοδόμοι ας πούμε ή οι δικηγόροι που είναι???

Επιστροφή στον Μεσαίωνα

Επιστροφή στον Μεσαίωνα
ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ | Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010


Είμαστε καχύποπτοι. Ηταν άραγε τυχαία η πρόγνωση του υπουργού Εργασίας για την ανεργία; Ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος τρομοκράτησε το πανελλήνιο λέγοντας ότι του χρόνου ένας στους πέντε θα ξεμείνει από δουλειά. Αφησε να κυλήσει μία εβδομάδα και μετά παρουσίασε το νομοσχέδιο για τις ευέλικτες σχέσεις εργασίας. Τι αντίκτυπο έχουν αυτά στην καθημερινότητα, ας πούμε, μιας κοπέλας που δουλεύει σε τυροπιτάδικο; Στο άκουσμα των δυσοίωνων εξελίξεων, προφανώς σταυροκοπήθηκε. Να έχει τη δουλίτσα της διότι χωρίς τα 700 ευρώ δεν θα έχει να φάει (παρ΄ εκτός από τις τυρόπιτες του καταστήματος). Οταν λοιπόν ο μαγαζάτορας επιβάλει το δεκάωρο, το μόνο που θα σκεφτεί η εν λόγω κοπέλα είναι να φιλήσει τα χέρια του. Δεν θα διαπραγματευτεί το άκαμπτο οκτάωρο όταν τρέμει το φυλλοκάρδι της.

Προκύπτει κανένα καλό για τους εργαζομένους από τις προτάσεις Λοβέρδου; Ασφαλώς. Οσοι δουλεύουν Σάββατο θα παίρνουν διπλό μεροκάματο, όπως ισχύει και τις Κυριακές. Κατά τα άλλα ο υπουργός απλώς νομιμοποιεί πρακτικές που υποβαθμίζουν τη δουλειά σε χόμπι. Λαμβάνει υπόψη την ιστορική συγκυρία: αν δεν στηρίξει τους εργοδότες, πολλές επιχειρήσεις θα κλείσουν. Ετσι λοιπόν νομιμοποιείται το σκλαβοπάζαρο, ήτοι η ενοικίαση ανθρώπων.

Οποιος δεν θέλει μπελάδες με προσλήψεις απευθύνεται στον διακινητή εργαζομένων και δίνει πακέτα παραγωγής, πακέτα υπηρεσιών.

Ετσι καλύπτονται τράπεζες, δημόσιες υπηρεσίες, μεγάλες εταιρείες, που δουλεύουν με δανεικό προσωπικό. Το νομοσχέδιο βάζει ρήτρα: οι σκλάβοι θα αμείβονται όπως και οι εργαζόμενοι του έμμεσου εργοδότη. Θα έχουν ΙΚΑ και όλα τα παρελκόμενα. Θα έχουν τα ίδια ωράρια. Αφελές ερώτημα: Τι κέρδος θα έχουν οι μεσάζοντες; Αν ο κ. Λοβέρδος προτίθεται να τους χτυπήσει έτσι, πλαγιομετωπικά, απορούμε: Γιατί δεν τους καταργεί μια και καλή;

Μία ακόμη πρόταση τίθεται εν αμφιβόλω. Οταν ο εργοδότης περιορίζει τη δραστηριότητά του, θα μπορεί να επιβάλει εκ περιτροπής απασχόληση αντί να καταγγείλει τη σύμβαση εργασίας. Εν ολίγοις μπορεί να φάει τα λεφτά της αποζημίωσης των απολυμένων. Αντί να τους διώξει, τους υποχρεώνει τη μία ημέρα να δουλεύουν και την άλλη να κάθονται. Αναλόγως μειώνονται και οι αποδοχές. Η πρακτική αυτή ήδη εφαρμόζεται σε ορισμένους κλάδους, όπως σε αυτόν του μετάλλου, όπου είναι διαδεδομένο το τετραήμερο. Είκοσι πέντε μεγάλες επιχειρήσεις έχουν υιοθετήσει αυτό το εργασιακό μοντέλο. Οι τσέπες των βιομηχάνων φουσκώνουν, οι εργάτες ψωμολυσσάνε και η σοσιαλιστική κυβέρνηση έρχεται να υποστηρίξει την εκ περιτροπής εργασία και να συμβάλει στη διάδοσή της. Ας μην αρχίσουν τις συγκρίσεις, ότι τάχα μου και στη Γερμανία ή στην Ολλανδία γίνονται τα ίδια σε κλάδους που είναι σε κρίση ή σε επιχειρήσεις που βλέπουν τον τζίρο να μειώνεται κατά 30%. Στα σοβαρά κράτη επιδοτείται η πέμπτη ημέρα εργασίας και οι ρυθμίσεις αφορούν όσους βλέπουν τον κύκλο εργασιών να συρρικνώνεται. Στα καθ΄ ημάς προχωρούν σε περικοπές ελεύθερα κι ωραία ακόμη και υγιείς επιχειρήσεις. Η δε επιδότηση (κρίνοντας από παραδείγματα της κλωστοϋφαντουργίας) πάει υπέρ ανεγέρσεως επαύλεων.

Ας επανέλθουμε στο παράδειγμα της κοπέλας στο τυροπιτάδικο. Αν δουλεύει οκτάωρο, ο εργοδότης μπορεί να σπάσει τη βάρδια σε δύο κομμάτια. Θα πάει σαν άνθρωπος να κάνει τη σιέστα της και το απόγευμα ξανά στο πόστο. Δηλαδή θα είναι όλη μέρα στο πόδι. Και τι να κάνει, να ζητήσει μειωμένη εργασία; Για όσους δουλεύουν parttime δεν επιτρέπεται το σπαστό ωράριο. Για να αντεπεξέλθει στη σκληρότητα, η εν λόγω κοπέλα είχε βάλει στον τοίχο μια καρτ ποστάλ από το χωριό της. Ο μήνας των διακοπών λειτουργούσε σαν φάρμακο νηπενθές. Πάνε και οι διακοπές, κόβονται. Ο μαγαζάτορας δεν είναι υποχρεωμένος να δώσει την άδεια σερί. Μπορεί να τη σπάσει σε δεκαήμερα. Το μόνο που δεν προβλέπεται με το νομοσχέδιο είναι κάτι ανάλογο με το κατ΄ εξοχήν φεουδαρχικό δικαίωμα: Η εργαζόμενη να περνά την πρώτη νύχτα του γάμου της με το αφεντικό αντί του συζύγου της.

ΤΟ ΒΗΜΑ, σήμερα

Δυο γαϊδουριών άχυρα

Δυο γαϊδουριών άχυρα δεν μπορούν να μοιράσουνε. Ξεσυνήθισαν να εργάζονται
ούτε το στοιχειώδες μπορούν να οργανώσουν. Μόνο λόγια να λένε, ρουσφέτια να κάνουν, φαφλατάδες της δεκάρας,σκαιοί με τον λαό,
περιδεείς μπροστά στους εργολάβους και τα άλλα τους αφεντικά...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 28.Ι.2010 stathis@enet.gr

ΕΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Απλή, αγνή, ανόθευτη ξετσιπωσιά...

... μόλις είχαν τελειώσει τα ρεπορτάζ από τα μπλόκα των αγροτών στην τηλεόραση και η αφεντιά μου γύρναγε αμήχανα στα δάχτυλά της τον κ. Πρωτόπαπα σαν μπάμπουσκα, σαν μια κλεψύδρα που τη φέρνεις τούμπα κι αλλάζει κασέτα.
Πέρσι στα οδοφράγματα των αγροτών οι Πασόκιοι ως αντιπολίτευση έλεγαν τα αντίθετα απ' όσα λένε τώρα.
Τι απλή ξετσιπωσιά!
Απλή, αγνή, ανόθευτη ξετσιπωσιά...
Με αυτήν αγκαλιά φθάσαμε ώς εδώ. Ημουνα νιος και γέρασα, η ίδια κουβέντα τριάντα χρόνια τώρα: μια δραχμή στο χωράφι, πέντε στο ράφι.
Τριάντα ολόκληρα χρόνια ακίνητοι όλοι μας. Αγρότες πέθαναν στο μεταξύ, η αγροτιά αποψιλώθηκε, παιδιά γέννησαν αγγόνια και ο κάθε κυρ Πρωτόπαπας ή Μαρκογιαννάκης, Γιωργάκης ή Κωστάκης, Σημίτης ή Μητσοτάκης να τους φέρνεις τούμπα και να αλλάξουν τροπάρι, σαν κούφιες μπάμπουσκες και άψυχες κλεψύδρες, τη μια να λένε τα αντίθετα απ' την άλλη, πάντα ψέμματα, πάντα υπεκφυγές,
η ίδια απλή, αγνή κι ανόθευτη ξετσιπωσιά.
*****
Η Ελλάδα έχει ζήσει από το 1949 και μετά την πιο μακρά περίοδο ειρήνης της ιστορίας της. Εστω με χούντα, έστω με βάσανα, έστω με τραγωδίες όπως της Κύπρου, η Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση, πρόκοψε.
Εφθασε να 'ναι μέσα στις τριάντα-τριάντα πέντε πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Πλούτος που παρήχθη απ' την εργασία και το επιχειρείν σε γη, θάλασσα και αέρα.
Ποιος καρπώθηκε αυτόν τον πλούτο, όλα αυτά τα χρόνια; Μήπως ο λαός; αποκτώντας πανεπιστήμια ανάμεσα στα τριάντα-τριάντα πέντε καλύτερα του κόσμου; δρόμους και νοσοκομεία ανάλογα της τριακοστής θέσης της χώρας ανάμεσα στις αναπτυγμένες;
Απολαμβάνει ο λαός επενδύσεις στην έρευνα και την τεχνολογία; Πρωτοπορούμε στις επιστήμες και τις νέες τεχνολογίες; Διακρινόμαστε στις τέχνες με νέους Ρίτσους, Κατράκηδες, Τσαρούχηδες, Καβάφηδες και Χατζηδάκηδες;
Εχουμε υπερήφανους αγρότες; Αξιοπρεπείς εργάτες; Τίμιους επιχειρηματίες; Φιλοπάτριδες πολιτικούς; Μας υπολήπτεται η διεθνής κοινότης; Τρέχουν οι νέοι απ' όλον τον κόσμο να σπουδάσουν στη χώρα μας; Λάμπουν από αρχιτεκτονικά ευρήματα πνιγμένες μες στο πράσινο οι πόλεις μας;
Τι έγινε όλος αυτός ο πλούτος που παρήγαγε 70 κοντά χρόνια ο λαός; Ποιος τον έφαγε και πτωχεύσαμε;
Τα δύο κόμματα που κυβερνούν τη χώρα απ' το 1974 μετέτρεψαν σιγά σιγά το κράτος σε χάρβαλο, ένα αντιλαϊκό εργαλείο καταστολής, πονηριάς κι ανικανότητας.
Η δημόσια περιουσία εκποιήθηκε με τη συνενοχή πολιτών που μεταλλάχθηκαν σε πελάτες, συνδικάτων που εκφυλίσθηκαν σε συντεχνίες -χιλιάδες ρουσφετολογικοί διορισμοί, εκμαυλισμός συνειδήσεων, ραγιαδισμός και ιδιώτευση, αιτίες και συμπτώματα και συμπτώματα που με τη σειρά τους έγιναν αιτίες, καθαίρεση
της αξιοπρέπειας των καθηγητών, των γιατρών, των μηχανικών, των εργατών, γύρω τους μίζες παντού, παπαγαλάκια και νταβατζήδες, το νέο λάιφ στάιλ, η γενική αποκολοκύνθωση με τις διαφημίσεις ένας νέος θαυμαστός καινούργιος κόσμος αναδύθηκε, ο κόσμος των γκόλντεν μπόυς, των κυνικών, των ιδιωτών, αυτός ο κόσμος που ζούμε τώρα
περίτρομοι, πτωχευμένοι, ραγιάδες, απελπισμένοι. Με όλο και πιο λίγους να αντιστέκονται, με όλο και πιο πολλούς να ξεπουλιούνται.
Αυτός είναι ο κόσμος μας σήμερα: το έπος της δημιουργικής λογιστικής, τα κολλητάρια των Σημιτιδομητσοτάκηδων, πουλητάρια, φίδια γεμάτα μαύρο δηλητήριο για τον λαό, τον μουζίκο που πρέπει διαρκώς να περιπαίζουν, μην τυχόν σηκώσει κεφάλι,
αλλά αντιθέτως να το κρατάει κατεβασμένο και κλούβιο. Και κυρίως ανιστόρητο. Να ξεχάσει, να μη θυμάται τη χαμένη του αρχοντιά, να μην τη δει όνειρο απ' το μέλλον και ξυπνήσει...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 23.Ι.2010 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ναυτίλος

Παιχνίδια με τη φωτιά

ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ
Παιχνίδια με τη φωτιά
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ | Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010
Για το νομοσχέδιο περί μετανάστευσης (το οποίο είναι ουσιαστικά ένα νομοσχέδιο για την ιθαγένεια...) ειπώθηκαν σχεδόν όσα είχαν να ειπωθούν. Η περίφημη διαβούλευση διεξήχθη δημοσίως και μεγαλοφώνως. Ετσι, λοιπόν, ερωτώ: Μήπως ήλθε η ώρα να ξαναδούμε το πράγμα από την αρχή και από μηδενική βάση;

Και αυτό επειδή φοβούμαι ότι όπως εξελίσσεται η κατάσταση ελλοχεύει ένας διπλός σοβαρός κίνδυνος.

Πρώτον, να διχαστεί και να πολωθεί η ελληνική κοινωνία τόσο πολύ πάνω σε ένα κοινωνικό ζήτημα ώστε να καταστεί εντελώς αδύνατη η αντιμετώπισή του. Και αυτή την αδυναμία λύσης θα την πληρώσουν πρώτοι απ΄ όλους εκείνοι που τη χρειάζονται περισσότερο. Δηλαδή, οι ίδιοι οι μετανάστες.

Δεύτερον, να χρησιμοποιηθεί το θέμα ως προνομιακό πεδίο ζύμωσης και ανάδειξης μιας ξενόφοβης Ακροδεξιάς- το έργο το έχουμε ξαναδεί στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ηδη, μέσω Διαδικτύου, εκδηλώνεται μια κινητοποίηση των πιο ακραίων πολιτικών ρευμάτων και απόψεων με συλλογές υπογραφών, υβριστικές εκστρατείες και συκοφαντικές επιθέσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά, θα μου πείτε. Σωστό. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση, αυτά τα ακραία στοιχεία έχουν την ευκαιρία να συναντηθούν με ευρύτερα στρώματα της κοινής γνώμης μέσα από τις φοβίες και τις προκαταλήψεις που ενεργοποιεί σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας το θέμα της πολιτογράφησης. Με άλλα λόγια, με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, κινδυνεύουμε και να μη λυθεί το πρόβλημα και να προσφερθεί στην ακροδεξιά ένα πολυάριθμο ακροατήριο.

Από την άλλη πλευρά, έχω τη σαφή αίσθηση ότι όλες σχεδόν οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις συμπίπτουν σε τρία σημεία τα οποία μπορούν να αποτελέσουν επαρκή βάση για συζήτηση. Συμφωνούν, πρώτον, στη διαπίστωση του προβλήματος.

Συμφωνούν, δεύτερον, στην ανάγκη αντιμετώπισής του.

Συμφωνούν, τρίτον, ότι η αντιμετώπιση αυτή περνάει μέσα από την καθιέρωση κανόνων και ρυθμίσεων στο πλαίσιο της δημοκρατικής πολιτείας μας.

Ποιοι θα είναι αυτοί οι κανόνες; Νομίζω ότι με στοιχειώδη λογική και επαρκή πολιτική βούληση, είναι εύκολο να βρεθούν. Υπό μία προϋπόθεση: ότι η συζήτηση θα διεξαχθεί χωρίς πολιτική υστεροβουλία και ιδεολογική προκατάληψη. Διότι αν το ζητούμενο για τους διαλεγόμενους είναι να αποδείξουν ότι οι μεν έχουν μειωμένη εθνική συνείδηση και οι δε μειωμένη δημοκρατική ευαισθησία, τότε καλύτερα να μη συζητήσουν καθόλου.

Αντιθέτως αν συνειδητοποιήσουν ότι το πλέγμα μετανάστευση και ιθαγένεια είναι κοινωνικά εμπρηστικό, τότε δεν θα είναι δύσκολο να συμφωνήσουν πως τα παιχνίδια με τη φωτιά δεν βοηθούν κανέναν.

jpretenteris@dolnet.gr
TO BHMA

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

εκείνο που πέρασε

Είναι κοντά ‘κείνο που πέρασε
ή ‘κείνο που θάρθει?

Πάνος Κυπαρίσσης
Η σιωπή των κήπων

Ιθαγένεια..

Υπέρ της χορήγησης της ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών είναι ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος. Εναντίον σε αυτήν τη χορήγηση ο Πειραιώς Σεραφείμ.
Ας ησυχάσουν οι δυο ιερείς (κι όλοι οι κληρικοί που ανακατεύονται με αυτό το ζήτημα) -μας βλάπτουν και οι δυο το ίδιο. Δεν είναι δουλειά δική τους το τι θα κάνει η πολιτεία με τα του Καίσαρος.
Ας έχουν τη γνώμη τους ως πρόσωπα• όχι όμως κι ως παράγοντες του πολιτεύματος -με τοποθετήσεις (ούτε καν υπό τη δορά του κηρύγματος) διότι, απλούστατα, δεν είναι τέτοιοι παράγοντες.
Δεν είναι πλέον η χώρα Οθωμανικό σαντζάκι, ώστε να εκπροσωπούν οι Δεσποτάδες το ρωμέικο μιλιέτι στον Τύραννο, πολλοί δε από δαύτους να συνεργάζονται μαζί του, κι όλοι μαζί να λένε στον λαό τι να κάνει.
Ας ησυχάζουν σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα οι Δεσποτάδες. Εχουν άλλωστε βεβαρημένο κυρίως παρελθόν. Παραβιάζοντας συχνά ακόμα και την πιο βαθιά ουσία της θρησκείας τους, αντί να αντιμετωπίζουν ως αδελφές θρησκείες το Ισλάμ και τον Ιουδαϊσμό, έχουν επιδείξει μισαλλοδοξία και, ενίοτε, αγριότητα. Οπως εξάλλου και προς τους ρωμιούς. Αν εξαιρέσει κανείς δυο Δεσπότες που βγήκαν αντάρτες στην Κατοχή, καθώς και τον λαϊκό κλήρο που στέκονταν στα δύσκολα (Τουρκοκρατία, Κατοχή) στο πλάι του λαού, κατά τα άλλα Δεσποτάδες και Δυνατοί πήγαιναν πάντα ή, αν όχι πάντα, συνήθως μαζί. Χέρι - χέρι...
Ας ησυχάζουν οι πολυπράγμονες Δεσπότες (ξέρουν αυτοί τι εστί ησυχασμός), βρίσκονται πολύ μακριά από το πρωταρχικό εκείνο conjugere rationem fidemque (να ενώσουμε την πίστη με τη λογική) του Βοήθιου κι ακόμα μακρύτερα από τον Καισαρείας Βασίλειο, («Προς τους νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων»).
Οταν δούμε την Ελλαδική Εκκλησία να πρωτοστατεί (ναι να πρωτοστατεί) για να αποκτήσουν επιτέλους οι Μουσουλμάνοι τζαμί στην Αθήνα, τότε τα ξανασυζητάμε. Κι όταν λέμε τα «ξανασυζητάμε» δεν εννοούμε τα πολιτικά και τα πολιτειακά (αυτά είναι «άλλου παπά ευαγγέλιο», του Καίσαρα, του Δήμου, του λαού, του λαϊκού κράτους), τα άλλα να συζητήσουμε «για το καλό, για το κακό, τη δόξα και τα πλούτη» που λένε και οι «Δερβισάδες» των «Χειμερινών Κολυμβητών».
Να ανάψουμε, αν θέλετε κι ένα κεράκι, στη «θύραθεν παιδεία» των Βυζαντινών και στους νεομάρτυρες που έσωσαν την ψυχή του λαού στην τουρκοβενετοκρατία, αλλά ώς εκεί, πατέρες μου. Τα υπόλοιπα η Βουλή των Ελλήνων, οι πολίτες και οι πολιτικοί.
Και με την ευκαιρία: σε πρόσφατη σφυγμομέτρηση (χθεσινά «Νέα») εφτά στους δέκα Ελληνες είναι υπέρ της χορήγησης της ιθαγένειας στα παιδιά των νομίμων μεταναστών που γεννιούνται στη χώρα!
Ποσοστό πολύ υψηλότερο από τα συνήθη στη διαφωτισμένη Δύση και μάλιστα παρά το σοκ που έχουν υποστεί οι ρωμιοί από την απότομη και μεγάλη μετανάστευση, όπως και από την εντεινόμενη μεταναστευτική πίεση σε μια συνοριακή ως προς την Ευρωπαϊκή Ενωση χώρα.
Οταν λοιπόν ορισμένοι κουφιοκεφαλάκηδες κατηγορούν εύκολα και συλλήβδην τους Ελληνες για ρατσισμό, τι υπηρεσία προσφέρουν στους μετανάστες;
Ο νόμος που προτείνει η κυβέρνηση για τους μετανάστες είναι ένας κατ' αρχήν καλός νόμος• και με τις βελτιώσεις που μπορούν να προκύψουν μέσα από τον εθνικό διάλογο και την εθνική συναίνεση, μπορεί και πρέπει να γίνει νόμος του κράτους.
Κι επ' αυτού (εκτός απ' τους κληρικούς) ας προσέξει λίγο και η Αριστερά: έχοντας τρόπον τινά «νομιμοποιήσει» κάποιους δυστυχείς καραγκιόζηδες να κατηγορούν όποιον πολίτη γουστάρουν για εθνικισμό, αντισημιτισμό και δεν συμμαζεύεται, δεν προσφέρει καλές υπηρεσίες στον διάλογο και τη γόνιμη αντιπαράθεση των ιδεών. Γιατί; Διότι έξω απ' τα σύνορα της Αριστεράς δεν αρχίζει ο... ΛΑΟΣ. Κι ούτε μπορεί να χαρίζεται στον ΛΑΟΣ τέτοια επικράτεια. Δεν έχει τέτοιο εύρος, ας μην του αναγνωρίζεται απ' την Αριστερά προίκα που δεν έχει ούτε στα γράμματα ούτε στα άρματα.
Οσο για το θέμα της ιθαγένειας, φον κωλοτούμπεν απεδείχθη και σ' αυτό ο κυρ Καρατζαφέρης. Τον ξεσκέπασε και μπράβο του ο κ. Χατζηνικολάου, όταν του θύμισε ότι το 2007 και ο κυρ Καρατζαφέρης δεχόταν να παίρνουν την ιθαγένεια τα παιδιά των νομίμων μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα.
Τώρα, λοιπόν, τι το ζητάει το δημοψήφισμα; για να αποφανθούμε αν έλεγε κουταμάρες τότε;
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 20.Ι.2010 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα (ναυτίλος)

Ελλειμμα εκτίμησης

ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ | Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010
Τα αρνητικά δημοσιεύματα στον διεθνή Τύπο για την Ελλάδα παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας. Και δεν μιλάμε για έντυπα λαϊκής κατανάλωσης ή φθηνού εντυπωσιασμού, αλλά για τις μεγαλύτερες και τις εγκυρότερες εφημερίδες του πλανήτη. Ομολογώ πως τέτοια γενική κατακραυγή δεν έχω ξανασυναντήσει ούτε στις χειρότερες στιγμές της πρόσφατης ιστορίας μας. Και ούτε μπορώ να θυμηθώ εύκολα τόσο αρνητική δημοσιότητα για μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Τι συμβαίνει άραγε; Ασφαλώς το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι και υπαρκτό και σοβαρό. Από μόνο του, όμως, μάλλον δεν δικαιολογεί το μέγεθος της οχλοβοής. Εντάξει, η ΝΔ τα έκανε ρημαδιό και το ΠαΣοΚ που τη διαδέχτηκε σέρνει τα πόδια του, αλλά δεν ξέρω πόσο αυτό δικαιολογεί δύο πρωτοσέλιδα και δύο κύρια άρθρα της «Wall Street Journal» μέσα σε σαράντα οκτώ ώρες- για να σταθώ σε ένα μόνο παράδειγμα... Για να το πω απλά, δεν βλέπω γιατί να καίγεται το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης για το «Ρlan Β» του Παπακωνσταντίνου.

Με κάτι τέτοια, βεβαίως, φουντώνουν οι πιο βλακώδεις «θεωρίες συνωμοσίας», ιδίως σε μια χώρα που συνηθίζει να θεωρεί ότι την επιβουλεύονται όλοι. Εντάξει, υπάρχει σίγουρα ένα στοιχείο υπερβολής. Εντάξει, υπάρχει ενδεχομένως και μια πλευρά κερδοσκοπίας. Αλλά αρνούμαι να δεχτώ ότι ο διεθνής καπιταλισμός διέταξε ξαφνικά τον διεθνή Τύπο να υποχρεώσει τον Παπανδρέου να ανεβάσει τον φόρο στα καύσιμα.

Αντιθέτως, και όσο περνάει ο καιρός, τείνω να πιστέψω ότι το πραγματικό οικονομικό πρόβλημα είναι δευτερεύον. Και ότι αυτό που κυρίως πλήττει τη χώρα είναι η εικόνα της. Η εικόνα μιας κοινωνίας βυθισμένης στην αμεριμνησία, χωρίς καμία αίσθηση προσπάθειας και πειθαρχίας, η οποία ζει κοροϊδεύοντας τον κόσμο και κυρίως τους συνεταίρους της. Μια εικόνα που ενοχλεί, όταν δεν εξοργίζει.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι ξένοι με τους οποίους έτυχε να συνομιλήσω το τελευταίο διάστημα δεν στέκονται τόσο στο χρέος ή στα ελλείμματα, όσο στα ψεύτικα στοιχεία που στέλναμε στις Βρυξέλλες. «Μα είναι δυνατόν ένα κράτος να ψεύδεται;», ρωτούν όσοι αφελείς προέρχονται από χώρες όπου το ψέμα είναι παράπτωμα και όχι μέθοδος άσκησης πολιτικής.

Για να πω τα πράγματα με το όνομά τους, αυτό που είμαστε δεν αρέσει σε κανέναν και ούτε μας πιστεύουν όταν υποσχόμαστε να γίνουμε καλύτεροι. Πολύ φοβούμαι, δηλαδή, ότι ονομάστηκε «έλλειμμα αξιοπιστίας» κάτι που στην πραγματικότητα είναι «έλλειμμα εκτίμησης» και το οποίο χρειάζεται πολλά περισσότερα από ένα Σχέδιο Σταθερότητας για να αντιμετωπιστεί.

jpretenteris@dolnet.gr
ΤΟ ΒΗΜΑ, σήμερα

Συμφωνώ με τα παραπάνω, μόνο που δεν υπάρχει κανένα κράτος που να μη ψεύδεται. Ισως οι άλλοι το κάνουν πιο παστρικά, ίσως εμείς να το κάνουμε ασύστολα..
Ισως απλά να είμαστε μια εξαιρετική ευκαιρία για να χτυπηθεί το ευρω..

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Αχ να σε βρω...



Ορφέας Περίδης

Ημέρες...

Ημέρες...
ή μάλλον ώρες της ζωής μου
δεμένες με βάρος, ξανάρχονται
εμπρός μου, γύρω μου, δε φεύγουν.

Της Ζωής Καρέλλη

Εισαγγελείς


Δημήτρης Δανίκας , ddanikas@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 19 Ιανουαρίου 2010
ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ Η αξιωματική αντιπολίτευση να επικρίνει την κυβερνητική πολιτική; Φυσικά. Αλίμονο αν δεν είχε στόμα και λαλιά. Με τρεις προϋποθέσεις για τον Αντώνη Σαμαρά. Η πρώτη, η συλλογική αυτοκριτική για τα εφιαλτικά πεπραγμένα της νεοδημοκρατικής ακρίδας. Μέχρι στιγμής σφυρίζουν αδιάφορα οι γαλάζιοι παλατιανοί. Η δεύτερη, η καταγγελία η ονομαστική. Ποιοι οργάνωσαν, σκηνοθέτησαν, πρωταγωνίστησαν και ωφελήθηκαν απ΄ αυτήν τη λαίλαπα την πρωτοφανή. Και ο τρίτος, η σύσταση εξεταστικής επιτροπής. Η διαπόμπευση είναι προϋπόθεση της χειρουργικής τομής. Αυτή η λύτρωση για να προσεγγίσει το κόμμα μια κάποια, ελάχιστη ηθική. Κοίτα ποιοι μιλάνε δηλαδή. Οι άνθρωποι που έφεραν για δεύτερη φορά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Χωρίς κανένα κόστος, καμία τιμωρία, χωρίς την ελάχιστη ποινή. Το πλιάτσικο πορεύεται με την ασυλία και το θράσος με τη νεοελληνική αμνησία. Τα βαθύτερα αίτια της χρεοκοπίας βρίσκονται εκεί. Εισαγγελέας ο δολοφόνος αυτής της καταστροφής!

"ΤΑ ΝΕΑ"

Η κάθοδος των μυρίων ...αξιών


Από τον ΠΕΤΡΟ ΜΑΝΤΑΙΟ
Το ότι ο (ακόμα) πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ Χρήστος Παναγόπουλος ανήκει στην ίδια «σχολή» με τον Γιώργο Βουλγαράκη (και άλλους αναρίθμητους...), στην οποία διδάσκεται ότι «το νόμιμο είναι ηθικό», δεν νομίζω να το αμφισβητεί κανείς.
Επίσης, δεν νομίζω να αμφισβητείται πως οι επ' εσχάτω αποκαλυφθέντες (ο κόσμος το 'χε τούμπανο, αλλά τέλος πάντων...) σύμβουλοι, παρασύμβουλοι, εργαζόμενοι, συμβασιούχοι και λοιπά υψηλόμισθα στελέχη της ΕΡΤ, από κοινού με τον πρόεδρο, επέδειξαν προς την κυβέρνηση που τους όρισε συμπεριφορά... άξια του μισθού τους και ανάξια για μέσο ενημέρωσης κρατικής (με υποχρεωτική συνδρομή του πανελληνίου) χρηματοδότησης.
Ενα πράγμα με προβληματίζει: Οταν ο αρμόδιος υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλος Γερουλάνος δεν ανακοινώνει παραδείγματα υψηλόμισθων στελεχών της ΕΡΤ, με το αιτιολογικό (που είναι σωστό) ότι «η δημοσιοποίηση μισθών είναι παράνομη» - συνταγματική δέσμευση που, ίσως, αρθεί. Μήπως, ο κ. υπουργός έχει τη γνώμη ότι, εάν «έβγαιναν στη φόρα» οι υψηλές αποδοχές (που λίγο-πολύ έχουν μαθευτεί!), αυτοί που τις εισέπρατταν δεν θα είχαν «μούρη να φανούν» στον κόσμο;
Διότι πολύ φοβούμαι ότι, στην κάθοδο των... μυρίων αξιών που (κατα)λαμβάνει (την) χώραν τουλάχιστον από δευτέρας τετραετίας ΠΑΣΟΚ (1985) και εντεύθεν και πήρε κουτρουβάλες επί νεοδημοκρατικών ημερών Κώστα Καραμανλή, ουδείς κονομημένος (από εύνοια Δημοσίου ή κομπίνα εις βάρος Δημοσίου!) έχασε τον ύπνο από τύψεις όσο χρόνο κονομούσε. Τον έχασε όταν έπαψε να κονομάει, επειδή έπαψε να κονομάει και κονομούσαν άλλοι! Από εκεί νομίζω, από την ηθική (επιτέλους!) απαξίωση του χρήματος, που είναι συγχρόνως απαξίωση της εργασίας και της πολιτικής (ποιοι παράγουν και ποιοι και πώς πληρώνονται από το προϊόν που παράγεται!), πρέπει να ξεκινήσει όποιο βήμα ανόδου. Αλλιώτικα...
Ελληνας ήταν και ο Σίσυφος!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ , ΣΗΜΕΡΑ

Ο Πανταχόθεν...

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

0ι ληστείες, ακόμη και γκανγκστερικού τύπου ή ιλαροτραγικών διαστάσεων (ληστεία σε γαμήλιο γλέντι) πολλαπλασιάζονται, η παραβατικότητα αυξάνεται, οι επιδείξεις αφασικής βίας (εκρήξεις, γκαζάκια, ξυλοδαρμοί) σε ημερήσια διάταξη, οι ποικίλες εκτροπές πυκνώνουν (πυρπόληση της Συναγωγής στα Χανιά, εισβολή ακροδεξιών σε εκδήλωση για τους μετανάστες κ.ά.)... Εξαιρετική προβλέπεται η συνέχεια *** Η κυβέρνηση παρουσίασε βιαστικά τον «Καλλικράτη» χωρίς να πει πού θα βρεθούν τα 4 δισ. ευρώ που απαιτούνται για να λειτουργήσει, η Νέα Δημοκρατία μιλάει επιπόλαια για ακυβερνησία, το ΚΚΕ θεωρεί ότι οποιαδήποτε βελτίωση είναι βλαπτική γιατί ενισχύει το αστικό κράτος, ο ΛΑΟΣ κλείνει το μάτι στον υπαρκτό πρωτογονισμό και στις εύλογες αγωνίες και ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί το προοδευτικό του καθήκον στηρίζοντας την κυρία Δραγώνα... Εξαιρετική φαντάζει η προοπτική *** CUT: Τι λένε επί της ουσίας του «Καλλικράτη» ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άνθρωποί του στην Αυτοδιοίκηση; Σχεδόν τίποτε. Ούτε ένα μεστό επιχείρημα. Θα ήταν άδικο -η δίκη προθέσεων- αν πει κανείς ότι η αγωνία του χώρου αυτού αφορά τις εκλογικές απώλειες που συνεπάγεται (αυτοδιοικητικά) ο «Καλλικράτης» για την Αριστερά; (Τουλάχιστον το ΚΚΕ έχει ολοκληρωμένη άποψη. Δογματική και ανέρειστη, αλλά άποψη) *** Ευτυχώς να λες, υποβολέα, που υπάρχει ο Πάγκαλος και λέει κάνα ανέκδοτο (για κυβέρνηση που παίζει ΝΒΑ) και περνάει κάπως ανώδυνα η ώρα...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ , ΣΗΜΕΡΑ

Στον καιρό της Πετρούλας


Tης Ολγας Σελλα
Φαίνεται πως η λογική του σκληρού, αποκαλυπτικού, αδιάκριτου reality διαπερνά όλο και περισσότερο τα ήθη. Οχι μόνο τα προσωπικά, αλλά και τα καλλιτεχνικά. Γιατί πώς αλλιώς να γίνει κατανοητή η έκδοση ενός βιβλίου που θέμα του έχει τις προσωπικές στιγμές, τις ιδιαίτερες συμπεριφορές, τις παρεΐστικες συναντήσεις εκδοτών, συγγραφέων, δημοσιογράφων, με όλα τα ανάλαφρα ή τα σοβαρά που λέγονται σε τέτοιου είδους συναθροίσεις;
Δεν έχει κανένα νόημα η υπόμνηση του τίτλου του βιβλίου ούτε του ονόματος του συγγραφέα. Θα έμοιαζε σαν να ανακυκλώνουμε εκείνη την καθόλου παλιά προτροπή που καλούσε απαντες και άπασες να δουν τον καιρό της Πετρούλας. Ενα κορίτσι που έκανε (κάνει) reality και γαργαλιστικό το δελτίο καιρού, πετυχαίνοντας έναν διπλό στόχο: από τη μια, να κινητοποιήσει τις φαντασιώσεις των θεατών και, από την άλλη, να αυξήσει την τηλεθέαση του καναλιού που την εργοδοτεί.
Είναι κάτι σαν τ’ απομεινάρια εκείνων των φτηνών επιθεωρήσεων που φιλοξενούνται σε διάφορα χειμωνιάτικα ή καλοκαιρινά θέατρα και κλείνουν, σε κάθε φράση διαλόγου, πονηρά το μάτι στο κοινό, με μόνα υλικά τα χοντροκομμένα σεξουαλικά υπονοούμενα, γυμνασιακού επιπέδου και ευφυΐας. Αυτή τη φορά, στις σελίδες του βιβλίου, όλα αυτά, τα ίδια πράγματα, είναι ενδεδυμένα με ξερολισμό, έπαρση, αυθάδεια και αδιακρισία. Και όχι για ήρωες φανταστικούς, αλλά για πρόσωπα υπαρκτά, γνωστά μας, ενεργά αυτής της πόλης και της λογοτεχνικής της κοινότητας.
Είναι κι άλλες φορές, σχετικά πρόσφατα, που Ελληνες συγγραφείς έκαναν ήρωες υπαρκτά πρόσωπα, συγχρόνους τους, συνεργάτες και ομοτέχνους τους. Ασχέτως με το επιτυχές ή όχι λογοτεχνικό αποτέλεσμα, δεν έφτασαν ποτέ στο επίπεδο της ανήθικης αδιακρισίας στην προσωπική ζωή των ανθρώπων.
Ποιους αφορά αυτό το βιβλίο; Ισως όχι τη μελλοντική ιστορία της λογοτεχνίας, αλλά μια ιστορία των κοινωνικών συμπεριφορών και αξιών του 21ου αιώνα, που θα κάνει φανερό πόσο ο ρεαλισμός έχει ταυτιστεί με το φτηνό reality. Και πόσο οι κώδικες αυτού του φρούτου, που κοντεύει να σαπίσει και απλώνεται από τη μαγειρική μέχρι το προξενιό και το αλληλοκάρφωμα, περνούν πια στα χωράφια της λογοτεχνίας.
Και ο συγγραφέας της ιστορίας μας, που δυστυχώς είναι αληθινή, δεν διστάζει να... αποκαλύψει τις προσωπικές του σχέσεις, τις προσωπικές ερωτικές επιδόσεις και επιλογές, τις πιο μύχιες σκέψεις του για βιβλία και συγγραφείς. Οπως ακριβώς η Πετρούλα δεν διστάζει να αποκαλύπτει όσα ονειρεύονται οι θεατές, όπως ακριβώς τα reality δεν διστάζουν να ισοπεδώσουν ανθρώπινα συναισθήματα, ανθρώπινα ελαττώματα και αδυναμίες.
Μόνο που εκεί το μέσον είναι άλλο και άλλες οι επιδιώξεις: είναι η εικόνα, η τηλεθέαση, η πίτα της διαφήμισης. Φαίνεται πως ακριβώς αυτά τα κριτήρια αρχίζουν να περνούν και στις σελίδες της λογοτεχνίας.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΣΗΜΕΡΑ

Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε


Tης Χριστινας Κοψινη
Εντυπωσιακός ο κατάλογος με τους υψηλούς μισθούς στη ΝΕΤ. Οχι για τα πρόσωπα που αμείβονται με πάνω από 200 ή 300 χιλιάδες ευρώ το χρόνο. Aλλωστε, δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία τι κάνουν και κυρίως τι σκέπτονται οι μεμονωμένοι άνθρωποι. Ούτε ενδιαφέρει αν είναι αριστεροί, δεξιοί ή προσχώρησαν στο κόμμα του «παντός καιρού». Kαι ούτε που ενδιαφέρει αν αυτοαξιολογούνται ακριβότερα σε σύγκριση με την εξειδικευμένη μαστοριά ενός καθηγητή μικροχειρουργικής από το χέρι του οποίου χαράσσεται καθημερινά η γραμμή ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο;
Σημασία έχει ότι στην υπόθεση των ακριβοπληρωμένων δημοσιογράφων του Δημοσίου, ο κλάδος σιώπησε. Και οι συνδικαλιστικές επαγγελματικές μας ενώσεις, τόσο εύθικτες σε ζητήματα κεκτημένων, παρατηρούν, το πώς εκμαυλίζονται δημοσιογράφοι από τις σχέσεις τους με το κράτος.
Χαρακτηριστική η «θυμωμένη» ανακοίνωση της ΠΟΕΣΥ. Το μόνο που είδε στις λίστες για τους μισθούς ήταν «η επίθεση κατά της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, που κλιμακώνεται επικίνδυνα το τελευταίο διάστημα». Δηλαδή, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Ρίχνει έναν γενικό αφορισμό κι αφήνει στο απυρόβλητο το άβατο του Δημοσίου, της ΝΕΤ, του ΑΠΕ, των δημοτικών ραδιοφώνων.
Απαγορευμένη ζώνη είναι όλα αυτά για το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων, που ενώ γνωρίζει πολύ καλά τον φαύλο κύκλο με την εξουσία –στην οποία εύκολα μπορεί να παγιδευτεί ακόμη κι ένας «υπεράνω πάσης υποψίας» δημοσιογράφος–, ταμπουρωμένο πίσω από το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων, επιρρίπτει την ευθύνη στο ιδιωτικό κατεστημένο.
Ας μην κρυβόμαστε. Δεν φταίνε οι ιδιώτες για τις σπατάλες στην ΕΡΤ. (Οπως δεν φταίνε και για τη διατήρηση άσκοπων αστυνομικών στο εσωτερικό της Βουλής, απραγματοποίητων υπερωριών στις επιτροπές της και πλασματικών χρόνων εργασίας στους ΟΤΑ.) Δεν ευθύνεται ο ιδιώτης που η ΝΕΤ ενίσχυσε το star system με υψηλότατους μισθούς. Που ακόμη και οι αριστεροί που είχαν κάποτε ως επαγγελματίες το ηθικό πρόταγμα, το έχασαν μέσα στην υπερπροσφορά των προνομίων. Δεν φταίνε ο εκδότης και ο καναλάρχης γι’ αυτά.
Αλλωστε, ο αγώνας δρόμου των ΜΜΕ για τη διαφημιστική πίτα δημόσιου – ιδιωτικού ήταν και θα είναι αντικείμενο σκληρού ανταγωνισμού. Και στο κάτω κάτω, γιατί θα έπρεπε οι μισθοί των δημοσιογράφων στους ιδιωτικούς ομίλους να είναι το συγκριτικό μέγεθος γι’ αυτούς της δημόσιας επιχείρησης; Eφόσον καταβάλλουμε δημόσιο τέλος ακόμη και για τους κοινόχρηστους χώρους των πολυκατοικιών που δεν έχουν συσκευή τηλεόρασης, πρέπει να ελέγχουμε τα πάντα γύρω από τις προσλήψεις, τους μισθούς, τους ειδικούς και γενικούς συμβούλους.
Το δημόσιο τέλος υπέρ της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης υποτίθεται ότι αποσκοπεί στη διατήρηση της ανεξαρτησίας, τη διαφάνεια και την αντικειμενικότητά της. Γι’ αυτόν το λόγο το πληρώνουμε.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΣΗΜΕΡΑ

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

Το «σκάνδαλο του αιώνα»


Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

«Είχαμε μια ήπια γρίπη (ιός Η1Ν1) και μία λάθος πανδημία», λέει ο επιδημιολόγος Βόλφγκανγκ Βόνταργκ, επικεφαλής της Επιτροπής Υγείας του Συμβουλίου της Ευρώπης, που μιλάει για το «μεγαλύτερο ιατρικό σκάνδαλο του αιώνα»...

Ο κ. Βόνταργκ μίλησε στη Δήμητρα Πανάνου («Realnews»):

- «Δεν υπήρχε καμία ένδειξη που να δικαιολογεί την κήρυξη πανδημίας τον περασμένο Ιούνιο από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας... Θα πρέπει, λοιπόν, να αναρωτηθούμε αν μπορούμε να βασιζόμαστε σ' αυτόν τον οργανισμό. Θα πρέπει να μάθουμε πώς κινήθηκε το σύστημα και ποιος ήταν υπεύθυνος για τις λάθος αποφάσεις, ώστε να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε ανάλογα φαινόμενα στο μέλλον».

- «Υπάρχουν ενδείξεις όσον αφορά το μεγάλο ενδιαφέρον των φαρμακευτικών εταιρειών για την κήρυξη πανδημίας».

(Σ.Σ.: Ανάλογο ρεπορτάζ - του Νικήτα Κουριδάκη - δημοσιεύθηκε στο «Εθνος»)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Που είναι όλοι αυτοί και κυρίως από τα ΜΜΕ που μας είχαν ζαλίσει τα αρχίδια???

Αρπακτικά και αγύρτες


Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Αυτά που θα διαβάσεις παρακάτω, υποβολέα, δεν εκπορεύονται από ανθρώπους επιρρεπείς στις θεωρίες συνωμοσίας ή ευένδοτους σε ιδεοληψίες.

Θεωρούν δεδομένη την κακή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αλλά ανιχνεύουν πτυχές οι οποίες φωταγωγούν και προφανείς ευθύνες άλλων. Των... σωτήρων! Και των ιθυνόντων που συμπεριφέρονται σαν συνοφρυωμένοι επιθεωρητές στα ελληνικά σχολεία τη δεκαετία του '60. Ιδού, λοιπόν: «Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει; Η συζήτηση είναι πολύ της μόδας, και οι εταιρείες αξιολόγησης τροφοδοτούν συνεχώς αυτές τις συζητήσεις. Οχι μόνο δεν έδειξαν την ίδια προθυμία, αλλά ούτε καν προέβλεψαν τη χρεοκοπία της ENRON το 2001, ούτε την κρίση των επισφαλών δανείων το 2007» (Ντομινίκ Σίκο, στη γαλλική «Humanite Dimanche» και την «Εποχή») *** «Η Γερμανία φταίει για την κρίση στην Ελλάδα», αλλά και για τα συναφή προβλήματα που αντιμετωπίζουν και άλλες χώρες του Νότου, λέει στα «Νέα» ο Γερμανός Χάινερ Φλάσμπεκ, κορυφαίος οικονομολόγος του ΟΗΕ. Και εξηγείται: «Το πρόβλημα αυτό έχει μια αιτία: την έντονη συμπίεση (ντάμπινγκ) των μισθών που ακολούθησε η Γερμανία στο πλαίσιο της Ευρωζώνης». Και συμπληρώνει: «Αγνοήστε τους οίκους αξιολόγησης» διότι είναι αστείο να δέχεται η Ευρώπη να της υπαγορεύουν τι επιτόκια θα πληρώσει η Ελλάδα» *** «Κατ' αρχάς, η συμμετοχή στην Ευρωζώνη δεν προστατεύει καθόλου ένα κράτος από την αρπακτικότητα των αγορών. (...). Η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώσει για το δάνειό της ένα επιτόκιο 70% παραπάνω από το επιτόκιο αναφοράς -όπως αυτό που πληρώνει η Γερμανία. Πρόκειται για ένα μέτρο που χωρίς άλλο βυθίζει στο αδιέξοδο μια χώρα που την έχουν πιάσει από τον λαιμό. (...) Απορρέει η ανάγκη για μια Ευρώπη μεταρρυθμισμένη, να διαθέτει τα μέσα ώστε να είναι πολύ λιγότερο εξαρτημένη από τις αγορές για να μπορεί να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξή της» (Φράνσις Βουρτς, πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς στην Ευρωβουλή. Από την «Εποχή») *** Αυτά, λοιπόν, υποβολέα για τους αγύρτες, τους νταβατζήδες και τους ιεροεξεταστές.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Κι εγώ ο μαλάκας δουλεύω...

Για αρκετά χρόνια προσπαθούσα να βρω γιατί αισθάνομαι κουρασμένος και κατηγορούσα την έλλειψη ύπνου. Τώρα όμως ξέρω τον πραγματικό λόγο ... Είμαι κουρασμένος γιατί δουλεύω υπερβολικά!

Ο πληθυσμός αυτής της χώρας είναι 11.000.000. Τα 5.100.000 είναι συνταξιούχοι και βρέφη ... Μας μένουν λοιπόν 5.900.000 για να κάνουν τη δουλειά.

Από αυτούς τα 3.000.000 είναι σε σχολεία (Δημοτικό μέχρι Μεταπτυχιακά) άρα μένουν 2.900.000 για να κάνουν τη δουλειά.

Από αυτούς, 800,000 είναι στο στρατό (αξιωματικοί και φαντάροι) και μας μένουν 2.100.000 να κάνουν τη δουλειά.

Βγάλε έξω και 1.500.000 δημοσίους υπαλλήλους (που τα ξύνουν) άρα μένουν 600.000 να κάνουν τη δουλειά.

Αν σκεφτείς ότι κάθε χρονική στιγμή, στα νοσοκομεία υπάρχουν 188,000, μας μένουν 412.000 για να κάνουν τη δουλειά.

Επίσης υπάρχουν 358.998 στις φυλακές. Μας μένουν 53.002 για να κάνουν τη δουλειά.

Αν σκεφτείς ότι οι άνεργοι είναι 53,000 πολύ εύκολα καταλαβαίνεις ότι μένουν μόνο 2 για να κάνουν τη δουλειά.

Εσύ κι εγώ.
ΕΣΥ ΚΑΘΕΣΑΙ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ !!!!!

Κι' εγώ ο μαλάκας δουλεύω !!!!!!!!!!!!!

παλιό βέβαια αλλά δίνει εικόνα...

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

Φύλακας αγγελος



Γιάννης Κότσιρας

Κι εκείνα που λάμπουν

Κι εκείνα που λάμπουν
Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Αφήνοντας την κεντρική λεωφόρο των ειδήσεων, όπου συνωστίζονται ελλείμματα, χρέη, προγράμματα, ιάματα (και μνήματα, στην έρημο της Αϊτής), γλιστράς στον παράδρομο και πέφτεις στην αγκαλιά της Γαλλίας.

Είναι η ιδανική χώρα να ζεις, λέει ένα έγκυρο αμερικανικό περιοδικό (η Ελλάδα βρίσκεται στην ουχί ευκαταφρόνητη 28η θέση)... Εκεί, λοιπόν, στις απλωσιές του γαλλικού νότου. Παρέα με τον Ζαν Γκαμπέν και τον Καμί, τον Φουριέ και τον Μαρέν Μαραί, τη Σαντρίν Μπονέρ και τον Λεϊρίς, τον (άνισο) Μισέλ Ονφρέ και την αποκάλυψη που λέγεται Νατάσα Πολονύ («Τα χαμένα παιδιά μας», εκδόσεις «Πόλις»). Εκεί, με το βλέμμα στα Πυρηναία και το Μπιαρίτς, καθώς θα σβήνει στον καθρέφτη του αυτοκινήτου η Κυανή Ακτή και θα αποκοιμιέται η Μασσαλία... Κι όπως θα επιστρέφεις στην αγκαλιά της χειμαζόμενης πατρίδος, δοξάζοντας -ακίνητος, στο σπίτι σου- τα ταξίδια που σκαρώνει η φαντασία το Σαββατοκύριακο, με υλικό μουσικές και βιβλία, αποφεύγεις προσωρινά εκείνα που σκιάζουν το καθεμέρα σου: Την καθηλωτική αχλύ των κυβερνώντων. Τους βάσιμους φόβους ότι το «Πρόγραμμα» θα σκοντάψει στα βράχια του βραδύγλωσσου κρατικού μηχανισμού και της ανεπάρκειας των ιθυνόντων. Τις βάρβαρες εκφάνσεις της κουκουλοφόρου αφασίας, και τόσα άλλα, με πρώτο και καλύτερο το μαδημένο φεγγάρι του «Συνασπισμού» που πάει ολοταχώς στη δύση του... Στην άκρη του παραθυριού έλαμπε το πρωί. Κι «ένα διάδημα δροσερών σκέψεων»...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Ο ΚΑΙΡΟΣ

"Ο Καιρός"

Η σοφία είναι το γιατρικό της ψυχής

Τη βδομάδα που τέλειωσε, η κυβέρνηση συμπλήρωσε 100 μέρες ζωής. Μετά τις οικονομικές εξαγγελίες της ελπίζουμε να τις συμπληρώσουμε κι εμείς.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Ομηροι αύξοντος πρωτογονισμού


Tου Χρηστου Γιανναρα

Κάτι έχει αλλάξει στη συμπεριφορά μας. Στη συμπεριφορά του μισού ελλαδικού πληθυσμού τουλάχιστον –δηλαδή των κατοίκων του λεκανοπεδίου– ίσως και ευρύτερα.

Οι αλλαγές στη συμπεριφορά συντελούνται «ανεπαισθήτως», δύσκολα τις εντοπίζουμε όσο «η πόλις μας ακολουθεί», όσο γυρνάμε «στους ίδιους δρόμους, στες ίδιες γειτονιές, στην κώχη τούτη τη μικρή». Πρέπει να συμβεί μια έστω και εφήμερη απομάκρυνση, μετάθεση στο τοπικά και τροπικά διαφορετικό, να είναι και τεταμένη η ευαισθησία, για να «αστράψει» ο νους, να δούμε την αλλαγή.

Στη συμπεριφορά αντανακλάται η νοο-τροπία (ο τρόπος του νοείν). Πρώτα αλλάζει ο τρόπος που καταλαβαίνουμε τη ζωή και τα πραγματικά της δεδομένα, και ύστερα προσαρμόζεται στην αλλαγή η συμπεριφορά αθέλητα, αντανακλαστικά. Και μοιάζει να υπάρχουν δύο κυρίως τρόποι συμπεριφοράς, δύο τρόποι να σκέφτεται και να ενεργεί ο άνθρωπος: Ο τρόπος της χρήσης και ο τρόπος της σχέσης. Ασφαλώς διαπλέκονται οι δύο τρόποι, συνυπάρχουν. Αλλά και διαβαθμίζεται η προτεραιότητα: της χρήσης ή της σχέσης – η διαβάθμιση κλιμακώνει τα επίπεδα της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, τελικά και τη διαφοροποίηση των πολιτισμών.

Η προτεραιότητα της χρήσης δηλώνει προβάδισμα της ατομοκεντρικής ανάγκης: των ενορμήσεων αυτοσυντήρησης, κυριαρχίας, ηδονής. Βλέπω και αξιολογώ το κάθε τι γύρω μου, ανθρώπους και πράγματα, με πρώτιστο κριτήριο (ίσως ασυνείδητο) το πόσο χρήσιμα είναι για το άτομό μου, πόσο μπορούν να ικανοποιήσουν την ενστικτώδη ανάγκη μου για αυτεξασφάλιση, επιβολή, απόλαυση. Είμαι υποταγμένος (ανεπίγνωστα, δίχως λογικό έλεγχο) στην απρόσωπη φυσική ανάγκη, υποχείριο της ανάγκης, συμπεριφέρομαι με αντανακλαστικά καταναγκασμού στην ιδιοτέλεια. Η προτεραιότητα της σχέσης δηλώνει ελευθερία από την αναγκαιότητα της ορμής: Για να πετύχω σχέση, με κάποιον ή με κάτι, πρέπει να δεχθώ και να σεβαστώ την ετερότητά του: το γεγονός ότι είναι κάτι άλλο από προέκταση του εγώ μου, έχει τη δική του ύπαρξη, τις δικές του ανάγκες. Κατορθώνω σχέση, όταν ελεύθερα παρακάμπτω την ιδιοτέλειά μου, επειδή ο άλλος ή το άλλο με ενδιαφέρει ως αυτό που είναι και όχι επειδή εγώ το χρειάζομαι. Μόνο ελεύθερος από τις εγωκεντρικές μου ενστικτώδεις ενορμήσεις μπορώ να γνωρίσω πραγματικά την ετερότητα του άλλου, την έκπληξη της μοναδικότητάς του. Να ζήσω τη σχέση, να υπάρξω με την ελευθερία της σχέσης.

Υπήρξαν πολιτισμοί (συλλογικοί τρόποι του βίου) θεμελιωμένοι στην προτεραιότητα του αθλήματος της σχέσης, της κοινωνίας των σχέσεων. Τέτοιον πολιτισμό διαμόρφωσαν για πολλούς αιώνες οι Ελληνες. Σήμερα πανανθρώπινος πολιτισμός (τρόπος του βίου όλων μας) είναι η χρησιμοθηρία, ο ατομοκεντρισμός. Μοιάζει ακαταμάχητος, γιατί ευκολύνει και κολακεύει τα αντανακλαστικά της φύσης μας, τις ενστικτώδεις ενορμήσεις μας. Κάποιες κοινωνίες, με ντρεσάρισμα αιώνων στη χρησιμοθηρία, κατόρθωσαν να αξιολογήσουν χρηστικά και την ωφελιμότητα του ελέγχου των εγωκεντρικών ενορμήσεων: να εθιστούν στην ευγενική συμπεριφορά, στην πρόθυμη αλληλεξυπηρέτηση, στην πειθαρχία σε συμφωνημένες αρχές – οι Ελβετοί, οι Φινλανδοί, ίσως και άλλοι.

Εμείς, οι Μετα-έλληνες, δεν κατορθώσαμε τέτοιαν εξημέρωση της χρησιμοθηρίας. Από τη στιγμή που απολακτίσαμε όσα στοιχεία ελληνικής ταυτότητας έσωζε η λαϊκή μας παράδοση, υιοθετήσαμε την προτεραιότητα του ατομοκεντρισμού με αχαλίνωτο πρωτογονισμό. Οσο εξαλείφονται και τα ελάχιστα ίχνη (ψυχολογικής έστω, συναισθηματικής) ελληνικότητας, όσο «εκσυγχρονίζονται» τα σχολειά και ο δημόσιος λόγος από την ακκιζόμενη ψυχανωμαλία των «αποδομιστών» και εθνομηδενιστών, τόσο πιο ασυγκράτητοι γινόμαστε σε χυδαιότητα συμπεριφοράς, σε κτηνώδη ιδιοτέλεια.

Από χρόνο σε χρόνο γίνεται πιο φανερή, αλλά και πιο αυτονόητη η κυριαρχία του νόμου της ζούγκλας: το δίκιο του ισχυρότερου, η καταξίωση του εκβιαστή, η αποτελεσματικότητα της θρασύτητας. Νόμος είναι ο τσαμπουκάς του διαδηλωτή, το εμπεδωμένουν τα σκολιαρόπαιδα οργανωμένα σε «μαθητικό κίνημα» (!) πριν ακόμη ξετρίψουν στην ανάγνωση και στη γραφή. Η «κατάληψη», ο αποκλεισμός των δρόμων είναι στο σημερινό Ελλαδιστάν η αυτονόητη μορφή «λαϊκής πάλης», δηλαδή ο κτηνώδης εγωισμός των αδίστακτων που εξουσιάζουν βασανίζοντας τους πολλούς.

«Ανεπαισθήτως» αυτός ο πρωτογονισμός της ζούγκλας γίνεται κανόνας γενικής συμπεριφοράς: Ο Μετα-έλληνας οδηγεί, παρκάρει, εισορμά στο λεωφορείο ή στο μετρό, συνωστίζεται μπροστά σε θυρίδες ή γκισέ, με την αφομοιωμένη πεποίθηση ότι αυτός και μόνο υπάρχει επί της γης, μπροστά στο εγώ του πρέπει να παραμερίζουν όλοι. Είναι ο ευφυέστερος, οι άλλοι όλοι «κορόιδα» – δεν μοιάζει να υπάρχουν καν ποινές για τροχαίες παραβάσεις υπεροπτικής αναίδειας.

Καταλαβαίνουμε τη ζωή και τη συνύπαρξη με κατηγορίες εξουσίας: πόση ισχύ επιβολής διαθέτουμε. Δεν μετράνε οι σχέσεις που κατορθώσαμε, η χαρά της προσφοράς, η ποιότητα η σαρκωμένη στην ανιδιοτέλεια. Ο αναιδής, ο αδίστακτος ισχυρός, είναι στο Ελλαδιστάν ατιμώρητος. Τιμωρήθηκε ποτέ πολιτικός ή συνδικαλιστής ακόμα και για κατάφωρα κοινωνικά εγκλήματα; Και όταν υπάρχουν κάποιοι που απολαμβάνουν «δικαίωμα» ατιμωρησίας, κάθε άλλος με στοιχειώδη συνέπεια στο «κοινωνικό συμβόλαιο» συμπεραίνει ότι αποδείχνεται απερίφραστα βλαξ.

Ο ραγδαία συντελούμενος εκβαρβαρισμός των συμπεριφορών στην ελλαδική κοινωνία σήμερα είναι πρόβλημα κυρίως (αν όχι αποκλειστικά) πολιτικό. Δεν έχουμε άλλον τρόπο να αντιμετωπίσουμε νοσηρά κοινωνικά συμπτώματα παρά μόνο τους θεσμούς, δηλαδή την πολιτική. Η ηθικολογία είναι τόσο ανεπαρκής, ώστε η επίκλησή της να καταντάει απάτη. Μόνο με θεσμικά μέτρα τιθασεύεται, παντού και πάντοτε, η αλογία της αντικοινωνικής συμπεριφοράς, ο κτηνώδης εγωκεντρισμός.

Το πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης παρήγαγε όχι μόνο το θεσμικό πλαίσιο της ατιμωρησίας κοινωνικών εγκλημάτων, όχι μόνο το «κλίμα» αυτονόητης συλλογικής δουλοφροσύνης απέναντι στη φασιστοειδή ιταμότητα, αλλά και την εμφατική προβολή και ψυχολογική επιβολή του ανθρωπολογικού τύπου μιας θελημένα προκλητικής, ανεξέλεγκτης αναίδειας. Συμβολικές φιγούρες του παλιμβαρβαρικού ήθους αυτής της περιόδου, καταλύτες για την καθολική επιβολή νομιμοποίησης και εξωραϊσμού της χυδαιότητας, είναι κάποιοι κορυφαίοι του λαϊκισμού πολιτικοί, κάποιοι τηλεπαρουσιαστές, τιμητές τάχα παρεκτροπών και αυθαιρεσίας. Γράφουν ιστορία ντροπιαστικής παρακμής. Και επιμένουν θριαμβικά απτόητοι, πλεονεκτικοί σε φήμη, εξουσία, χρήμα.

Οταν η «δημοκρατία» ταυτίζεται με την καταξίωση αντικοινωνικών συμπεριφορών, την τυραννία του νόμου της ζούγκλας, σε ποιο πολίτευμα να προσβλέψουν οι όμηροι πολίτες;

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σήμερα

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Ακόμα σ' αγαπώ..



Καληνύχτα... μια όμορφη νύχτα...

Στους δρόμους



Δημήτρης Ζερβουδάκης

Μόνο τραγούδια απόψε..

Αν ακούς...

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010

Σ' έχω δε σ' έχω



Λιδάκης

Καλό βράδυ!!

Δεν έχουμε σάλιο

"Δεν έχουμε σάλιο" Λοβέρδος
Εχουμε όμως "διαβούλευση"
Και αν είμαστε τυχεροί, κάποια στιγμή, μπορεί να έχουμε πρωθυπουργό και κυβέρνηση..


Κύρκο σε ευχαριστούμε για τη προσφορά σου.. ξεκουράσου όμως τώρα...άντε μπράβο...

Από τον ένα μπούλη στον άλλο

Είναι σοβαρό θέμα το θέμα με την ιθαγένεια των μεταναστών, και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε, δεν μπορεί να είναι 350.000 παιδιά ξεκρέμαστα.
Είναι σοβαρή τομή ο "ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ" και πρέπει να πετύχει.
Είναι σοβαρό θέμα συζήτησης το "γερμανικό μοντέλο".

Αλλά δεν είναι τα θέματα των πρώτων 100 ημερών.

Εχουμε ΣΟΒΑΡΟ πρόβλημα με τα οικονομικά μας.ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ!!

Και έχουμε ερασιτέχνες να το χειριστούν..
Αρρυθμία, έλλειψη επικοινωνίας, έλλειψη σχεδίου, εσωτερικές κόντρες, ΠΡΟΧΕΙΡΟΤΗΤΑ κλπ...


Γλυτώσαμε από τον ένα μπούλη (Κωστάκης) και πέσαμε στον άλλο (Γιωργάκης)..

Δεν λύνονται τα προβλήματα με εξαγγελίες για πράσινη ανάπτυξη και laptops στα νηπιαγωγεία...

Αν δεν μπορείτε φύγετε... δώστε τη διοίκηση σε μεσαία στελέχη της Ε.Ε (που στο τέλος έτσι θα γίνει) και αφήστε τις μαλακίες για υποβάθμιση υπουργών κλπ.
Πάρτε μέτρα.. Οχι τα εύκολα, αυτά που πνίγουν τους μη έχοντες..

Εχετε αίσθηση πως περνάει ο κόσμος που δεν έχει λεφτά ρε μαλάκες...???
Εχετε εικόνα, αντίληψη???

Θα σταματήσουμε να καπνίζουμε, θα σταματήσουμε να πίνουμε, θα τρώμε ελάχιστα, θα κόψουμε το ρεύμα, δεν θα αγοράζουμε ρούχα, θα κάνουμε οικονομία, να δούμε που θα βρείτε τα λεφτά με τους έμμεσους φόρους σας... που "ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ"
Μιλάγατε για κόντρες με το κατεστημένο... περιμένουμε να δούμε...
Το ξέρω.. θα περιμένουμε... το τέλος...











Πάρε οτι θες

«Οτι μένει,
είναι για να θυμάσαι.
Οπως τώρα μου θυμίζεις»

................................................................

«Πάρε ότι θες. Ετσι κι αλλιώς,
Δεν μπορείς να μείνεις ακίνητη
μια στιγμή
να στηριχτώ επάνω μου.»

Του Ηλία Τασόπουλου

ΡΟΖΑ



Υπόγεια ρεύματα

«Δεν μου έμαθε ποτέ να μισώ»

«Δεν μου έμαθε ποτέ να μισώ»
Του Γκαζμέντ Καπλάνι gazikap@gmail. com
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010
[Εκτύπωση] [Αποστολή με Email] [Μικρότερη Γραμματοσειρά] [Μεγαλύτερη Γραμματοσειρά]

«Αγαπητέ “Υπάρχουμε. Συνυπάρχουμε;”, ήθελα να ανεβάσω το σχόλιο αυτό στο άρθρο σας στα “ΝΕΑ”. Δεν το κατάφερα (ο δαίμων της τεχνολογίας). Αλλά θα ήθελα τόσο να σας πω τι σκέπτομαι, που αποφάσισα να σας το στείλω και να το κάνω επιστολή. Ελπίζω να μη σας ενοχλώ. Θέλω να σας μεταφέρω ιστορίες οικογενειακές (από αυτές που σαν παραμύθια μού έλεγαν οι παππούδες μου όταν ήμουν μικρή, ευτυχώς νόμιζα ότι ήταν παραμύθια και δεν κατάλαβα μέχρι πρόσφατα ότι ήταν αλήθεια). Οι παππούδες και οι γιαγιάδες ήρθαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα από τη Μικρά Ασία, από εκεί διώχθηκαν γιατί ήταν Έλληνες. Όταν ήρθαν στην Ελλάδα κάποιοι γηγενείς τούς δέχθηκαν σαν Τούρκους (αιώνια ιστορία αυτό), αλλά κάποιοι δεν τους δέχθηκαν καν ως ανθρώπους. Δεν θα ξεχάσω ότι ο παππούς μου είπε πως δούλευε σε ένα χωράφι και του πρόσφεραν φαγητό στο πιάτο του σκύλου! Παρ΄ όλα όσα πέρασε ο παππούς στην Τουρκία και στην Ελλάδα, δεν μου έμαθε ποτέ να μισώ κανέναν, ούτε λόγω της καταγωγής ούτε λόγω της κακής συμπεριφοράς. Μου έμαθε πως αυτόν που έχει ανάγκη πρέπει να τον βοηθάμε, μου έμαθε πως ο ξένος δεν είναι απαραίτητα εχθρός, αλλά μπορεί να γίνει και ένα παράθυρο στον κόσμο. Ο παππούς όμως διέσχισε το 1922 όλη την Τουρκία με τα πόδια, έμεινε σε προσφυγικό καταυλισμό, κατάφερε να χτίσει ζωή και οικογένεια σε ένα νέο τόπο, συνάντησε εχθρούς και φίλους στον δρόμο του, είχε πατέρα που έφυγε για να δουλέψει στην Αμερική χωρίς να ξέρει κανείς αν ποτέ θα επιστρέψει.

Πολλοί άνθρωποι δεν είχαν την ευκαιρία να έχουν έναν τέτοιο παππού και να έχουν συνείδηση της επιβίωσης, της ανάγκης για ελευθερία και της ανάγκης να ξέρουν πως προσφέρουν στους γύρω τους (γιατί μπορεί κάποιος κάποτε να πρόσφερε ή να προσφέρει σε έναν δικό του). Τα δικά σας εγγόνια θα έχουν την ευκαιρία να έχουν έναν τέτοιο παππού. Δεν ξέρω αν είναι παρήγορο για σας, αλλά θα είναι πολύτιμο γι΄ αυτούς... Πολλοί άνθρωποι μεγαλώνουν σε μία μόνο χώρα, σε μία μόνο πόλη, με μία μόνο οικογένεια και κάποτε ίσως κάνουν τη δική τους και θα αναπαραγάγουν το ίδιο μοντέλο (το οποίο δεν λέω ότι είναι πάντα κακό). Όταν όμως δεν θέλεις να ξέρεις τι υπάρχει γύρω σου και τι θησαυρό μπορεί να κουβαλά ένας άνθρωπος που έχει περπατήσει από την άλλη άκρη της Γης είσαι φτωχός άνθρωπος στο πνεύμα. Τι κι αν κομπάζεις πως είσαι Έλληνας. Έχεις ξεχάσει τι είναι αυτό που μπορεί να σε κάνει υπερήφανο που είσαι Έλληνας, έχεις ξεχάσει τον Ξένιο Δία, έχεις ξεχάσει τον Οδυσσέα που γύρισε τον κόσμο για να φτάσει στην Ιθάκη, έχεις ξεχάσει το πνεύμα το οποίο όλος ο κόσμος έχει θαυμάσει. Για την κάθε Μπέρτα και για τον κάθε παππού, που δεν είναι μια ιστορία όταν ο κόσμος καίγεται, είναι η πορεία του ανθρώπου στη Γη, είναι η ιστορία η ίδια. Αρκεί να μπορεί κανείς να τη δει καθώς εξελίσσεται γύρω του. Αυτά ήθελα να πω, δεν ξέρω γιατί. Ίσως γιατί ντράπηκα διαβάζοντας κάποια από τα σχόλια στα άρθρα και στο νομοσχέδιο για την ιθαγένεια. Ίσως γιατί θέλω να σας πω ότι δεν έχουμε όλοι φτωχό πνεύμα και ότι το ποιο άσχημο σενάριο θα ήταν το μίσος να γεννήσει μίσος. Χρειάζεται δύναμη, αλλά είναι δυνατό, να αγνοήσουμε το ασήμαντο και το κακό. Με εκτίμηση Δέσποινα Αγαθαγγέλου agathades@gmail.com

LΙΝΚ:

● http://gazikapllani.blogspot.com

"ΤΑ ΝΕΑ", σήμερα

Παπαρήγα, Αλέκα

Αλέκα Παπαρήγα
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 12 Ιανουαρίου 2010
[Εκτύπωση] [Αποστολή με Email] [Μικρότερη Γραμματοσειρά] [Μεγαλύτερη Γραμματοσειρά]
(η γραμματέας του ΚΚΕ στο Μega, για τα ανοικτά Υπουργικά Συμβούλια της κυβέρνησης)

«Το μόνο όφελος είναι ότι μπορείς να ακούς και να κάνεις και καμιά δουλειά. Εγώ σκούπιζα... Δεν θα λέγατε ότι είναι κοροϊδία αν σας καλούσαμε στον Περισσό να καλύψετε την ομιλία μου στην Κεντρική Επιτροπή και μετά σας διώχναμε;».

"ΤΑ ΝΕΑ", σήμερα

Λέει και κάτι σωστό η Παπαρήγα, καμιά φορά..

Πράσινοι

[ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ] Πράσινοι
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 12 Ιανουαρίου 2010

Πρώτα ήταν τα «πράσινα» τέλη κυκλοφορίας. Τώρα το «πράσινο» μπιρμπιλόσημο- μήπως πρέπει να αλλάξουν χρώμα;

Με τιμή Νεόκοπος "ΤΑ ΝΕΑ", σήμερα

Τώρα θα υπάρχει και πράσινο πιστοποιητικό για τα σπίτια.
Πάλι οι φτωχοί θα τη πληρώσουν.. Οπως με τα αυτοκίνητα..
Και μετά θα έρθουν και θα πουν, πάλι, σύγνώμη λάθος κάναμε!!


1-10-2009 «Ξερή» έμεινε η μικρούλα μετά τον διπλό εμβολιασμό της και στα δύο μπράτσα. Τυπικός ο εμβολιασμός για 4.000 παιδιά στο Ρότερνταμ, για ασθένειες όπως η ιλαρά.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΉΜΑΤΑ,

Στο όνομα του Ιπποκράτη

Στο όνομα του Ιπποκράτη

Της ΕΛΙΖΑΜΠΕΤΤΑΣ ΚΑΖΑΛΟΤΤΙ

«Ορκίζομαι ότι: Θα χρησιμοποιώ τη θεραπεία για να βοηθήσω τους ασθενείς κατά τη δύναμη και την κρίση μου, αλλά ποτέ για να βλάψω ή να αδικήσω...

Θα διατηρώ αγνή και άσπιλη και τη ζωή και την τέχνη μου... Σε όσα σπίτια πηγαίνω, θα μπαίνω για να βοηθήσω τους ασθενείς και θα απέχω από οποιαδήποτε εσκεμμένη βλάβη και φθορά... Και όσα τυχόν βλέπω ή ακούω κατά τη διάρκεια της θεραπείας ή και πέρα από τις επαγγελματικές μου ασχολίες στην καθημερινή μου ζωή, αυτά που δεν πρέπει να μαθευτούν παραέξω δεν θα τα κοινοποιώ, θεωρώντας τα θέματα αυτά μυστικά...».

Είναι ορισμένες μόνο από τις ευθύνες που αναλαμβάνουν όσοι ασπάζονται τον όρκο του Ιπποκράτη, που τους δεσμεύει καθ' όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας τους.

Στην πραγματικότητα: λάθη, κινδυνολογία, υπεροψία, αμέλεια, υποβολή των ασθενών τους σε άσκοπες εξετάσεις και χειρουργεία, παράνομες συνταγογραφήσεις φαρμάκων, «φακελάκια», εκβιασμοί, παραβίαση του απορρήτου, φοροδιαφυγή είναι μόνο κάποια από τα παραπτώματα στα όποια συχνά υποκύπτουν στη χώρα μας όσοι εξασκούν το ιατρικό επάγγελμα. Για ανίατη ασθένεια, μιλάμε, που εδώ και χρόνια ταλαιπωρεί το εγχώριο σύστημα υγείας και μας προβλημάτισε μια ακόμη φορά με αφορμή την καταγγελία συγγενών και φίλων του Νίκου Κακαουνάκη, σύμφωνα με την οποία μια σειρά από ιατρικά λάθη είχε ως αποτέλεσμα να χάσει ο γνωστός δημοσιογράφος τη ζωή του.

Τους είδαμε πάλι, γνωστούς επαγγελματίες, να περιφέρονται στα κανάλια, να παραβιάζουν αυθαίρετα το ιατρικό απόρρητο, να κοκορομαχούν, να προσβάλλουν τον όρκο τους και τον ιατρικό κώδικα δεοντολογίας.

Αναρωτηθήκαμε εκ νέου για το ιατρικό επάγγελμα, που στη χώρα μας μοιάζει να παραμένει ακόμη στο απυρόβλητο.

Η αλήθεια είναι ότι συχνά οι σχέσεις του ασθενή και της οικογένειάς του με τον θεράποντα ιατρό διαμεσολαβούνται από βαθιά ριζωμένους στο ασυνείδητο φόβους, που συνδέονται με την ασθένεια, την ανημπόρια και τον θάνατο. Με αποτέλεσμα, ειδικά στη χώρα μας, να σπανίζουν οι καταγγελίες για ιατρικά λάθη και άλλα παραπτώματα, όταν αυτά δεν οδηγούν στο μοιραίο. Ετσι τα δικαιώματα των ασθενών παραβιάζονται κατ' εξακολούθηση χωρίς καμιά ουσιαστική συνέπεια για τους υπευθύνους, και αυτό με την συνέργεια της πολιτείας, άλλες πάλι φορές και των ιδίων των θυμάτων.

Στην περίπτωση του Νίκου Κακαουνάκη εντολή δόθηκε από την υπουργό Υγείας για διενέργεια Ενορκης Διοικητικής Εξέτασης, ώστε να διαλευκανθεί η υπόθεση. Μια τακτική που θα όφειλε να μετατραπεί σε πάγια, σε περίπτωση υπόνοιας σοβαρών παραπτωμάτων γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού.

Είναι δηλαδή απαραίτητο, στο πλαίσιο του «νοικοκυρέματος» του Εθνικού Συστήματος Υγείας που ευαγγελίζεται το αρμόδιο υπουργείο, να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στη βελτίωση όλων των πτυχών των σχέσεων ανάμεσα σε ασθενείς και γιατρούς, ώστε να αποφευχθούν στο εξής κρούσματα κατάχρησης εξουσίας και παραβίασης του όποιου δικαιώματος του ασθενούς.

Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι στη χώρα μας δεν υπάρχουν γιατροί που κάνουν καλά τη δουλειά τους και αποτελούν πολλές φορές παράδειγμα επαγγελματικής ευσυνειδησίας.

Με λίγα λόγια, πέρα από τα οικονομικά των γιατρών και τη ροπή τους προς τη φοροδιαφυγή, αντικείμενο διερεύνησης από την πολιτεία θα όφειλε να αποτελέσει και το πώς οι κληρονόμοι του Ιπποκράτη εξασκούν, στο όνομα αυτού, το επάγγελμα. Είναι ένα σοβαρότατο θέμα που άπτεται της υγειονομικής πολιτικής και της δημοκρατίας· μας αφορά επίσης όλους.

"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", σήμερα

Ο Τύπος ως όχημα

Ο Τύπος ως όχημα

Για ποιο λόγο επιχειρηματίες επενδύουν στον χώρο του Τύπου, όταν έχει ήδη καταστεί σαφές -ίσως και από τους ίδιους- ότι δεν έχουν επιχειρηματικό μέλλον οι εφημερίδες;

Μήπως θα μπορούσε να απαντήσει η κυβέρνηση ή και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, τον οποίο θα έπρεπε να αφορά ο ευτελισμός και η άλωση του Τύπου; Η ερώτηση δεν είναι ρητορική.

Λαυρεντιάδης - Κυριακίδης: 12,53% στην Πήγασος, 10,14% στη Χ.Κ. Τεγόπουλος και ελέγχουν τα έντυπα: Athens news, Espresso, Espresso Κύπρου, Ισοτιμία, Σφήνα, City Press, Free Sunday.

Βίκτωρ Ρέστης: 18,15% του ΔΟΛ.

ΥΓ. Το θέμα είναι ζόρικο. Αφορά συντάκτες, Ενώσεις, κόμματα και δεν τελειώνει εκεί.
Μ.Τ.

"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", σήμερα

ναυτίλος



"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", σήμερα

συνιστώσες εναντίον συνισταμένης...

συνιστώσες εναντίον συνισταμένης...

Ε, τον έρμο τον κυρ Πεταλωτή! τη μια μέρα αδειάζει τον έναν, την άλλη τον άλλον, επιβεβαιώνει, διαψεύδει, τα μπαλώνει, θάβει, χώνει κάτω απ' το χαλί, διοχετεύει, πεταλώνει γάτες, καλιγώνει ψύλλους, κάνει ό,τι μπορεί
με κείνη την άχρωμη φωνή και το φλατ ύφος ενός ρόλου από χέρι νεκρού...

.................................................................................Σε Εθνική ενότητα πλην Αριστεράς καλεί ο κ. Λεωνίδας Κύρκος. Μάλιστα καλεί αυτούς που προκάλεσαν όχι μόνον την κρίση, αλλά κυρίως κακομεταχειρίστηκαν τη χώρα 30 ολόκληρα χρόνια, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., να μας βγάλουν τώρα αυτοί οι ίδιοι απ' την κρίση, συνθλίβοντας και ταπεινώνοντας ακόμα περισσότερο τις ζωές μας. Σαν να φώναζε δηλαδή ο άλλος Λεωνίδας τότε τους Πέρσες να σώσουν την Ελλάδα απ' την ελευθερία της.
Αντε γεια...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 12.Ι.2010 stathis@enet.gr
"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", σήμερα

Βουλή ή συντεχνία;

ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ

Βουλή ή συντεχνία;

Πολλές φορές αναρωτιέμαι: Τι είναι τέλος πάντων οι βουλευτές;Ανιδιοτελείς αντιπρόσωποι του έθνους ή επαγγελματική συντεχνία που αποσκοπεί κυρίως στην αναπαραγωγή της; Και ομολογώ ότι δεν έχω καταφέρει να καταλήξω σε ασφαλές συμπέρασμα.

Τελευταίο παράδειγμα; Οι αντιδράσεις βουλευτών στο νέο σχέδιο για τη διοικητική διάρθρωση της χώρας. Για το σχέδιο μπορεί να έχει κανείς όποια άποψη θέλει. Αλλά αυτοί αντιδρούν όχι επειδή, ας πούμε, είναι πολύ δύσχρηστο ή ελάχιστα λειτουργικό αλλά επειδή καθιστά πανίσχυρο τοπικά τον αιρετό περιφερειάρχη. Και εννοούν, φυσικά, ότι τον καθιστά πανίσχυρο έναντι των ιδίων.

Και λοιπόν; θα ρωτήσω. Από πότε μέτρο των πραγμάτων είναι η τοπική επιρροή του βουλευτή; Από πότε η διοικητική διάρθρωση της χώρας ή η αυτοδιοίκηση ή το εκλογικό σύστημα θα πρέπει να καθορίζονται ανάλογα με το τι διευκολύνει την επανεκλογή εκείνων που καλούνται να τα νομοθετήσουν; Και από πότε το ατομικό συμφέρον αυτών που νομοθετούν υπέρκειται του δημοσίου συμφέροντος, όπως το κρίνει η εκάστοτε κοινοβουλευτική πλειοψηφία ως πολιτικό σώμα;

Θα θυμίσω ότι το 2000 είχε τεθεί θέμα διαμελισμού της Β΄ Αθηνών σε τέσσερις μικρότερες περιφέρειες. Το αυτονόητο, δηλαδή. Τότε εκδηλώθηκε εξέγερση των βουλευτών της συγκεκριμένης περιφέρειας, οι οποίοι, συνεπικουρούμενοι και από τον Πρόεδρο της Βουλής, απέτρεψαν ένα μέτρο στοιχειώδους πολιτικής ευρυθμίας. Η λογική τους ήταν πως, «αφού εμείς βγαίνουμε με τα πράγματα όπως έχουν, δεν υπάρχει κανένας λόγος τα πράγματα να αλλάξουν».

Θα θυμίσω επίσης ότι η μοναδική διάταξη που πέρασε στην τελευταία συνταγματική αναθεώρηση ήταν η κατάργηση του επαγγελματικού ασυμβίβαστου των βουλευτών, για την οποία υπήρξε διακομματική συμφωνία.

Και θα σημειώσω ότι ακόμη και οι ενστάσεις που διατυπώνονται εναντίον ενός εκλογικού συστήματος «γερμανικού τύπου» δεν αφορούν την αντιπροσωπευτικότητα ή τη δημοκρατικότητά του αλλά σχεδόν αποκλειστικά τον τρόπο που θα επιλέγονται οι βουλευτές.

Θα έχουμε ή δεν θα έχουμε βουλευτές δύο ταχυτήτων; Ποιοι θα βγαίνουν με σταυρό και ποιοι χωρίς; Οσοι κατεβαίνουν με σταυρό θα μπορούν να είναι και στη λίστα; Πώς θα υποδεικνύονται αυτοί που θα είναι στη λίστα; Με ποια σειρά; Και ποιους θα στέλνουν στις μονοεδρικές; Με ποια κριτήρια; Το νταραβέρι, δηλαδή, δεν αφορά την ουσία της πολιτικής, όπως προκύπτει από μια μεταβολή των δεδομένων της εκλογικής διαδικασίας, αλλά την ευκολότερη επανεκλογή εκείνων που θα κληθούν να ψηφίσουν τη νέα διαδικασία. Και γι΄ αυτό στο ερώτημα «Βουλή ή συντεχνία» η απάντηση δεν είναι καθόλου απλή.

jpretenteris@dolnet.gr

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ | Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010
"Το ΒΗΜΑ", σήμερα

Αναξιόπιτσοι, έκπαλαι

Αναξιόπιστοι, έκπαλαι
Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Δι' επισήμων χειλέων η αποκάλυψη: Η Ελλάδα είναι αναξιόπιστη στα στατιστικά της στοιχεία εδώ και 14 χρόνια!

Το είπε χθες «ο νέος Αλμούνια», ο Φινλανδός Ολι Ρεν... Ετσι λοιπόν. Από το 1995 άρχισε η εποποιία της «δημιουργικής λογιστικής», με την έλευση του σημιτισμού. Και συνεχίστηκε επί καραμανλισμού... βελτιωμένη. Δηλαδή με περισσότερα ψέματα και παραπειστικά στοιχεία... «Η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ με ψευδή στοιχεία», έγραψαν δύο φορές οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», ενώ το ίδιο ισχυρίστηκε προσφάτως ένας επιφανής Γερμανός οικονομολόγος (δηλώσεις στον Ρ/Σ «Σκάι»)... Οι δηλώσεις Ρεν δημιουργούν μέγα θέμα πολιτικής και ηθικής τάξεως για τους Ελληνες ιθύνοντες και πρωτίστως για τους δύο πρωθυπουργούς (Σημίτης, Καραμανλής). Θα υπάρξει αντίδραση, έστω για την τιμή των όπλων, ή θα προτιμηθεί η γνωστή ατραπός της ένοχης σιωπής; Κονιορτοποιώντας τον κατασκευασμένο μύθο περί «σοβαρών εκσυγχρονιστών» ο Ρεν συντρίβει και το δίδυμο αδελφάκι του που διακινείται ευρέως. Οτι τάχα η κρίση της οικονομίας και η αναξιοπιστία της χώρας άρχισαν το 2004... Είναι προφανές ότι ο Καραμανλής παρέλαβε μια οικονομία προβληματική, βαθιά πάσχουσα στα βασικά της σημεία (παραγωγική δομή, ανταγωνιστικότητα) και την παρέδωσε ακόμη χειρότερη... Απλώς, οι κατασκευαστές του «εκσυγχρονιστικού» μύθου δυσκολεύονται να παραδεχθούν ότι διεκπεραίωναν εκθύμως ηχηρά ψεύδη. Γι' αυτό θα κάνουν πως δεν άκουσαν τίποτε για τη δήλωση Ρεν, ειδικά σε ό,τι αφορά τη 14ετία της αναξιοπιστίας (...Πάντως, θα είχε ενδιαφέρον να ερωτηθεί ο Φινλανδός αν υπάρχουν και άλλες χώρες που μπήκαν στην ΟΝΕ με ψεύτικα στοιχεία) *** CUT: Δεν είναι θέμα καλών τρόπων. Τίθεται ζήτημα πολιτικού ήθους με την ακατανόητη -ή μήπως ευεξήγητη;- ενέργεια του Λεωνίδα Κύρκου να μην προσκαλέσει τους Κωνσταντόπουλο, Αλαβάνο και Τσίπρα. Τραγικό ολίσθημα, στο όριο της απρέπειας το οποίο υπονομεύει δραστικά την ύστατη, θεμιτή προσπάθειά του να κλείσει τον κύκλο της πολιτικής παρουσίας του με τον τίτλο του σοφού γέροντα της Αριστεράς *** Ηρθε ο Ρεν και δεν έχει χώρο για τον Ομπάμα, τον «Καλλικράτη», τον Ρομέρ και τους ερασιτέχνες που κυβερνούν. Κι αύριο μέρα είναι...
"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", σήμερα

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

THE WEEPING SONG



Nick Cave

Χοιροστάσιο

Χοιροστάσιο
Δημήτρης Δανίκας , ddanikas@dolnet.gr


ΤΟ ΤΕΡΑΤΩΔΕΣ και ακούνητο πρόβλημα αυτού του δύσμοιρου τόπου είναι το Κράτος. Διεφθαρμένο, σπάταλο, διαπλεκόμενο, καθυστερημένο, εχθρικό, παμφάγο, πελατειακό. Σαν το τυμπανιαίο πτώμα Σουλτάνου να έχει μετατρέψει τη χώρα σε προσωπικό του πτυελοδοχείο. Αυτό το παχύδερμο προκαλεί φοροδιαφυγή. Από εκεί η ταφή του πλούτου. Από εκεί το αραλίκι, η πελατεία, ο παρασιτισμός, η καθυστέρηση και η χρεοκοπία. Το στοιχειώδες κάθε κυβερνήτη είναι να ανοίξει χαντάκι και να χώσει στα τάρταρα αυτόν τον ταριχευμένο χοίρο που κοπρίζει ασυστόλως πάνω στους πολίτες. Αυτή η αισιοδοξία μεταδόθηκε από την εκλογική νίκη του Γιώργου. Αυτό το πρώτο, αυθόρμητο χαμόγελο εκατομμυρίων πολιτών. Όμως κάθε μέρα και ένα βήμα όπισθεν στη διαχείριση των ίδιων χωματερών. Η δυσοσμία του χοιροστασίου προκαλεί κοινωνική, οικονομική, υπαρξιακή ασφυξία. Μέχρι στιγμής δεν αλλάζουμε. Δυστυχώς βουλιάζουμε. Επειγόντως το κτήνος πρέπει να πεθάνει εδώ και τώρα!


ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 11 Ιανουαρίου 2010, (ΤΑ ΝΕΑ)

ο κουτος Γενάρης του 2010


Ευτυχώς που έχουμε Υπουργό Δημοσίας Τάξεως και Προστασίας του Πολίτη από την κυρία Αννα Διαμαντοπούλου τον κυρ Χρυσοχοΐδη! Αλλοιώς αντί να σκάνε οι βόμβες που βάζουν
οι Κουταμάρος της εποχής μας στους κάδους της πλατείας Συντάγματος, θα έσκαγαν αλλού - πράγμα πολύ ύποπτον. Οσο λοιπόν θα έχουμε Αρχισκύθη Χωροφύλακα τον εν λόγω ηρωικόν Υπουργό, οι βόμβες θα μπορούν να σκάνε ασφαλώς στα πέριξ του Κοινοβουλίου, αφήνοντας ασφαλή την υπόλοιπη επικράτεια -η πατρίς ευχαριστεί κι ευγνωμονεί!..
..................................
Κι επειδή παρά το γεγονός ότι κατ' αυτές τις εκατό ημέρες ενώ γεννήθηκαν στη Δαλματία τουλάχιστον εκατόν ένας φερώνυμοι σκύλοι, εδώ είκοσι πέντε ακόμα Γραμματείες παραμένουν χωρίς Γραμματέα, το
Παμπούκης system παίζω-και-γελώ-και-τη-χώρα-κυβερνώ σκέφτεται να προχωρήσει σε μια μέθοδο πιο προχωρημένη από τα «ηλεκτρονικά βιογραφικά», στο «ραντεβού στα τυφλά»...
Τσακ, ανοίγεις τα μάτια σου και βλέπεις την κυρία Καραχασάν!
Πώς το έλεγαν παλιά; «αγαπάς την Ελλάδα; -απόδειξη!». Ετσι και τώρα: αγαπάς την Ελλάδα; - δέκα δισεκατομμύρια αποδείξεις!
...ώσπου να φθάσει η αγάπη σου στα άστρα!
*****
Μήπως οι «ξένοι σοφοί» που έλεγε ο Γιωργάκης ότι θα φέρει στη χώρα για να τη βοηθήσουν επί παντός του επιστητού, είναι εν τέλει οι κομισάριοι ελεγκτές απ' τις Βρυξέλλες;
Οπως αντιστοίχως και ο «Γερμανικός Εκλογικός Νόμος» που Γερμανικός δεν είναι! Βανδαλικός ίσως, Οστροβησιγοτθικός ίσως, Ουνονεάντερταλ πιθανόν, αλλά όχι Γερμανικός. Πλην όμως το είχε ανέκαθεν και το έχει αυτό το χάρισμα το ΠΑΣΟΚ: παίρνει ας πούμε κάτι το ωραίον απ' τα αριστερά και το εκφυλίζει σε δεξιό• ύστερα παίρνει κάτι το επίσης ωραίον απ' τα δεξιά και το πάει δεξιότερα - όμως έτσι είναι η ζωή: «ένα ραντεβού
στα τυφλά με την επόμενη μέρα», που λέει η θεία Φωτούλα.

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 11.Ι.2010 stathis@enet.gr
"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" σήμερα, στο "ναυτίλο"

Ο καιρος

Ο Καιρός
Στο πλαίσιο της συμβολής του καθενός στην οικονομία των δημόσιων δαπανών, αποφασίστηκε να μειωθεί μόνο η αποζημίωση (αμοιβή, επί το ελληνικότερο) των βουλευτών για τη συμμετοχή τους στις επιτροπές του Σώματος και μόνο κατά 15% (δηλαδή θα παίρνουν 255 ευρώ ανά συνεδρίαση αντί για 300).

Γονικές παροχές Επίσης, αποφασίστηκε ότι οι υπάλληλοι της Βουλής δεν θα χάσουν τον 15ο και 16ο μισθό που παίρνουν (!) αλλά ίσως φορολογηθούν επ' αυτού, δεδομένου ότι μέχρι σήμερα «δεν».
Εάν οι πρώτοι και κυρίως υπεύθυνοι για την οικονομική κατάσταση της χώρας (οι βουλευτές) αρνούνται να συνεισφέρουν περισσότερο από τους πολίτες, καταλαβαίνει κανείς γιατί οι πολίτες τούς ψηφίζουν μεν (αφού δεν μπορούν να κάνουν κι αλλιώς, το οδόφραγμα είναι δύσκολο πράγμα), αλλά δεν τους έχουν σε καμία υπόληψη. Κι αυτό είναι επικίνδυνο για τη Δημοκρατία την ίδια.

Πέντε επιτροπές για τις πέντες υποθέσεις, που ταρακούνησαν την πολιτική ζωή της χώρας και τελικά κουκουλώθηκαν, αποφάσισε να συγκροτήσει η Βουλή. Οι υποθέσεις του Χρηματιστηρίου, των τηλεφωνικών υποκλοπών, της Μονής Βατοπεδίου, των ομολόγων και της Ζίμενς, των οποίων τα αδικήματα έχουν παραγραφεί με νομικίστικα τερτίπια, θα ερευνηθούν από το Κοινοβούλιο για να αποκαλυφθούν -λέει- οι πολιτικές ευθύνες.
Για τις οποίες δεν υπάρχει καμιά ποινή και επίπτωση στα πολιτικά πρόσωπα, που ενδεχομένως αποκαλυφθούν.

Η πολιτική ευθύνη είναι μια τρομερή εφεύρεση της πολιτικής ελίτ του τόπου, για να διατυμπανίζεται ότι αναλαμβάνεται κάποια μεγάλη ευθύνη, ενώ στην πραγματικότητα δεν αναλαμβάνεται τίποτε. Αντιθέως, η ελίτ με αυτό τον τρόπο αποφεύγει την ευθύνη.
Δεν είναι αυτό το χειρότερο. Το χειρότερο είναι που οι βουλευτές παίρνουν 300 ευρώ αποζημίωση για τη συμμετοχή τους σε κάθε μία συνεδρίαση των κοινοβουλευτικών επιτροπών.
Εδώ έχουμε, σε εποχή ακραίας λιτότητας και περικοπών των μισθών, μια τρόπον τινά μεγάλη αρπαχτή των εθνοπατέρων, καθένας από τους οποίους θα συμμετάσχει σε μία από τις 5 επιτροπές (5 επιτροπές x 50 βουλευτές η κάθε μία = 250 βουλευτές), που θα συνεδριάζουν επί τουλάχιστον 6 μήνες και επί τέσσερις (4) έως οχτώ (8) φορές το μήνα.
Το συνολικό κονδύλι αυτής της απόλυτα άχρηστης διαδικασίας, που πρόκειται να πληρώσει ο φορολογούμενος, με τις πιο οικονομικές μετρήσεις θα φτάσει τα 2.000.000 ευρώ, και με τις πιο πιθανές, τα 4.000.000 ευρώ για τις αμοιβές των βουλευτών. Που, βεβαίως θα φορολογηθούν με ειδική κλίμακα, χαμηλότερη εκείνης των υπόλοιπων φορολογουμένων.
Για να ξαναδούμε το χιλιοπαιγμένο έργο των διαφορετικών πορισμάτων για τους πολιτικούς εγκληματίες, που μας έκλεψαν στο χρηματιστήριο, που επέτρεψαν στις ξένες υπηρεσίες και τις τηλεφωνίες να παρακολουθούν ό,τι μιλάει στη χώρα, που έκλεψαν τις εισφορές μας στα ταμεία συντάξεων, που δώρισαν λεφτά φορολογουμένων στη Ζίμενς, που έκλεψαν δημόσια γη για τα γένια της Μονής Βατοπεδίου, χωρίς να έχει ερευνηθεί ποτέ ο ρόλος των άλλων μονών, που είναι κράτη εν κράτει με την κινητή και ακίνητη περιουσία του ελληνικού λαού.
Πέντε επιτροπές για τα πολιτικά παιχνίδια των κομμάτων και για να ταϊστούν οι τσέπες των βουλευτών με πρόσθετα έσοδα χαμηλής φορολόγησης. Οι επιτροπές της Ευρωπαϊκής Τράπεζας μας μάραναν, που ελέγχουν από πού θα περιοριστεί το έλλειμμα του Δημοσίου.
Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης tetradis@enet.gr.

"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" , χτες

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Scottish folk ballad



ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ!!

100 μέρες



ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 10/01/10

Οι ψευδαισθήσεις αντέχουν ακόμη

Οι ψευδαισθήσεις αντέχουν ακόμη

Tου Στεφανου Kασιματη / kassimatis@kathimerini.gr

Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο πρωθυπουργός περιέγραψε το πρόβλημα της χώρας με τα αγαπημένα του παστέλ χρώματα: «Η πατρίδα μας είναι μια χώρα με τεράστιες δυνατότητες. Με απαράμιλλο πλούτο και με ένα ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο αν βρεθεί στις κατάλληλες συνθήκες, αν το κράτος, αντί να ταλαιπωρεί, σταθεί δίπλα του, αρωγός στις πρωτοβουλίες του, αν έχει την προστασία και υποστήριξη που απαιτούν οι καιροί, μπορεί να κάνει θαύματα». Σοβαρά;
Διερωτώμαι σε τι άραγε διαφέρει η γλυκανάλατη προσέγγιση του Γιώργου στο πρόβλημα από την περιλάλητη «επανίδρυση του κράτους», που μας είχε τάξει ο προηγούμενος ένοικος του Μαξίμου. Η μόνη που διαπιστώνω είναι ότι εκεί όπου ο Κ. Καραμανλής χρησιμοποιούσε μαγικά ξόρκια (διότι αυτό ήταν τα φληναφήματα περί «επανίδρυσης»...), ο Γ. Παπανδρέου χρησιμοποιεί καλοπιάσματα - λες και απευθύνεται σε μικρά παιδιά που προσπαθεί να τα φέρει στο φιλότιμο. Αλλά για την πραγματική φύση του προβλήματος δεν λέει το παραμικρό.
Ομως, η προϋπόθεση για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε προβλήματος είναι η αναγνώρισή του. Το δημοσιονομικό είναι απόρροια της χαοτικής οργάνωσης και του τεράστιου μεγέθους του κράτους. Η γραφειοκρατία αναπαράγεται, επειδή έτσι το κράτος δικαιολογεί το μέγεθός του και, συγχρόνως, εξασφαλίζει τη διαιώνισή του. Τα δε κόμματα εξουσίας δεν τολμούν να περιορίσουν το κράτος, διότι από αυτό αντλούν την εκλογική τους ισχύ. (Θυμάστε, λ.χ., πόσες φορές ακούσαμε ότι για κάθε πέντε δημοσίους υπαλλήλους που θα συνταξιοδοτούνται, θα προσλαμβάνεται μόνον ένας;)
Υποχρεώνονται όμως τώρα να αντιμετωπίσουν το φρικτό φάσμα της περιστολής του κράτους, διότι το κόστος συντήρησης του κράτους έχει υπερβεί προ πολλού τις δυνατότητες της οικονομίας μας.
Αυτός είναι με αδρές γραμμές ο φαύλος κύκλος, τον οποίο η κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να θίξει, αφού δεν τολμά ούτε να τον περιγράψει. Ας μην απορούμε, λοιπόν, γιατί οι ψευδαισθήσεις μας -ότι δήθεν μπορούμε να περάσουμε την κρίση χωρίς μείωση του βιοτικού επιπέδου μας- εξακολουθούν να κρατούν καλά. Τις συντηρούν οι πολιτικοί μας, προοδευτικοί και μη...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 10/01/10

Αμαρτίαι γονέων...

Αμαρτίαι γονέων...
Tου Αλεξη Παπαχελα
Η Ιστορία έχει μερικές φορές τα παράδοξά της. Ολες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως εμείς οι Νεοέλληνες θεωρούμε κατά μεγάλη πλειοψηφία τον Ανδρέα Παπανδρέου ως τον μεγαλύτερο ηγέτη της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας. Διαφωνεί ή συμφωνεί κανείς με αυτή τη διαπίστωση, δεν έχει μεγάλη σημασία. Το γεγονός είναι πως στο συλλογικό μας υποσυνείδητο ο Ανδρέας συνεχίζει να βρίσκεται στο βάθρο.
Είναι άλλωστε λογικό. Τη δεκαετία του 1980 μια μεγάλη μάζα του ελληνικού λαού ένιωσε πως «μπήκε στο σύστημα». Η κατάργηση όλων των έως τότε αναχρονισμών, η διάλυση του κράτους-αστυνόμου κατεγράφησαν ως θετικές εξελίξεις. Το κακό είναι πως το εκκρεμές, όπως συχνά συμβαίνει στην Ιστορία σε περιόδους κοινωνικών εκρήξεων, πήγε πολύ μακριά από την άλλη μεριά. Ο Ελληνας πολίτης δικαιούται να νοσταλγεί τον Ανδρέα γιατί τον ταυτίζει με μια περίοδο κατά την οποία έμαθε να διεκδικεί και να παίρνει χωρίς να νιώθει ότι έχει υποχρεώσεις ή ιδιαίτερη ευθύνη. Ο αγρότης έγινε «άρχοντας» με τις κοινοτικές επιδοτήσεις, ο δημόσιος υπάλληλος βολεύτηκε, όλοι μας μάθαμε πως η διεκδίκηση δεν έχει όρια και ούτε χρειάζεται να μετράμε αν αυτό που ζητάμε είναι εφικτό.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου άνοιξε τον δρόμο πριν ακόμη το 1981 και κατόπιν δημιούργησε ένα στυλ πολιτικής που θαύμαζε ακόμη και ο νεότερος Κώστας Καραμανλής. Ποιο είναι το παράδοξο; Οτι τώρα που το σύστημα χρεοκόπησε, το έχει κληρονομήσει ετοιμοθάνατο στα χέρια του ένας άλλος Παπανδρέου. Ο ίδιος νιώθει πολύ έντονα την αντίφαση. Από τη μια έχει τον εκσυγχρονιστικό Παπανδρέου μέσα του που ξέρει καλά ότι πρέπει να πάρει πίσω δεκάδες σκανδαλώδη προνόμια από δημόσιους υπαλλήλους, να τα βάλει με κάστες και συντεχνίες που ανατράφηκαν από το ΠΑΣΟΚ του πατέρα του και να ξαναφέρει το εκκρεμές στη μέση. Από την άλλη ο ίδιος μεγάλωσε σε μια οικογένεια και ένα περιβάλλον που έδινε πολύ μεγαλύτερη σημασία στην ιδέα πως είναι σοσιαλιστής. Γι’ αυτό και δυσκολεύεται να «πάρει μέτρα», εκτός αν αυτά αφορούν τους «πλούσιους» και τους «έχοντες και κατέχοντες». Το θέμα είναι, όμως, πως σοσιαλισμό χωρίς λεφτά δεν μπορείς να μαγειρέψεις, γιατί απλούστατα δεν θα έχεις τίποτα να μοιράσεις. Αν η αγορά «στεγνώσει», οι μεγάλες επιχειρήσεις, που επιβιώνουν με διεθνή παρουσία, αναχωρήσουν για πιο εύκρατα κλίματα και οι «πονηροί» βρουν άλλους φορολογικούς παραδείσους, δεν θα μείνει τίποτα να μοιρασθεί.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο ζήτημα. Είναι σοσιαλιστικό να συνεχίσει να παίρνει δύο μισθούς παραπάνω από οιονδήποτε άλλον ο υπάλληλος και ο αστυνομικός της Βουλής; Είναι σοσιαλιστικό να ακριβοπληρώνεται ο συνδικαλιστής του λιμανιού και ο πιλότος της «Ολυμπιακής» επειδή μπορούσαν και εκβίαζαν για χρόνια το ελληνικό κράτος; Και πώς πρέπει να νιώθουν ο έμπορος, ο ιδιωτικός υπάλληλος και ο επιχειρηματίας, που αισθάνονται κάθε μέρα την απειλή της πτώχευσης ή της απόλυσης, όταν πηγαίνουν στο ΙΚΑ και έχουν απέναντί τους καμιά πενηνταριά κακόκεφους υπαλλήλους που απλά κάθονται και κοιτάνε το παράθυρο;
Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να αποφασίσει τι θέλει και μετά -αν μπορεί- να το επιβάλει. Η δημοσιονομική κατάσταση απαιτεί να πάρει πίσω πολλά από τα παράλογα που έδωσε το ΠΑΣΟΚ του πατέρα του και οι διάδοχοι μιμητές του την περίοδο 2004-9. Αν δεν το αντέχει ψυχολογικά και πολιτικά, θα του επιβληθεί τελικά αναγκαστικά να το κάνει, από τις αγορές και τους εταίρους μας στην Ευρωζώνη. Οσο δε πιο αργά το τολμήσει τόσο πιο πολύ θα τον θεωρήσει υπεύθυνο ο μέσος Ελληνας...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 10/01/10

Το μεγάλο μυστικό

γνώμη
Το μεγάλο μυστικό
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ | Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010
Η εξελισσόμενη, πολυδιάστατη, οικονομική και κοινωνική κρίση είναι και κρίση του μοντέλου και μαζί της πολιτικής αποφαίνονται πλέον οι περισσότεροι.

Οι επιφανέστεροι της πολιτικής έχουν εδώ και καιρό περιγράψει την ανάγκη μιας συνολικής μεταρρύθμισης και αλλαγής η οποία θα μεταβάλει πλήρως τις δομές σε όλα τα επίπεδα διοίκησης, από τους δήμους και τις περιφέρειες έως και την κεντρική διοίκηση, την κυβέρνηση και συνολικά το πολιτικό σύστημα.

Στη βάση αυτής άλλωστε της κοινής πεποίθησης η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχουν θέσει ως προτεραιότητά τους ταυτόχρονα με την προσπάθεια εξόδου από την οικονομική κρίση και τη θεσμική ανασυγκρότηση και μεταρρύθμιση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης.

Εχει διακηρυχθεί ότι η δεύτερη ενοποίηση των δήμων, η κατάργηση των νομαρχιών, η ταυτόχρονη θεσμοθέτηση του αιρετού περιφερειάρχη, οι αλλαγές στον εκλογικό νόμο, όπως και η υιοθέτηση νέων αρχών διαφάνειας στην πολιτική ζωή της χώρας αποτελούν ψηφίδες ακριβώς μιας μεγάλης μεταρρύθμισης, η οποία έχει ανάγκη το κράτος και συνολικά το πολιτικό σύστημα.

Ουδείς διαφωνεί με τον σκοπό, ούτε αμφισβητεί ότι οι προθέσεις είναι καλές και αγαθές.

Ωστόσο υπάρχει μια κρίσιμη ζώνη που μένει ανέγγιχτη, παρ΄ ότι συγκροτεί τον πυρήνα της πολιτικής στη χώρα μας. Τα ίδια τα κόμματα τα οποία ευαγγελίζονται τη μεταβολή και την πρόοδο ζουν σε «μαύρη τρύπα».

Κατά τρόπο παράδοξο ίσως και μοναδικό στην προηγμένη Δύση τα ελληνικά κόμματα δεν έχουν νομική υπόσταση.

Πρόκειται για ενώσεις προσώπων ειδικού σκοπού, εκφράζονται και εκπροσωπούνται μόνο από τον αρχηγό, δεν δεσμεύονται σχεδόν από τίποτε, εγγυήσεις συνέπειας δεν προσφέρουν, τα οικονομικά τους είναι απολύτως αδιαφανή, το καταστατικό τους παραβιάζεται κατά το δοκούν. Οπως και η δημοκρατική λειτουργία τους, στις περισσότερες των περιπτώσεων, υπακούει στη βούληση των αρχηγών και μόνο σε αυτήν. Τα περισσότερα μοιάζουν με μικρά φέουδα ηγεμόνων, θυμίζουν συγγενή της μοναρχίας σχήματα, μοιάζουν απομεινάρια μιας άλλης εποχής και γι΄ αυτό δεν δύνανται ούτε τη μεταρρύθμιση ούτε την αλλαγή, που κατά καιρούς ευαγγελίζονται, να φέρουν.

Ισως χρειάζεται η πρώτη μεταρρύθμιση και αλλαγή να αρχίσει από τα κόμματα, δηλαδή από την πηγή, από την κεφαλή του πολιτικού συστήματος, που φιλοδοξεί μεν όλα να τα αλλάξει, μα έχει αποδειχθεί πως δεν μπορεί, επειδή προφανώς το ίδιο είναι προβληματικό, με αποτέλεσμα να δρα ενοχικά και αναποτελεσματικά. Και ίσως αυτό να είναι το μεγάλο μυστικό της κρίσης που τελειωμό δεν έχει...

akarakousis@dolnet.gr
Σάββατο 9/01/10 Το ΒΗΜΑ

Κεκτημένο δικαίωμα

ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ
Κεκτημένο δικαίωμα
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ | Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010
«Ρωτώντας πας στην Πόλη» έλεγε η γιαγιά μου και για άλλη μία φορά η αείμνηστη επιβεβαιώθηκε πλήρως. Στις 6 Ιανουαρίου σημειώναμε σε αυτή τη στήλη το εξής:

«Κι επειδή άκουσα πρόσφατα τον Πρόεδρο της Βουλής να παραδίδει μαθήματα κοινωνικής δικαιοσύνης, μου γεννήθηκε μια πολύ απλή απορία:οι δεκαέξι μισθοί με τους οποίους αμείβονται ετησίως οι υπάλληλοι της Βουλής είναι προνόμιο ή δικαίωμα; Αν είναι προνόμιο, θα καταργηθεί; Αν είναι δικαίωμα, προτίθεται το ΠαΣοΚ να επεκτείνει το μέτρο και στους υπόλοιπους μισθωτούς;».

Προς τιμήν του, ο Πρόεδρος της Βουλής μπήκε στον κόπο να απαντήσει. Είπε ότι το σχετικό καθεστώς έχει καθιερωθεί επί Ελευθερίου Βενιζέλου, πράγμα που δεν εξηγεί αν πρόκειται για προνόμιο ή δικαίωμα. Και είπε επίσης ότι ο ίδιος προτίθεται να ζητήσει την υπαγωγή στη φορολογική κλίμακα του 15ου και του 16ου μισθού των υπαλλήλων της Βουλής.

Εκεί λοιπόν δικαιώνεται η γιαγιά μου. Διότι ρωτώντας τον Πρόεδρο μπορεί να μη μάθαμε αν οι δεκαέξι μισθοί είναι προνόμιο ή δικαίωμα αλλά πληροφορηθήκαμε ότι οι υπάλληλοι της Βουλής όχι μόνο παίρνουν δεκαέξι μισθούς ετησίως αλλά και ότι οι δύο εξ αυτών είναι αφορολόγητοι! ΄Η, για να είμαι πιο ακριβής, φορολογούνται αυτοτελώς με ένα ποσοστό πολύ χαμηλότερο της κανονικής φορολογικής κλίμακας.

Δεν ξέρω αν και γι΄ αυτό ευθύνεται ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Πληροφορούμαι όμως πως όταν ετέθη το θέμα στο διευρυμένο Υπουργικό Συμβούλιο προ της κατάθεσης του προϋπολογισμού, ο Γραμματέας της ΚΟ του ΠαΣοΚ κ. Χρ. Παπουτσής υπεραμύνθηκε της μισθολογικής κατάστασης των υπαλλήλων της Βουλής υποστηρίζοντας ότι όλα αυτά (και πολλά άλλα αντίστοιχα...) εμπίπτουν στην κατηγορία «κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων», τα οποία ουδείς δικαιούται να αμφισβητεί.

Η βασική απορία όμως του γράφοντος παραμένει. Οι δεκαέξι μισθοί (εκ των οποίων οι δύο αφορολόγητοι...) αποτελούν προνόμιο ή δικαίωμα; Από τη στιγμή που ο Πρόεδρος της Βουλής και ο Γραμματέας της ΚΟ του ΠαΣοΚ δείχνουν να το θεωρούν δικαίωμα, δικαιούμαι απολύτως να ρωτήσω: Πότε θα κινηθεί το ΠαΣοΚ ώστε το δικαίωμα αυτό να επεκταθεί σε όλους τους μισθωτούς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα;

Διότι και οι δύο προαναφερθέντες έχουν ισχυρή αίσθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και θεωρώ απίθανο είτε να προστατεύουν κατηγορίες προνομιούχων είτε να διαφωνούν με την εφαρμογή βασικών δικαιωμάτων σε όλους τους εργαζομένους. Ενώ αποκλείω παντελώς άλλα να λένε στους υπαλλήλους της Βουλής και άλλα σε εμάς, τους υπόλοιπους.

jpretenteris@dolnet.gr
Σάββατο 9/01/10 Το ΒΗΜΑ

The piano



Michael Nyman (the promise)

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Once upon a time in America



Ennio Morricone (theme)

Απολογίες

Απολογίες...
Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

«Δεν μου αρέσει και πολύ -για να μην πω καθόλου- αυτό που έγινε χθες, με το κλιμάκιο της Κομισιόν.

Τι δεν μου αρέσει δηλαδή; Να, ολόκληροι υπουργοί, εκλεγμένοι από τον ελληνικό λαό, έχοντες δηλαδή πολιτική και λαϊκή νομιμοποίηση, να απολογούνται σε κάτι υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τους οποίους, εκτός των άλλων, πληρώνουμε και εμείς. Καταλαβαίνω ότι όλο αυτό είναι αποτέλεσμα της δυσχερούς θέσης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, αλλά δεν μπορώ να το καταπιώ! Ειδικά από μια κυβέρνηση η οποία ως αντιπολίτευση επέκρινε -και σωστά- την προηγούμενη κυβέρνηση που έδινε εξηγήσεις σε έναν "χαμηλόβαθμο κοινοτικό υπάλληλο" για τον αλήστου μνήμης "βασικό μέτοχο", και τώρα βρίσκεται να απολογείται σε πέντε-έξι από αυτούς. Είναι θέμα (και εθνικής) αξιοπρέπειας...»

ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ

- «Νέα»

"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", σήμερα

Τι δεν σου αρέσει δηλαδή κ. Παπαχρήστο? (και εσύ σε κάποια σημεία κ. Τριάντη?)

Γιατί σε ενοχλεί που ολόκληροι υπουργοί (!!!) εκλεγμένοι από τον ελληνικό λαό απολογήθηκαν σε κάτι υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής??

Ολόκληροι υπουργοί δεν ευθύνονται για τα χάλια μας? Ολόκληροι υπουργοί δεν μας έφεραν εδώ? Ολόκληροι υπουργοί δεν παίζουν και τώρα με τα χάλια μας μέσα στην ανικανότητα και την ανεπάρκειά τους??

Η πολιτική και λαϊκή νομιμοποίηση που είχαν με την εκλογή τους τους έδωσε το δικαίωμα να μας φέρουν σταδιακά όλα αυτά τα χρόνια σε αυτή τη κατάσταση??
Αυτό κατάλαβαν με την εκλογή τους??

Η εκλογή τους τους έδωσε το δικαίωμα να βάζουν τόσο κόσμο τώρα να πληρώσει τόσα λεφτά και να φάει τέτοιο στρίμωγμα?

"Ενιωσα εξευτελιστικά" είπε μέλος της κυβέρνησης στα "ΝΕΑ" .
Και έτσι θα έπρεπε να νιώσεις και εσύ (όποιος το είπε) και όλοι σας για τη κατάντια μας. Και όχι για το ότι δώσατε πληροφορίες σε τεχνοκράτες που απλά έκαναν τη δουλειά τους για να κάνουν άλλοι αυτό που δεν μπορείτε να κάνετε εσείς !!!

Αυτεπίστροφον

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Εχει λόγους να πανηγυρίζει ο γνωστός αφορισμός, που φθέγγεται με κάποια δόση χαιρεκακίας, ότι «όλα εδώ πληρώνονται».

Τα έργα και οι ημέρες των νέων κυβερνώντων τον επιβεβαιώνουν πλήρως: Στηλίτευαν τις αιφνίδιες τροπολογίες που «περνούσε» νυχτιάτικα η Ν.Δ. στη Βουλή. Προχθές το βράδυ, επέστρεψαν νύκτωρ τρεις φόροι. Με ξαφνική τροπολογία... Μυκτήριζαν την κυβέρνηση Καραμανλή, επειδή Ελληνες υπουργοί περίμεναν στους προθαλάμους των Βρυξελλών για να πείσουν «χαμηλόβαθμους κοινοτικούς αξιωματούχους» για τον «βασικό μέτοχο». Τώρα, Ελληνες υπουργοί αντιμετωπίζουν στην έδρα τους χαμηλόβαθμους κοινοτικούς υπαλλήλους, οι οποίοι συμπεριφέρονται απαξιωτικά «με ύφος ιταμό που πολλές φορές άγγιξε το όριο της απρέπειας» («Νέα»). Γοερή η παραδοχή ενός υπουργού της κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου: «Ηταν μια εξευτελιστική διαδικασία»... Εγκαλούσαν τους προηγούμενους για την «αυξανόμενη εγκληματικότητα», αποδίδοντας το γεγονός στη «διάλυση της αστυνομίας». Κλασική λαϊκίστικη και μικροπολιτική συμπεριφορά, που [παρακάμπτει τους κοινωνικούς λόγους οι οποίοι θρέφουν την παραβατικότητα και] την αποδίδει κατά κύριο λόγο σε διαχειριστικές αδυναμίες. Τώρα, με την εγκληματικότητα να χτυπάει κόκκινο, ο λαλίστατος υπουργός της Τάξεως βλέπει τον τίτλο του υπουργείου («Προστασίας του Πολίτη») να γίνεται ρετάλι καθημερινώς... Ξόρκιζαν τους έμμεσους φόρους. Τώρα τους αποθεώνουν... Διαβεβαίωναν ότι «υπάρχουν λεφτά», ότι «δεν θα μειωθούν οι μισθοί», ότι «δεν θα αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών». Τώρα τα παίρνουν όλα πίσω... Και βεβαίως, αποδείχτηκε ότι δεν διέθεταν έστω και στοιχειώδες «σχέδιο». Ούτε καν για τα τέλη κυκλοφορίας *** Ασε με τώρα, υποβολέα. Θέλω να απολαύσω εκείνο το περισπούδαστο άρθρο που συγχέει πονηρούτσικα το «δίκαιο του αίματος» με τη «συνέχεια του ελληνισμού»...
Απολογίες...

"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", σήμερα

ψιλές υψηλότητες...

Κι εσύ, ω Μούσα τους και Τέχνη (με τις επιδοτήσεις σου) αντί να πειράζεις τον Σαίξπηρ, δεν στρώνεσαι να γράψεις κάτι καλύτερο απ' αυτόν;


Οχι μόνον ήταν ανέτοιμοι να κυβερνήσουν όπως φάνηκε απ' την αρχή, όχι μόνον κινούνται σπασμωδικά σαν μαθητευόμενοι μάγοι, αλλά όλο και πιο πολύ επιδεικνύουν τη γύμνια τους, αδαείς και μοιραίοι, ελπίζοντας μόνον στην επικοινωνιακή ομπρέλα που (ακόμα) τους προστατεύει.

Ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει διαπρέψει στις γκάφες, τις ολιγωρίες, τις ανακολουθίες, τις αναδιπλώσεις, τις γκέλες, τις παλινωδίες και τις ασχετίλες.

Φέρεται σαν άσχετος και φαίνεται πλέον άσχετος (ένας υπερεκτιμημένος άσχετος) που κινείται ο δυστυχής σαν μπάλα του μπιλιάρδου από σπόντα σε σπόντα, από κουταμάρα σε χαζομάρα.

Φέρ' ειπείν το «πόθεν έσχες»! Σε μια χώρα που δεν μπορεί να ελέγξει τα «πόθεν έσχες» που υποβάλλουν οι έως τώρα υπόχρεοι (πολιτικοί, δημοσιογράφοι κ.ά.) ο Τσάρος της Οικονομίας θέλησε να προσθέσει δυο - τρία εκατομμύρια πολίτες ακόμα!!

Να τους ελέγξει, ποιος; πότε; με ποιον μηχανισμό;

Ερασιτεχνισμοί κινδυνώδεις πλήθος -να μην τους αναφέρουμε, θα θέλαμε μια σελίδα εφημερίδας, ΦΠΑ, παγώματα, τα τέλια με τα τέλη, έμμεσοι φόροι, εκλογικός νόμος -όλη η παραγωγικότης στο μεγαλείο της.

Αλλά και οι δουλείες.

Ο (ο θεός να τον κάνει) Τσάρος πετσοκόβει τους μισθούς των υπαλλήλων προσπαθώντας να εξοικονομήσει 500 εκατομμύρια από δω και κάποιες χιλιάδες από κει, ενώ την ίδια ώρα διασπαθίζει 500 εκατομμύρια ή μήπως χίλια; χορηγώντας Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις -τα αγαπημένα πετ του Γιωργάκη.

Αν μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση θέλει πράγματι να προσφέρει στην κοινωνία ας απευθυνθεί για τη χρηματοδότησή της στους πολίτες. (Η ταπεινότης μου χρηματοδοτεί δυο-τρεις απ' το περίσσευμά της).

Αλλά να στήνονται 100 ή 200 ή 600 (!!) Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις με κυβερνητική χρηματοδότηση απομυζαίνοντας με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο τον ελληνικό λαό, είναι πλέον ανυπόφορο.

Υπάρχουν, για παράδειγμα, δέκα και είκοσι (!) και τριάντα (!!) ΜΚΟ με το ίδιο αντικείμενο (πώς πετάνε φέρ' ειπείν τα τρυγόνια στη Βουλγαρία) τις οποίες
με άλλες 600 (αίτινες διαρκώς πληθύνονται) χρηματοδοτεί η παρούσα κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη με χιλιάδες εκατομμύρια ευρώ ώς τώρα.

Γιατί;

Και γιατί αυτή η μούγκα εις ό,τι αφορά τους πονηρούς ευρωφάγους των διαφόρων Παρατηρητηρίων και λοιπών μαύρων χειρών της νέας τάξης;

Και γιατί η αιδήμων σιωπή της Αριστεράς γι' αυτό το Κυλώνειο (ναι, διότι συντελείται φόνος) Αγος; μήπως διότι πολλά μέλη της ή ψηφοφόροι της συμφύρονται με τους επιτήδειους που βυζαίνουν τον λαό εις υγείαν των κορόιδων;

Δεν είναι αισχρό οι φόροι του βαρειά φορολογούμενου εργάτη, του κάθε εργαζόμενου, να πηγαίνουν στις τσέπες πονηρών που είναι ευαίσθητοι με τον αυτοπροσδιορισμό των ωδικών πτηνών;

Το επαναλαμβάνουμε: όσοι είναι ευαίσθητοι με τα ωδικά πτηνά να απευθυνθούν για χρήματα στους πολίτες κι όχι να τους ληστεύουν

μέσω του κυρίου Παπακωνσταντίνου και όλου του Υπουργικού Συμβουλίου.

Τόσο δύσκολο είναι να κάνει τη διαφορά σε αυτόν τον τομέα η νέα κυβέρνηση -η συμμετοχική;- η πράσινο ανάπτυκτη; ή μήπως η υπανάπτυξη βολεύει; το δούναι και λαβείν με τους χιλιάδες πελάτες των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων!

Αλήθεια, Μη Κυβερνητική Οργάνωση για τα παράσιτα, τις βδέλλες και τους υπουργούς-προστάτες τους, υπάρχει;

Επίσης!

Τα εκατομμύρια που διασπαθίζονται στις αργομισθίες χιλιάδων καρεκλοκενταύρων εκατοντάδων Επιτροπών παντού, δεν μπορούν να περικοπούν, κυρ Τσάρε μου αλλά αντιθέτως ο μισθός (και ο πωπός) του Μήτσου, μπορούν να περικόπτονται, κατά βούλησιν, κατά ριπάς και στο διηνεκές;

* * *

Πάντως, έτσι όπως μας πάνε, έως τον Ιούνιο φθάνουμε - δεν φθάνουμε, φθάνουνε - δεν φθάνουνε...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 9.Ι.2010 stathis@enet.gr
"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", σήμερα

ΠΟΣΕΣ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ?? ΠΟΙΕΣ?? ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ???

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

ΕΞΙΛΑΣΜΟΣ

Αν άκουσα τα βήματα σου είναι γιατί
περπάτησα στα ίχνη τους
Μέχρι τότε νήπιες οι σκέψεις μου και
φωσφορίζουσες οι λέξεις έγδυναν την ψυχή μου παντέρημη
Γύριζε στους δρόμους του ο ήλιος
έφευγε το πρωινό αστέρι έντρομο.

.........................................................

Μέχρι που άκουσα τα βήματά σου
Τότε που πρωτοπάτησα στα ίχνη τους

Στέφανος Ροζάνης

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΛΥΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ



"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"

Ο Ι.Κ. Πρετεντέρης στο «Βήμα»:

«Ολες οι θεωρίες περί αναθέρμανσης της οικονομίας μέσα από τη διανομή επιδομάτων, βοηθημάτων και αυξήσεων ήταν απλώς μια αφελής συζήτηση για αφελείς ψηφοφόρους.
Πολλοί το είχαμε υποψιαστεί. Θυμάμαι ότι λίγο πριν ή λίγο μετά τις εκλογές αναρωτιόμουν εδώ τι σόι "αναθέρμανση" θα είναι αυτή που θα μοιράζει με το ένα χέρι επιδόματα και με το άλλο θα μαζεύει υπερπολλαπλάσιους φόρους.
Απάντηση δεν πήρα αλλά νομίζω ότι η απάντηση ήταν αυτονόητη: Τέτοια πολιτική ούτε υπάρχει ούτε μπορεί να υπάρξει. Αλλωστε, ούτε λεφτά υπήρχαν».

"ΤΟ ΒΗΜΑ"

ΑΛΠΕΡ ΚΑΜΥ



ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

«Τι σημαίνει για μας σήμερα ο Αλμπέρ Καμύ;», διερωτάται ο Ρούσσος Βρανάς («Νέα»), με αφορμή την προχθεσινή επέτειο του θανάτου του (4-1-1960)... «Φτάνει να διαβάσουμε ξανά αυτά που είπε το 1957, όταν παρέλαβε το βραβείο Νόμπελ για τη λογοτεχνία;»
- «Κληρονόμος μιας διεστραμμένης ιστορίας, όπου ανακατεύονται προδομένες επαναστάσεις, τρελαμένες τεχνολογίες, πεθαμένοι θεοί και ξοφλημένες ιδεολογίες, όπου μέτριες ηγεσίες μπορούν να καταστρέψουν τα πάντα αλλά δεν μπορούν να πείσουν κανέναν, όπου η νοημοσύνη ταπεινώνεται, αυτή η γενιά οφείλει, ξεκινώντας από τις αρνήσεις της, να αποκαταστήσει έστω κάτι από την αξιοπρέπεια της ζωής και του θανάτου».

"ΕΛΕΥΘΕΡΙΤΥΠΙΑ", σήμερα

ΦΑΛΑΙΝΕΣ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ




Βύθισαν σκάφος του «Βοσκού»

Του ΘΟΔΩΡΗ Γ. ΚΑΝΕΛΛΟΥ

Δραματικές διαστάσεις πήρε χθες η διελκυστίνδα μεταξύ του φαλαινοθηρικού στόλου της Ιαπωνίας και της οργάνωσης για την προστασία των φαλαινών Sea Shepherd (Βοσκός της Θάλασσας), σκάφος της οποίας βυθιζόταν χθες βράδυ στην παγωμένη Ανταρκτική μετά από σύγκρουσή του με ιαπωνικό σκάφος.

Το ιαπωνικό φαλαινοθηρικό «Σονάν Μάρου 2» εμβολίζει το σκάφος «Αντι Τζιλ» της οργάνωσης Sea Shepherd (Βοσκός της Θάλασσας) (φωτ. Ass. Press) Οι δύο πλευρές αλληλοκατηγορούνται. Η Sea Shepherd δήλωσε ότι το σκάφος της, Αντι Τζιλ, ένα υπερσύγχρονο, φουτουριστικό, σε εμφάνιση, τριμαράν εμβολίστηκε και κόπηκε στα δύο σε μια εσκεμμένη ενέργεια του ιαπωνικού σκάφους ασφαλείας Σονάν Μάρου 2. Οι ακτιβιστές υποστηρίζουν ότι το σκάφος τους είχε σχεδόν ακινητοποιηθεί, όταν το ιαπωνικό άλλαξε πορεία και έπεσε πάνω στο τριμαράν, το οποίο υπέστη ρήγμα στην πλώρη και άρχισε να παίρνει νερά. Τα έξι μέλη του πληρώματός του μεταφέρθηκαν με ασφάλεια σε άλλο πλοίο της οργάνωσης. Ενας φέρεται να έχει υποστεί κατάγματα στα πλευρά. Ο πλοίαρχος του Αντι Τζιλ έμεινε στο σκάφος, που έχει μήκος 23 μέτρα, για να προσπαθήσει να σώσει από το πλοίο, ό,τι μπορεί να σωθεί από τον πανάκριβο εξοπλισμό του, που περιλαμβάνει και ειδικά ηχοβολιστικά και άλλα μηχανήματα ήχου.
Το πλοίο κοστίζει 1,5 εκατομμύριο δολάρια. Μοιάζει με βομβαρδιστικό αεροπλάνο τύπου Στελθ και είναι βαμμένο με ειδική μπογιά για να μη γίνεται αντιληπτό από τα ραντάρ των φαλαινοθηρικών. Αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα, πάνω από 70 χιλιόμετρα την ώρα, και η αποστολή του είναι να παρεισφρέει μεταξύ των φαλαινοθηρικών για να τα μπερδεύει. Οι Ιάπωνες υποστηρίζουν ότι το Αντι Τζιλ πήγαινε από το πρωί γυρεύοντας. Πλησίαζε τα σκάφη του και πετούσε βόμβες δυσοσμίας, ενώ πετούσε σχοινιά στο νερό, για να φρακάρει το πηδάλιο και την προπέλα του πλοίου Νισίν Μαρού. Οι φαλαινοθήρες υποστηρίζουν ότι έχουν βίντεο που δείχνει ότι το Αντι Τζιλ κατευθύνθηκε εναντίον του Σονάν Μάρου, αλλά έκανε λάθος υπολογισμό και δεν απέφυγε τη σύγκρουση.

Το υπουργείο Αλιείας απέφυγε να σχολιάσει το επεισόδιο, το οποίο έγινε όταν δύο σκάφη της Sea Shepherd κατάφεραν να σταματήσουν τον αλιευτικό στόλο της Ιαπωνίας, στον Κόλπο της Κοινοπολιτείας. Είναι πολύ συνηθισμένες τέτοιες αντιπαραθέσεις ακόμα και συγκρούσεις μεταξύ πλοίων. Η Ιαπωνία υποστηρίζει ότι το αλιευτικό της πρόγραμμα για φάλαινες έχει επιστημονικό χαρακτήρα. Αλιεύεται συγκεκριμένος αριθμός θηλαστικών μόνο για επιστημονικούς λόγους. Η αλιεία φαλαινών έχει απαγορευτεί. Τα άλλα κράτη και οι οργανώσεις προστασίας των ζώων υποστηρίζουν ότι τα περί επιστημονικών ερευνών είναι ψέματα για να καλυφθεί η εμπορική αλιεία φαλαινών.

Το επεισόδιο έγινε σε περιοχή ευθύνης της Αυστραλίας, η οποία καλεί και την Ιαπωνία και τις οργανώσεις να δείχνουν αυτοσυγκράτηση.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ σήμερα